Το ξύλο βγήκε από τη Βοσνία

Ο Βόσνιοι πήραν το ματς με την Εθνική όχι λόγω της απουσίας του Γιάννη, αλλά λόγω του ότι ήταν πιο physical και επεδίωκαν σαν τρελοί την επαφή.

Το 77-80 κόντρα στη Βοσνία δεν ξέρουμε ακόμα αν χτύπησε καμπανάκι ή όλα είναι υπό έλεγχο στην Εθνική. Αυτό είναι κάτι που πάντα μένει εντός τειχών και είτε είσαι δημοσιογράφος είτε φίλος του μπάσκετ δεν μπορείς να διαπιστώσεις, αφού για να συμβεί αυτό πρέπει απλά να είσαι εκεί, μέρος του συνόλου.

Οι διεθνείς μας έχασαν ένα ματς, το οποίο στην αρχή φαινόταν πως θα έπαιρναν κι εύκολα. Όλα αυτά φυσικά μέχρι να έρθει το σερί 18 αναπάντητων πόντων των Βόσνιων για 6' στη δεύτερη περίοδο. Το 34-21 (!) της Εθνικής έγινε 34-39 κι έκτοτε το προοβάδισμα δεν άλλαξε ποτέ χέρια. Γιατί όμως; Τι πήγε τόσο στραβά;

Το μπασκετικό (;) ξύλο που έθεσε τον ρυθμό

Βλέποντας το ματς, είτε από το γήπεδο είτε από την τηλεόραση, υπήρχε ένα βασικό στοιχείο που όλοι είδαμε. Κι αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίον οι Βόσνιοι όχι απλά έπαιρναν, αλλά επεδίωκαν τις επαφές, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Πήραν μερικά σφυρίγματα; Ασφαλώς. Σφυρίγματα τα οποία οι διεθνείς μας στην άλλη άκρη του παρκέ αντίστοιχα δεν πήραν.

Είναι μέρος του παιχνιδιού ωστόσο. Όταν θέτεις τον ρυθμό σου και κάνεις κτήμα σου ένα συγκεκριμένο στοιχείο του παιχνιδιού, έχεις τον απόλυτο έλεγχο. Για αυτό και οι Βόσνιοι φρόντισαν να έχουν αφενός θωρακισμένη την περιφέρειά του, αποτρέποντας τα drive του Σλούκα, του Ντόρσεϊ ή του Τολιόπουλου κατά βάση. Αφετέρου, η μπάλα δεν πέρασε τόσο από μέσα, άρα και άμυνά τους δεν αποδιοργανώθηκε.

Ο Νούρκιτς έκανε αυτό που ήξερε να κάνει, να παίζει καθαρό μπασκετικό ξύλο, να κερδίζει κατά κράτος στο post game και να κυριαρχεί στους αιθέρες (18 πόντους και 10 ριμπάουντ είχε), ενώ ο Κέναν Καμένιας -αν και πολύ πιο άτεχνος- είχε τσαμπουκά και έμπαινε σαν τρένο στις φάσεις (είχε 7 πόντους με 6 ριμπάουντ). Η είσοδος του Πέναβα έφερε επίσης επιπλέον size και δύναμη στους ήδη δυνατούς Βόσνιους, με τον Βράμπατς αν και άποντος να βοηθάει επίσης και για αυτό έπαιξε και 18'.

Έντιν Άτιτς, φοβερός επίσης με 15 πόντους και 8 ριμπάουντ. Πολύ ριμπάουντ, ε; Και μάλιστα 19 επιθετικά για τους Βόσνιους. Άλλη μια φορά που η Εθνική, ανεξαρτήτως από την παρουσία ή μη του Γιάννη, έχει τεράστιο θέμα εκεί. Στο πρώτο ματς με την Ιταλία θυμίζω πως λέγαμε ότι ήταν πολλά τα 12. Ακολούθησαν τα 15 με την Κύπρο και τα 16 με τη Γεωργία. Βάσει μαθηματικών, αυτό σημαίνει πως αν δεν προσέχουμε με τους Ισπανούς, ο αριθμός αυτός θα έχει το «2» πλέον από μπροστά και δεν θα είναι μονοψήφιος.

Ο Γιάννης, ναι, θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω αν αγωνιζόταν και ήμασταν άτυχοι γιατί είχαμε τον σούπερ σταρ μας εκτός. Όμως και η λογική των Βοσνίων, θα στόχευε στον ίδιο. Θα ήταν πολύ πιθανό το σενάριο να φορτωνόταν με φάουλ από νωρίς ο Γιάννης, αλλά και να υπήρχε μεγάλη καταπόνηση λόγω του physicality. Όπως και να 'χει, ίσως και να έγινε για καλό όλο αυτό, γιατί έχουμε αυξημένο κίνητρο ενόψει της Πέμπτης (4/9, 21:30) για το ματς πρωτιάς με την Ισπανία.

Το κλίμα στην Ισπανία ενόψει Ευρωμπάσκετ και όχι μόνο

Το σενάριο της 4ης θέσης δεν είναι μακριά, ωστόσο δεν μπορούμε να δώσουμε και το μεγαλύτερο ποσοστό των πιθανοτήτων εκεί. Οι Ισπανοί δεν βρίσκονται και στην καλύτερη φάση τους. Και εξηγούμεθα:

Οι Φούριας Ρόχας βρίσκονται σε μία μεταβατική εποχή. Ο Σέρζιο Σκαριόλο φεύγει, πάει Ρεάλ Μαδρίτης. Γιουλ, Ρούντι, Σέρχι και πολλοί -μα πολλοί- έχουν κάνει τόπο στα νιάτα, τα οποία χρειάζονται ακόμα καιρό για να προσαρμοστούν και να χτίσουν τη δική τους δυναστεία. Να πούμε την αμαρτία μας, δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει η ίδια παρέα σε σχέση με εκείνη που είχε αναπτύξει... πελατειακές σχέσεις με την Ελλάδα.

Στην Ισπανία υπάρχει η αίσθηση πως αν και λόγω φανέλας μπορούν να «χτυπήσουν» το μετάλλιο, δεν υπάρχει και το ανάλογο ταλέντο για αυτό. Ντε Λαρέα, Σεντ-Σουπερί, Πραντίγια... Είναι παιδιά που θα μας απασχολήσουν ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Για την ώρα ωστόσο, είναι λογικό πως ακόμα δεν είναι η ώρα τους να πρωταγωνιστήσουν σε τόσο υψηλό και απαιτητικό επίπεδο.

Και τέλος, όσον αφορά το μέλλον του ισπανικού πάγκου, αυτός είναι σε καλά χέρια. Τα ονόματα των Τσάβι Πασκουάλ, Τσους Ματέο και Πάμπλο Λάσο έχουν πέσει στο τραπέζι, με τα δύο τελευταία να είναι τα επικρατέστερα. Σύμφωνα με πληροφορίες του Sportal, frontrunner στην κούρσα είναι ο τέως προπονητής της Ρεάλ, Τσους Ματέο, ωστόσο αυτό είναι κάτι που θα το μάθουμε κανά διβδόμαδο μετά το Ευρωμπάσκετ. Κάθε πράγμα στον καιρό του, λοιπόν!