Νίκη - statement!

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για τη σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί της Αναντολού Εφές και στέκεται στην πιο δυνατή στιγμή της αναμέτρησης, η οποία μας θυμίζει τι ακριβώς σημαίνει αθλητισμός!

Ταξιδεύοντας με προορισμό την Κωνσταντινούπολη ο Παναθηναϊκός -εκτός από μια σπουδαία αντίπαλο, που μόλις πριν από 48 ώρες είχε περάσει νικηφόρα από το ΣΕΦ- είχε να αντιμετωπίσει και ένα μικρό κύμα αμφισβήτησης, άσχετα αν ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν.

Το μεγαλύτερο ερωτηματικό εστίαζε στην αναιμική περιφερειακή (και γενικότερα) άμυνα, κάτι μου ομολογούσαν δημοσίως οι παίκτες και οι προπονητές του Τριφυλλιού, ωστόσο υπήρχαν (και υπάρχουν) και άλλα ζητήματα ως προς τη «χημεία» Σορτς - Ναν ή την αποτελεσματικότητα της «front line».

Κατά τη γνώμη μου, οι Πράσινοι έδωσαν απαντήσεις σε όλα, τόσο οι παίκτες, όσο και ο Έργκιν Άταμαν, ο οποίος είχε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την πρώην ομάδα του και μερίδα οπαδών της (που τον είχαν χλευάσει με συγκεκριμένο σύνθημα και εν συνεχεία αποβλήθηκε) από την περυσινή σειρά των πλέι οφ! Και πήρε την εκδίκηση του με εκκωφαντικό τρόπο! Θεωρώ πως η εικόνα του Παναθηναϊκού απετέλεσε ένα ισχυρό «statement» στην Ευρωλίγκα, καθώς από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης οι Πράσινοι μπήκαν με τη σωστή προσέγγιση.

Ακόμη και οι «κοντοί» τα έδωσαν όλα στην άμυνα, που συνιστά την «αχίλλειο πτέρνα» τους, γεγονός, που επιβεβαιώνει ότι όταν θέλεις να παίξεις άμυνα, μπορείς!

Για τον Τζέριαν Γκραντ δεν χρειάζεται να πούμε ότι έκανε το καλύτερο παιχνίδι του και ότι ήταν ο solid γκαρντ, που έκανε τη διαφορά στους περισσότερους αγώνες της ομάδας του τα δύο πρώτα χρόνια παρουσίας του. Άριστος στην άμυνα και με αυτοπεποίθηση στην επίθεση (ίσως γιατί αγωνίστηκε 26’52’’) ήταν αυτό που έλειπε στα πρώτα ματς και φυσικά με ντουέτο τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη ήταν αυτοί που κυριάρχησαν στις εξαιρετικές άμυνες της τρίτης περιόδου, όταν οι Πράσινοι έκλεισαν το δεκάλεπτο με +17.

Εδώ εκτιμώ πως έβαλε το χεράκι του και ο κόουτς αφήνοντας εκτός για πολλή ώρα τον ανεξήγητα θυμωμένο και πνευματικά ανέτοιμο Ναν και τον Σορτς, ασχέτως αν στη συνέντευξη Τύπου ο Τούρκος προπονητής το πέρασε επιδερμικά.

Σαφώς, στην εξέλιξη του ματς έπαιξε σημαντικό ρόλο η αποχώρηση του Ερτζάν Οσμάνι, ο οποίος τραυματίστηκε στον ώμο προλαβαίνοντας να αγωνιστεί μόλις 2’32’’, ωστόσο οι Πράσινοι έδειξαν έτοιμοι να χτυπήσουν την Αναντολού Εφές με όλους τους παίκτες της (Πουαριέ και Λεσόρ δεν πιάνονται) και το απέδειξαν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ο Σλούκας απέσπασε δικαίως τα εύσημα από τον προπονητή του κυρίως για τις 12 ασίστ (μια κάτω από το ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα), ενώ το «θωρηκτό» Όσμαν σημείωσε ατομικό ρεκόρ πόντων (29 π. με 6.10 τρ.) στη διοργάνωση ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του στο ΝΒΑ, που ήταν 29 πόντοι σε δύο ματς των Καβαλίερς.  

Όσο για τον σοβαρό τραυματισμό του Γιώργου Παπαγιάννη; η ανάγνωση είναι διπλή. Αρχικά, όλες οι προσευχές μας πηγαίνουν στον έλληνα σέντερ, με την ευχή να γυρίσει σιδερένιος στα γήπεδα. Η εικόνα, ωστόσο, των παικτών του Παναθηναϊκού και της Εφές πάνω από το τεράστιο κορμί του αποτελούν την επιτομή του αθλητισμού και όσοι ασχολούμαστε επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τα σπορ, μπορούμε να αισθανόμαστε ευλογημένοι. Ακόμη και αν μια τέτοια εικόνα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη για όλους!

Ο Καλαϊτζάκης έπιανε το κεφάλι του, ο Σλούκας ήταν από πάνω, το ίδιο και ο Τολιόπουλος. Ο Μήτογλου ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή, αλλά και οι ξένοι, Όσμαν, Σορτς και Γιουρτσέβεν, ενδιαφέρθηκαν αμέσως και έσπευσαν να δουν πώς πάει ο Παπαγιάννης. Όλοι ήθελαν να μεταδώσουν θετική ενέργεια στον άτυχο σέντερ και αυτά τα συναισθήματα περιγράφουν το μεγαλείο του αθλητισμού, της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας, της ενσυναίσθησης.

Γιωργάρα, περαστικά και σιδερένιος!