Ο Ολυμπιακός αλλάζει, χωρίς να χάνει την ταυτότητά του

Με τον ίδιο προπονητή, τον βασικό κορμό και νέα πρόσωπα με διαφορετικά χαρακτηριστικά, ο Ολυμπιακός προσπαθεί να χτίσει ένα πιο γρήγορο και σύγχρονο σύνολο που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της φετινής EuroLeague - Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Ο Ολυμπιακός μπήκε στη νέα σεζόν διατηρώντας τις σταθερές του, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να συμπληρώνει την έκτη συνεχόμενη χρονιά του στον ερυθρόλευκο πάγκο. Στο ρόστερ παραμένουν οι Κώστας Παπανικολάου, Σάσα Βεζένκοφ, Τόμας Ουόκαπ, Άλεκ Πίτερς, Νίκολα Μιλουτίνοφ, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Σακίλ ΜακΚίσικ και Εβάν Φουρνιέ. Στην ίδια εξίσωση μπαίνουν φέτος οι Τάισον Γουόρντ, Ντόντα Χολ, Κώστας Αντετοκούνμπο, Όμηρος Νετζήπογλου και Φρανκ Ντιλικινά, ενώ υπολογίζεται και ο Σέιμπεν Λι, που είχε έρθει στα μέσα της περασμένης σεζόν.

Η απουσία του τραυματία Μουσταφά Φαλ αποτελεί ένα δεδομένο που αλλάζει τις ισορροπίες. Ο Γάλλος σέντερ δεν ήταν απλώς ένας κλασικός ψηλός — λειτουργούσε σαν playmaker ρακέτας, μοίραζε παιχνίδι, εκτελούσε κοντά στο καλάθι και αποτελούσε φόβητρο στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός είχε μάθει να στηρίζεται σε αυτόν, με τα υπέρ και τα κατά του, αλλά πλέον καλείται να προσαρμοστεί χωρίς εκείνον. Παράλληλα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας πόνταρε πολλά φέτος στον Κίναν Έβανς, έναν παίκτη με αδιαμφισβήτητο ταλέντο στη δημιουργία και το σκορ. Αν καταφέρει να πλησιάσει το 80% όσων έκανε με τη Ζαλγκίρις, μπορεί να αλλάξει επίπεδο τον Ολυμπιακό στη EuroLeague. Ωστόσο, ο νέος του τραυματισμός δημιουργεί ερωτηματικά για το πότε —και αν— θα μπορέσει να επιστρέψει στα υψηλά στάνταρ απόδοσης και κυρίως να μείνει υγιής.

Αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός ακόμη ψάχνεται — και είναι απολύτως λογικό. Όπως όλες οι ομάδες της EuroLeague, χρειάζεται χρόνο για να βρει ρυθμό. Οι Πειραιώτες προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα νέο σύνολο, που δεν θα στηρίζεται πλέον στο post playmaking του Μουσταφά Φαλ, αλλά σε πιο γρήγορες αποφάσεις και επιθέσεις. Ο Ντόντα Χολ είναι ένας ψηλός με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: περισσότερη αθλητικότητα, ταχύτητα και ένστικτο. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, παράλληλα, πειραματίζεται με νέα σχήματα, προσπαθώντας να ενσωματώσει παίκτες όπως ο Τάισον Γουόρντ, ο οποίος έχει στοιχεία που ταιριάζουν στη φιλοσοφία του — κίνηση μακριά από την μπάλα, καλό σουτ, ενέργεια στο ανοιχτό γήπεδο — αλλά χρειάζεται χρόνο προσαρμογής στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Εδώ, δεν είναι Παρί. Στην ίδια εξίσωση μπαίνει και ο Φρανκ Ντιλικινά, που καλείται να δώσει ποιότητα στη δημιουργία, σταθερότητα στην άμυνα και στήριγμα στους γκαρντ.

Η φετινή EuroLeague δείχνει ήδη από τις πρώτες αγωνιστικές πως έχει στραφεί περισσότερο στην επίθεση. Το παιχνίδι γίνεται ταχύτερο, με έμφαση στο transition, το τρίποντο, τις περισσότερες κατοχές, άρα και υψηλότερο σκορ. Δεν είναι τυχαίο ότι στη δεύτερη αγωνιστική, πέντε από τα επτά ματς ξεπέρασαν τους 100 πόντους. Εκεί στοχεύει και ο Ολυμπιακός. Η νίκη στη Βιτόρια επί της Μπασκόνια (96-102) απέδειξε πως μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το τέμπο, ενώ και στη Μαδρίτη, μέχρι το ημίχρονο (47-53), κινήθηκε στο ίδιο μοτίβο πριν μπλοκάρει επιθετικά στο δεύτερο μέρος (89-77). Η κατεύθυνση είναι σαφής: μπάσκετ υψηλού ρυθμού, πιο γρήγορες (αλλά όχι βιαστικές) επιθέσεις, διάθεση για καλάθι στον αιφνιδιασμό, με περισσότερη δημιουργία και επιθετική πρωτοβουλία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας φέτος δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στους παίκτες του. Δείχνει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο ένστικτο των αθλητών του, χωρίς όμως να χάνεται η στόχευση για καλή κυκλοφορία της μπάλας με συνεχής κίνηση μακριά από αυτή.

Παράλληλα, είναι ξεκάθαρο πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας θέλει να παρουσιάσει και ένα περισσότερο επιθετικό σχήμα στο παρκέ. Πέρσι συνήθως ξεκινούσε τα παιχνίδια της ομάδας με τους Τόμας Ουόκαπ, Εβάν Φουρνιέ στο «2», Κώστα Παπανικολάου, Σάσα Βεζένκοφ και Μουσταφά Φαλ, με την μπάλα στην επίθεση να καταλήγει κυρίως στον Γάλλο διεθνή και τον Βούλγαρο πάουερ φόργουορντ. Πλέον, όμως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η πεντάδα φέτος ξεκινά με τους Τόμας Ουόκαπ, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Εβάν Φουρνιέ στο «3», Σάσα Βεζένκοφ και Νίκολα Μιλουτίνοφ μέσα στη ρακέτα. Αν εξαιρέσουμε τον Τεξανό γκαρντ, οι υπόλοιποι παίκτες έχουν έφεση πρώτα στην επίθεση και ύστερα στην άμυνα, θέλοντας παράλληλα και περισσότερες μπάλες στα χέρια τους για να αποδώσουν όπως ξέρουν και μπορούν. Ακόμη και η διαφορά αυτή χρειάζεται χρόνο για να την απορροφήσει η ομάδα, όπως και οι παίκτες να καταλάβουν τον ελαφρώς διαφορετικό ρόλο τους σε σχέση με πέρσι. Η προσπάθεια συνδυασμού Ντόρσεϊ-Φουρνιέ ταυτόχρονα στο παρκέ είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα πως ο Έλληνας κόουτς θέλει να δώσει επιθετική ώθηση στον Ολυμπιακό, διαθέτοντας μαζί στο παρκέ περισσότερους επιθετικούς πυλώνες, αλλά και απειλές για την εκάστοτε αντίπαλη άμυνα.

Ο Ολυμπιακός φέτος παραμένει πιστός στη φιλοσοφία και τη νοοτροπία του, αλλά ταυτόχρονα εξελίσσεται. Με χημεία, ομοιογένεια και ξεκάθαρο προπονητικό πλάνο, επιχειρεί να συνδυάσει το γνώριμο με το καινούριο. Οι νέες προσθήκες και οι μικρές αλλαγές στο στυλ παιχνιδιού στοχεύουν να καλύψουν τις περσινές αδυναμίες και να εκσυγχρονίσουν την εικόνα της ομάδας. Ο δρόμος προς τη σταθερότητα θέλει χρόνο, αλλά η κατεύθυνση δείχνει σωστή.