Κώστας Σλούκας: Από το «οι πρόεδροι εμπνέουν απόλυτο σεβασμό» στην «αλαζονεία των Αγγελόπουλων»

Ο Κώστας Σλούκας οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση της Euroleague και της Basket League και έκλεισε ιδανικά μια ονειρική για σεζόν, τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Οι δηλώσεις του όμως μετά τον πέμπτο τελικό έρχονται σε «σύγκρουση» με εκείνες που είχε κάνει αμέσως μετά την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό.

Ο Κώστας Σλούκας «μεγάλωσε» στον Παναθηναϊκό και ο Παναθηναϊκός «μεγάλωσε» ξανά χάρη και στον Κώστα Σλούκα. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί.

Η φετινή σεζόν του Έλληνα γκαρντ ήταν ονειρική. Η κορυφαία της καριέρας του. Στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας, κερδίζοντας ο ίδιος τον τίτλο του MVP στο Final Four και τους τελικούς της Basket League.

Μέσα στο παρκέ ήταν απολαυστικός και αποτέλεσε όλη τη σεζόν ένα από τα βαρόμετρα της ομάδας. Όταν ο Σλούκας ήταν καλά, ο Παναθηναϊκός «πετούσε».

Κάπως έτσι, οι πράσινοι με μπροστάρη τον ίδιο ολοκλήρωσαν μια φοβερή χρονιά στην οποία κέρδισαν δύο τίτλους. Έναν από τη Ρεάλ Μαδρίτης κι έναν από τον Ολυμπιακό.

Μετά το το τέλος των τελικών ο Σλούκας επιδίωξε να μιλήσει στη συνέντευξη Τύπου. Εκεί αναφέρθηκε στους Αγγελόπουλους και τον Μπαρτζώκα: «Όλο το χρόνο λοιδορήθηκα. Ειπώθηκαν πολύ βαριές κουβέντες. Μου αρέσει να μιλάω στο γήπεδο, όπως είδαμε σήμερα. Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την αλαζονεία, το μη σεβασμό, την απαξίωση που μου έδειξαν οι κύριοι Αγγελόπουλοι και ο κύριος Μπαρτζώκας. Μου άνοιξαν μία πόρτα, του Παναθηναϊκού. Είδα κόσμο διψασμένο, που πίστεψε σε εμένα από την πρώτη στιγμή. Τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να καταφέρω. Με στήριξαν σε δύσκολες στιγμές».

Το περασμένο καλοκαίρι, τέτοιες μέρες, ο Κώστας Σλούκας συμμετείχε στη φιέστα του Ολυμπιακού. Ο νυν αρχηγός του Παναθηναϊκού έδειχνε να απολαμβάνει τις στιγμές. Δεν μίλησε για αλαζονεία, αλλά για σεβασμό:

«Τρέφω έναν πολύ μεγάλο σεβασμό για τους προέδρους. Γιατί όταν συζητήσαμε πριν τρία χρόνια είχαμε στο μυαλό μας αυτό ακριβώς! Με πιστέψανε, εγώ τους πιστεύω και τους έχω στην καρδιά μου. Έχουν ξεχωριστή θέση εδώ και χρόνια! Ονειρευτήκαμε αυτές τις στιγμές, ο Ολυμπιακός αξίζει να είναι στην ελίτ της Eυρώπης, αξίζει να διεκδικεί και να παίρνει τίτλους. Να είναι στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Τώρα αν θα συνεχίσω να είμαι στον Ολυμπιακό είναι μία συζήτηση που θα γίνει τις επόμενες μέρες για να δούμε τι μέλλει γενέσθαι».

Λίγες μέρες αργότερα ο Σλούκας αποχώρησε από την ομάδα του Πειραιά και μετακόμισε στο ΟΑΚΑ. Η ιστορία τον δικαίωσε, αφού με τον Παναθηναϊκό, επαναλαμβάνουμε ότι έκανε την κορυφαία σεζόν της καριέρας του.

Ωστόσο, η στάση του έρχεται σε αντίθεση με εκείνη πριν από λίγους μήνες. Γιατί με την περίπτωση του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί δικαιολογημένα να αισθάνεται μια αδικία, αφού όταν ζήτησε άλλο ρόλο στην ομάδα του Πειραιά δεν του δόθηκε. Όμως στην περίπτωση των Αγγελόπουλων δεν δικαιολογείται. Οι πρόεδροι ποτέ δεν είπαν κάτι κακό εναντίον του Σλούκα. Προσπάθησαν να τον κρατήσουν στον Ολυμπιακό, έριξαν γέφυρες στο «χάσμα» που είχε δημιουργηθεί με τον προπονητή του, όμως δεν κατάφεραν να το εξαφανίσουν κι έτσι οι δρόμοι τους χώρισαν. Όταν συνέβη αυτό ο ίδιος είχε γράψει στο Instagram ότι στην περίπτωσή τους, ο σεβασμός εμπνεύστηκε: «απεριόριστος σεβασμός μου προς τους αδελφούς Αγγελόπουλους δεν επιβλήθηκε. Εμπνεύστηκε. Για αυτό αναζητούσαμε επί τόσες ώρες στην πρόσφατη συνάντηση, μια λύση. Είχαμε τον ίδιο στόχο στην ομάδα όλοι κι έτσι προχωρήσαμε, πετύχαμε, γιατί είτε χάναμε είτε κερδίζαμε, πάντα το κάναμε μαζί», είχε γράψει μεταξύ άλλων.

Έκτοτε, κανείς από την ομάδα του Πειραιά δεν έκανε δημόσια δήλωση -πόσο μάλλον μειωτική- για τον Κώστα Σλούκα. Οι μόνοι που ασχολήθηκαν μαζί του ήταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό όταν μεταξύ των δύο συλλόγων υπάρχει αντιπαλότητα. Έχει συμβεί κατά το παρελθόν και με άλλους παίκτες, σε όλα τα αθλήματα...

Ο Κώστας Σλούκας στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την απόφασή του να αλλάξει στρατόπεδο, «χτύπησε» τον αντίπαλο όταν εκείνος βρέθηκε κάτω. Και το έκανε με τέτοιο τρόπο που αδίκησε πρώτα απ' όλα τον ίδιο του τον εαυτό... Παρόλα αυτά, ακόμα δεν μάθαμε τι μεσολάβησε ώστε το «οι πρόεδροι εμπνέουν απόλυτο σεβασμό και έχουν θέση στην καρδιά μου» να μετατραπεί σε «αλαζονεία των Αγγελόπουλων». Και ίσως να μη μάθουμε ποτέ. Ή ίσως μάθουμε σύντομα...