Η δύσκολη εξίσωση Ντόρσεϊ - Βεζένκοφ - Φουρνιέ

Η άνοδος του Ντόρσεϊ, η προσαρμογή του Βεζένκοφ και η παρουσία του Φουρνιέ δημιουργούν μια νέα επιθετική πραγματικότητα που ο Γιώργος Μπαρτζώκας καλείται να ισορροπήσει - Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Η κανονική διάρκεια της EuroLeague δεν έχει συμπληρώσει ούτε δίμηνο, όμως η αυστηρή κριτική έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της. Η καλοπροαίρετη προσέγγιση είναι πάντα χρήσιμη, όμως πρέπει να θυμόμαστε πως οι ομάδες διανύουν ακόμη μια περίοδο δοκιμών, έπειτα από ένα καλοκαίρι με ελλιπή προετοιμασία. Ο Ολυμπιακός μπήκε στη φετινή σεζόν με ξεκάθαρο κίνητρο: να φτάσει στο Final Four και να διεκδικήσει το τρόπαιο της EuroLeague μέσα στην Αθήνα. Έχει το δικό του «πρέπει», το οποίο καλείται να διαχειριστεί. Με τα παιχνίδια να έχουν πολλαπλασιαστεί για όλους, είναι κρίσιμο να μη δημιουργούνται υπερβολικές προσδοκίες μετά από μία νίκη, ούτε αποθάρρυνση μετά από μια ήττα.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν ζητήματα που ο Ολυμπιακός οφείλει να διαχειριστεί άμεσα. Είναι εμφανές πως υφίστανται θέματα χημείας και ρόλων. Για κάποιους μπορεί να ακούγεται παράδοξο αυτό, δεδομένου ότι ο προπονητής βρίσκεται έξι χρόνια στο τιμόνι και ο βασικός κορμός της ομάδας παραμένει ίδιος. Ωστόσο, οι αλλαγές στο ρόστερ, οι νέες ισορροπίες και οι διαφορετικές απαιτήσεις μέσα στη σεζόν έχουν αλλάξει δυναμικές. Κάποιοι παίκτες έχουν ενισχυθεί αγωνιστικά, άλλοι έχουν περιοριστεί. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του καλούνται να βρουν ξανά την απαραίτητη ισορροπία – μια διαδικασία που συχνά συνοδεύει τις ομάδες υψηλού επιπέδου.

Ο Ντόρσεϊ αλλάζει τις ισορροπίες

Η φετινή βασική πεντάδα αποτελείται από τους Ουόκαπ, Ντόρσεϊ, Φουρνιέ, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ. Ένα σχήμα ποιοτικό, με τεράστια εκτελεστική ικανότητα. Τέσσερις παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν και να τελειώσουν φάσεις, συν έναν σέντερ που απαιτεί –και δικαίως– μπάλες στο χαμηλό ποστ. Όμως, η μπάλα είναι μία και οι κατοχές πρέπει να μοιραστούν. Η αγωνιστική άνοδος του Τάιλερ Ντόρσεϊ έχει μεταμορφώσει τη λειτουργία της ομάδας. Ο ομογενής γκαρντ βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, παίζει στο ένας εναντίον ενός, κρατά περισσότερο την μπάλα. Αν και συμμετέχει στην κυκλοφορία, το πρώτο του ένστικτο είναι το σκορ. Με τον Eβάν Φουρνιέ στο ίδιο σχήμα να αναζητά επίσης ρυθμό μέσω εκτελέσεων και τον Νίκολα Μιλουτίνοφ να ζητά συνεχώς τροφοδότηση, ο Σάσα Βεζένκοφ βρίσκεται καμιά φορά εκτός του γνώριμου αγωνιστικού του ρόλου.

Ο Βούλγαρος φόργουορντ είναι από τους κορυφαίους παίκτες της διοργάνωσης, όμως η επιτυχία του στηριζόταν πάντα στη φιλοσοφία του Ολυμπιακού: πολλή κίνηση μακριά από την μπάλα, διαδοχικές πάσες, καταστάσεις «πάρε-βάλε», συνεργασίες, ελάχιστες ντρίμπλες. Φέτος, η επίθεση έχει γίνει πιο στατική, η κυκλοφορία δεν είναι το ίδιο γρήγορη -ο μέσος όρος των ασίστ έχει πέσει φέτος- και ο Σάσα Βεζένκοφ αναγκάζεται να δημιουργεί για τον εαυτό του υπό μεγαλύτερη πίεση. Οι αντίπαλοι τον αντιμετωπίζουν με πιο αθλητικούς αμυντικούς, προσπαθώντας να τον «εξολοθρεύσουν», οι οποίοι τον οδηγούν σε περισσότερη ντρίμπλα και σε σουτ με χέρι στο πρόσωπο. Παρά τους καλούς αριθμούς του (16.4 πόντοι, 7.6 ριμπάουντ), η άνεση που είχε τα προηγούμενα χρόνια δεν είναι η ίδια, όπως και το ποσοστό του από το τρίποντο (34.8%, 16/46 προσπάθειες). Είναι ξεκάθαρο πως φέτος δεν αισθάνεται εξίσου άνετα στο παρκέ όπως στις περασμένες σεζόν.

Η ανάγκη για νέο επιθετικό σχήμα

Η μετατόπιση του επιθετικού κέντρου βάρους προς τον καταπληκτικό φέτος Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος είναι πλέον ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (18.5 πόντοι, 2.5 ασίστ), έχει επηρεάσει αναπόφευκτα τον Σάσα Βεζένκοφ, αλλά και τον Εβάν Φουρνιέ. Κάποιος θα έλεγε ότι είναι φυσικό, όταν συνυπάρχουν τρεις παίκτες που χρειάζονται μπάλες για να είναι αποτελεσματικοί. Εκ του αποτελέσματος δείχνει να υπάρχει μία άβολη κατάσταση.

Μπορείς όμως αυτή την περίοδο να πάρεις την μπάλα από τα χέρια του φορμαρισμένου Τάιλερ Ντόρσεϊ; Είναι ένα ερώτημα. Ίσως μία λύση να είναι μια μικρή αλλαγή στο βασικό σχήμα. Μία πεντάδα με Ουόκαπ, Ντόρσεϊ, Γουόρντ, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ δείχνει να προσφέρει περισσότερη ισορροπία σε άμυνα και επίθεση. Έτσι, οι Νιλικίνα, Φουρνιέ-Λι, Παπανικολάου ή ΜακΚίσικ, Πίτερς και Χολ θα έρχονταν από τον πάγκο δίνοντας βάθος και ενέργεια, αλλά και τον Γάλλο γκαρντ/φόργουορντ σε ξεκάθαρο πρωταγωνιστή στο κομμάτι της επίθεσης. Κάπως έτσι ο καθένας βρίσκει τον χώρο του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε «σπάσει» το δίδυμο Ντόρσεϊ-Φουρνιέ νωρίτερα στη σεζόν, όμως στα τελευταία παιχνίδια το επανέφερε. Ο Σάσα Βεζένκοφ δείχνει κάποιες στιγμές αποσυντονισμένος, η εξαιρετική συνεργασία με τον Μουσταφά Φαλ δεν υπάρχει, ενώ το ντεφορμάρισμα του Εβάν Φουρνιέ δεν βοηθά στη συνολική ροή. Λογικό λοιπόν ο Γάλλος να αναζητά σουτ και καταστάσεις για να «ξαναζεσταθεί», έστω και εκτός πλάνου.

Η έγκαιρη προσαρμογή και ο γκαρντ

Αυτά είναι φυσιολογικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες όταν γίνονται αλλαγές. Οι προσθαφαιρέσεις δημιουργούν νέες συνθήκες και απαιτούν χρόνο για να αφομοιωθούν. Το ζητούμενο είναι η έγκαιρη προσαρμογή, η αναγνώριση των δυσλειτουργιών και η εύρεση των σωστών σχημάτων που θα αναδείξουν τα δυνατά σημεία των Ντόρσεϊ, Βεζένκοφ και Φουρνιέ. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο Ολυμπιακός να βρει ξανά την επιθετική ισορροπία που τον χαρακτήριζε και να βαδίσει με αυτοπεποίθηση προς τον μεγάλο στόχο της σεζόν.

Ο νέος τραυματισμός του άτυχου Κίναν Έβανς, ο οποίος θα τον αναγκάσει να χάσει το υπόλοιπο της σεζόν, φέρνει τον Ολυμπιακό σε θέση αναζήτηση ενός επιπλέον γκαρντ: ενός playmaker επιπέδου EuroLeague playoffs, όπως τόνισε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με ευχέρεια στη δημιουργία, συνέπεια στο σκορ και ικανότητα να απειλεί στο «ένας με έναν». Οι διαθέσιμες λύσεις, βέβαια, είναι περιορισμένες αυτή την περίοδο. Στην πραγματικότητα, δύο δρόμοι υπάρχουν: είτε η επιλογή παίκτη από την αγορά των ΗΠΑ, είτε η δύσκολη – αλλά όχι απίθανη – λύση του «σπασίματος» συμβολαίου από ενεργό αθλητή της EuroLeague.