Καμπανάκι... χαμηλής εντάσεως

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στην ήττα από τη Βαλένθια προβλημάτισε, ωστόσο οι εν λόγω προβληματισμοί περιορίζονται στο ελάχιστο εξαιτίας της μεγάλης εικόνας.

Στις επτά απανωτές νίκες σταμάτησε το κοντέρ για τον Παναθηναϊκό. Το σερί αυτό είχε αρχίσει να χτίζεται από τότε που ο Κένεθ Φαρίντ ήρθε και τα έκανε όλα... λαμπόγυαλα, κερδίζοντας με τον πλέον άξιο τρόπο το MVP του Νοεμβρίου στη EuroLeague. Γιατί όμως σταμάτησε το σερί αυτό και τι πρακτικά σημαίνει για τους πράσινους;

Ο Παναθηναϊκός από την αρχή μπήκε περίεργα στο ματς με τη Βαλένθια. Μια κάποια νευρικότητα δημιουργήθηκε με τα δύο τρίποντα του Τέιλορ νωρίς-νωρίς και κάπως έτσι καλλιεργήθηκε η γενική εικόνα πως οι Ισπανοί έχουν το πάνω χέρι και έχουν θέσει τον ρυθμό τους. Δεν ήταν άλλωστε και λίγα τα 14 εύστοχα τρίποντα (στα 41 παρακαλώ εκτελεσμένα).

Το παράδοξο φυσικά είναι πως Ναν - Σορτς - Σλούκας λειτούργησαν πολύ καλά, όχι τόσο όμως ως τρίδυμο, αλλά μάλλον ατομικά. Για αυτό και δεν στεκόμαστε στα στατιστικά, αλλά στη μεγαλύτερη εικόνα. Κι αυτή προστάζει πως τέτοιες ήττες είναι καλό να γίνονται, όχι για... το γραφικό της υπόθεσης (βλ. διδακτική ήττα), αλλά για να μην έρθει μετά η απότομη προσγείωσης.

Πέρσι τέτοια εποχή, αν θυμάστε, ο Παναθηναϊκός έβαζε τη μια κατοστάρα μετά την άλλη, ωστόσο τα δύσκολα δεν άργησαν να έρθουν και οι επιδόσεις των παικτών του Αταμάν στη συνέχεια δεν θύμιζαν την ομάδα του Δεκέμβρη. Προσοχή, όχι ότι έπαιζαν άσχημα, αλλά δεν θύμιζαν αυτή τη σούπερ-τιμ που έδειχναν να είναι.

Και ναι, καλύτερα να γίνονται τώρα και σε τέτοια σημεία αυτές οι ήττες. Γιατί υπενθυμίζουν σε κάθε παίκτη, προπονητή, παράγοντα και οπαδό πως είναι μαραθώνιος κι όχι κατοστάρι. Αν ο Παναθηναϊκός πήγαινε με σπασμένα τα φρένα σε μια περίοδο που έχει πλέον να συναντήσει Αρμάνι, Φενέρ, Χάποελ, Ζαλγκίρις και Ολυμπιακό, τότε η προσγείωση ίσως ήταν και απότομη.

Πλέον όμως είδε και επί του πρακτέου πως κανένα ματς δεν είναι περίπατος, ούτε κυκλωμένο από πριν. Όχι πως ήταν, απλά η νίκη τη Βαλένθια θεωρείται έκπληξη. Και γενικά κάνει καλό να έρχονται τέτοια αποτέλεσματα, γιατί μόνο να ανεβάσουν τον ανταγωνισμό και το θέαμα μπορούν. Εν πάση περιπτώσει, ήταν ένα καμπανάκι μεσαίας έως και μικρής έντασης για τον Παναθηναϊκό.

Ένα καμπανάκι, που χτύπησε τόσο-όσο, προκειμένου να κρατήσει σε εγρήγορση τους παίκτες του ενόψει του πολύ πολύ απαιτητικού προγράμματος που έρχεται. Κι αν περιμένουμε από τον Φαρίντ και τον κάθε Φαρίντ να είναι ρομπότ και να παίζει σε κάθε ματς όπως στα πρώτα του 7 με τον Παναθηναϊκό, τότε απλά πρέπει να αλλάξουμε... μυαλά!

ΥΓ. Παρά την ήττα οι πράσινοι το πάλεψαν πολύ στο τέλος, θύμισε το ριφιφί που πήγε να κάνει πέρσι με την Παρί στο T-Center τον περασμένο Απρίλη. By the way, ο Σορτς τότε είχε κάνει παρά μία ασίστ triple-double.