Ομπράντοβιτς-Μεσίνα: Ρέκβιεμ για την παλιά σχολή!

Οι δύο – κατά τεκμήριο- κορυφαίοι προπονητές στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων μπάσκετ παραιτήθηκαν με χρονική διαφορά ελάχιστων ωρών μεταξύ τους. Σύμπτωση;

Μπορεί στο μπασκετικό κομμάτι Ομπράντοβιτς και Μεσίνα να μην ταίριαξαν ποτέ στις ιδέες τους αλλά το τέλος της διαδρομής τους σε Παρτίζαν και Αρμάνι Μιλάνο σηματοδοτεί και επίσημα το τέλος μιας εποχής. Είναι πολύ πιθανό για πρώτη φορά οι σκέψεις τους να συναντήθηκαν τη στιγμή που αποφάσιζαν να παραιτηθούν!

Η κοινή πορεία και τα ιλιγγιώδη ρεκόρ

Oμπράντοβιτς και Μεσίνα εγκατέλειψαν τη μάχη εκούσια κλείνοντας την παρούσα φάση της καριέρας τους με ένα ιλιγγιώδες σύνολο νικών στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Ο Ομπράντοβιτς στις 2 Ιανουαρίου του 2024 όταν η Παρτίζαν νικούσε με 90-77 τη Βιλερμπάν έφτανε τις 500 προπονητικές νίκες σε όλα τα Κύπελλα Ευρώπης, μια πίστα που ουσιαστικά τρέχει μόνος του. Ήδη το σχετικό ρεκόρ γράφει 527 νίκες και 253 ήττες. Ο Μεσσίνα είναι δεύτερο στη σχετική λίστα με το δικό του ρεκόρ επίσης ασύλληπτο: 420 νίκες-213 ήττες.

Και οι δύο ξεκίνησαν την καριέρα τους μάλλον….απότομα με μικρή χρονικά διαφορά. Ο Ιταλός χρίστηκε πρώτος προπονητής της Μπολόνια το καλοκαίρι του 1989 όταν σε μια κίνηση έκπληξη η Ιταλική ομάδα αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Αμερικάνου Μπομπ Χιλ και εμπιστεύθηκε τον επί μια εξαετία ασίσταντ κόουτς. Τρία χρόνια αργότερα, ο Ομπράντοβιτς ετοιμαζόταν να ξεκινήσει προετοιμασία ως παίκτης με την εθνική Γιουγκοσλαβίας όταν η Παρτίζαν του πρότεινε να αναλάβει ρόλο πρώτου προπονητή. Πριν συμπληρωθεί πενταετία είχε κερδίσει τρεις τίτλους πρωταθλητή Ευρώπης με τρεις διαφορετικούς συλλόγους.

Ο Ομπράντοβιτς έκλεισε τα αυτιά του στις σειρήνες που κατά διαστήματα τον καλούσαν στο ΝΒΑ, ο Μεσσίνα έκανε το άλμα το 2014, δούλεψε για πέντε χρόνια δίπλα στον Γκρεγκ Πόποβιτς και τελικά εγκατέλειψε το Σαν Αντόνιο όταν αντιλήφθηκε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προαχθεί σε πρώτο προπονητή των Σπερς.

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν

Η πρώτη εύκολη προσέγγιση που μπορεί να κάνει όποιος δεν γνωρίζει προσωπικά τους δύο εμβληματικούς προπονητές είναι απλοϊκή: Γέρασαν, ώρα να φύγουν!

Όμως ούτε ο 66χρονος Μεσίνα, ούτε ο κατά ένα χρόνο νεότερος του Σέρβος είχαν δείξει σημάδια κάματου! Ήταν δύο τύποι που χαίρονταν τη δουλειά τους, συνέχιζαν να προπονούν γιατί αγαπούν αυτό που κάνουν και όχι για τη δόξα ή το χρήμα. Εχουν και από τα δύο μεγάλη επάρκεια! Στο προπονητικό κομμάτι μπορεί το μονοδιάστατο επιθετικά μπάσκετ της Αρμάνι να έμοιαζε παρωχημένο για τη σύγχρονη Ευρωλίγκα αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Μεσίνα ήταν ανέκαθεν μπασκετικά ιδεοληπτικός σε σημείο που να παλεύει με εμμονές. Ήθλε την επιτυχία με το δικό του μοντέλο. Ο Ζοτς ήταν ανέκαθεν πιο ευέλικτος στις σκέψεις του, έπαιρνε περισσότερα ρίσκα και δεν ‘’κόλλαγε’’ εύκολα ακόμη και όταν χρειαζόταν να αλλάξει μοντέλα που ήταν επιτυχημένα.

Στη σύγχρονη Ευρωλίγκα τα πράγματα είναι σκληρά για προπονητές με αρχές! Και για ανθρώπους που έχουν μάθει να δουλεύουν σε περιβάλλοντα που έχουν απόλυτη εξουσία και απολαμβάνουν έναν a priori σεβασμό. Αυτά όμως στην εποχή των social media και της Αμερικανοκρατούμενης Ευρωλίγκας. Εδώ πια το σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν είναι κανόνας και νόμος της άτυπης ζούγκλας. Αδαείς του πληκτρολογίου μπορούν να κάνουν σκόνη δύο προπονητές αυτού του βεληνεκούς και να διαγράψουν μονοκοντυλιά τις 1000 σχεδόν νίκες τους στα Κύπελλα Ευρώπης.

Το έλεγε και ο Σαββόπουλος

Την εποχή πάνω κάτω που οι δύο τους ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν την προπονητική τους καριέρα οι δύο μυθικοί κόουτς ένας καλλιτέχνης που έφτιαξε και έζησε τον δικό του μύθο ο Διονύσης Σαββόπουλος διασκεύαζε Αριστοφάνη και σε ένα τραγούδι, την Παράβαση, έλεγε κάτι προφητικό όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για πολλούς άλλους που έχουν βρεθεί στην ίδια θέση:

Πολέμησα καιρό

Σε όλα τα πεδία

Και με τυφλή μανία

Ξέσκιζα τον εχθρό

Τώρα με χειρουργεί

Η αλλήθωρη νεολαία

Μια τσογλανοπαρέα

Που κάνει κριτική

Μόνο που στην τσογλανοπαρέα του Νιόνιου δεν είναι μόνο αμαθείς χρήστες των social media, βασιλιάδες του τίποτα, με ειδικότητα τον διαδικτυακό κανιβαλισμό. Ατυχώς για την παλαιότερη γενιά των προπονητών συμπεριλαμβάνονται και οι παίκτες τους! Εβλεπα τον τελευταίο αγώνα του Ζοτς με τον Παναθηναϊκό και ήμουν σχεδόν βέβαιος για τα όσα θα ακολουθήσουν. Πώς να ανεχτεί παίκτες αδιάφορους, την ώρα που η ομάδα τους γινόταν σάκος του μποξ στο ΟΑΚΑ, παίκτες που σούταραν κάνοντας πλάκα λες και έπαιζαν μονά στα ανοιχτά του Χάρλεμ ή του Βίλατζ; Και τι να πει την επόμενη μέρα στην προπόνηση; Να βάλει πρόστιμο μερικών ψωρω-ευρώ σε 25χρονους με τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων; Να τους διώξει; Την επόμενη μέρα θα έχουν βρει το επόμενο συμβόλαιο και τον επόμενο εργοδότη τους. Υπό αυτή την έννοια, δύο προπονητές που βάσισαν το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους στο δέος που συνόδευε το όνομα τους και στον φόβο-σεβασμό που ενέπνεε η παρουσία τους είναι ξεπερασμένοι. Η κοινή χρονικά παραίτηση τους είναι απλά το ρέκβιεμ της παλιάς σχολής προπονητών. Και δεν αποκλείεται τόσο για τον Μεσίνα ο αγώνας με τη Χαποέλ, όσο και για τον Ζοτς η επιστροφή στο ΟΑΚΑ να αποτελούν και τα τελευταία της καριέρας τους, τουλάχιστον σε ρόλο πρώτου προπονητή.

Το μοντέλο Αταμάν

Η Ευρωλίγκα των ομάδων με 7-8 Αμερικάνους παίκτες αλλάζει τον χάρτη. Οι σταρ πλέον για λόγους που προαναφέραμε ανήκουν στην κατηγορία των uncoachbles. Αυτών που δύσκολα κοουτσάρονται. Δεν χρειαζόμαστε προπονητές; Φυσικά και οι ομάδες πάντα θα χρειάζονται προπονητές. Μόνο που ο ρόλος τους είναι πια διαφορετικός από το μοντέλο που υπηρέτησαν για τρεις και βάλε δεκαετίες Μεσίνα και Ομπράντοβιτς. Ο Αταμάν δείχνει τον δρόμο εδώ και χρόνια. Χωρίς τις προπονητικές εμμονές των παλαιότερων, χωρίς την ανάγκη να αναζητά την μπασκετική τελειότητα και χωρίς ένα συγκεκριμένο μοντέλο μπάσκετ ο Τούρκος έχει κερδίσει ήδη τρεις Ευρωλίγκες. Στην Εφές γιατί μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά το σταριλίκι του Λάρκιν και του Μίτσιτς. Στον Παναθηναϊκό γιατί έκανε το ίδιο με τον Ναν και τον Σλούκα. Ο Αταμάν είναι μάστορας στη διαχείριση των σούπερ σταρ και ξέρει τον τρόπο να τον αγαπάνε και να παίζουν για πάρτη του. Και ας μην διδάσκει το τέλειο πικ εν ρολ ή τις καλύτερες αλλαγές στην άμυνα.