Άλλο ένα παιχνίδι, εντάξει;

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την επιστροφή της Εθνικής στην τετράδα του Ευρωμπάσκετ και εστιάζει στις πτυχές, που έκριναν τον προημιτελικό με την Λιθουανία και σε άλλες, που αναμένεται να καθορίσουν τον ημιτελικό με την Τουρκία του Άταμαν!

«Δεν κερδίσαμε κάτι, δεν κερδίσαμε κάτι. Άλλο ένα παιχνίδι, εντάξει;»! «Μην κοιμάστε! Ξυπνήστε!» Δύο φράσεις, που περιγράφουν όλη την ψυχολογία της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ. Η πρώτη ανήκει στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος ακόμη δεν έχει πλησιάσει δημοσιογραφικό μικρόφωνο, αλλά θα το κάνει, όταν με το καλό κατακτήσει το πρώτο δικό του μετάλλιο με τα γαλανόλευκα. Και η δεύτερη στον Κώστα Σλούκα, που μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου βρίσκονται στην Εθνική από το 2011, αλλά κάθε καλοκαίρι βίωναν στενοχώριες και αποκλεισμούς.

Και μετά το αυτοκόλλητο με το σήμα της Ελλάδας στο «μπράκετ» του 42ου Ευρωμπάσκετ από τον Θανάση Αντετοκούνμπο, έναν παίκτη, που δεν πάτησε το παρκέ στον προημιτελικό με την Λιθουανία, αλλά κόντεψε να ανοίξει τρύπα στον τοίχο με τη δύναμη και το πάθος του φυλάγοντας ένα ακόμη αυτοκόλλητο για τον τελικό της Κυριακής. Δεν έχει φτάσει, όμως, ακόμη εκείνη η ώρα. Η Εθνική δικαιούται να πανηγυρίσει μια επιτυχία, που ήλθε χωρίς άγχος και αυτό το πιστώνονται ο Βασίλης Σπανούλης, οι συνεργάτες του και όσοι εκτέλεσαν πιστά το αγωνιστικό πλάνο.

Αφού πειραματίστηκαν αρχικά με το μαρκάρισμα του Γιόνας Βαλαντσιούνας και αφού διεπίστωσαν πως ο τύπος δεν παίζει ένας εναντίον ενός, άλλαξαν την άμυνα και με παγίδες στον σέντερ των Νάγκετς, έδωσαν τέλος σε μια παράσταση, που θα μπορούσε να λήξει με… 25άρα, εάν έβρισκαν στόχο τα σουτ των ακροβολισμένων σουτέρ μας στην τέταρτη περίοδο. Δεν πειράζει όμως! Ακόμη και άστοχοι, πλην του Βασίλη Τολιόπουλου (17 π. Με 3/6 τρ.), που έβλεπε το καλάθι… βαρέλι, οι Έλληνες διεθνείς υπέταξαν τους Λιθουανούς και έγραψαν ιστορία με ένα μπάσκετ, που συνιστά την επιτομή της απλότητας.

Το είπε και ο Σπανούλης μερικές ώρες νωρίτερα τονίζοντας ότι «πιο απλοποιημένο μπάσκετ απ’ αυτό που παίζουμε δεν υπάρχει, κατεβαίνουμε και δίνουμε την μπάλα στον Γιάννη!». Ήμουν μπροστά στη δήλωση του στο προπονητήριο της «Xiaomi Arena» και αμέσως σκέφτηκα την «Μεγάλη απόδραση των ένδεκα», όπου κάποια στιγμή ο Πελέ σχεδιάζει το σύστημα στο πινακάκι: «I do this, this, this and goal!». Τόσο απλά! Βέβαια, στο σύγχρονο μπάσκετ, δεν αρκεί να έχεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για να πετύχεις καλάθι, αλλά καλές αποστάσεις και καθαρό μυαλό για τις αποφάσεις, που θα κρίνουν ένα ματς και η Εθνική διαθέτει αυτά τα στοιχεία και με το παραπάνω. Ορισμένα πράγματα, πάντως, είναι πάνω από τον αθλητισμό, όπως οι λέξεις, που έβγαλε μέσα από την ψυχή του ο αρχηγός Κώστας Παπανικολάου. Δεν θα το κρύψω.

Όταν περιέγραφε τη σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας και των social media, που έχουν κατακλυστεί από ανόητους haters, ένιωσα υπερηφάνεια και θαυμασμό για αυτό το παιδί, το οποίο ανέκαθεν ξεχώριζε από τα άλλα. Θυμάμαι, μάλιστα, να του λέω σε απευθείας μετάδοση «είσαι αρχηγάρα» ή κάτι τέτοιο, διότι ο αληθινός αρχηγός είναι και έξω από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Είναι αυτός, που ορθώνει ανάστημα και προσπαθεί να επηρεάσει με τη φωνή και το παράδειγμα του. Και αυτό ακριβώς πρεσβεύει ο Κώστας Παπανικολάου. Όταν αποφασίσει να σταματήσει, τόσο αυτός, όσο και ο Κώστας Σλούκας, θα μας λείψουν. Θα μας λείψουν πολύ! Οπότε ας ζήσουμε τις στιγμές σαν να είναι οι τελευταίες.  

Και τώρα στον ημιτελικό η Τουρκία του κόουτς Άταμαν, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις ομάδες, που κερδίσαμε για να φτάσουμε στην τετράδα. Είναι ανώτερη και από την Ιταλία και από την Ισπανία και από το Ισραήλ (που φοβόμουν περισσότερο από την Λιθουανία) και από την Λιθουανία. Και εκτιμώ πως η δύναμή της δεν αφορά μόνο στον σούπερσταρ Άλπερεν Σεγκιούν, που κάνει τα πάντα στο παρκέ, όπως ο Γιάννης, αλλά και σε άλλους παίκτες, που έχουν γράψει ιστορία στα γήπεδα της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Κάποιοι θα πουν για τον Τζέντι Όσμαν, άλλοι για τον Φουρκάν Κορκμάζ. Εγώ θα σταθώ στον Σέιν Λάρκιν, ο οποίος βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση και καθοδηγεί μαεστρικά την Τουρκία με το επιθετικό ταλέντο του και την ηγετική προσωπικότητα. Αν σταματήσουμε αυτόν, θα έχουμε τύχη…Έχουμε μέρες, ωστόσο, για τον ημιτελικό της Παρασκευής.

Και είμαι σίγουρος ότι η μπασκετική ιδιοφυΐα, που κάθεται στον πάγκο της Εθνικής, θα εκπονήσει το σωστό σχέδιο για την πρόκριση στον τελικό. Μακάρι να σκέφτεται και η Ομοσπονδία με τον ίδιο τρόπο, ώστε ακολουθώντας το παράδειγμα των Ισπανών (Σκαριόλο), των Γάλλων (Κολέ) και των Γερμανών (Χέρμπερτ) να επενδύσει στον Βασίλη Σπανούλη για τα επόμενα δέκα χρόνια και όχι για ένα-δύο, όπως με τους προκατόχους του. Και μην πει κανείς «ωραία τα λέτε τώρα που φτάσαμε στα ημιτελικά», διότι το ίδιο ακριβώς είχα επισημάνει και πέρυσι, που χάσαμε, στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Κρατήστε τον Σπανούλη στην Εθνική πάση θυσία! Τέτοιο κράμα ευφυίας και μπασκετικής διαστροφής δεν βρίσκεις κάθε μέρα…