Όλοι για έναν και ένας για όλους - Ώρα να ξορκίσει την «κατάρα» της οκτάδας

Η Εθνική πέρασε το εμπόδιο του Ισραήλ και τώρα Λιθουανία με στόχο να σπάσει την «κατάρα» της οκτάδας - Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Η Εθνική μας ομάδα έλεγξε τον ρυθμό, διατήρησε σταθερά το προβάδισμα στο σκορ και πέτυχε τον στόχο της, επικρατώντας του Ισραήλ στη φάση των «16». Σε μία διοργάνωση όπου φαβορί για μετάλλιο, όπως η Σερβία και η Γαλλία, γνώρισαν πρόωρους αποκλεισμούς, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έδειξε χαρακτήρα, ψυχραιμία και νοοτροπία νικητή, αποφεύγοντας τις παγίδες απέναντι σε έναν σκληρό αντίπαλο. Για τέταρτη συνεχόμενη φορά φτάνει στα προημιτελικά ενός Eurobasket, με στόχο αυτή τη φορά να «ξορκίσει» την κατάρα της οκτάδας. Εκεί που τα τελευταία χρόνια συνεχώς... σκοντάφτει.

Το 2015 μας απέκλεισε η Ισπανία, το 2017 η Ρωσία, το 2022 η Γερμανία με εκείνους τους 107 πόντους. Τώρα, στον δρόμο μας βρίσκεται η Λιθουανία του Γιόνας Βαλαντσιούνας. Εφόσον έρθει η πρόκριση, η συνέχεια θα είναι με τον νικητή του Τουρκία – Πολωνία. Ωστόσο, ας μην προτρέχουμε. Γιατί η «Lietuva» μπορεί να μην έχει τη λάμψη του παρελθόντος, παραμένει όμως μία επικίνδυνη ομάδα, με ένταση, ταχύτητα και δύναμη. Σουτάρει μόλις με 27% από το τρίποντο, δεν έχει τους μεγάλους σουτέρ από το ένδοξο παρελθόν της, αλλά είναι πρώτη στα ριμπάουντ (42.2 μ.ο.) και δημιουργεί με συνέπεια (21.8 ασίστ).

Η φετινή Εθνική δεν διαθέτει την υψηλή ποιότητα σε ατομικό ταλέντο όπως μερικά χρόνια πριν, ούτε και το βάθος στον πάγκο προηγούμενων διοργανώσεων. Το ρόστερ στηρίζεται σε μια ισχυρή και έμπειρη πεντάδα με Σλούκα, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Μήτογλου και Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενώ οι υπόλοιποι έχουν πιο συγκεκριμένους ρόλους. Όμως το μυστικό βρίσκεται αλλού: στη χημεία, στην ενότητα και στη νοοτροπία «όλοι για έναν και ένας για όλους», που χαρακτηρίζει αυτό το σύνολο.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ζει ίσως την πιο ώριμη φάση της πορείας του με την Εθνική. Παίζει με συγκέντρωση, καθαρό μυαλό και αποφασιστικότητα. Είναι ασταμάτητος όταν παίρνει την μπάλα κοντά στο καλάθι και απολαυστικός στο ανοιχτό γήπεδο, όπου κάνει το δύσκολο να μοιάζει εύκολο. «Οδοστρωτήρας» είτε με πλάτη είτε κατά μέτωπο, τραβάει πάνω του διπλά και τριπλά μαρκαρίσματα. Οι αντίπαλοι ψάχνουν το φάουλ για να τον φρενάρουν, εκείνος όμως βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίκτη, ανοίγοντας το παιχνίδι είτε για σουτ από την περιφέρεια είτε για γρήγορους πόντους στο τρανζίσιον. Πλέον, διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι του αντιπάλου, έχει μεγαλύτερη υπομονή και παίρνει κατά κύριο λόγο σωστές αποφάσεις.

Απέναντι στο Ισραήλ πρόσφερε μια ακόμη μπασκετική ραψωδία. Σήκωσε την Εθνική στο πρώτο ημίχρονο, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν στη συνέχεια και την ομάδα να φτάνει στη νίκη με 84-79. Σε μόλις 29 λεπτά σημείωσε 37 πόντους με το απίθανο 18/21 δίποντα, κατέβασε 10 ριμπάουντ και υπέγραψε άλλο ένα νταμπλ-νταμπλ. Κάθε φορά που παίρνει τα βήματα προς τη στεφάνη, οι αντίπαλοι μοιάζουν ανήμποροι να τον σταματήσουν. Ο ίδιος έχει ξεκάθαρη αποστολή: να οδηγήσει την Ελλάδα πίσω στα μετάλλια. Είναι το προσωπικό του στοίχημα, το δικό του έξτρα κίνητρο, το μεγάλο του απωθημένο.

Βεβαίως, δεν είναι μόνος. Ο Κώστας Παπανικολάου λειτουργεί ως «γέφυρα» ανάμεσα στις θέσεις, παίζει εξαιρετική άμυνα και βρίσκει κρίσιμα σουτ. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, αν και έμεινε χαμηλά απέναντι στο Ισραήλ, γενικότερα πραγματοποιεί σπουδαίο τουρνουά. Ο Κώστας Σλούκας προσφέρει σταθερότητα και οργάνωση, ενώ ο Ντίνος Μήτογλου έχει τα δικά του «ξεσπάσματα». Παράλληλα, πάντα προκύπτει μια λύση από τον πάγκο: αυτή τη φορά ήταν οι Καλαϊτζάκης (4 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ) και Σαμοντούροβ (7 πόντοι, 6 ριμπάουντ), που έδωσαν πολύτιμες ανάσες σε κρίσιμες στιγμές.

Παρά το κακό ποσοστό στο τρίποντο (4/25 – 16%) απέναντι στο Ισραήλ, η Ελλάδα είναι συνολικά η δεύτερη πιο εύστοχη ομάδα του τουρνουά από τα 6.75 (40.7%). Αν επιστρέψει σε αυτά τα επίπεδα, αν δεν χάσει τη μάχη των ριμπάουντ και βρει ρυθμό στο ανοιχτό γήπεδο, θα έχει τον πρώτο λόγο απέναντι στη Λιθουανία. Η πρόκληση είναι μπροστά της. Και η ευκαιρία για να ξορκίσει επιτέλους την κατάρα της οκτάδας, επίσης.