O Nτιλικινά και η συνομιλία με τον Μάικλ Τζόρνταν: «Μου είπε το πιο απίστευτο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ»

O Nτιλικινά και η συνομιλία με τον Μάικλ Τζόρνταν: «Μου είπε το πιο απίστευτο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ»

Νικόλ Πλουμιστού 13:30 - 26.09.2025 / Ανανεώθηκε: 13:58 - 26.09.2025

Το Sportal θυμήθηκε την απίστευτη ιστορία που είχε μοιραστεί ο Φρανκ Ντιλικινά στο «Τhe Players Tribune» για την ξεχωριστή συνομιλία που είχε με τον Μάικλ Τζόρνταν.

Ο Φρανκ Ντιλικινά αποτελεί και επίσημα πλέον παίκτης του Ολυμπιακού και το Sportal θυμήθηκε μια απίστευτη ιστορία που είχε αποκαλύψει το 2017 ο Γάλλος για την εμπειρία του με τον Μάικλ Τζόρνταν.

Αναλυτικά η ιστορία του Ντιλικινά με τον Μάικλ Τζόρνταν:

«Ο Μάικλ Τζόρνταν μου είπε το πιο απίστευτο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ.

Δεν είχα ιδέα καν ότι θα τον συναντούσα. Ήμουν κανένας, ένα τίποτα, ένας κανονικός άνθρωπος.

Δεκαέξι χρονών. Αδύνατος μπασκετμπολίστας από το Στρασβούργο της Γαλλίας. Με κάλεσαν να έρθω και να παίξω στο Jordan Brand Classic.

Ήταν η πρώτη μου φορά στην Αμερική και η ιδέα μου για τη Νέα Υόρκη προερχόταν από βίντεο χιπ χοπ και την τηλεοπτική σειρά  FRIENDS .

Τα αδέρφια μου έβλεπαν αυτή τη σειρά συνέχεια. Ο Τζόι, η Μόνικα, ο Τσάντλερ (Τσαντλέρ). Καθόμουν στη μεγάλη καφετέρια. Πάντα μου άρεσε η ιδέα της Αμερικής.

Θυμάμαι ότι προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο JFK και οδηγούσαμε προς το Μανχάταν — και ίσως αυτό να ακουστεί ηλίθιο — αλλά μου φάνηκε πολύ ωραίο να βλέπω όλα τα κίτρινα ταξί στον αυτοκινητόδρομο. Τα ταξί μας δεν είναι κίτρινα στη Γαλλία. Τα κίτρινα ταξί με τα μαύρα γράμματα — αυτή είναι η Αμερική για μένα.

Μετά είδα τους ουρανοξύστες μακριά, μακριά, μακριά, και σκέφτηκα,  Ουάου. Είμαι πραγματικά εδώ.  Πραγματικά αγγίζω το όνειρό μου.Ήξερα ότι λεγόταν Jordan Brand Classic, αλλά στο μυαλό μου δεν πίστευα ποτέ ότι θα βλέπαμε πραγματικά τον Jordan. Είναι σαν να λες ότι θα πας στην εκκλησία και θα δεις τον Θεό, ξέρεις; Είναι ο Jordan.Φτάνουμε λοιπόν στην αρένα στο Μπρούκλιν και υπάρχουν αρκετοί παίκτες εκεί. Κάνουμε κάτι πράγματα και μετά κάποιος μας οδηγεί όλους σε ένα μικρό δωμάτιο. Είμαστε εκεί μέσα και περιμένουμε για περίπου πέντε λεπτά και κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει. Ίσως τα μέσα ενημέρωσης θέλουν να μας μιλήσουν ή κάτι τέτοιο; Περιμένουμε, περιμένουμε...Και μετά μπαίνει μέσα ο Μάικλ Τζόρνταν.

Είναι ακριβώς εκεί. Είμαι σαν…Μπορώ να βρίσω; Λέω,  «Ω, γαμώτο ο Μάικλ Τζόρνταν».

Είναι αστείο, αλλά η πρώτη μου σκέψη ήταν,  Θεέ μου. Άλλαξε ...

Δεν τον θεωρούσα μεγαλύτερο σε ηλικία, καταλαβαίνετε τι εννοώ; Ήξερα τον νεαρό MJ από το YouTube.

Έτσι άρχισε να μιλάει σε όλους τους παίκτες, λέγοντας «Καλώς ήρθατε στη Νέα Υόρκη» και τα λοιπά. Και μετά γύρισε στην αίθουσα, σφίγγοντας τα χέρια με μερικούς από τους παίκτες. Και του είπα,  εντάξει, πρέπει να του κάνεις μια ερώτηση.  Έχεις μία ευκαιρία σε αυτό.

Έτσι είπα, «Γεια σου, Μάικλ. Μπορώ να σε ρωτήσω, ποιο είναι το κλειδί για όλη σου την επιτυχία;»

Πρέπει να περιμένεις!

Ο MJ με κοιτάζει.

Ήμουν σίγουρος ότι θα έλεγε αυτό που λένε όλοι όταν μου κάνω την ερώτηση. Όλοι λένε κάτι για σκληρή δουλειά. Είναι ο MJ. Θα μου πει να δουλεύω πιο σκληρά από όλους, 100%.Αλλά δεν το λέει αυτό. Λέει κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Το σκεφτόμουν όλη μέρα. Το σκεφτόμουν όλη την εβδομάδα. Ακόμα το σκέφτομαι.Ξέρεις τι είπε;

Πρέπει να περιμένεις!

«Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι  να αγαπάς  το μπάσκετ. Δεν μπορείς να είσαι σπουδαίος αν δεν αγαπάς πραγματικά το παιχνίδι. Μόλις αγαπήσεις το μπάσκετ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο, τότε είσαι πρόθυμος να θυσιαστείς. Είσαι πρόθυμος να ξυπνήσεις νωρίς. Είσαι πρόθυμος να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να είσαι ο καλύτερος. Αλλά πρώτα, πρέπει να το αγαπάς πραγματικά».

Ακούγεται απλό, αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο έβγαζε νόημα στη ζωή μου. Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν: «Πόσο καλός νομίζεις ότι μπορείς να γίνεις; Ποιο είναι το όριο των δυνατοτήτων σου;» Δεν ξέρω την απάντηση. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο NBA. Αλλά ξέρω ότι αγαπώ πραγματικά το παιχνίδι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.Να, λοιπόν, που το έχετε — γι' αυτό είναι θρύλος. Σκέφτομαι αυτά που είπε τα τελευταία τρία χρόνια.

Ξέρω ακούγεται τρελό, αλλά έτσι ήταν...»