Δύο ημίχρονα που πρέπει να κρατήσουμε για δύο διαφορετικούς λόγους

Στο ματς με τη Γαλλία, η Εθνική Ελλάδας παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο, όμως στην πραγματικότητα οι διεθνείς μας πρέπει να κρατήσουν πράγματα και από τα δύο αυτά μέρη.

Το πάθημα πρέπει να γίνεται μάθημα, λένε. Εν μέρει ισχύει και δη στην περίπτωση της Εθνικής, μετά την ήττα από τη Γαλλία με 77-92. Οι παίκτες του κόουτς Σπανούλη, ενώ δεν ξεκίνησαν καλά και βρέθηκαν πίσω με τα τρία σερί τρίποντα του Γιαμπουσελέ, κατάφεραν να βγάλουν αντίδραση και να δείξουν νεύρο ανατρέποντας γρήγορα την εις βάρος του κατάσταση και κάπως έτσι, πήραν τα ηνία.

Φυσικά, σε αυτό δεν παίζει μόνο ρόλο ο Γιάννης. Οι διεθνείς μας είχαν για άλλη μία φορά στο Telekom Center Athens μία πολύ καλή εικόνα, με το σουτ πίσω από τα 6,75 μέτρα να είναι το πλέον αξιόπιστο στοιχείο στο παιχνίδι τους. Ντόρσεϊ, Σλούκας, Τολιόπουλος, Λαρεντζάκης αποτελούν τους κύριους τριποντέρ της ομάδας, εμπνέοντας και τους υπόλοιπους. Και όταν βάζεις τα σουτ, τραβάς την άμυνα έξω και βρίσκονται χώροι και εντός του ζωγραφιστού, πράγμα που με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο η Εθνική το εκμεταλλεύτηκε.

Το 20-17 του πρώτου δεκαλέπτου, ως εικόνα, δεν άλλαξε κατά πολύ στο δεύτερο. Το σκορ του πρώτου ημιχρόνου έγραψε 49-43, με την Εθνική να έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση της Γαλλίας. Το 6/11 τρίποντα ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό, ενώ η αρκετά καλή ανασταλτική λειτουργία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ιδίως απέναντι σε μία ομάδα φαβορί για το Ευρωμπάσκετ, δημιούργησε πολύ καλούς οιωνούς για μία απολύτως επιτυχημένη πρόβα τζενεράλε. Κάτι, το οποίο στο δεύτερο ημίχρονο -δυστυχώς- δεν επιβεβαιώθηκε.

Τα σουτ πλέον δεν έμπαιναν, αρκετά νεκρά διαστήματα, για τα οποία οι Γάλλοι μας τιμώρησαν και ένα 12-28 που έκρουσε καμπανάκια. Καλό ήταν όμως, για να μας προσγειώσει. Σκεφτείτε να είχαμε κερδίσει εύκολα και τη Γαλλία, λίγες μόλις ημέρες προτού ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ. Ίσως λειτουργούσε και αντίστροφα, δηλαδή, αρνητικά. Οπότε, δεν θα πούμε «πάλι καλά που χάσαμε με 15 πόντους», αλλά θα ήταν φρόνιμο να πούμε πως ενδεχομένως και να μας έκανε καλό μια τέτοια ήττα, με τέτοιο τρόπο. Για να δούμε κυρίως δύο πράγματα.

Οι δυο... βερζιόν της Εθνικής

• Πώς φέρεται η Εθνική όταν είναι μπροστά και δη με μία καλή ομάδα;

• Πώς φέρεται η Εθνική όταν βρίσκεται πίσω και κυνηγάει στο σκορ;

Χτες είδαμε και τις δύο βερζιόν της Ελλάδας. Και σίγουρα, σε κάποια φάση ξέφυγε η διαφορά, όμως αυτό δεν θα έπρεπε να μας αγχώνει τόσο. Καλύτερα να τα πάθουμε τώρα, παρά και μετά να... τρέχουμε. Κάπως έτσι, φερθήκαμε σε μία δυσμενή συνθήκη, δίχως όμως να μας κάνει στην πραγματικότητα κάποιο κακό, αφού μιλάμε για απλά ένα φιλικό. Αυτό που πρέπει μάλλον να κοιτάξει η Εθνική είναι το πώς θα σφίγγει την άμυνα στις φάσεις που μπροστά δεν βρίσκει λύσεις -ιδίως με τις απουσίες Γιάννη, Σλούκα, Μήτογλου και Ντόρσεϊ από το παρκέ.

Κακά τα ψέματα, δεν είμαστε ένα σύνολο γεμάτο σκόρερς. Οπότε, θα είναι μεγάλο λάθος αν αρχίσουμε να εξαρτόμαστε από το επιθετικό μας ταλέντο, το οποίο σίγουρα υπάρχει, αλλά δεν είναι το βασικό μας όπλο. Η αμυντική λειτουργία πρέπει να είναι το σημείο στο οποίο η Εθνική Ελλάδας, ο Σπανούλης και οι παίκτες του πρέπει να δώσουν έμφαση, η σημασία της οποίας φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Οπότε, μιλάμε πρακτικά για δύο εντελώς διαφορετικά δεκάλεπτα στο ματς με τη Γαλλία.

Το πρώτο μας έδειξε το ταλέντο στην επίθεση, το νεύρο και την αντίδραση που μπορούμε να βγάλουμε όταν είμαστε νωθροί και το δεύτερο έδειξε τη ζωτική σημασία που έχει η έμφαση στην άμυνα. Και από τα δύο πρέπει να μάθει η Εθνική, απλά πρέπει να τα βάλει στο ίδιο καζάνι, να τα ανακατέψει και να φτιάξει ένα τέλειο μείγμα, το οποίο θα χρησιμοποιήσει στο Ευρωμπάσκετ. Γίνεται αυτό, τόσο απλά; Ασφαλώς και όχι.

Όμως, έστω και λίγο από τα δύο αυτά... συστατικά να βάλουν στο μείγμα, αρκεί. Αρκεί, για να περάσουν οι διεθνείς μας σε πρώτη φάση στη Ρίγα. Πράγμα που δεν είναι δα δύσκολο, αφού εκεί περνούν οι τέσσερις από τους έξι. Το θέμα είναι μετά τι θα γίνει, με την Εθνική να διασταυρώνεται με μία εκ των Ισλανδία, Γαλλία, Σλοβενία, Πολωνία, Βέλγιο και Ισραήλ. Υπάρχουν ομάδες που θα θέλαμε πολύ να βρούμε στο διάβα μας από αυτές, αλλά και άλλες που ίσως και μην το προτιμούσαμε.

Παρόλα αυτά, το σημαντικό με την Εθνική είναι πως δείχνει νεύρο, βγάζει αντίδραση και ενώ μπορεί να έχει αρκετές στιγμές που να είναι κάπως νωχελική, εμπνέει μία σιγουριά, όσον αφορά στη μαχητικότητά της. Και εκεί είναι που θα επενδύσει.