Το κρίσιμο σταυροδρόμι των αποφάσεων στον Παναιτωλικό

Η διακοπή για τις Εθνικές Ομάδες βρίσκει τον Παναιτωλικό καλούμενο να διαχειριστεί το 6-0 της Λιβαδειάς, αλλά στο Emileon έχουν αποδείξει πως ξέρουν από... φουρτούνες και θύελλες

Μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται πλέον ο Παναιτωλικός, μετά το 6-0 που έχασε χθες στη Λιβαδειά. Η εικόνα της ομάδας σε συνάρτηση φυσικά με την έκταση του σκορ δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας πως το απόγευμα της Κυριακής πήγαν όλα λάθος.

Σε αυτές τις περιπτώσεις καλείσαι να μετρήσεις/ζυγίσεις τα δεδομένα, καθώς στον αθλητισμό κανείς δεν υπογράφει «συμβόλαιο» με τη νίκη και την επιτυχία. Εάν λοιπόν το αντίστοιχο «στραβό» σου παιχνίδι - ακόμη και τόσο «βαρύ» - έγκεινται στο πλαίσιο του «ναι, γίνονται αυτά», τότε πρέπει να το αφήσεις πίσω σου και να προχωρήσεις μπροστά.

Εφόσον όμως είναι ακόμη ένας κρίκος σε μία αλυσίδα που σε προβληματίζει, θα πρέπει να πάρεις ριζικές αποφάσεις πριν η κατάσταση δείξει και χαρακτηριστεί ως μη αναστρέψιμη.

Σε αυτό το σημείο είναι αυτή τη στιγμή τα «καναρίνια». Τα όσα συνέβησαν στο «Λάμπρος Κατσώνης» σηματοδοτούν τη μεγαλύτερη ήττα της σύγχρονης ιστορίας τους στη μεγάλη κατηγορία και αυτό δεν μπορεί να μπει... κάτω από τα χαλάκι.

Ναι, ο Παναιτωλικός έπαιζε με 10 από το 35', ναι μέχρι εκείνο το σημείο ήταν όχι απλά καλός, αλλά έβγαζε φάσεις και διεκδικούσε κάτι από την ομάδα που δικαίως χαρακτηρίζεται ως η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, όμως μετά επήλθε η... κατάρρευση. Χάσε, αλλά όχι έτσι...

Ο οργανισμός Παναιτωλικός λοιπόν ξέρει από... φουρτούνες, καθώς είναι η ίσως πιο «μπαρουτοκαπνισμένη» ομάδα σε ανάλογες καταστάσεις. Πολλάκις στο παρελθόν έδειξε να βρίσκεται στο σημείο μηδέν, όμως πάντα κατάφερε να γυρίσει ρότα και να βγάλει το καράβι από τα όποια αχαρτογράφητα νερά κινδύνευε να μπει. Άρα στο Emileon έχουν αποδείξει εμπράκτως πως σε τέτοιες στιγμές δεν θα επικρατήσει πανικός και δεν θα προκύψουν σπασμωδικές κινήσεις.

Quō vādis όμως;

Όλα λοιπόν δείχνουν πως ο κύκλος του Γιάννη Πετράκη έκλεισε και άμεσα θα αποτελέσει παρελθόν από την τεχνική του ηγεσία. Ότι και αν συμβεί, ανεξαρτήτως αν τελικά το ενδεχόμενο/πιθανό «διαζύγιο» γίνει και επίσημη πραγματικότητα, ο 66χρονος κόουτς θα βρίσκεται στη λίστα με τους πλέον πετυχημένους προπονητές που πέρασαν ποτέ από το Αγρίνιο, ενώ συνάμα πρόκειται για έναν κύριο με το Κ κεφαλαίο.

Ωστόσο έτσι είναι η «μοίρα» των προπονητών και συνάμα σε καταστάσεις όπως αυτή που βρίσκεται τώρα η ομάδα, καλείται να υποβάλει τους πάντες σε ένα «ηλεκτροσόκ». Έτσι το... ταξίδι που ξεκίνησε πριν δύο χρόνια, στις αρχές Οκτωβρίου του 2023, φτάνει εκτός απρόοπτου στον τερματικό του σταθμό.

Όχι για το χθεσινό 6-0, αλλά επειδή από την αρχή της σεζόν ο Παναιτωλικός δεν «πατάει» καλά και ακόμη ψάχνεται. Θα αναρωτηθεί βέβαια κάποιος. Μισό λεπτό. Ο κανονικός Παναιτωλικός ήταν εκείνος της 30ης Αυγούστου που νίκησε 2-0 τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ή ο χθεσινός; Σωστή ερώτηση, αλλά απάντηση δεν υπάρχει και για αυτό φαίνεται πως πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα.

Να αποκτήσει η ομάδα σταθερότητα.

Την ίδια στιγμή προκύπτει και έλλειψη «καθαρού μυαλού». Στα τρία από τα έξι φετινά ματς στην SL1 ο Παναιτωλικός δέχθηκε πρώτος γκολ και σε όλα έχασε, παρότι διέθετε μπροστά του πάρα πολύ χρόνο ώστε να τα «γυρίσει» (Ατρόμητος, Βόλος, Λεβαδειακός άνοιξαν το σκορ στο 41', το 11' και το 14' αντίστοιχα).

Την ίδια στιγμή στο 1-2 με τον Παναθηναϊκό μία ομάδα που πέρσι ήταν... μετρ του 3-5-2 δεν έπαιξε στα τελευταία λεπτά με τρεις στόπερ, πόσο δε σε ένα χρονικό σημείο που το «τριφύλλι» πίεζε και παρότι η τρίτη της διακοπή για αλλαγή έγινε στο 77'. Σίγουρα όλα αυτά λέγονται και γράφονται μεταγενέστερα, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Παράλληλα ο Παναιτωλικός είναι μία ομάδα που έχει δεχθεί φέτος 12 γκολ και πέρσι σε όλη τη κανονική διάρκεια η εστία του παραβιάστηκε μόλις 22 φορές. Την ίδια στιγμή η διαφοροποίηση του σχηματισμού επήλθε με γνώμονα - όπως φαίνεται τουλάχιστον - για να υπάρξει αντίδοτο στην επιθετική δυστοκία, αλλά και εκεί δεν προκύπτει κάποια βελτίωση, παρότι το υλικό δείχνει πολύ καλό.

Λείπει η ταυτότητα και οι αυτοματισμοί.

Για παράδειγμα στο 1-2 από τον Ατρόμητο η καλύτερη φάση της ομάδας με την μπάλα «ζωντανή» ήταν δια ποδός του γκολκίπερ Τσάβες! Όντως είναι καινούργια ομάδα και χρειάζεται χρόνο, αλλά δεν προκύπτει πως γίνονται βήματα μπροστά. Όχι, σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να υπάρξει μηδενισμός. Ο Πετράκης και καλός προπονητής είναι και εξαιρετικός χαρακτήρας, αλλά κάπου τα κομμάτια του παζλ δεν... κολλάνε.

Μετά από τέτοια εκκίνηση και με γνώμονα τη διακοπή που ακολουθεί, η αλλαγή προπονητή προβάλει ως η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Πόσο δε με το σκεπτικό το ρόστερ υπάρχει.

Υπό αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε η ονοματολογία. Στο Αγρίνιο μέχρι και χθες το βράδυ δεν είχαν εισέλθει σε σχετική διαδικασία αναζήτησης προπονητή. Ούτε καν σαν σκέψη. Αυτή είναι η νοοτροπία τους, σωστή ή λάθος είναι υποκειμενικό.

Άρα για να μπει ο οποιοσδήποτε στη διαδικασία της «επόμενης ημέρας» και θα πρέπει να αποφασιστεί οριστικά πως δεν θα συνεχίσει ο Πετράκης και μετά να υπάρξει η οποιαδήποτε έρευνα αγοράς.

Πάντως υπάρχουν δύο δοκιμασμένες περιπτώσεις προπονητών που και τους ξέρουν και εκείνοι έχουν βρεθεί παλαιότερα στον Παναιτωλικό, έστω και αν ο δεύτερος ήταν σαν παίκτης. Οι Γιάννης Αναστασίου και Στέλιος Μαλεζάς, όπως και ο Μιχάλης Γρηγορίου που πολλάκις στην καριέρα του έχει αναλάβει με επιτυχία ομάδες μεσούσης της σεζόν. Πάντως οι δύο πρώτοι μοιάζουν να βρίσκονται πιο κοντά στη «φιλοσοφία» του club, αν και όλα τα παραπάνω είναι θεωρίες (σ.σ. για παράδειγμα ελεύθερος είναι και ο Σάββας Παντελίδης, αλλά είναι πολύ πιθανό να πάρει τα «ηνία» της AEL Novibet).

Τώρα θα πει ξανά κάποιος. Καλά μόνο ο Πετράκης φταίει; Όχι φυσικά. Και οι παίκτες έχουν μερίδιο ευθύνης, κυρίως επειδή είναι αρκετά καλοί. Στο Αγρίνιο υπάρχει εξαιρετικό υλικό και το καλοκαίρι έγιναν πρωτοκλασάτες κινήσεις. Ίσως είναι αυτό που σταθήκαμε παραπάνω.

Ότι δηλαδή είναι νέα ομάδα και χρειάζονται χρόνο, αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν τους αντιπροσωπεύει το χθεσινό 6-0. Όπως τονίσαμε και χθες. Άπαντες κρίνονται.

Εν κατακλείδι λοιπόν.

Στα επόμενα 24ωρα θα τεθούν επί τάπητος όλα τα ζητήματα και θα ζυγιστούν. Αποφάσεις εν θερμώ δεν παίρνονται και αυτό το ξέρουν καλά στον οργανισμό. Τα υπέρ και τα κακά. Η αλλαγή προπονητή προβάλει ως η πιο πιθανή εξέλιξη, αφού τέτοιες στιγμές πρέπει όλοι να... ταρακουνηθούν, ενώ υπάρχουν και οι 15 ημέρες της διακοπής για να μάθει την ομάδα όποιος έρθει. Εάν τελικά προκύψει αυτό το ενδεχόμενο.

Παράλληλα ο Τσούρα θα μπει στο 100% και ο διεθνής Βολιβιανός μεσοεπιθετικός θα αποτελέσει τη μεταγραφή του Οκτωβρίου καθώς ακόμη δεν έχει αγωνιστεί, ενώ και ο Μπουχαλάκης που δεν χρειάζεται συστάσεις θα είναι πανέτοιμος για την αναμέτρηση με τον ΟΦΗ στις 18 του μηνός. Ούτε ο Έλληνας διεθνής μέσος έχει παίξει πολύ, αλλά το όσο διάστημα τον είδαμε ήταν κομβικότατος. Αυτόματα plus δύο παίκτες. Που θα γίνουν τρεις με την επιστροφή και του Μλάντεν, που είναι τόσα χρόνια στον Παναιτωλικό και η παρουσία του - αγωνιστική και σε επίπεδο προσωπικότητας - είναι σημαντικότατη.

Υπάρχει βέβαια η αγωνία για την κατάσταση των Γκαρσία, Σιέλη αλλά το κενό θα είναι «σύμμαχός» τους (σ.σ. ήδη οι Άλεξιτς, Κουντούρης δεν υπολογίζονται για την αναμέτρηση με τους Κρητικούς λόγω τιμωρίας).

Ο οργανισμός Παναιτωλικός λοιπόν καλείται για ακόμη μία φορά να δείξει αντανακλαστικά, τα οποία αποδεδειγμένα διαθέτει. Ούτε η καταστροφή ήρθε, ούτε κάποια διάλυση.

Η παρουσία του Φώτη Κωστουλά αποτελεί «εγγύηση» για αυτό. Δεν το λέμε εμείς, αλλά οι δεκαετίες παρουσίας του στον Παναιτωλικό. Ότι και αν αποφασιστεί θα είναι από τους ανθρώπους που διατηρούν το «καράβι» για πάνω από μία δεκαετία στα νερά της Super League και έχουν κατά καιρούς διαχειριστεί δυσκολότερες καταστάσεις.