Ο Γιόβιτς έβαλε μαζεμένα και με τόκο όσα του στέρησαν και η ΑΕΚ του Νίκολιτς έκανε δήλωση

Ο Κώστας Τσίλης γράφει γι αυτό που έκανε η ΑΕΚ στην Λεωφόρο σε μια εβδομάδα μετά από νίκες με Φιορεντίνα και Αρη αλλά κυρίως για το τι σημαίνει και βάζει μπροστά τον μέγα Γιόβιτς

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό, χωρίς προλόγους. Θεωρώ πως αν δεν γλιστρούσε ο Στρακόσια, η κεφαλιά του Τετέ δεν έμπαινε ποτέ στα δίχτυα και το ντέρμπι της Λεωφόρου θα το είχε πάρει σβηστά η ΑΕΚ με 2-0. Ίσως να πετύχαινε και ένα τρίτο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ομάδα που όταν βρίσκει τους ανταγωνιστές της στα δύσκολα, τους διαλύει.

Θα πει κάποιος πως δεν μπορώ να βάλω το «αν» του γλιστρήματος του Στρακόσια ως το πλέον καθοριστικό, διότι υπάρχει και το «αν» έβαζε το πέναλτι ο Σφιντέρφσκι και ισοφάριζε ο Παναθηναϊκός. Μόνο που σ’ ένα χαμένο πέναλτι που γίνεται απόκρουση, υπάρχει η ικανότητα του τερματοφύλακα και η αστοχία του επιθετικού. Στην περίπτωση του γλιστρήματος, υπάρχει μόνο η κακιά η ώρα. Και τερματοφύλακες να αποκρούουν πέναλτι έχουμε δει πολλές φορές. Τέτοια γκαντεμιά σαν αυτή του Θωμά, είναι μια στο εκατομμύρια, αλλά αν δεν τύχαινε σ’ εμάς, που θα ερχόταν.

Αφήστε που, για να γίνει το ροντέο φινάλε που έγινε, χρειάστηκε ένα ακόμα γλίστρημα, πάλι από έναν κορυφαίο παίκτη της ΑΕΚ, όπως ο Πινέδα. Δηλαδή τα ύστερα του ποδοσφαιρικού κόσμου, με δυο μοιραία γλιστρήματα παικτών μέσα στο ίδιο παιχνίδια και από την ίδια ομάδα. Αλλά νομίζω το πείσμα του Κοϊτά αλλά και τα 100 κιλά ποδοσφαιρικής ποιότητας και κλάσης του Γιόβιτς, απέδωσαν ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στο ντέρμπι της Λεωφόρου.

Διότι η πραγματικότητα του γηπέδου είναι, πως η εξαντλημένη από την ενέργεια που ξόδεψε το βράδυ της Πέμπτης στο Αρτέμιο Φράνκι και με κομβικές απουσίες ΑΕΚ, ήταν καλύτερη σχεδόν σ’ ολόκληρο το ματς. Για την ακρίβεια, με την τακτική της προσέγγιση, το είχε φέρει ακριβώς εκεί που ήθελε. Στα μέτρα της και στα θέλω της. Σχεδόν όπως έκανε και την Πέμπτη στην Φλωρεντία με την Φιορεντίνα. Μόνο που αυτή την φορά στην Λεωφόρο, πέτυχε δυο γκολ στο διάστημα της κυριαρχίας της και όχι μόνο ένα. Και ο Νίκολιτς διάβασε καλά και έκανε φύλλο και φτερό τον σχηματισμό του Μπενίτεθ με τριάδα στην άμυνα, όπως το έκανε και στο Αρτέμιο Φράνκι με τον περίπου ίδιο σχηματισμό του Βανόλι.

Η ΑΕΚ έλεγχε απολύτως το παιχνίδι, ακόμα και πριν κερδίσει ο Γκατσίνοβιτς την αποβολή του Τουμπά. Ζοριζόταν από τον Παναθηναϊκό μόνο όταν η μπάλα πήγαινε στα αριστερά της και επειδή δεν βοηθούσε ο Ζοάο Μάριο αμυντικά ούτε κατά λάθος, ο Πήλιος έμενε μόνος του ανάμεσα σε Τετέ και Καλάμπρια. Αλλά φάση, δεν έφαγε η ΑΕΚ καμία σε σετ παιχνίδι, ούτε με έντεκα εναντίον έντεκα. Και επειδή το ακούω αυτό που λέγεται, πως η Νίκολιτς έπρεπε να «σκοτώσει» τον αντίπαλο όταν έμεινε με παίκτη παραπάνω, για να το σκεφτούμε λίγο ξανά.

Με ποιους ακριβώς θα μπορούσε να το κάνει; Μήπως είχε Ζίνι; Μήπως είχε Ελίασον ή Κουτέσα; Μήπως έστω είχε Πιερό; Άντε να φόρτωνε λίγο παραπάνω την μεσαία γραμμή, βάζοντας ίσως νωρίτερα τον Γκρούγιτς. Αλλά εκεί φοβήθηκε πως θα έχανε η ομάδα μέτρα στο γήπεδο και χωρίς λόγο. Εξάλλου το ξαναγράφω για να είναι καθαρό. Ο Παναθηναϊκός ξαναμπήκε στο ματς, πήρε ψυχολογία και έβαλε πίεση στην ΑΕΚ, από μια κεφαλιά που αν δεν γλιστρούσε ο Στρακόσια, θα πήγαινε στην αγκαλιά του.

Προφανώς αν δεν είχε γίνει η φάση του Κοϊτά και αν δεν είχε σκοράρει στο φινάλε ο Γιόβιτς, τώρα η συζήτηση θα ήταν διαφορετική. Για τεράστια χαμένη ευκαιρία θα λέγαμε, για γκαντεμιά θα λέγαμε, ίσως και για άλλα θα λέγαμε που θα ήταν στην πραγματικότητα πολύ άδικα. Όμως η ουσία δεν θα άλλαζε. Η ΑΕΚ και με τον Άρη την προηγούμενη Κυριακή και με την Φιορεντίνα την περασμένη Πέμπτη και τώρα με τον Παναθηναϊκό, ήταν η ΑΕΚ του Νίκολιτς. Με τις αρχές του προπονητή, με την τακτική προσήλωση και φιλοσοφία που θέλει ο προπονητής.

Και αυτή η ΑΕΚ, κέρδισε τον Άρη, μετά από τρεις μέρες κέρδισε την Φιορεντίνα και στο τέλος της ίδιας εβδομάδας κέρδισε και τον Παναθηναϊκό μέσα στην Λεωφόρο. Έκανε δήλωση στην Ευρώπη, πως έχει βάλει ως βασικό στόχο να προχωρήσει όσο πιο μακριά γίνεται και πως μπορεί να τον πετύχει. Έκανε δήλωση στο πρωτάθλημα, πως ο πρωτοπόρος Ολυμπιακός, δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα μαζί της. Διότι είναι δεδομένο και ποδοσφαιρικά λογικό, πως ο Ολυμπιακός κατά πρώτο λόγο και ο ΠΑΟΚ κατά δεύτερο, είχαν στο μυαλό τους πως απόψε ήταν ευκαιρία να αφήσουν την ΑΕΚ αρκετά πίσω τους. Αλλά στο τέλος της βραδιάς, τους προέκυψε ακόμα στην πλάτη τους, περνώντας από μια έδρα, που κανείς από τους δεν πέρασε. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στις καθυστερήσεις και ο ΠΑΟΚ έχασε. Η ΑΕΚ έχει ακόμα πολλά να κάνει, ελλείψεις και κενά να κλείσει. Δρόμο μπροστά της να διανύσει ανηφορικό. Αλλά ξεκάθαρα έχει μπει στο σωστό μονοπάτι.

Άφησα για τελευταίο τον «χοντρό» που δεν βάζει γκολ και που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Ελ Κααμπί, ή για κάποιους άλλους ούτε καν με τον Σφιντέρφσκι. Η ΑΕΚ του Νίκολιτς, με τα λεφτά που έβαλε φυσικά ο Ηλιόπουλος για να καλύψει το μεγάλο συμβόλαιο, έφερε το καλοκαίρι έναν σέντερ φορ που πέρυσι έπαιζε στην Μίλαν, πριν στην Φιορεντίνα, λίγο πιο πριν στην Ρεάλ Μαδρίτης και πριν στην Άιντραχτ. Στα 27 προς 28 του χρόνια, που για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές είναι η πιο παραγωγική ηλικία.

Τον έφερε αυτόν τον ποδοσφαιριστή, για να γίνει ηγέτης. Ο μπροστάρης της. Το έκανε στο Περιστέρι για όσους το ξέχασαν, όταν πήρε την ΑΕΚ από το χέρι και την οδήγησε σε ανατροπή και νίκη και με δέκα παίκτες. Του στράβωσαν κάποιες φάσεις. Έχασε κάποιες ευκαιρίες που τα ποδοσφαιρικά του κυβικά απαγορεύουν να τις χάσει. Έκανε και ένα πολύ κακό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Όμως ο Γιόβιτς είδε να του ακυρώνουν δυο γκολ, σε δυο συνεχόμενα ματς, χωρίς να μπορεί να βρει σ’ αυτό καμία ποδοσφαιρική λογική. Είδε και τον Ντε Χέα να του λέει όχι στο τέλειο πλασέ του στην Φλωρεντία, παρόλο που έκανε ματσάρα.

Ο Γιόβιτς, όπως είπε και ο Νίκολιτς μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, είναι γεννημένος ηγέτης και αυτό αργά ή γρήγορα, θα έβγαινε. Όπως εμφανίστηκε και η ΑΕΚ που περίμενε ο Σέρβος προπονητής να εμφανιστεί. Και του Γιόβιτς του βγήκε στην Λεωφόρο και έβαλε όσα γκολ του έχουν στερήσει μέχρι και τώρα και με τόκο. Δυο του έχουν ακυρώσει, χατ τρικ έκανε. Γκολάρα με κεφαλιά. Άψογη εκτέλεση στο πέναλτι που κέρδισε.

Άπιαστη εκτέλεση στις καθυστερήσεις, με την μπάλα να καίει και απέναντι σ’ έναν τερματοφύλακα που έχει ειδικότητα να πιάνει πέναλτι. Και έχοντας στα πόδια του το βάρος από τα 92 λεπτά της Λεωφόρου, από τα 97 της Πέμπτης στην Φλωρεντία και από τα επίσης 97 της προηγούμενης Κυριακής με τον Άρη. Αλλά ο Γιόβιτς είναι πολύ προφανές, πως το έχει πάρει πάνω του. Και το χρειαζόταν αυτό το χατ τρικ στο ντέρμπι. Για να δείξει, ίσως πρώτα στον εαυτό του, πως στην ΑΕΚ του Νίκολιτς, αυτός (θα) είναι ο μπροστάρης. Όχι μόνος του. Φυσικά και όχι μόνος του. Όσο έχει η ΑΕΚ αυτόν τον Πινέδα, δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν. Αλλά απόψε ήταν η βραδιά του Λούκα και ας έκανε ματσάρα ο Ορμπελίν.

Και κάτι τελευταίο για έναν Γερμανό διαιτητή που είναι τόσο... ελιτ, που φέτος στην Μπουντεσλίγκα δεν έχει σφυρίξει ούτε ένα ματς. Τα πέναλτι ήταν μαρς και δεν μπορούσε να μην τα δώσει. Άλλωστε και ο Πήλιος το παραδέχθηκε για το δικό του. Το ίδιο μαρς και η αποβολή του Τουμπά. Αλλά ρε φριτς, την δεύτερη κίτρινη, για να μην πω και την πρώτη, του Μαρίν, που την είδες;