Ο Άρης πέταξε δύο πολύτιμους βαθμούς, η ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό είναι τεράστια γκέλα, αλλά η πικρία από το αποτέλεσμα δεν θα μας τυφλώσει κιόλας. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.
Ένα από τα μεγάλα διλήμματα, στο οποίο δυσκολευόμουν πάντα να δώσω απάντηση είναι το εξής: Προτιμάς η ομάδα σου να κάνει μία κακή εμφάνιση και να χάσει δίκαια ή να κάνει μία πολύ καλή εμφάνιση και να χάσει άδικα; Στη μία περίπτωση πέφτεις και κοιμάσαι ήσυχος (και ξενερωμένος όμως) γιατί λες «αυτό άξιζα, αυτό πήρα, προχωράμε», ενώ στην άλλη είσαι σκασμένος μεν γιατί σε... τσιγκλάει η αδικία, αλλά τουλάχιστον έχεις μείνει ικανοποιήμενος με αυτό που είδες.
Ο Άρης με έκανε να θυμηθώ αυτό το δίλημμα μετά την ισοπαλία από τον Πανσερραϊκό, αφού αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως είμαι πολύ σκασμένος. Αλλά τώρα μπορώ να δώσω απάντηση και να πω ότι προτιμώ που νιώθω έτσι, παρά να είμαι 100% ξενερωμένος, όπως ήμουν για παράδειγμα μετά την ήττα από τον Παναιτωλικό. Ίσως έχει να κάνει και με την περίπτωση. Στην περίπτωση των «κιτρινόμαυρων» λοιπόν εγώ πάω με τη δεύτερη απάντηση.
)
22:55 - 27.09.2025
Χιμένεθ: «Τυχερός ο Πανσερραϊκός, κάναμε το καλύτερο μας παιχνίδι»
Όλα όσα δήλωσε ο Μανόλο Χιμένεθ μετά την ισοπαλία του Άρη με τον Πανσερραϊκό στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να δω μία εμφάνιση-πισωγύρισμα από την ομάδα. Δεν θα ήθελα να δω πάλι αυτό το ένα βήμα μπρος, δύο πίσω. Δεν θα ήθελα να αναλύω τώρα πόσο λάθος τα έκαναν όλα παίκτες και προπονητής και να αναρρωτιέμαι πως έκαναν τον Πανσερραϊκό να μοιάζει με την Μπαρτσελόνα. Όχι, να μου λείπει. Καλύτερα να σιχτιρίζω που δεν έμπαινε η μπάλα μέσα και που αντίστοιχα στη μία τελική του αντιπάλου μπήκε. Καλύτερα να βρίζω την τύχη και τη δυστοκία.
Ο Άρης πραγματοποίησε την πιο παραγωγική του εμφάνιση για φέτος επιθετικά. Το παιχνίδι με βάση τη στατιστική ήταν για χαλαρό 2-0 τουλάχιστον. 25 τελικές, 73% κατοχή και 70 απομακρύνσεις από τους Σερραίους. Σε ποιον θα πας να δείξεις αυτά τα νούμερα και θα σου πει ότι το ματς ήρθε 1-1; Αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο και η άγρια ομορφιά του. Μπορεί σε ένα ματς να είσαι πολύ καλός και να μην κερδίσεις, όπως μπορεί και σε ένα άλλο ματς να είσαι κάκιστος και να κερδίσεις. Δεν το μάθαμε χθες το άθλημα, αλίμονο.
Να πω ότι δεν είδα όσους παίκτες αγωνίστηκαν να δίνουν το 100%; Να πω πως ο Άρης δεν είχε ευκαιρίες; Πως δεν ήταν συντριπτικά ανώτερος; Ε όχι, δεν θα με τυφλώσει η πικρία που μου έχει μείνει από το (ποδοσφαιρικά) άδικο αποτέλεσμα. Σίγουρα, θα μπορούσε η ομάδα να έχει κάνει κάποια πράγματα καλύτερα. Να πάει σε λιγότερο ανορθόδοξες προσπάθειες όταν έψαχνε το γκολ για να προηγηθεί ξανά, να μην είχε χάσει τη συγκέντρωση της η άμυνα στη φάση που δέχτηκε το γκολ, κλπ. Εντάξει, ναι. Αλλά δεν μιλάμε για «εγκλήματα».
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις πολλές απουσίες που δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στους «κιτρινόμαυρους». Σήμερα η ομάδα χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει στα άκρα της επίθεσης δύο παίκτες, τους Μορουτσάν και Μισεχουί (ως αλλαγή), που δεν είναι καν εξτρέμ. Αμφιβάλλει κανείς πως σε ένα τέτοιο ματς παίκτες τύπου Πέρεθ, Γένσεν, Αλφαρελά, Καντεβέρε θα βοηθούσαν να ξεκλειδώσει η καλοστημένη άμυνα των Σερραίων; Ενώ φυσικά έλειψε και ο Μεντίλ, ο οποίος καλώς η κακώς είναι 1-2 λέβελ πάνω από τον Φρίντεκ.
Όπως πολύ σωστά είπε ο Μανόλο Χιμένεθ με αφορμή το ότι ο Άρης σήμερα έπαιξε ίσως καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο ματς φέτος, το ποδόσφαιρο είναι αχάριστο κάποιες φορές. Ξέρετε, όμως, ποιος δεν είναι αχάριστος; Ο κόσμος, ο οποίος είναι ο πιο σκληρός κριτής της ομάδας και δεν είναι καθόλου εύκολο να πάρεις το χειροκρότημα του μετά από αρνητικό αποτέλεσμα, ειδικά όταν εκείνο έρχεται και κόντρα σε υποδεέστερη ομάδα. Να που έγινε κι αυτό στο Χαριλάου το βράδυ του Σαββάτου και αυτό γιατί άπαντες είδαν την προσπάθεια και τη βελτίωση.
Εγώ είμαι ο πρώτος που έχω πει πως τα αποτελέσματα είναι αυτά που μετράνε στην παρούσα φάση για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν θα κάτσω να πεθάνω για δύο πεταμένους βαθμούς, όταν αυτό που έχω δει ως εμφάνιση σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκρουστικό ή απογοητευτικό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ο Άρης αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συνεχίσει σαν να έγινε το 5/5. Να μην τον «χαλάσει» αυτή η γκέλα. Εξάλλου μπορεί να μπήκε τέλος στο σερί των νικηφόρων αποτελεσμάτων, αλλά δεν μπήκε τέλος στο σερί της σταδιακής βελτίωσης. Και αυτό εκτιμάται απ' όλους, αλλά χρειάζεται να συνεχιστεί.
ΥΓ. Έχω πει πως θέλω να είμαι τίμιος και να μη σηκώνω σκόνη μετά από κάθε «στραβοπάτημα» της ομάδας έτσι απλά ως μία έξτρα δικαιολογία. Θα είναι παράλογο να πούμε πως η διαιτησία έπαιξε ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Το ότι ο Άρης δεν πήρε κάποια σφυρίγματα που δεδομένα θα έπαιρναν σε αντίστοιχο παιχνίδι οι άλλοι μεγάλοι, ε, χαίρω πολύ. Δεν είναι λόγος για να σταθούμε σε αυτό το κομμάτι...
ΥΓ2. Ο Μορόν δεν ήταν κακός και κυρίως δεν ήταν αδιάφορος, όπως πολλοί προσπαθούν να τον βγάλουν. Είχε εξουδετερωθεί σε έναν μεγάλο βαθμό από την αντίπαλη άμυνα, δεν τροφοδοτήθηκε σε κάποιες φάσεις ενώ υπήρχε η δυνατότητα, δεν έκανε και ο ίδιος αυτό που έπρεπε σε κάποιες στιγμές, αλλά μην είμαστε άδικοι. Και έτρεξε και διαδρόμους άνοιξε και κυρίως προσπάθησε. Στο τέλος λίγο έλειψε να μας δώσει και τη χαρά της νίκης. Δεν έγινε, προχωράμε...