Η ΑΕΚ που δεν θα ζήσει με φαντάσματα και που επιτέλους πάει με Καλοσκάμηδες

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι την κλήρωση της ΑΕΚ για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Conference αλλά και την μεταγραφή Καλοσκάμη

Το πιάνω από το πιο φρέσκο κουλούρι που είναι η ευρωπαϊκή κλήρωση της ΑΕΚ. Έκανα μια βόλτα στα σόσιαλ για να πιάσω λίγο το κλίμα του κόσμου. Και αν δεν είχα δει την κλήρωση, θα πίστευα πως στις 24 του Ιούλη στην Φιλαδέλφεια θα έρθει είτε η Τότεναμ, είτε η Ατλέτικο Μαδρίτης. Για γκαντεμιά διάβασα, για τους χειρότερους δυνατούς αντιπάλους διάβασα, για κλήρωση που θα πρέπει να σημάνει στην ΑΕΚ έναν γενικό συναγερμό. Και αυτό απαγορεύεται να περάσει ως συλλογιστική και εντός του συλλόγου.

Καταλαβαίνω πως ο περυσινός αποκλεισμός από τη Νόα, έκανε τεράστια ζημιά και στην περυσινή σεζόν και στο ranking της ομάδας στην ΟΥΕΦΑ, αλλά ακόμα και στην αυτοπεποίθηση του οργανισμού. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να ζει φαντάσματα. Θα πρέπει φυσικά να έχουν όλοι μέσα στην ομάδα στο μυαλό τους, προς γνώση και συμμόρφωση, πως αυτό που έγινε πέρυσι μπορεί να ξαναγίνει. Αλλά ταυτόχρονα και να το έχουν ως συνείδηση, πως ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας για μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ.

Θα συμφωνήσω πως πρόκειται για δυο ομάδες σκληροτράχηλες που ειδικά μήνα Ιούλη μπορούν να κάνουν την ζωή της ΑΕΚ δύσκολη. Εννοείται πως θα πρέπει να γίνουν όλες οι απαιτούμενες κινήσεις, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, και πιο αποτελεσματικά, προκειμένου ο Νίκολιτς να μπορεί να παρουσιάσει ήδη από τις 24 του Ιούλη, μια ομάδα έτοιμη να ανταποκριθεί. Όμως από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να μπαίνει καν ως αφετηρία της κουβέντας, το εάν θα μπορέσει να αποκλείσει ομάδες όπως η Λέφσκι Σόφιας και η Μπερ Σεβά. Δεν τις υποτιμώ γιατί αυτό έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται και γενικώς και ειδικώς. Αλλά αν ξεκινάμε έτσι, όταν θα έρθουν πραγματικά ζόρικες ομάδες, στις επόμενες φάσεις των προκριματικών, τι θα γίνει; Θα κρυφτεί κάτω από κουβέρτα η ΑΕΚ και θα περιμένει το μοιραίο.

Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκεί που η ΑΕΚ θέλει και πάλι να δώσει το στίγμα της και όχι απλώς να παρίσταται και να χαιρετίζει, υπάρχουν δύσκολες ομάδες. Ζόρικες. Από την αρχή, μέχρι το τέλος. Και η ΑΕΚ για να μπορέσει να ανταποκριθεί σ’ αυτό, πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται αυτές τις δυσκολίες. Για να μάθει δε, να τις διαχειρίζεται σωστά, αφενός χρειάζεται να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη, αφετέρου να τις βάζει πάντα στην σωστή τους βάση. Άλλωστε, για να ξέρουμε και τι λέμε, για να μπορέσει η ΑΕΚ να έρθει ξανά στα ίσια της, ως προς το ευρωπαϊκό της ranking, δεν αρκεί καν να μπει στην φάση των ομίλων. Θα πρέπει να μαζέψει περίπου τους βαθμούς που μάζεψε πέρυσι ο Παναθηναϊκός στο Κόνφερανς. Αυτός πρέπει και αυτός είναι ο στόχος.

Πάω παρακάτω και στην μεταγραφή Καλοσκάμη. Από την στιγμή που η ΑΕΚ δεν φρόντισε τα προηγούμενα χρόνια να οργανώσει με τέτοιο τρόπο τις υποδομές της, ώστε να μπορεί να φέρνει νεαρούς Έλληνες παίκτες από τα σπλάχνα της, είναι υποχρεωμένη να βρίσκει τρόπο να τους αποκτά με μεταγραφή. Άλλωστε και για την ευρωπαϊκή λίστα και για το νέο φορμάτ του κυπέλλου αλλά πολύ περισσότερο για να ακολουθήσει τις επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, είναι μονόδρομος να βάλει… Καλοσκάμηδες στο ρόστερ του.

Ακούω αυτός που λένε πως η ΑΕΚ ίσως πλήρωσε και υπεραξία. Δεν είναι παράλογο. Επίσης προφανώς και ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά που θα φτάσει και τι θα πετύχει αυτό το παλικάρι. Όμως είναι δεδομένο πως το να βρίσκει, να πείθει για το πρότζεκτ και να ετοιμάζεται να εμπιστευτεί ένα ταλαντούχο 20χρόνο Έλληνα ποδοσφαιριστή, που όσοι τον ξέρουν υποστηρίζουν πως έχει πολύ υψηλά ταβάνια, είναι ο σωστός δρόμος για να πορευτεί η ΑΕΚ.

Η πραγματικότητα είναι πως αυτό το «που πάμε με τους Μάνταλους», που κάποτε λεγόταν υποτιμητικά, αλλά στην πορεία αποδείχθηκε πως τότε η ΑΕΚ είχε κάνει με μεταγραφή – επένδυση που αποδείχθηκε κλειδί, πρέπει να γίνει «επιτέλους πάμε με Καλοσκάμηδες». Θα θυμίζω πως η τελευταία φορά που η ΑΕΚ είχε κάνει μια τέτοιου είδους μεταγραφική επένδυση από την εγχώρια αγορά, ήταν με τον Μπάρκα. Συμπτωματικά πάλι από τον Ατρόμητο. Και ο Μπάρκας έγινε η ακριβότερη πώληση στην ιστορία της ΑΕΚ, πριν καταρρίψουν το ρεκόρ πέρυσι οι πωλήσεις Πόνσε και Λιβάι.

Εξυπακούεται πως η ΑΕΚ για να επιστρέψει στην ανταγωνιστικότητα θέλει και μεταγραφές τύπου Ντέσερς σε κομβικές θέσεις. Δεν γίνεται διαφορετικά. Χρειάζεται όμως και περιπτώσεις σαν αυτή του Καλοσκάμη, που έτσι κι αλλιώς είναι σπάνιες. Εξάλλου ο Δημήτρης ήταν μετά τον Κωστούλα και τον Μουζακίτη, το πιο μεγάλο ξεπέταγμα εγχώριου προϊόντος στην περυσινή σεζόν. Και η ΑΕΚ κατάφερε να το κάνει δικό της, γιατί το ήθελε και το κυνήγησε και το έβαλε στόχο. Πρέπει να πάει με τους Καλοσκάμηδες, όπως και αν υπάρχει η δυνατότητα και με δικά της παιδιά όπως ο Μαρούτσης και ο Κολιμάτσης. Ο κόσμος το γουστάρει, αλλά κυρίως το σύγχρονο ποδόσφαιρο το επιβάλλει. Και η ΑΕΚ οφείλει να το ακολουθήσει.