Ο Ζίνι μπορεί να δώσει στον Νίκολιτς, την ΑΕΚ που είχε σχεδιάσει

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα μπορεί να φέρει συνολικά στο αγωνιστικό μοντέλο της ΑΕΚ ο Ζίνι, στον οποίο ο Νίκολιτς είχε ποντάρει όλα τα λεφτά του στον σχεδιασμό του καλοκαιριού

Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, ο Άρης του Χιμένεθ, πήγε να παίξει στο Φάληρο απέναντι στον Ολυμπιακό. Το ματς το έχασε με 2-1, παρόλο που βρέθηκε κάποια στιγμή να παίζει με παίκτη παραπάνω. Συνολικά όμως, τα στατιστικά λένε πως έκανε 12 τελικές προσπάθειες, έναντι 10 του Ολυμπιακού. Και είχε 7 κόρνερ, έναντι 5. Ενώ συνολικά η εικόνα του παιχνιδιού, ακόμα στο έντεκα εναντίον έντεκα, ήταν πως ο Άρης δικαιούταν να πάρει κάτι παραπάνω από το ματς.

Τώρα ο Άρης του Χιμένεθ ήρθε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έκανε έξι τελικές προσπάθειες, ενώ η ΑΕΚ έκανε 27. Σχεδόν πενταπλάσιες δηλαδή. Η ΑΕΚ επίσης είχε δέκα κόρνερ, ενώ ο Άρης μόλις ένα. Όσο για την κατοχή της μπάλας, δεν έπεσε σε κανένα σημείο του ματς, κάτω από το 65%. Και δεν νομίζω πως υπάρχει έστω και ένας οπαδός του Άρη, που να θεωρεί πως δικαιούταν να πάρει κάτι παραπάνω από το παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Αντίθετα νομίζω πως από τους οπαδούς της ΑΕΚ, μέχρι και τον Μάρκο Νίκολιτς, όλοι δικαιούνται να έχουν παράπονο που σ’ ένα τέτοιο ματς η νίκη ήρθε στο όριο. Και που περίμεναν να κυλήσει τόσος πολύ χρόνος για να έρθει ένα γκολ και το φινάλε ήταν με τόσο μεγάλη αγωνία.

Η πραγματικότητα είναι πως με βάση όσο δούλεψε και όσα έκανε η ΑΕΚ μέσα στο παιχνίδι, είναι πολύ άδικο. Από τον έλεγχο του ρυθμού, μέχρι και τις φάσεις που έκανε στην αντίπαλη εστία, ήταν για να κερδίσει εύκολα, ωραία, πειστικά και να είναι χαρούμενη. Αντ’ αυτού, έφαγε όλη τη Νέα Φιλαδέλφεια η αγωνία, μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Άδικο πολύ όλο αυτό, αλλά δεν φταίει κανείς στην ΑΕΚ εκτός από την ίδια την δική της επιπολαιότητα και αναποτελεσματικότητα, στις τελικές προσπάθειες. Σ’ αυτό το περιβόητο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, που η ΑΕΚ έχει βρει συνταγή για να φτάνει με πολλούς και διάφορους τρόπους εως εκεί, αλλά όταν το καταφέρνει, τα κάνει θάλασσα. Και σε φάσεις καθαρές. Άλλωστε πάλι αυτά τα περιβόητα xgoals για την ΑΕΚ, είναι ασύλληπτα υψηλά και πολύ μακριά από σκορ μόλις στο 1-0.

Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτή η συζήτηση για παιχνίδι της ΑΕΚ που ήταν το κέρδισε στο όριο, είτε στο τέλος την πάτησε και δεν το κέρδισε και καθόλου. Και το μόνο που πλέον μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, είναι αυτό που έχει την δυνατότητα να δώσει ο Ζίνι. Είναι πολύ καθαρό, πως ο Νίκολιτς περιμένει από τον Ανγκολέζο να του φτιάξει μέσα στο γήπεδο, την ΑΕΚ που ήδη από το καλοκαίρι είχε σχεδιάσει. Και ο Ζίνι φαίνεται πως μπορεί να το κάνει.

Δεν είναι μόνο το γκολ που πέτυχε ο Ανγκολέζος και έδωσε την λύση στον γρίφο του σκοραρίσματος και μαζί και τη νίκη. Είναι το γεγονός πως από την ώρα που ο Ζίνι άρχισε να βρίσκει ρυθμό, καθότι είχε να παίξει και δυο μήνες, δεν υπήρχε παίκτες του Άρη που να μπορεί να τον σταματήσει.

Πέταγε την μπάλα μπροστά και εξαφανιζόταν. Και έχοντας έναν τέτοιο παίκτη που να δίνει ταχύτητα, που να είναι ασταμάτητος στο ένας εναντίον ενός και έναν Γιόβιτς να τραβάει πάνω του παίκτη για να το εξασφαλίζει, ο Νίκολιτς ξέρει πως η επίθεση της ΑΕΚ και συνολικά η ομάδα, μπορεί να δουλέψει διαφορετικά.

Θυμάμαι το καλοκαίρι στην προετοιμασία στην Ολλανδία, πως αντιμετώπιζε ο Νίκολιτς τον Ζίνι. Ήταν το βασικό του ποντάρισμα, στο αγωνιστικό μοντέλο που ήθελε να φτιάξει. Το είχε συζητήσει ακόμα και με τον Γιόβιτς, όταν έγινε η μεταγραφή του Σέρβου φορ στην ΑΕΚ. Και στην πραγματικότητα αυτό που είχε σχεδιάσει επιθετικά ο Νίκολιτς, δεν μπόρεσε να το δουλέψει ποτέ. Εξ ου και δεν περίμενε ούτε ματς να περάσει από την στιγμή που ο Ζίνι έγινε διαθέσιμος και τον έβαλε αμέσως βασικό.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, ούτε και ο Ζίνι έχει τα τέλεια τελειώματα. Θέλει δουλειά πάνω σ’ αυτό το κομμάτι και αυτός. Όμως είναι παίκτης που έχει τα προσόντα και το κορμί και την προοπτική, να αλλάξει συνολικά τον τρόπο που λειτουργεί επιθετικά η ΑΕΚ. Είτε με τον Γιόβιτς δίπλα του, είτε ακόμα και μόνος του με κάποιον μεσοεπιθετικό κοντά του. Αυτό που έλεγε ο Νίκολιτς περί του Οκτώβρη και του Νοέμβρη, που θα έβγαινε στο γήπεδο η δική του ΑΕΚ, σίγουρα είχε ως βασικό πυλώνα την παρουσία του Ζίνι. Δεν είχε υπολογίσει όμως πως η ΑΕΚ θα υποχρεωθεί να παίξει σε γήπεδο βοσκοτόπι που αμέσως μετά το ματς θα έκλεινε για ανακατασκευή και αυτός που θα πλήρωνε τη νύφη, θα ήταν και ο πιο κομβικός.

Βεβαίως για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, ο Ζίνι δεν είναι κανένας θαυματοποιός. Είναι αυτός που μπορεί να κάνει την επίθεση της ΑΕΚ να δουλέψει κοντά σ’ αυτό που έχει σχεδιάσει ο Νίκολιτς. Συνολικά ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν, για να μπορέσει η Ένωση να ξεφύγει από μια συνθήκη, που τις περισσότερες φορές η ίδια βάζει τον εαυτό της. Πετώντας στα σκουπίδια με ευκολία και ποδοσφαιρική αφέλεια, ό,τι καλό δημιουργεί μέσα στο γήπεδο. Έχει δουλειά και δρόμο μπροστά της, η ΑΕΚ που θέλει να δει ο Νίκολιτς. Αλλά τουλάχιστον λόγω Ζίνι και όχι μόνο, στο ματς με τον Άρη έκανε βήματα μπροστά.

Τώρα έχει να πάει στην Φλωρεντία για ένα παιχνίδι που έχει πολλά να κερδίσει και λίγα να χάσει. Και κατόπιν ένα ντέρμπι μέσα στην Λεωφόρο που θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια. Δεν είναι εύκολο που ο Νίκολιτς ακόμα δεν μπορεί να φτιάξει πλάνο ούτε με τον Ελίασον, ούτε και με τον Κουτέσα. Είναι πρόβλημα ακόμα και το γεγονός πως ο Πιερό, στην πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του, σε ματς πρόκρισης σε μουντιάλ, κτύπησε σοβαρά. Για να καταλάβει όλη η υφήλιος πως είναι παίκτης της ΑΕΚ. Μέσα όμως απ’ όλα τα προβλήματα, πρέπει ο Νίκολιτς να συνεχίσει να κάνει βήματα προς τα μπροστά. Σαν αυτά που έκανε συνολικά η ομάδα, πλην της νίκης, απέναντι στον Άρη.