Ο Πινέδα έδωσε στην ΑΕΚ πολλά περισσότερα από τρεις βαθμούς

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ΑΕΚ που κέρδισε πολλά και σημαντικά απέναντι στον Παναιτωλικό, διότι σ' αυτό το ματς είχε να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί πολλά και πολύ ζόρικα

Η ΑΕΚ δεν σκότωσε κανένα θεριό κερδίζοντας τον Παναιτωλικό. Παρόλο που αν δεν κάνω συγκλονιστικό λάθος ο ΠΑΟΚ στο αντίστοιχο ματς στην Τούμπα έμεινε στο 0-0. Όμως όλοι, φίλοι της ΑΕΚ (και κυρίως) οχτροί της, ήξεραν καλά πως το διακύβευμα αυτού του συγκεκριμένου παιχνιδιού, δεν ήταν απλώς μια νίκη απέναντι σε μια ομάδα της κατηγορίας του Παναιτωλικού. Εννοώ όχι από τους ανταγωνιστές για το πρωτάθλημα.

Όλοι, φίλοι και οχτροί, το είχαν ξεκάθαρο πως εκτός από έναν αντίπαλο που θα έπαιζε ανάλογο ταμπούρι σαν αυτό της ομάδας του Αναστασίου, η ΑΕΚ θα είχε να αντιμετωπίσει και όσα κουβαλάει από τα δυο συνεχόμενα χαμένα ντέρμπι και από την κακή εικόνα της Ηλιούπολης. Θα είχε να διαχειριστεί το κακό της φεγγάρι, που ποτέ δεν είναι εύκολο. Θα είχε επίσης να διαχειριστεί και απουσίες σημαντικές για τέτοιου είδους ματς, όπως του Μάνταλου και του Ελίασον.

Μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και ο διαιτητής Παπαδόπουλος. Ένας διαιτητής που έκανε στη Νέα Φιλαδέλφεια, πράγματα εκτός από εξοργιστικά και πρωτόγνωρα. Δεν νομίζω πως είναι πολύ συχνό φαινόμενο ένας διαιτητής να σταματάει από μόνος του κάθε λίγο και λιγάκι ένα παιχνίδι. Με κάθε πιθανή και απίθανο δικαιολογία. Δεν θυμάμαι άλλον διαιτητή, να κάνει περισσότερες καθυστερήσεις ακόμα και από την ομάδα που θέλει να ροκανίσει τον χρόνο. Επίσης δεν νομίζω πως είναι πολύ συχνό φαινόμενο να υπάρχει παιχνίδι που η ομάδα η οποία είχε κοντά στο 80% κατοχή μπάλας, να τελειώνει το ματς με τέσσερις κίτρινες κάρτες και η ομάδα που είχε το 20% και αμυνόταν 90φεύγα λεπτά μόλις δυο κίτρινες. Και σίγουρα δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν, να μην βγαίνει εκτός γηπέδου και να συνεχίζει κανονικά, παίκτης που ζήτησε να μπει μέσα ιατρικό τιμ για να πάρει βοήθεια.

Δεν θα γράψω για το γκολ του Γιόβιτς που ακυρώθηκε. Αν θέλεις να δει σπρώξιμο του Σέρβου πάνω σε αμυντικό, το βλέπεις. Και αν θέλεις να εργαλειοποιήσεις το VAR όπως πολλές φορές έχει γίνει και όχι μόνο φέτος, εννοείται το κάνεις. Όμως ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο Παπαδόπουλος το ματς, ήταν για να τινάξει τα μυαλά και την υπομονή και των παικτών και του κόσμου της ΑΕΚ στον αέρα. Και τις περισσότερες φορές όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ειδικά με την συνθήκη που υπήρχε για την ΑΕΚ, τινάζεται και ολόκληρο το παιχνίδι στον αέρα. Όχι αυτό όμως και όχι αυτή την φορά.

Η ΑΕΚ που, ναι, δεν ήταν και πάλι καλή. Η ΑΕΚ που, ναι, δεν της βγήκε το σχέδιο του Νίκολιτς με τον Κοϊτά πίσω από τον Πιερό και τον Ζοάο Μάριο στα άκρα. Η ΑΕΚ που, ναι, δεν ήταν αποτελεσματική και πάλι στις ευκαιρίες που έφτιαξε, ούτε και είχε ξανά τις περισσότερες φορές καθαρό μυαλό στην τελική απόφαση. Αυτή η ΑΕΚ το κυνήγησε μέχρι τέλους να κερδίσει και την μαζική άμυνα του Παναιτωλικού και το κακό της φεγγάρι και την βαριά ψυχολογία της και τον προκλητικό τρόπο διαχείρισης από τον διαιτητή. Το κυνήγησε και με πάθος και με θέληση και με πίστη και με τον Νίκολιτς να ανακατεύει πολλές φορές την τράπουλα.

Το κυνήγησε και το βρήκε διότι ένας από τους παίκτες που έχει την ποιότητα και την προσωπικότητα για να βγει μπροστά και να πάρει την ομάδα πάνω του στα δύσκολα, το έκανε. Ο Πινέδα ήταν ο μοναδικός που πάλευε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ήταν και ο καλύτερος παίκτης τώρα με τον Παναιτωλικό. Απλώς στο Φάληρο δεν ήταν αρκετά όσα έκανε για να αλλάξει την μοίρα του αποτελέσματος, τώρα με τον Παναιτωλικό το γκολ του έδωσε στην ΑΕΚ τη νίκη. Τη νίκη έγραψα; Λάθος. Πολλά περισσότερα από τη νίκη.

Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήρθε σε ντέρμπι και με ανταγωνιστή της ΑΕΚ για το πρωτάθλημα. Αλλά την στιγμή που ήρθε και με τον τρόπο που ήρθε, κουβαλάει μια σειρά από κέρδη. Αφενός διότι όλοι μας μπορούμε να καταλάβουμε πόσο βαθιά θα βυθιζόταν η ΑΕΚ στην εσωστρέφεια, αν μετά τις δυο συνεχόμενες ήττες στα ντέρμπι και την εικόνα στην Ηλιούπολη, ερχόταν στραβοπάτημα με τον Παναιτωλικό. Αφετέρου διότι αυτό το γκολ στις καθυστερήσεις, αυτή η νίκη, σ’ ένα τέτοιο ματς, έκανε ξανά την ομάδα ένα κουβάρι. Μια «γροθιά».

Κανείς δεν ξέρει πως πραγματικά ήταν τα αποδυτήρια στα Σπάτα αυτές τις τελευταίες μέρες. Όμως δυο άσχημες ήττες όπως αυτές με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, αλλά και η κακή εικόνα στην Ηλιούπολη, σίγουρα έφεραν και νευρικότητα και περίεργο κλίμα και ηλεκτρισμό. Δεδομένα είχε ανάγκη η ΑΕΚ από κάτι που θα την κάνει ξανά να συσπειρωθεί. Και ένας τέτοιος διαιτητής και ένα τέτοιο νικητήριο γκολ στο χρονικό σημείο που ήρθε, ήταν ό,τι πρέπει για να μπορέσουν να σφίξουν ξανά αγκαλιές και γροθιές μέσα στην ομάδα.

Προφανώς και τίποτα την δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να διορθώσει ως δια μαγείας όλα τα δομικά προβλήματα που υπάρχουν. Υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν, πριν καν φτάσει ο Γενάρης για να έρθει το… ιππικό της μεταγραφικής ενίσχυσης. Η ΑΕΚ ξέρει τα κενά της και τις δοκιμές αδυναμίες της. Και ο Νίκολιτς πρέπει να δουλέψει μ’ αυτά και γι αυτά. Ωστόσο αυτό που κέρδισε από τον τρόπο που εξελίχθηκε και τελικά κατέληξε το ματς με τον Παναιτωλικό, είναι αυτή η δουλειά να μπορεί να προχωρήσει με την ομάδα ξανα αγκαλιασμένη και συσπειρωμένη. Καθόλου μικρή υπόθεση. Και υπάρχει πλέον και η μεγάλη ευκαιρία, να κτίσει πάνω σ’ αυτό και να το τοκίσει, στο παιχνίδι της Πέμπτης με την Σάμροκ, πάλι στη Νέα Φιλαδέλφεια.