14+1 ιστορίες από Φάιναλ Φορ!

Ο Κώστας Σωτηρίου ανασύρει τις πιο έντονες αναμνήσεις από τα Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας που είχε την ευλογία να καλύψει και στέκεται σε πρωταγωνιστές, οι οποίοι έχουν σημαδέψει την πορεία της διοργάνωσης.

Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μπολόνια, Βαρκελώνη, Μόσχα, Αθήνα, Μαδρίτη, Βερολίνο, Κωνσταντινούπολη, Μιλάνο, Βελιγράδι και τώρα… Άμπου Ντάμπι! Κάθε πόλη και μια εμπειρία. Κάποιες μάλιστα δύο φορές. Πρωταγωνιστές, που έχουν σφραγίσει τίτλους και ένα παζλ αναμνήσεων, που όχι μόνο δεν θα το άλλαζες με τίποτε, αλλά θέλεις διαρκώς να προσθέτεις πάντα το επόμενο κομμάτι στον δικό σου μαγικό χάρτη με τα Φάιναλ Φορ της Euroleague!

Κατά την αναχώρηση με προορισμό το μακρινό Άμπου Ντάμπι, που πριν από μερικά χρόνια θα έμοιαζε τόσο ξένο για μια… ευρωπαϊκή διοργάνωση, έτυχε να συναντήσω δύο σπουδαίους δημοσιογράφους και φίλους, οι οποίοι επρόκειτο επίσης να ταξιδέψουν προς τον ίδιο προορισμό με δεκάδες άλλους συναδέλφους. Η λεζάντα στο σχετικό «story», που ανέβασα στο Instagram, ποζάροντας πλάι στον Δημήτρη Καρύδα και τον Βασίλη Σκουντή έλεγε… «87 Φάιναλ Φορ σε μια φωτογραφία»!

Μολονότι η ιδέα για την εν λόγω photo μου ήλθε από την ιστορική ατάκα του Στέισι Κινγκ, ο οποίος έπειτα από ένα ματς των Σικάγο Μπουλς είχε πει το αμίμητο «σήμερα εγώ και ο Μάικλ Τζόρνταν σκοράραμε 70 πόντους. Ο Μάικλ 69 και εγώ έναν!», η αλήθεια είναι ότι τα 14 Φάιναλ Φορ, που έχω καλύψει δημοσιογραφικά, άλλα με έξοδα των μέσων μου και άλλα από την τσέπη μου, δεν θεωρούνται λίγα, εντούτοις φαντάζουν ελάχιστα μπροστά στο ρεκόρ, που μοιράζονται από κονού οι εν λόγω κύριοι: 36 ο Καρύδας και άλλα 36 ο Σκουντής συμπεριλαμβανομένου του φετινού στο Αμπου Ντάμπι!

Θεσσαλονίκη 2000. Μιας και ανέφερα τον Βασίλη Σκουντή, με τον οποίο είχα την τύχη να μοιραστώ επί αρκετά χρόνια το ίδιο γραφείο στο «Βήμα», δεν θα ξεχάσω την τηλεφωνική κατσάδα του, όταν διεπίστωσε πως είχα πάει με τον επιστήθιο φίλο και μετέπειτα κουμπάρο μου Σωτήρη Βετάκη για μεσημεριανό φαγητό στα Λαδάδικα, κατά τη διάρκεια του Φάιναλ Φορ της Θεσσαλονίκης. «Έχεις πάει για φαγητό; Δεν το πιστεύω! Από το 1988 δεν έχω φάει ποτέ μεσημέρι στη διάρκεια του Φάιναλ Φορ!», ήταν τα λόγια του Βασίλη και τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές στο Μπαχρέιν περιμένοντας την ανταπόκριση για το Άμπου Ντάμπι γελάω από μέσα μου και σκέφτομαι:

Η κατσάδα δεν μου έβαλε μυαλό, γιατί και στα επόμενα Φάιναλ Φορ συνέχισα να τρώω μεσημεριανό με τον Βετάκη! Όσο για την κορυφαία ανάμνηση από το πρώτο μου Φάιναλ Φορ; Αναμφισβήτητα η εμφάνιση στον τελικό Παναθηναϊκού - Μακάμπι Τελ Αβίβ του 19χρονου τότε Αντώνη Φώτση, αλλά ακόμη πιο ισχυρή ήταν η εικόνα των δεκάδων οπαδών της Μακάμπι να σηκώνουν στον αέρα ένα δικό τους παιδί, που τους είχε «σκοτώσει», τον Οντέντ Κάτας, στο αεροδρόμιο «Μακεδονία».

Παρίσι 2001. Ήταν το Φάιναλ Φορ της νεοσύστατης Σουπρολίγκας, καθώς το προηγούμενο καλοκαίρι είχε πραγματοποιηθεί το σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ με τη δημουργία της ECA. Το πρώτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν το «Παλαί ντε Μπερσί» με το γκαζόν εξωτερικά και το δεύτερο ότι είχαν τόσο μεγάλη λαχτάρα οι οπαδοί της Μακάμπι, ώστε μετά τον νικηφόρο τελικό με τον Παναθηναϊκό πηδούσαν πάνω από τα δημοσιογραφικά έδρανα για να πανηγυρίσουν τον πρώτο τίτλο της ομάδας τους έπειτα από είκοσι ολόκληρα χρόνια!

Μπολόνια 2002. Οι ημιτελικοί έγιναν Μεγάλη Παρασκευή και ο τελικός την Κυριακή του Πάσχα! Και όμως το Μεγάλο Σάββατο, όλοι μαζί, παίκτες, προπονητές και δημοσιογράφοι κάναμε μαζί Ανάσταση στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου σε μια βραδιά κατάνυξης και ευλάβειας. Την επόμενη μέρα, ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το comeback και με κλειδί τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, που τα έβαλε με το θηρίο Ρασάρντ Γκρίφιθ, πανηγύρισε τον τίτλο. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έλεγε έξω από τα αποδυτήρια προς τους δημοσιογράφους: «Να δω τώρα, θα με ξαναπείτε Γκαστόνε;»! Α, τότε δεν είχε μικρό τελικό! Μήπως να τον καταργήσουν οι μέτοχοι;

Βαρκελώνη 2003. Το πρώτο μου Φάιναλ Φορ χωρίς ελληνική συμμετοχή! Όπως συνηθίζω να λέω σε εκπομπές της ΕΡΑ Σπορ και του Sportal.gr, δεν είναι απαραίτητα… κακό να μην υπάρχει μια φορά ελληνική ομάδα, καθώς το άγχος είναι λιγότερο και μπορείς να παρακολουθήσεις το μπάσκετ απερίσπαστος από το τι δήγλωσε ή έκανε ο τάδε ή ο δείνα. Έτσι, λοιπόν, παρακολουθήσαμε την τριάδα Μποντιρόγκα, Σάρας και Φούτσκα να επικρατεί σχετικά άνετα υπό την καθοδήγηση του Σβέτισλαβ Πέσιτς της Μπενετόν Τρεβίζο του Έτορε Μεσίνα. Περιττό να σας πω πόσο μεγάλη υπερηφάνεια ένιωσα βλέποντας ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες τον «αδερφό» Αλφόνσο Φορντ με τη φανέλα της Σιένα. Δυστυχώς για τελευταία φορά…

Μόσχα 2005. Ο Σταύρος Τσανίδης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, ή μάλλον από την… σφυρίχτρα του, αλλά η πυραυλοκίνητη Τάοιυ Θεράμικα άφησε με την πίκρα του αποκλεισμού την οικοδέσποινα και φαβορί ΤΣΣΚΑ των δικών μας παιδιών Δήμου Ντικούδη και Θοδωρή Παπαλουκά. Στον τελικό, η φοβερή Μακάμπι, με «κρυφό άσο» τον Νέστορα Κόμματο, ξαναπήρε το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, όπως και την προηγούμενη χρονιά στην έδρα της. Ο Παναθηναϊκός, που είχε επιστρέψει στο Φάιναλ Φορ, αρκέστηκε στην τρίτη θέση, αλλά φόρτιζε τις μπαταρίες της εμπειρίας για τα επόμενα ένδοξα χρόνια.

Αθήνα 2007. Το αδιαχώρητο! Στο ΟΑΚΑ, όπως αναμενόταν, δεν έπεφτε καρφίτσα και όλοι περίμεναν από τον οικοδεσπότη Παναθηναϊκό να πετύχει ό,τι δεν είχε καταφέρει η ΤΣΣΚΑ το 2005. Θυμάμαι ότι σε εκείνο το ανεπανάληπτο ματς με τους Ρώσους, όπου κάποιες στιγμές φαινόταν σαν να παίζει μόνος του απέναντι στον Παναθηναϊκό ο συγκλονιστικός Παπαλουκάς, «μαλώναμε» που λέει ο λόγος για την ανάδειξη του MVP. Σισκάουσκας, Τομάσεβιτς και Διαμαντίδης ήταν όλοι τους τρομεροί, αλλά τελικά ο τίτλος κατέληξε στον Έλληνα άσο, που πανηγύρισε τον τίτλο για πρώτη φορά στην καριέρα του για να ακολουθήσουν δύο ακόμη, στο Βερολίνο και στη Βαρκελώνη.

Μαδρίτη 2008. Είμαστε παρέα με άλλους έλληνες απεσταλμένους και περιμένω τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, που εκείνη τη σεζόν αγωνιζόταν στην Ρεάλ. «Τι έγινε ρε Λάζαρε; Τόση ώρα κάνεις βόλτες με το αμάξι γύρω από το ξενοδοχείο!», τον πείραξα για να κάνουμε χαβαλέ. «Α, εδώ γράφουν και δεν έχω καμία όρεξη να δεχτώ κλήση για παράνομη στάθμευση», αποκρίθηκε ο ψηλός, που ήταν πλέον «ζεστός» για την επόμενη ασίστ. «Δεν μου λες, είδες το βίντεο από το ΣΕΦ, όπου συντονίζεσαι με την εξέδρα κατά του Βασιλακόπουλου;», αστειεύθηκα για να πάρω την πληρωμένη απάντηση και όλοι να πέσουν κάτω από τα γέλια: «Όχι μόνο το είδα, αλλά το βαθμολόγησα με πέντε αστέρια και άφησα και σχόλιο… μπράβο ρε μάγκα!». Μερικές ώρες αργότερα, θυμάμαι πως ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί ένα δικό μας παιδί. Ο Νίκος Ζήσης καμάρωνε με την ελληνική σημαία μετά την κατάκτηση της Euroleague με την ΤΣΣΚΑ, όπως φυσικά και χάρηκα και για τον Παπαλουκά, αλλά και για ακόμη έναν φίλο μου, τον Τζέι Αρ Χόλντεν.

Βερολίνο 2009. Η σύγκρουση των «αιωνίων» έπειτα από πολλά χρόνια στον ημιτελικό, ανέδειξε νικητή τον Παναθηναϊκό και οι Πράσινοι αντιμετωπίζουν στον τελικό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Το πρώτο ημίχρονο είναι «διαστημικό» για το Τριφύλλι (από τα καλύτερα ημίχρονα που έχω περιγράψει ever), αλλά στο τέλος το ματς γίνεται θρίλερ. Στο κρίσιμο τάιμ σουτ, όπως θα αποκάλυπτε αργότερα ο Μπατίστ στην αυτοβιογραφία του, που είχα την τιμή να γράψω, ο Ομπράντοβιτς θέτει ευθέως το δίλημμα «φάουλ ή άμυνα;». Οι παίκτες επιλέγουν άμυνα και το σουτ του Σισκάουσκας… μπαίνει και βγαίνει! Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι ο διάλογος, ή καλύτερα ο μονόλογος του αείμνηστου Παύλου Γιαννακόπουλου με τον αδερφό του Θανάση στο τηλέφωνο το επόμενο πρωί. Ο Παύλος είχε δουλειές και δεν ήταν στον τελικό. «Θανάση, είναι αλήθεια αυτά που διαβάζω; Πέταγες χαρτονομίσματα στον Αρτεάγκα; Ντροπή σου Θανάση, είσαι το όνειδος της οικογενείας!», ωρυόταν στο τηλέφωνο. Τσιμουδιά ο Θανάσης. Όταν θύμωνε ο Παύλος, όλοι ήταν σούζα!

Παρίσι 2010. Ο αέρινος Τζος Τσίλντρες έσωσε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό με την Παρτίζαν, ωστόσο κατά τη γνώμη μου, ο τελικός με την Μπαρτσελόνα χάθηκε στο… γκαλά του Σαββάτου, όπου βραβεύονταν οι κορυφαίοι της σεζόν. Εκεί, λοιπόν, την ώρα που έπαιρνε το βραβείο του MVP ο Μίλος Τεοντόσιτς, πρόσεξα με την άκρη του ματιού μου τον συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Λίνας Κλέιζα να τον κοιτάζει βγάζοντας μια έντονη αποστροφή, σαν να έλεγε «δικό μου θα έπρεπε να είναι αυτό το βραβείο». Την επόμενη μέρα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κόουτς Παναγιώτη Γιαννάκη, ο πάγκος του Ολυμπιακού δεν ήταν ήρεμος και συγκεντρωμένος για ένα τόσο μεγάλο ματς και έτσι, η Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ πέρασε σαν οδοστρωτήρας κατακτώντας την κούπα.

Βαρκελώνη 2011. Αν ρωτήσετε τους τότε πρωταγωνιστές στη μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού, θα σας πουν ότι ο μεγαλύτερος κόπος ήταν η πρόκριση στο Φάιναλ Φορ παρά το ίδιο το Φάιναλ Φορ. Οι Πράσινοι ήταν πάντοτε άριστα προετοιμασμένοι από τον μεγάλο «Ζοτς» και αφού είχαν αποκλείσει την Μπαρτσελόνα, ξαναγύρισαν στη Βαρκελώνη για να τελειώσουν τη δουλειά. Δεν θα ξεχάσω αυτό που μου είχε πει ο Καλάθης, ότι έβλεπε στον ύπνο του τον Ναβάρο, έπειτα από τόσες ώρες ανάλυσης στο βίντεο. Το συγκεκριμένο Φάιναλ Φορ ήταν, λοιπόν, το πιο εύκολο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος μετά τη Σιένα, επικράτησε και της Μακάμπι στον τελικό κατακτώντας το έκτο ευρωπαϊκό αστέρι. Η εικόνα του Φ4; Μα φυσικά η αγκαλιά Ομπράντοβιτς - Διαμαντίδη!

Κωνσταντινούπολη 2012. Το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη! Τι ήταν κι αυτό! Ο Ολυμπιακός είναι πίσω 19 πόντους, ο συχωρεμένος Ντούσαν Ιβκοβιτς κάνει σχέδια για τους τελικούς του πρωταθλήματος, μπαίνουν μέσα τα πιτσιρίκια και γίνεται το έλα να δεις! Οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ έχουν πανικοβληθεί, οι Ερυθρόλευκοι σκοράρουν το ένα καλάθι μετά το άλλο και η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του Σπανούλη. Γνωστός για τις λανθασμένες τοποθετήσεις του στην άμυνα, ο Κιριλένκο σπεύδει να δώσει βοήθεια και μένει μόνος του ο Γιώργης! Πεταχτάρι και μέσα!!! Ασύλληπτο φινάλε σε ένα ματς, που δύσκολα θα ξαναδούμε, με τέτοια ανατροπή και τόσο ισχυρή αδρεναλίνη! Σε εκείνο το Φάιναλ Φορ δεν θα ξεχάσω την εικόνα του Έισι Λο, που την προηγούμενη μέρα περπατούσε με πατερίτσες και στον τελικό υπέγραψε χαρτί και με δική του ευθύνη αγωνίστηκε! Ο διάλογος με τον συνοδοιπόρο μου στην ΕΡΑ Σπορ Γιάννη Ντεντόπουλο λίγο πριν το ματς είναι χαρακτηριστικός: «Ρε είσαι μ@%$%κας; Δεν μου είπες ότι χθες ήταν με πατερίτσες; Σε όλες τις ανταποκρίσεις λέμε άτι δεν θα αγωνιστεί. Τώρα πώς γίνεται να τον βλέπουμε στο ζέσταμα;». Και όμως! Ο Αμερικανός έσφιξε τα δόντια και έπαιξε κουτσαίνοντας…

Μιλάνο 2014. Χάρη στο νικητήριο καλάθι του Ταϊρίζ Ράις η Μακάμπι βρισκόταν στον τελικό, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι δύο έλληνες διεθνείς σέντερ, ο Γιάννης Μπουρούσης με την Ρεάλ και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης με την Μακάμπι. Τελικά, η τύχη χαμογέλασε στην ομάδα του «Big Sofo», ο οποίος πανηγύρισε την κούπα έπειτα από έναν τελικό, που κρίθηκε στην παράταση. Ήταν ο έκτος ευρωπαϊκός τίτλος για την ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ και πολυτιμότερος παίκτης αναδείχθηκε ο «πυραυλοκίνητος» Ράις!

Μαδρίτη 2015. Στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, ο Σπανούλης έχει κάνει πάλι τα μαγικά του, αλλά στον τελικό οι Ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν μια ομάδα, που δεν επρόκειτο να χάσει τρίτο σερί ματς τίτλου! Η Ρεάλ, που είχε χάσει από τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο και από την Μακάμπι στο Μιλάνο, είχε πλέον ενισχύσει την πανοπλία της προσθέτοντας σκληράδα (Νοτσιόνι, Αγιόν, Ματσιούλις, Ρίβερς) και μπασκετικό ξύλο στο δεδομένο ταλέντο της. Ήταν η αλλαγή πλεύσης του Πάμπλο Λάσο, ο οποίος μετά την Φενέρμπαχτσε του «Ζοτς» νίκησε εύκολα και τον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου, που δεν είχε άλλη βενζίνη στο ντεπόζιτο του. Παίκτης - κλειδί ο Τζέισι Κάρολ με 4/5 τρίποντα, για τα οποία δεν βρήκαν ποτέ απάντηση οι Ερυθρόλευκοι και έτσι η «Βασίλισσα» κατάκτησε τον δέκατο τίτλο της.

Βελιγράδι 2022. Έπειτα από αρκετά χρόνια και δεκάδες τηλεοπτικές και διαδικτυακές εκπομπές, επιστρέφω και εγώ στο Φάιναλ Φορ για να ξανανιώσω το λεγόμενο «F4 Glory». Έπειτα από σκληρή μάχη με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, χάρη στο τρίποντο του Μίτσιτς, η Εφές Αναντολού, το δημιούργημα του Έργκιν Άταμαν, πέτυχε το «back-to-back», επικρατώντας της Ρεάλ στις λεπτομέρειες! Ο Πάμπλο Λάσο, ή μάλλον οι παίκτες της Ρεάλ, είχαν… 44 δευτερόλεπτα για να ανατρέψουν το 57-58. Η Ρεάλ «θόλωσε» και έκανε μια τρύπα στο νερό, με αποτέλεσμα ο Άταμαν να πανηγυρίζει τον δεύτερο σερί τίτλο του με τις γροθιές υψωμένες.

Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!

Άμπου Νταμπι 2025. Και τώρα εδώ, στον καύσωνα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ακολουθώντας τις δύο ομαδάρες μας, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό σε ένα ακόμη Φάιναλ Φορ, που μπορεί για κάποιους να αποτελούσε… συμβατική υποχρέωση λόγω μπάτζετ κλπ, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Οι προπονητές ξέρουν τι τράβηξαν για να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής και απομένουν δύο ματς για να δούμε ποια από τις… τέσσερις (δεν παίζουμε μόνοι μας!) ομάδες θα γράψει ιστορία! Το βέβαιον είναι ότι το Φάιναλ Φορ του 2025 δημιουργεί πολλές, ωραίες μπασκετικές ιστορίες, που θα τις διηγούμαστε χρόνια. Υπομονή και σε μερικές ώρες θα γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές…