Κόουτς η ΑΕΚ έχει κατάρα των γιορτών, "καλό, ας κάνω 10η σερί νίκη και Χριστούγεννα στην κορυφή"

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ΑΕΚ του Νίκολιτς που κάνει γιορτές στην κορυφή της βαθμολογίας, πολύ απλά διότι έχει βαθιά πίστη πως μπορεί παντού, πάντοτε και με οποιονδήποτε, να πετύχει τα πάντα

Η ΑΕΚ τα τελευταία δέκα χρόνια, είχε κερδίσει μόνο μια φορά παραμονή των γιορτών των Χριστουγέννων. Και θα πρέπει να ψάξω πολύ προσεκτικά, ασχέτως εορταστικών ημερών, για να βρω ένα παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ να βρέθηκε να χάνει στο δεύτερο λεπτό, να χάνει πέναλτι στις καθυστερήσεις, να τις έχουν ακυρωθεί τρία γκολ και να μην έχει σχολάσει ο γάμος. Αν βάλω δε και την παράμετρο των εννέα συνεχόμενων νικών, αλλά σε οκτώ ματς μέσα σε 25 μέρες, τότε μπορεί να κρασάρει η αναζήτηση.

Αυτό το ματς με τον ΟΦΗ, ήταν κομμένο και ραμμένο εάν όχι για να το χάσει, να μην το κερδίσει η ΑΕΚ. Όχι για μεταφυσικούς, ή τουλάχιστον όχι μόνο για μεταφυσικούς, αλλά καθαρά για ποδοσφαιρικούς λόγους. Μια ομάδα με σημαντικές απουσίες με κορυφαία του Πινέδα, φορτωμένη με υπερβολική κούραση σε κομβικούς παίκτες, βρέθηκε να κυνηγάει στο σκορ πριν καταλάβει πως ξεκίνησε το ματς. Προσπαθούσε να καταλάβει γιατί της ακυρώθηκε το γκολ του Γιόβιτς, από την στιγμή που ο Λίλο πάει και τρακάρει με τον Μαρίν και όχι το αντίθετο. Και χρειαζόταν να διαχειριστεί την ψυχολογία από μια απώλεια πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου.

Όμως η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ του ο Νίκολιτς, ήδη από το καλοκαίρι κιόλας, έχει ως βασικό συστατικό την πίστη πως μπορεί να πετύχει τα πάντα, απέναντι στον οποιονδήποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάπως ξόρκισε την κατάρα που την ήθελε να μην έχει καταφέρει ποτέ στην ιστορία της, να προκριθεί μέσα από διαδικασία τριών καλοκαιρινών προκριματικών. Κάπως έτσι κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της, μέσα στην Ιταλία. Κάπως έτσι έκανε για πρώτη φορά στην ιστορία της επτά νίκες στην Ευρώπη σε μια σεζόν και κάπως έτσι έφτασε μετά από 23 χρόνια στους «16» της Ευρώπης.

Κάπως έτσι κέρδισε μέσα στην Λεωφόρο, όταν ο Παναθηναϊκός της γύρισε το ματς από το 2-0, στο 2-2. Κάπως έτσι κέρδισε μέσα στην Σαμψούντα, παρόλο που βρέθηκε να χάνει πριν συμπληρωθεί πεντάλεπτο και μάλιστα με αυτογκολ. Κάπως έτσι κέρδισε την Κραϊόβα, ενώ έχανε με 2-0 και με 2-1 μέχρι και το 97ο λεπτό. Κάπως έτσι κέρδισε και τώρα τον ΟΦΗ, όταν όλα της πήγαιναν στραβά και ανάποδα. Και μη νομίζετε, ο Νίκολιτς δεν ήταν ενήμερος για την κατάρα των Χριστουγέννων, καθότι ψάχνει τα πάντα, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. So what όμως, όπως υποθέτω θα είπε και στους παίκτες του στα αποδυτήρια.

Η ΑΕΚ του πρώτου ημίχρονου που δεν είχε ενέργεια, που δεν είχε κίνηση και δεν είχε ούτε την γνωστή κυκλοφορία της μπάλας χωρίς τον Πινέδα και που είχε μεγάλο πρόβλημα στο ανασταλτικό transition, μπήκε εντελώς διαφορετική στο δεύτερο. Και δεν ήταν μόνο οι αλλαγές του Νίκολιτς, που προφανώς έπαιξαν ρόλο διότι ειδικά ο Μάνταλος έκανε όλα όσα δεν μπορούσε να κάνει ο Γκρούγιτς. Ήταν συνολικά η αποφασιστικότητα που έβγαλαν όλοι όσοι ήταν μέσα στο γήπεδο. Και όταν υπάρχει και στην επίθεση ένας Γιόβιτς, που όσα γκολ και αν του ακυρώσουν, την δουλειά στο τέλος θα την κάνει, η ΑΕΚ δεν γινόταν να μην κάνει την ανατροπή.

Διότι προφανώς αυτή η ομάδα που έχει φτιάξει ο Νίκολιτς, αυτή η ΑΕΚ που πιστεύει πλέον πως μπορεί να πετύχει τα πάντα, βασίζεται και στις σταθερές της. Ο Γιόβιτς που ήδη έχει φτάσει σε διψήφιο αριθμό γκολ, είναι μια απ’ αυτές. Ένα ποδοσφαιριστής που δεν έχει κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία, που η ζούγκλα των σόσιαλ απαξίωνε για τα κιλά του, έχει παίξει βασικός και στις εννέα σερί νίκες από τις 23 του Νοέμβρη και μετά. Έχει δώσει με δικά του γκολ τις νίκες στην Λεωφόρο, με την Κραϊόβα και τώρα με τον ΟΦΗ. Και έχει δει να του ακυρώνουν συνολικά πέντε γκολ. Τουλάχιστον τα τρία εξ αυτών, ήταν πολύ λιγότερο φάουλ, απ’ αυτό που μέτρησε κανονικά στο Τότεναμ – Λίβερπουλ το Σάββατο.

Και μιας και άνοιξε το θέμα της διαιτησίας, μοιάζει επιεικώς κωμικό, μετά από παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια που έχουν ακυρωθεί τρία γκολ της ΑΕΚ, να γίνεται διαρροή γκρίνιας επειδή δεν ακυρώθηκαν συνολικά πέντε. Καταλαβαίνω πως έτσι όπως πάει φέτος το έργο με τις διαιτησίες που είχε η ΑΕΚ, έχει ανέβει ο πήχη των απαιτήσεων του αντιπάλων πολύ ψηλά. Αλλά κάπου να υπάρχει και ένα μέτρο. Επίσης αντιλαμβάνομαι πως γενικώς δεν είναι εύκολο στην διαχείριση για τους εκτός ΑΕΚ, το γεγονός πως η ομάδα του Νίκολιτς κάνει Χριστούγεννα στην κορυφή, ενώ τον Οκτώβρη θεωρούσαν πως το βλέπει με το κιάλι. Εδώ δεν ήταν το γεγονός πως έχει βρεθεί στους «16» του Κόνφερανς. Αλλά δυστυχώς επ’ αυτού ο κόουτς και οι παίκτες του, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά.

Και κάτι τελευταίο για την περίπτωση που λέγεται Ρότα. Είναι ένα παιδί που πέρασε πολλά, που άκουσε πολλά. Ακόμα και όταν πήρε το νέο του συμβόλαιο. Και από την στιγμή όμως που πήρε αυτό το συμβόλαιο, μοιράζει ασίστ, παίζει ασταμάτητα και αφήνει και την ψυχή του μέσα στο γήπεδο. Στην Σαμψούντα έβγαλε την μπάλα πάνω στην γραμμή στις καθυστερήσεις για να κρατήσει τη νίκη. Την Πέμπτη όταν όλοι ούρλιαζαν στον διαιτητή στην ανατροπή του Βίντα στο 114’, εκείνος είχε πάρει την μπάλα και την έστηνε στην άσπρη βούλα. Τώρα στο ματς με τον ΟΦΗ, έβγαλε μια άμυνα κοντά στο 90\, ενώ ήταν πραγματικά σκασμένος και μετά πανηγύρισε σαν να σκόραρε. Και ήταν η πρώτη φορά που άκουσε στο τέλος του ματς από την κερκίδα το όνομα του. Ο κόσμος της ΑΕΚ, ο γηπεδικός κόσμος, ήταν και παραμένει δίκαιος.