Ένα περιστατικό στη Νορβηγία φέρνει στο προσκήνιο σοβαρά ερωτήματα για την κυβερνοασφάλεια και τον έλεγχο των κινεζικών ηλεκτρικών λεωφορείων που κυκλοφορούν και στους δρόμους της Αθήνας.
Ένα απρόσμενο εύρημα στη Νορβηγία έχει προκαλέσει ανησυχία σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο. Η δημόσια εταιρεία μεταφορών Ruter ανακάλυψε ότι ηλεκτρικά λεωφορεία κινεζικής κατασκευής διαθέτουν κρυφές SIM κάρτες, οι οποίες επιτρέπουν απομακρυσμένη πρόσβαση από τον κατασκευαστή στη χώρα προέλευσής του. Η ανακάλυψη αυτή, που έγινε στο πλαίσιο εσωτερικού ελέγχου κυβερνοασφάλειας, εγείρει ανησυχίες για το κατά πόσο παρόμοια συστήματα μπορεί να υπάρχουν και σε οχήματα που ήδη κινούνται στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τη Ruter, οι κάρτες SIM εντοπίστηκαν σε λεωφορεία της Yutong, ενός από τους μεγαλύτερους Κινέζους κατασκευαστές ηλεκτρικών λεωφορείων. Επισήμως, ο ρόλος τους είναι να διευκολύνουν αναβαθμίσεις λογισμικού και τεχνική υποστήριξη εξ αποστάσεως. Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η ίδια δυνατότητα θα μπορούσε, θεωρητικά, να επιτρέψει την πλήρη απενεργοποίηση των οχημάτων ή την παρέμβαση στη λειτουργία τους χωρίς την έγκριση του τοπικού φορέα.
Αν και δεν έχει διαπιστωθεί καμία κακόβουλη ενέργεια, το περιστατικό οδήγησε τη Νορβηγία σε επανεξέταση των προδιαγραφών κυβερνοασφάλειας για τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Ο υπουργός Μεταφορών της χώρας, Jon-Ivar Nygård, δήλωσε ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται με τις μεταφορικές αρχές για να περιορίσει τους κινδύνους που απορρέουν από προμηθευτές εκτός των δυτικών συμμαχιών.
Το ζήτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία και για την Ελλάδα, όπου λεωφορεία της ίδιας εταιρείας κυκλοφορούν ήδη στην Αθήνα, στο πλαίσιο του προγράμματος ανανέωσης του στόλου των ηλεκτρικών οχημάτων. Αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ελληνικά οχήματα διαθέτουν παρόμοιο εξοπλισμό, η νορβηγική υπόθεση αναδεικνύει την ανάγκη για συστηματικούς ελέγχους κυβερνοασφάλειας και τοπικό έλεγχο των συστημάτων τηλεματικής.
Σε μια εποχή όπου τα οχήματα μετατρέπονται σε σύνθετες, συνδεδεμένες πλατφόρμες, το ερώτημα που προκύπτει είναι καθοριστικό: ποιος έχει τελικά το «κλειδί» της μηχανής; Οι τοπικές αρχές ή οι κατασκευαστές που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά;