Δεν είναι μόνο ο Αβντίγια...

Λίγες ώρες πριν το ματς της Εθνικής για τους «16» του Ευρωμπάσκετ κόντρα στο Ισραήλ, το Sportal αναλύει τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει στην άμυνα η Ελλάδα, προκειμένου να έχει ένα πιο... άνετο και γλυκό βράδυ.

Ήγγικεν η ώρα... Η Εθνική θα αντιμετωπίσει το Ισραήλ, διεκδικώντας κάτι μεγάλο. Που μπορεί να διεκδικήσει σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο.

Το Ισραήλ, αν και... κυρίως στοιχηματικά δεν λογίζεται ως υπερδύναμη, κρύβει πολλούς κινδύνους. Πάνω από όλα, είναι ομάδα. Αποτελεί ένα δεμένο σύνολο και μέσα στο παρκέ φτύνουν αίμα. Παίζουν ξύλο, θυμίζουν λίγο τη Βοσνία στο κομμάτι του hustle. Για αυτό και θέλει δυναμικό και όχι νωθρό ξεκίνημα, όπως πάντα. Αλλά έχουμε δει, τελευταία, ότι η αρχή ίσως και να μην είναι το... ήμισυ του παντός!

Και αυτό γιατί με την Ισπανία κοντέψαμε να κάνουμε επική γκέλα, έτσι όπως ήρθε το ματς και με τον τρόπο που οι Ισπανοί έφτασαν μία ανάσα από την ολική ανατροπή. Θέλει, λοιπόν, νεύρο από την αρχή και εξηγούμεθα:

Το χρόνιο θέμα με τα ριμπάουντ

Οι Ισραηλινοί, που λέτε, μαζεύουν 12,8 επιθετικά ριμπάουυντ ανά ματς. Αριθμός διόλου αμελητέος, βάσει της όλης εικόνας. Ποιας εικόνας; Αυτής που δείχνει την Εθνική να χάνει πολλά αμυντικά ριμπάουντ, ένα... διαχρονικό πρόβλημα που υφίσταται από το πρώτο ματς του τουρνουά με την Ιταλία και συνεχίστηκε στα επόμενα ματς. Πρέπει, λοιπόν, να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στις προσωπικές άμυνες και τα μπλοκ/μποξ άουτ, προκειμένου να μην αφήσουμε το Ισραήλ να επιδοθεί σε πόντους δεύτερης ευκαιρίας.

Κι όπως αναφέραμε προηγουμένως, το πρόβλημα δεν έιναι μόνο ο Αβντίγια, αλλά... όλο το Ισραήλ. Πολύ μεγάλο λάθος θα κάνει η Εθνική εάν δώσει όλη της -ή την μεγαλύτερη- προσοχή πάνω στον Ντένι και αφήσει τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να... αλωνίζουν. Ως υπενθύμιση, υπάρχει ο Γιαμ Μαντάρ, γνωστός μας από τα ευρωπαϊκά γήπεδα, ο Ρόμαν Σόρκιν επίσης, ο Τομέρ Γκινάτ, ο Κάντιν Κάρινγκτον... και πολλοί άλλοι!

Δεν είναι μόνο ο Αβντίγια...

Δεν πρέπει λοιπόν σε καμία των περιπτώσεων να έχουν μία Avdija-centered άμυνα, η οποία κλείνει συνεχώς πάνω του και αφήνει ελεύθερους παίκτες στην περιφέρεια. Οι Ισραηλινοί μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό, να το κάνουν κτήμα τους και μέρος του παιχνιδιού τους. Παρόλα αυτά, υπάρχει και η μικρή περίπτωση του να μας βγει σε καλό, από τη στιγμή που ο Αβντίγια βγει εκτός παιχνιδιού και οι συμπαίκτες του είναι σε κακή ημέρα.

Αλλά υπάρχει κάτι στο μπάσκετ, που το μαθαίνεις πολλές φορές με τον δύσκολο τρόπο. Όταν έχεις συνεχώς το μυαλό σου και την προσοχή σε έναν συγκεκριμένα παίκτη -τουλάχιστον- την παθαίνεις από κάποιον άλλον. Και δυστυχώς, σε τέτοιες φάσεις δεν χωράει το «ας χάσουμε από τον τάδε...», αφού αυτό πλέον είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο. Βέβαια, θα μας πείτε κάτι εδώ και θα έχετε πολύ δίκιο:

Το ίδιο δεν ισχύει και με τον Γιάννη για εκείνους;

Και θα σας πούμε αφοπλιστικά: Ναι! Κι εκεί θα focus-άρουμε! Στο να πάει όλη η προσοχή τους στον Γιάννη, ελευθερώνοντας παίκτες όπως ο Ντόρσεϊ, ο Σλούκας, ο Τολιόπουλος... Και άμα το σουτ πάει όπως πάει ως τώρα, τότε θα έχουμε... τρελό πλεονέκτημα, ήδη από τα πρώτα λεπτά. Σε αυτήν την περίπτωση, τότε ας πάμε και λίγο παραπάνω στον Αβντίγια. Ωστόσο ο Ισραηλινός σταρ σίγουρα είναι κάπως overhyped τις τελευταίες ημέρες -και λογικό.

Ξεχωρίζει ανάμεσα σε ένα σύνολο που δεν έχει τόσα πολλά «ονόματα». Αν ήταν σε ομάδα όπως η Σερβία, ας πούμε, τότε ίσως και να μην ήταν και το βασικό γρανάζι στη μηχανή του Πέσιτς -που παρεπιμπτόντως χτες τα έκανε μαντάρα και αποκλείστηκε! Κάπως έτσι, το Ισραήλ κρίνεται ως ο ορισμός του underdog και έρχεται χωρίς τόση πίεση και άγχος να πάρει ένα τεράστιο αποτέλεσμα, όπως άλλωστε έκανε και η Φινλανδία.