Η ΑΕΚ πέτυχε να παίζει την (ευρωπαϊκή) ζωή της, σε μια νίκη με μισό γκολ, μέσα στο σπίτι της

Ο Κώστας Τσίλης γράφει γι' αυτό που έχει πλέον στα χέρια της η ΑΕΚ, μετά και το πρώτο ματς με την Άντερλεχτ, για το κοουτσάρισμα του Νίκολιτς, για τον Στρακόσια, για τον Ελίασον και για την αίμα, άμμος και παρτίδα.. σκάκι ρεβάνς

Για την ΑΕΚ η πρόκριση στους ομίλους του Conference League δεν είναι απλώς ένας από τους στόχους της φετινής σεζόν. Όλα όσα έχουν συμβεί και όσα δεν έχει κάνει η ΑΕΚ ως προς τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις την τελευταία πενταετία, καθιστούν ζωτικής σημασίας την παρουσία σε όμιλο. Ο πολύ έμπειρος ποδοσφαιράνθρωπος που λέγεται Νίκολιτς, αυτό το ήξερε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ΑΕΚ. Εξ ου και όταν μιλούσε για τους τρεις καλοκαιρινούς προκριματικούς γύρους, έλεγε για το διάστημα που τον ανησυχεί περισσότερο από κάθε άλλο μέσα στη σεζόν.

Η ΑΕΚ μετά και το πρώτο παιχνίδι των πλεϊοφς με την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες, μπορεί να μην έχει βάλει στο τσεπάκι της το εισιτήριο για την φάση των ομίλων. Θα ήταν άλλωστε εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί από το πρώτο ματς. Αυτό όμως που έχει καταφέρει, είναι να παίζει την ευρωπαϊκή της ζωή, σ’ ένα μόνο παιχνίδι, μέσα στο σπίτι της στη Νέα Φιλαδέλφεια και να χρειάζεται μια οποιαδήποτε νίκη. Έστω και με μισό μηδέν. Δεν το λες και μικρή υπόθεση.

Η ΑΕΚ έκανε έχει κάνει δυο προκρίσεις. Με αντιπάλους που δεν ήταν ούτε Βελέζ, ούτε Νόα. Δεν είχε κάνει ήττα σε κανένα από τα τέσσερα ματς. Δεν έκανε ήττα ούτε στις Βρυξέλλες. Παρόλο που η αλλαγή του σχηματισμού και η εγκατάλειψη του ρόμβου στην μεσαία γραμμή, που τόσο εύκολο φαινόταν σ’ όλους μας να γίνει μετά το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον Άρη Λεμεσού, παραλίγο να την βάλει σε μπελάδες. Μια ομάδα που είχε συνηθίσει να έχει παίκτες στην μεσαία γραμμή που μπορούν να κρατούν και να κυκλοφορούν μπάλα αλλά και να «προστατεύουν» το μοναδικό εξάρι, τώρα είχε μείνει μ’ έναν Γκατσίνοβιτς να προσπαθεί να τρέξει παντού και να κάνει τα πάντα.

Δεν ένιωθε σιγουριά η ΑΕΚ με την αλλαγή του σχηματισμού και η Άντερλεχτ μύρισε «αίμα» και προσπάθησε να ορμήσει. Αλλά επιτέλους στην ΑΕΚ, μετά από περίπου έναν χρόνο, μπορούν να λένε αυτό το περιβόητο «παίζει και ο τερματοφύλακας». Διότι πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες και πολλά ματς, ο τερματοφύλακας κράτησε την ομάδα όρθια στα πολύ δύσκολα. Μπόλικες αποκρούσεις χρειάστηκε να κάνει ο Στρακόσια, αλλά η μια εξ αυτών ήταν σχεδόν εξωπραγματική, με φορά σώματος στην ακριβώς αντίθετη πλευρά από την τροχιά της μπάλας και μ’ ένα σήκωμα του ποδιού. Και μεταξύ μας, είναι άδικο σε τέτοια βραδιά, να έχει φάει αυτό το γκολ που έφαγε από τον Ντόλμπεργκ. Αλλά φταίει και ο Ρέλβας που έχασε εντελώς τον φορ της Άντερλεχτ.

Ο Νίκολιτς πάντως μ’ όλα αυτά που έβλεπε στο πρώτο ημίχρονο, είδε πως η παρτίδα σκάκι που είχε προαναγγείλει, πήγαινε ολοταχώς για… ματ. Αλλά ο Σέρβος σε κανένα παιχνίδι δεν έχει μείνει αμέτοχος. Και η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ είχε ξανακάνει κακό πρώτο ημίχρονο και στη Νέα Φιλαδέλφεια με την Χάποελ αλλά και στην Λεμεσό με τον Άρη. Ο Νίκολιτς και τότε, αλλά πολύ περισσότερο και τώρα, έκανε παρέμβαση από τον πάγκο. Με τον Μάνταλο και τον Πινέδα μέσα στο γήπεδο από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η ΑΕΚ πήρε την κυκλοφορία της μπάλας στα πόδια της. Κυρίως όμως ισορρόπησε συνολικά το παιχνίδι. Ακόμα και ο Μαρίν ήταν άλλος παίκτης στο δεύτερο ημίχρονο.

Με δυο κινήσεις από τον πάγκο, συν αυτή του Ελίασον αλλά ακόμα και του Πιερό, ο Νίκολιτς έφερε ισορροπία και στο γήπεδο αλλά και στο σκορ που ήταν το ζητούμενο. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει εάν είχε διαθέσιμο τον Περέιρα, αν ήταν 100% έτοιμος ο Γιόβιτς και αν είχε αποκτηθεί ο αμυντικός χαφ τον οποίο επιτακτικά ζητά από τις αρχές του Ιούλη. Ή μάλλον δεν χρειάζεται να το φανταστούμε. Μίλησε γι αυτά ο Νίκολιτς μετά το τέλος του ματς και ήταν απολύτως περιγραφικός και ξεκάθαρος, για το πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν η ΑΕΚ είχε τον χαφ που κυνηγάει να πάρει και αν ο Γιόβιτς ήταν σε θέση να παίξει έστω και για 20 λεπτά αντί του Πιερό.

Προφανώς και με τα «αν» δεν γράφεται η ποδοσφαιρική ιστορία. Άλλωστε παρόλο που και στο δεύτερο ημίχρονο, ο Στρακόσια χρειάστηκε να κάνει μια διπλή σχεδόν εξωπραγματική απόκρουση, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη από την Άντερλεχτ. Και οι τρεις φάσεις που έχει βγάλει με τα σουτ του Πινέδα, δεν ήταν καθόλου μικρές ευκαιρίες. Έτσι φάνηκαν, διότι ο Μεξικανός δυο φορές σημάδεψε ποδάρια αντίπαλου και μια φορά ψηλά άουτ. Αλλά ηταν εξαιρετικά κτισμένες επιθέσεις και με ξεκάθαρη στόχευση εκτέλεσης.

Αυτό βεβαίως που κυρίως μετρά πλέον για την ΑΕΚ, είναι το δεδομένο που έχει στα χέρια της, μετά και το ματς στις Βρυξέλλες. Ένα παιχνίδι μόνο κρίνει την παρουσία της στους ομίλους. Μια παρουσία, που είναι η μισή χρονιά. Αυτή είναι η πραγματικότητα για περισσότερους από έναν λόγους. Αυτό το παιχνίδι θα γίνει μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια και με την ΑΕΚ να χρειάζεται μια νίκη έστω και με μισό γκολ. Φυσικά και είναι δύσκολο. Ίσως πιο δύσκολο ακόμα και απ’ αυτό στις Βρυξέλλες, καθώς μπάλα θα παίξει και ο κόσμος και η Φιλαδέλφεια, αλλά δεν θα παίξει ούτε ο Περέιρα, ούτε και ο Μάνταλος που έκανε και πάλι ένα σχεδόντέλειο ποδοσφαιρικά ματς αλλά στο τέλος τα έκανε μαντάρα και αποβλήθηκε.

Ο Νίκολιτς ξέρει πόσο περίπλοκο είναι αυτό που έχει μπροστά του. Ξέρει όμως και τι ευκαιρία πλέον έχει δημιουργήσει η ΑΕΚ για τον εαυτό της. Ξέρει επίσης πως αν ήταν μια φορά σκάκι το πρώτο ματς στις Βρυξέλλες, αυτό στη Νέα Φιλαδέλφεια θα είναι δέκα. Θα έχει σημασία να προλάβει να είναι έτοιμος ο Γκατσίνοβιτς. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία θα έχει να μπορεί να παίξει βασικός ο Γιόβιτς.

Ήδη έχει τεράστια σημασία όχι μόνο το γεγονός πως έπαιξε, αλλά πως σκόραρε με τον τρόπο που σκόραρε ο Ελίασον. Και που χαμογέλασε τόσο πλατιά και που έγινε ένα με τον κόσμο. Τεράστιο κέρδος για την ΑΕΚ, αν ο Νίκολιτς έχει βρει τρόπο να λύσει το οριστικά το θέμα του Σουηδού. Αυτά που μπορεί να κάνει ο Ελίασον, σε οποιονδήποτε σχηματισμό, δύσκολα τα βρίσκεις. Και η ΑΕΚ δεν έχει την πολυτέλεια να τα πετάξει. Ο Νίκολιτς είναι ο πρώτος που το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Να είστε σίγουροι.