Τι έμαθε το 2015 ο Ρούντι Φερνάντεθ που τον κλόνισε και ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχε στην καριέρα του

Ο Ρούντι Φερνάντεθ μίλησε στην «AS» για την καριέρα του, αλλά και τη στιγμή του 2015 που έμαθε πως έχει δυο-τρία χρόνια μπάσκετ ακόμη

Στο Hall of Fame του ισπανικού μπάσκετ ετοιμάζεται να μπει ο Ρούντι Φερνάντεθ και έκανε έναν απολογισμό της καριέρας του μέσα από μια συνέντευξη στην «AS», όπου αναφέρθηκε σε πολλά πράγματα. Όπως τη στιγμή που έμαθε πως θα έχει δυο-τρία χρόνια μπάσκετ ακόμη μετά από τις επεμβάσεις στην πλάτη το 2015. Αναφέρεται στον Λούκα Ντόντσιτς που τον επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλο συμπαίκτη του επαγγελματικά και προσωπικά.

Για τους τραυματισμούς στην πλάτη και το πέρασμα του χρόνου που τον ανάγκασαν να αλλάξει το παιχνίδι του, χάνοντας σταδιακά την εκρηκτικότητα και το πως αντιμετώπισε αυτή την αλλαγή ήταν ξεκάθαρος.

«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήμουν ακόμα εκρηκτικός, όπως ακριβώς όταν έφτασα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μετά είχα την ατυχία να κάνω μια δεύτερη και τρίτη επέμβαση, και τότε μου είπαν ότι ο δίσκος ήταν πολύ ερεθισμένος, πολύ φθαρμένος και ότι είχα δύο ή τρία χρόνια ακόμα ως επαγγελματίας. Ήταν ένα σημείο καμπής όπου συνειδητοποιείς ότι, εκτός από το παιχνίδι σου, πρέπει να αλλάξεις πολλές συνήθειες. Διατροφικά, σωματικά, ψυχικά, και αυτό έκανα. Δούλεψα σκληρά σε όλες αυτές τις πτυχές και μπόρεσα να γίνω ο παίκτης που ήμουν στο τέλος της καριέρας μου. Αυτό με βοήθησε να ξαναχτίσω ολόκληρο το παιχνίδι μου για να συνεχίσω να συνεισφέρω θετικά στην ομάδα και να πετύχω τους συλλογικούς στόχους, κάτι που είχα στο μυαλό μου» υποστήριξε ο Ρούντι Φερνάντεθ.

Για το αν θεωρεί τις δυο ήττες στον τελικό της Euroleague από τις χειρότερες στιγμές της καριέρας του, είπε: «Σε επαγγελματικό επίπεδο, οι ήττες δεν θα έπρεπε να είναι επιζήμιες για τον παίκτη. Είναι κάτι με το οποίο ο αθλητής πρέπει να ζήσει. Είναι προφανώς επώδυνο, αλλά η μόνη αρνητική πτυχή είναι η ήττα. Η θετική πτυχή, ως φιλόδοξος αθλητής που υπήρξα όλα αυτά τα χρόνια, ήταν η προσπάθεια να σταθώ ξανά στα πόδια μου ώστε να μπορέσω να αγωνιστώ την επόμενη χρονιά. Και αν όχι την επόμενη χρονιά, τότε τη μεθεπόμενη. Αυτό είναι στοιχείο από αυτά που μου έχει διδάξει η Ρεάλ Μαδρίτης, να αγωνίζομαι μέχρι το τέλος και να συνεχίζω να αγωνίζομαι. Και στο τέλος, οι ανταμοιβή έρχεται. Αν έχω μια αρνητική πτυχή του αθλητισμού, είναι οι τραυματισμοί. Ως παίκτης, έπρεπε να ζήσω μαζί τους, αλλά μερικές φορές υποτροπιάζεις στον ίδιο τραυματισμό και είναι σημαντικό να ξεπεράσεις αυτή την απογοήτευση τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι: Να αποδεχτώ ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα και να πρέπει να καταβάλλω επιπλέον προσπάθεια για να τα αποτρέψω να ξανασυμβούν».

Όσο για το αν ο Λούκα Ντόντσιτς είναι ο καλύτερος παίκτης με τον οποίο έχεις μοιραστεί ποτέ τα αποδυτήρια, παραδέχθηκε: «Είναι αρκετά εύκολο. Είχα την τύχη να παίξω με τον Πάου Γκασόλ για πολλά χρόνια. Με παίκτες όπως ο Ναβάρο, ο Γιουλ... Θα μπορούσα να σας φτιάξω μια πολύ μεγάλη λίστα με ονόματα, αλλά αυτός που με έχει επηρεάσει περισσότερο σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο είναι ο Λούκα Ντόντσιτς. Υπάρχουν παίκτες που τους αγγίζει ένα μαγικό ραβδί, και ο Λούκα είναι ένας από αυτούς».