Ο Σλούκας (θα) κάνει (πάντα) τη διαφορά!

Πριν από δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός είδε τη χρονιά του να παίρνει διαφορετική ρότα με αφορμή δύο μεγάλες νίκες. Το τρίποντο του Γκριγκόνις στο Μονακό τον έκανε πραγματική ομάδα και πρόσθεσε τόνους αυτοπεποίθησης στα κύτταρά του. Λίγο αργότερα, ένα διπλό μέσα στη Μαδρίτη έπεισε τους παίκτες ότι η κατάκτηση της κορυφής ήταν εφικτή υπόθεση. Η υπόλοιπη ιστορία γράφτηκε στο Βερολίνο.

Η φετινή χρονιά έχει ήδη ένα σημείο αναφοράς που μπορεί να μνημονεύεται ως κάτι αντίστοιχο με τις νίκες σε Μονακό και Μαδρίτη. Την άφιξη του Κένεθ Φαρίντ που έδωσε τέλος στην αγωνιώδη αναζήτηση ενός σέντερ που θα γέμιζε το κενό που άφησε ο τραυματισμός του Λεσόρ.

Η συμβολή του Φαρίντ

Ο Manimal μια μέρα μετά τα 36α γενέθλια του βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φτάσει σε μια τρίτη σερί νίκη συμπληρώνοντας σε αυτό το μικρό πρώτο δείγμα γραφής μια σειρά παιχνιδιών με μέσο όρο 14 πόντων και 7,7 ριμπάουντς με 66,6% στο δίποντο. Νούμερα που δεν θυμίζουν τον βετεράνο-γυρολόγο των τελευταίων χρόνων αλλά τον Φαρίντ που τρομοκρατούσε τους αντιπάλους του κάτω από τα καλάθια την τελευταία του καλή χρονιά στο Ντένβερ. Μόνο που για να το πετύχει αυτό έχει γυρίσει το ρολόι 10 χρόνια πίσω. Για σημειολογικούς και μόνο λόγους ο Λεσόρ την χρονιά της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού τίτλου είχε 13,6 πόντους-6,3 ριμπάουντς και σούταρε με 66% στα δίποντα. Do the math…

Οι «επιστροφές» των Ναν, Γκραντ και η βελτίωση του Σορτς

Με καλυμμένα τα νώτα του μέσα στη ρακέτα ο Παναθηναϊκός που προερχόταν από δύο εκτός έδρας νίκες δεν επέτρεψε στο Νουμπάι να τον απειλήσει, πέρασε τους 100 πόντους για δεύτερη φορά στους τελευταίους τρεις αγώνες και παραμένει ψηλά στη βαθμολογία σε σταθερούς ρυθμούς τετράδας. Στα παράπλευρα οφέλη ο Ναν ήταν πάλι ο… Ναν, ο Γκραντ μετά από καιρό έκανε ένα πληθωρικό παιχνίδι και ο Σορτς συνεχίζει να βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση.

Η παράμετρος «Σλούκας»

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο παίκτης που κάνει σε σταθερή βάση τη διαφορά στα τελευταία παιχνίδια δεν είναι κανείς από τους προηγούμενους. Ο Κώστας Σλούκας σε μια ομάδα με πολύ ιδιαίτερη χημεία και σύσταση συνεχίζει να κάνει τη διαφορά. Κυρίως γιατί μπορεί να κάνει μέσα στο παρκέ πράγματα που είναι απολύτως απαραίτητα για την ομαλή επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Ήταν εκ προοιμίου γνωστό ότι η συνύπαρξη του Σορτς με τον Ναν αποτελεί ένα πολύ δύσκολο στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο Αταμάν. Παίζουν και οι δύο με τη μπάλα στα χέρια, παίζουν και οι δύο κάθετα και κανείς τους δεν έχει ιδιαίτερο ταλέντο σαν ‘’σουτέρ θέσης’’. Με απλά λόγια: Ούτε ο Σορτς, ούτε ο Ναν μπορούν να περιμένουν στη…. γωνία για να σουτάρουν βγαίνοντας από διαδοχικά σκριν ή απλά μετά από μια πάσα. Mπορεί να διαθέτουν ικανότητα δημιουργίας αλλά κανείς τους δεν θα σκεφτεί πρώτα την πάσα. Σίγουρα όχι ο Ναν που πασάρει σύμφωνα με τα προχωρημένα στατιστικά στο 20% των επιθέσεων που έχει τον τελευταίο λόγο. Ούτε όμως και ο Σορτς για τον οποίο το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 31%. Και δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν ο Αταμάν μειώσει ακόμη περισσότερο τον χρόνο που βρίσκονται και οι δύο μαζί στο παρκέ.

Κάπου εδώ ακριβώς αναδεικνύεται η χρησιμότητα του Κώστα Σλούκα. Και η μοναδική ικανότητα που έχει στη λήψη σωστών αποφάσεων. Ο Αταμάν χαρακτήρισε τον αρχηγό του Παναθηναϊκού τον καλύτερο γκαρντ της Ευρωλίγκας την τελευταία επταετία. Κάθε τέτοια σύγκριση είναι υποκειμενική. Πλην όμως υπάρχει ένα στοιχείο που δεν μπαίνει στο οποίο σχετικό debate μπορεί να ξεκινήσει. Ο Σλούκας διαθέτει ένα από τα ψηλότερα μπασκετικά IQ μεταξύ των παικτών της Ευρωλίγκας. Η πρώτη φάση της ωριμότητάς του ξεκίνησε όταν μετακόμισε στην Τουρκία. Η δεύτερη που τον ολοκλήρωσε και αγωνιστικά όταν πήρε την απόφαση να αλλάξει τη ροή της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Συνδυαστικά με τον τεράστιο αθλητικό εγωισμό που διαθέτει και είναι ίδιο όλων των μεγάλων αθλητών ανεξαρτήτως σπορ έχουμε την εικόνα ενός παίκτη που αλλάζει επίπεδο στη λέξη ΄΄ηγέτης’’. Ένας εγωισμός που τον έκανε να ‘’λιώσει’’ δύο σερί καλοκαίρια στο ΟΑΚΑ με ατομικές προπονήσεις. Ο ίδιος εγωισμός που τον οδήγησαν, την ώρα που οι περισσότεροι πίστευαν ότι θα «δραπετεύσει» στην Εθνική ομάδα το περασμένο καλοκαίρι για να πάρει στον τελευταίο χορό μια διάκριση που του έλλειπε και την πανηγύρισε στη Ρίγα σαν μικρό παιδί.

Οι αριθμοί του Σλούκα στα πέντε τελευταία παιχνίδια και ειδικά από τη στιγμή που νιώθει ότι οι πάσες του θα πάνε σε καλά και σίγουρα χέρια (Φαρίντ) είναι επιπέδου all star. Πέντε σερί ματς με διψήφιο σκοράρισμα, 14,5 πόντους μέσο όρο με 56% στα δίποντα, 39% στο τρίποντο και 84,2% στις βολές. Σπουδαιότερο όλων μια σύγκριση που προκαλεί ίλιγγο: 24 ασίστ για μόλις 6 λάθη. Η ένα λάθος για κάθε τέσσερις ασίστ! Και ένα ακόμη αριθμητικό στοιχείο που δεν του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία: Σε αυτά τα πέντε παιχνίδια (3 νίκες-2 ήττες) οι πράσινοι είχαν +11 πόντους διαφορά. Όταν ο αρχηγός τους ήταν στο παρκέ (ανεξάρτητα σχήματος ή μορφής πεντάδων) είχαν +25 πόντους διαφορά! Για τον Σλούκα είναι σαν να μπήκε η άνοιξη παρότι βρισκόμαστε λίγο μετά τα μέσα Νοεμβρίου.