Όσο πιο πολύ ο Νίκολιτς εμφανίζει την δική του ΑΕΚ…

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για μια ΑΕΚ που εφαρμόζει όλο και περισσότερο το αγωνιστικό μοντέλο του Νίκολιτς και γίνεται εκτός από άκρως αποτελεσματική και πολύ ποδοσφαιρικά ελκυστική

Μια από τις μπόλικες μοντερνιές στο οργανωτικό κομμάτι του σύγχρονου ποδοσφαίρου, είναι πως τα ματς του δευτέρου γύρου, δεν διπλώνουν με τα σειρά που έγιναν στον πρώτο. Γι αυτό και η ΑΕΚ έπαιξε στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό για την πρώτη αγωνιστική του δεύτερου γύρου, παρόλο που τον είχε αντιμετωπίσει στη Νέα Φιλαδέλφεια για τον πρώτο γύρο, μόλις πριν από 32 μέρες. Δεν καταλαβαίνω σε τι εξυπηρετεί αυτό το ανακάτεμα, αλλά δεν θα το λύσουμε τώρα.

Αυτές οι 32 μέρες που μεσολάβησαν ανάμεσα στο ματς με τον Παναιτωλικό στη Νέα Φιλαδέλφεια και σ’ αυτό του Αγρινίου, ήταν περίπου όσες χρειάστηκαν για να μεταμορφώσουν την ΑΕΚ που πρώτος ο Νίκολιτς δεν είδε ήθελε να βλέπει, σ’ αυτή που έχει σχεδιάσει/δουλέψει και σχεδόν απολαμβάνει. Υπενθυμίζω, πως το εντός έδρας ματς του πρώτου, το κέρδισε μ’ ένα γκολ του Πινέδα στις καθυστερήσεις. Με συνολικά πολύ προβληματική εικόνα. Στα όρια της κακής.

Τώρα, μετά από 32 μέρες, τον ίδιο αντίπαλο και μάλιστα στην δική του έδρα, η ΑΕΚ τον ισοπέδωσε με 5-0, αλλά κυρίως μ’ ένα κατά μεγάλα διαστήματα ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Πάντα τα πέντε γκολ, συν το ένα δοκάρι, από μόνα τους είναι ψαρωτικά. Όμως αυτό που ακόμα περισσότερο έφτιαξε τους οπαδούς της ΑΕΚ στο Αγρίνιο, είναι η εικόνα που είχε η ομάδα στο γήπεδο. Μια εικόνα βασισμένη στο μοντέλο Νίκολιτς και τις αρχές του, που εδώ και οκτώ παιχνίδια παίρνει μόνο νίκες, αλλά ακόμα πιο εξελιγμένη και πιο εντυπωσιακή. Ή πιο τρομακτική για τον αντίπαλο.

Η ΑΕΚ σχεδόν δεν άφησε καθόλου την μπάλα από τα πόδια της, στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Και ακόμα και όταν την έχανε, έβρισκε τους μηχανισμούς να την κερδίσει σε εντυπωσιακά γρήγορους χρόνους, ξαναβάζοντας τον αντίπαλό της σε θέση άμυνας. Ένα προς ένα τα γκολ που έβαλε η ΑΕΚ στο Αγρίνιο, αν τα αναλύσεις καρέ – καρέ, σε οδηγούν κατευθείαν σε συγκεκριμένη δουλειά και πλάνο του προπονητή. Με την φάση του 3-0 όμως και του 4-0, να είναι η πιο ενδεικτικές και χαρακτηριστικές.

Στο 3-0 που ήρθε με σουτ του Λιούμπιτσιτς έξω από την μεγάλη περιοχή, η φάση ξεκινά από το δεξί άκρο της άμυνας της ΑΕΚ. Με passing game περνάει στο αριστερό άκρο. Από εκεί με build up στον άξονα και πάλι προς την δεξιά πλευρά έξω από την περιοχή του Παναιτωλικού που την παίρνει ο Λιούμπιτσιτς για να εκτελέσει. Προφανώς είναι τρομερή η εκτέλεση του Κροάτη, αλλά όλη η φάση, μοιάζει βγαλμένη από άσκηση στην προπόνηση για γρήγορη ανάπτυξη του παιχνιδιού.

Όσο για την φάση του 4-0, ακριβώς πριν ο Παναιτωλικός έφυγε σε γρήγορη αντεπίθεση αρχικά με δυο παίκτες έναντι τριών. Και η ΑΕΚ βρέθηκε στην αμυντική της μετάβαση, να προλαβαίνει να βγάλει την άμυνα με επτά ποδοσφαιριστής. Έκλεψε μπάλα και στο καπάκι έβγαλε δική της αντεπίθεση και στην επιθετική της μετάβαση είχε πέντε παίκτες έναντι τεσσάρων του Ατρομήτου. Σεμιναριακό και το πως έγινε και φυσικά το πως κατέληξε.

Προφανώς όλα αυτά είναι δουλειά του Νίκολιτς. Και κομμάτια ενός αγωνιστικού μοντέλου, που όσο περισσότερο ξεδιπλώνεται μέσα στο γήπεδο, τόσο πιο απολαυστικό, εκτός από αποτελεσματικό, γίνεται. Διότι θυμάστε πως η ΑΕΚ ξεκίνησε να κτίζει αυτό το σερί με νίκες από τον Άρη και την Φιορεντίνα, με τα 1-0 αλλά πολύ πειστική εικόνα. Συνέχισε αυτή η εικόνα γίνεται ακόμα πιο πειστική στην Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό. Και η ΑΕΚ την τελευταία εβδομάδα έβαλε τέσσερα στον Ατρόμητο, πέντε στον Παναιτωλικό και ενδιάμεσα δυο στην Σαμσουνσπορ, που βάζει εικόνας ήταν και λίγα.

Η ΑΕΚ σε κάθε ματς δείχνει να γίνει όλο και πιο πειστική, όλο και πιο αποτελεσματική και με ποδόσφαιρο όλο και πιο ολοκληρωτικό. Είναι η ΑΕΚ του Νίκολιτς που αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο από παιχνίδι σε παιχνίδι. Και πλέον δεν έχουν καν σημασία τα πρόσωπα, αλλά μόνο οι ρόλοι μέσα στο γήπεδο. Στην Σαμψούντα η ΑΕΚ έκανε παρέλαση παίζοντας με τέσσερις κεντρικούς χαφ πίσω από τον φορ. Στο Αγρίνιο έστησε πάρτι με πέντε γκολ και ένα δοκάρι, παίζοντας με τον Λιούμπιτσιτς ακόμα και δεξιό ακραίο επιθετικό. Οι ρόλοι κάνουν πλέον το παιχνίδι της ΑΕΚ του Νίκολιτς και όχι τα πρόσωπα.

Κάπως έτσι πλέον μπαίνει στο γήπεδο μια ομάδα που παίζει πολύ όμορφο και σε μεγάλα διαστήματα ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Αλλά και μια ομάδα που κερδίζει. Έφτασε την όγδοη σερί νίκη. Σερί που κτίστηκε σ’ ένα εξαντλητικό πρόγραμμα επτά παιχνιδιών μέσα σε διάστημα 21 ημερών. Με ταξίδια σε Φλωρεντία και Σαμψούντα. Με απουσίες των δυο από των τριών φορ, πολλές φορές και των πέντε από τους έξι παίκτες που χρησιμοποιούνται στα δυο άκρα της επίθεσης. Με παίκτες να έχουν παίξει βασικοί και στα επτά αυτά ματς.

Η ΑΕΚ έχει πλέον μπροστά της ένα παιχνίδι την Πέμπτη απέναντι στην Κραϊόβα, για να πάρει απευθείας πρόκριση στους «16» του Κόνφερενς. Και ένα ματς με τον ΟΦΗ την Κυριακή, για να μπορέσει να πάει στην διακοπή των Χριστουγέννων μόλις έναν βαθμό πίσω από την κορυφή και στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Έχοντας έτσι κι αλλιώς αποδείξει, πως όσο περισσότερο ο Νίκολιτς αποκαλύπτει την δική του ΑΕΚ στο γήπεδο, τόσο πιο αποτελεσματική αλλά και ταυτόχρονα ελκυστική θα γίνεται η εικόνα. Κι αν δε, τον ρωτήσετε για το μοντέλο του, "τα πόδια στη γη, το μυαλό στο κεφάλι και σκληρή δουλειά", θα απαντήσει. Διότι πρώτος ξέρει πως και στα άσχημα (που πέρασαν και μπορεί να ξαναρθουν) και τα καλά (που διανύει τώρα και γίνονται όλο και καλύτερα) φεγγάρια, μόνο αυτή είναι η απάντηση.