Την απόσυρση του ανακοίνωσε στα 34 ο Άλεξ Λόπεζ

Ο Άλεξ Λόπεζ αποσύρεται από το μπάσκετ στα 34 χρόνια του – Τι είπε στο «αντίο» του

Την απόφαση του να αποσυρθεί από το μπάσκετ στα 34 χρόνια του ανακοίνωσε ο Άλεξ Λόπεζ. Ο Ισπανός πόιντ γκαρντ έπαιξε σε υψηλό επίπεδο στην Endesa League φορώντας την φανέλα της Γκραν Κανάρια, της Μπούργος, της Τενερίφης, της Φουενλαμπράδα, της Μπρεογκάν και την περσινή σεζόν (2024-2025) της Αλικάντε.

Στο γράμμα με το οποίο ανακοίνωσε την απόσυρση του από το μπάσκετ αναφέρει:

«Σε όλους όσους με συνόδευσαν σε αυτό το όμορφο ταξίδι…

Ήρθε η μέρα να βάλω τέλος σε μια φάση της ζωής μου. Αποσύρομαι από το επαγγελματικό μπάσκετ, άδειος από τη γνώση ότι πάντα έδινα τα πάντα, και ότι έδινα τα πάντα σε κάθε στιγμή για να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπούσα. Έχουν περάσει 16 σεζόν ως επαγγελματίας, αλλά έχουν περάσει πολλά περισσότερα χρόνια αγαπώντας αυτό το άθλημα. Από παιδί, ήταν το μόνο που σκεφτόμουν και το μόνο που ήθελα να κάνω. Ήταν πάντα το όνειρό μου να μπορέσω να αφοσιωθώ σε αυτό.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ατζέντηδες μου, Guille, Juan και Jose, για την εργασία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν χαρά μου να συνεργαστώ μαζί σας και να μάθω τη διαδικασία μαζί σας. Σας ευχαριστώ που πάντα σκέφτεστε τα συμφέροντά μου και με ωθείτε να αναδεικνύω τον καλύτερό μου εαυτό.

Στους συμπαίκτες μου, πολλοί από τους οποίους έχουν γίνει φίλοι, ήταν χαρά μου να μοιραστώ τα πάντα μαζί σας και να περάσω τόσο υπέροχα. Είτε αυτό που μου έλειψε περισσότερο: ο ανταγωνισμός μαζί σας, αυτές οι στιγμές μαζί στα αποδυτήρια, η ρουτίνα, η αγάπη για το μπάσκετ και η τόσο καλή κατανόηση ο ένας του άλλου.

Στους προπονητές, που πιέζετε όταν χρειάζεται, είτε που μου δίνετε ένα χτύπημα στην πλάτη όταν χρειάζεται, που μου επιτρέπετε να παίζω και να διασκεδάζω. Μετά από 25 χρόνια, είστε τόσοι πολλοί, αλλά έχω μάθει από όλους σας και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Προπονητές, φυσιοθεραπευτές, γιατρούς, προπονητές, δημοσιογράφους και άλλο προσωπικό που δεν τους βλέπετε και που κάνουν τα πάντα πολύ πιο εύκολα - σας ευχαριστώ.

Σε όλους τους οπαδούς από κάθε μέρος που έπαιξα: Γκραν Κανάρια, Λα Πάλμα, Κάσερες, Λούγκο, Μπούργκος, Τενερίφη, Φουενλαμπράδα και Αλικάντε, σας ευχαριστώ για τον σεβασμό και την αγάπη που έλαβα. Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις από καθεμία από αυτές τις πόλεις. Πέρασα υπέροχα και μου άρεσε πολύ που ζούσα ανάμεσά σας.

Το να παίζω σε ένα γεμάτο γήπεδο El CID, η άνοδος στο Λούγκο με ένα γεμάτο γήπεδο Pazo, η άνοδος με την Μπούργκος και το να παίζω μπροστά σε 9.000 άτομα στην ACB σε ένα Κολοσσαίο που ήταν μια γιορτή μετά από τόσα χρόνια, ή το να μπορώ να παίζω λίγα μόλις μέτρα από το σπίτι μου στην Τενερίφη και να σηκώνω ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο με τη σημαία της La Laguna στο λαιμό μου, είναι μερικές από τις πολλές αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και το να μπορώ να επιστρέφω σε όλα αυτά τα μέρη και να νιώθω σαν στο σπίτι μου.

Στους φίλους μου, τόσο τους παλιούς όσο και αυτούς που έχω κάνει εκτός γηπέδου όπου κι αν έχω αγωνιστεί, με έχετε βοηθήσει περισσότερο από όσο μπορείτε να φανταστείτε και μου έχετε δώσει ζωή σε πολλές δύσκολες στιγμές. Αυτές οι επισκέψεις σε κάθε μέρος που έχω αγωνιστεί ήταν μια ανάσα καθαρού αέρα και ο καλύτερος τρόπος να ανταπεξέλθω και να απολαύσω όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρετε ποιοι είστε και σας είμαι πολύ ευγνώμων.

Και στην οικογένειά μου.

Στη σύζυγό μου Χριστίνα, που με ανέχτηκε και με στήριξε τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα με απόλυτο ενθουσιασμό. Παρά τις δύσκολες στιγμές, ήξερες πώς να με καταλάβεις και να με στηρίξεις. Με βοήθησες τόσο πολύ, μου έδωσες μια διαφορετική οπτική για τα πάντα, και δεν μπορώ να σε ευχαριστήσω αρκετά. Τώρα είναι η ώρα να παίξουμε ένα άλλο παιχνίδι.

Στους γονείς μου, Ρομπέρτο και Μαρία, σας ευχαριστώ που με στηρίζετε πάντα, που είστε εκεί σε κάθε βήμα, που με ενθαρρύνετε, που με κατανοείτε και με αφήνετε να κάνω αυτό που πάντα ήθελα, που μου επιτρέπετε να κυνηγήσω το όνειρό μου. Σας ευχαριστώ για όλες τις θυσίες και την προσπάθεια, που κάνατε προσαρμογές ώστε όλα να πάνε καλά και που μας επιτρέπετε να είμαστε μαζί όσο το δυνατόν περισσότερο, ανεξάρτητα από την απόσταση. Είστε οι καλύτεροι.

Στον αδερφό μου τον Ιάγκο, που ήταν πάντα ο καθρέφτης μου: από μικρός, ήθελα να κάνω τα πάντα όπως εσύ και να παίζω ακριβώς όπως εσύ. Με έχεις διδάξει και με έχεις καθοδηγήσει πολύ περισσότερα από όσα μπορείς να φανταστείς, ειδικά πώς να διασκεδάζω στο γήπεδο. Σε ευχαριστώ που είσαι εκεί για μένα ανά πάσα στιγμή. Έχω μόνο λόγια ευγνωμοσύνης και θαυμασμού. Λυπάμαι που δεν πέρασα περισσότερο χρόνο μαζί σου, αλλά θα το αναπληρώσω τώρα.

Χωρίς την υποστήριξή σου, τίποτα από αυτά τα όνειρα δεν θα ήταν εφικτό.

Σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι, μπορώ μόνο να πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για άλλη μια φορά.

Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε νέες προσωπικές και επαγγελματικές προκλήσεις.

Ήταν ιδιαίτερα όμορφο και διασκεδαστικό.

Άλεξ Λόπεζ»