Συγκλονίζει ο Γιαμάλ άνοιξε την ψυχή του και θυμήθηκε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια:«Ζούσαμε σε ένα δωμάτιο, και τώρα ονειρεύομαι Χρυσές Μπάλες»

Ο ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα, Λαμίν Γιαμάλ, κέρδισε απίστευτα ποσά στην εφηβική του ηλικία. Δεν φανταζόταν ποτέ την επιτυχία που θα είχε, και μέσα σε όλα αυτά, δεν ξεχνά τους γονείς του και ιδιαίτερα τη μητέρα του, Σέιλα Εμπάνι.

Ο Λαμίν Γιαμάλ είναι ένα παγκόσμιο αστέρι του ποδοσφαίρου. Πριν καν κλείσει τα 18, έχει μαγέψει τον κόσμο με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και έχει κερδίσει τη φανέλα με το «δέκα» στην Μπαρτσελόνα. Ο Ισπανός βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, και ο εορτασμός της ενηλικίωσής του ήταν ίσως ένα από τα πιο δημοφιλή γεγονότα στον σύγχρονο ποδοσφαιρικό κόσμο.

Φυσικά, μαζί με το ποδόσφαιρο ήρθε και η φήμη, τα χρήματα... Πολλά χρήματα. Ωστόσο, παρά όλα αυτά, ο Γιαμάλ δεν ξεχνά τους γονείς του και όποτε μπορεί εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για όλα όσα έκαναν για αυτόν. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται η μητέρα του, Σέιλα.

«Δεν μπορούσε να περάσει πολύ χρόνο μαζί μου λόγω δουλειάς, αλλά κάθε βράδυ έφτιαχνε δείπνο. Παλιά ζούσαμε σε ένα διαμέρισμα όπου το σαλόνι και η κουζίνα ήταν ένα και το αυτό, και μόλις έβγαλα κάποια χρήματα είπα στη μητέρα μου να διαλέξει μια περιοχή όπου θα της αγόραζα όποιο σπίτι ήθελε. Τώρα την κοιτάζω με χαμόγελο. Ήθελα και ο αδελφός μου να έχει μια παιδική ηλικία που θα ήθελα για τον εαυτό μου. Και ο πατέρας μου είναι τώρα ήσυχος στο σπίτι, αλλά η μητέρα μου είναι η βασίλισσά μου. Είναι ό,τι μπορεί να επιθυμήσει ένα παιδί», δήλωσε ο Λαμίν Γιαμάλ.

Η μητέρα του Λαμίν Γιαμάλ, Σέιλα Εμπάνα, είναι πρώην σερβιτόρα από την Ισημερινή Γουινέα. Ο πατέρας του, Μουνίρ Νασράουι, είναι Μαροκινός και ελαιοχρωματιστής. Ο Γιαμάλ πήρε το όνομά του από δύο ανθρώπους, τον Λαμίν και τον Γιαμάλ, που βοήθησαν τους γονείς του λίγο πριν τη γέννησή του. Το πλήρες όνομα του Λαμίν Γιαμάλ είναι Λαμίν Γιαμάλ Νασράουι Εμπάνα.

«Η γιαγιά έφτασε πρώτη, μπήκε κρυφά σε ένα λεωφορείο στο Μαρόκο και κατάφερε κάπως να φτάσει στο Ματαρό. Δούλευε τρεις βάρδιες για να μπορέσει να φέρει και τον πατέρα μου, ο οποίος είχε μείνει στο Μαρόκο. Όταν κέρδισε αρκετά, πλήρωσε μια γυναίκα να φέρει τον πατέρα μου και την αδελφή του. Ήταν τριών ετών. Η μητέρα μου ήρθε από τη Γουινέα με την άλλη γιαγιά, αλλά στη Βαρκελώνη. Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Ισπανία και άρχισαν να ζουν σε ένα διαμέρισμα για νέους γονείς. Ξέρετε, όλα στην τραπεζαρία. Αργότερα, συχνά ζούσαμε σε φίλους που μας παραχωρούσαν ένα δωμάτιο. Μόνο αργότερα, όταν χώρισαν, εγώ και η μητέρα μου μετακομίσαμε στο Γκρανολιέρς»

Ο πατέρας του Γιαμάλ, ο οποίος είχε παραμείνει στο Ματαρό, στην περιοχή Ροκαφόντα, μαχαιρώθηκε σε ένα πάρκινγκ τον Αύγουστο του 2024.

«Ήμουν στο αυτοκίνητο με τον ξάδερφό μου, τον Μόγιο. Το τηλέφωνό μου ήταν συνδεδεμένο με το ηχείο και μας κάλεσε ένας άλλος ξάδερφος, από το Μαρόκο. Μου είπε ότι ο πατέρας μου είχε μαχαιρωθεί. Ήμουν 16 ετών. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να πεταχτώ έξω από το αυτοκίνητο και να πάω στο Ματαρό, αλλά ο ξάδερφός μου δεν με άφησε. Ήθελα να πάω με το τρένο, αλλά με κλείδωσε. Πρώτα στο αυτοκίνητο, και μετά στο σπίτι, παρόλο που του είπα ότι δεν θα του ξαναμιλούσα ποτέ αν δεν με άφηνε να πάω στο Ματαρό. Την επόμενη μέρα πήγα στην προπόνηση, ο πατέρας μου με κάλεσε να μου πει ότι όλα ήταν εντάξει, τον είδα στο νοσοκομείο και ηρέμησα», εξομολογήθηκε ο Λαμίν Γιαμάλ.

Ασυγκράτητος και γεμάτος αυτοπεποίθηση – ονειρεύεται πολλές Χρυσές Μπάλες.

«Δεν ονειρεύομαι να κερδίσω μία Χρυσή Μπάλα. Ονειρεύομαι να κερδίσω πολλές. Αυτό λέω και στους φίλους μου. Έχω την ικανότητα γι' αυτό και αν δεν τα καταφέρω, θα είναι μόνο επειδή δεν έκανα κάτι σωστά», δήλωσε ο Λαμίν Γιαμάλ.

Ο εορτασμός των 18ων γενεθλίων του βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για μέρες.

«Δεν είμαι τρελός. Όλα αυτά μου φάνηκαν αστεία, προσπάθησαν να αμαυρώσουν τη φήμη μου. Κάποια γυναίκα λέει ότι διάλεγα κορίτσια έτσι ή αλλιώς, αλλά όλα αυτά είναι ψέματα. Μετά μιλάει για σερβιτόρους, αυτοί οι τύποι δουλεύουν εκεί», σχολίασε ο Λαμίν Γιαμάλ.

«Δεν έπαιζα ούτε στην ομάδα νέων, αλλά εμάς που δεν παίζαμε μας έστελναν να προπονηθούμε με την πρώτη ομάδα μετά τους αγώνες. Την επόμενη μέρα των αγώνων τους. Και μια φορά παίξαμε, κερδίσαμε με 2-0, εγώ έβαλα ένα γκολ και έδωσα την ασίστ για το δεύτερο στον Ανσού Φάτι. Με πλησιάζει ο αδελφός του Τσάβι, ο Όσκαρ, και μου λέει: “Πώς γίνεται να μην παίζεις;” Του λέω ότι δεν ξέρω. Μου είπε να είμαι απλά ήρεμος. Και τότε τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν καλύτερα. Αρχίζω να παίζω στην ομάδα νέων και να προπονούμαι με την πρώτη ομάδα», αναφέρει ο Ισπανός.

Σύντομα έπαιξε και στην πρώτη ομάδα.

«Ήταν ο αγώνας με την Ατλέτικο, μόλις είχα αλλάξει μάνατζερ, ήμουν δηλαδή ήδη με τον Χόρχε. Με πλησιάζει ο Σάντι, ο οποίος είναι επίσης μέλος της ομάδας μου, και μου λέει: “Θέλουν να παίξεις, αλλά δεν έχεις ανανεώσει το συμβόλαιο, οπότε δεν ξέρουν αν πρέπει να σε βάλουν στην ομάδα”. Είπα: “Όχι, όχι, όχι. Μένω στην Μπαρτσελόνα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Αλλά θέλω να παίξω”. Θυμάμαι ότι η μητέρα μου μου είπε: “Μα αυτοί είναι τόσο μεγάλοι, κι εσύ τόσο μικρός”. Φοβόταν, της είπα να μην ανησυχεί, ότι θα γίνω ο καλύτερος αν με άφηναν. Εναντίον της Ατλέτικο με κάλεσαν, αλλά δεν μπήκα στο παιχνίδι. Τον επόμενο αγώνα, εναντίον της Μπέτις, έπαιξα ήδη. Ήταν 3-0 για εμάς, και η Μπέτις είχε δεχτεί κόκκινη κάρτα. Μετά γιορτάσαμε, πήγαμε για δείπνο κοντά στο στάδιο Καμπ Νου, οι γονείς και οι φίλοι. Κοιμήθηκα στη Λα Μασία. Αν και δεν κοιμήθηκα καθόλου εκείνο το βράδυ», περιέγραψε ο Λαμίν Γιαμάλ.