Ο Σλούκας και οι δύο κινήσεις που άλλαξαν επίπεδο τον Παναθηναϊκό

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την ένατη νίκη του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα και στέκεται στα αδιανόητα νούμερα του αρχηγού και στις δύο κινήσεις προπονητή και συλλόγου, που σημάδεψαν την αγωνιστική «αφύπνιση» του Τριφυλλιού.

Η ορθή αξιολόγηση των πεπραγμένων μιας ομάδας πρέπει να βασίζεται σε μια συγκεκριμένη πυραμίδα, που δεν νομιμοποιείται ο καθένας να μεταβάλλει κατά το δοκούν: Διοίκηση, προπονητής, παίκτες. Τόσο στην επιτυχία, όσο και στην αποτυχία, αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η δίκαιη κατανομή της «ευθύνης».

Επειδή, ωστόσο, το μπάσκετ είναι άθλημα επιδόσεων και μόλις προ ωρών περάσαμε στο δεύτερο τρίτο της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, δεν είναι τώρα η στιγμή για απολογισμό, αλλά θα επικεντρωθούμε στο σήμερα, που αφορά κυρίως τον προπονητή και τους παίκτες του Παναθηναϊκού, οι οποίοι συνυπέγραψαν τη συντριπτική επικράτηση (91-69) επί της σαστισμένης Παρτιζάν στο ΟΑΚΑ.

Και για να μην παρεξηγηθώ, το πόσο σημαντική είναι η δύναμη της έδρας και το τι έχει προσφέρει για το ριζικό «lifting» του «Telecom Center Athens» ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα αναφερθεί, όταν θα γίνει η σούμα στο τέλος της εφετινής προσπάθειας και φυσικά θα μνημονεύεται για χρόνια, καθώς πρόκειται για ένα από τα επιβλητικότερα και ομορφότερα γήπεδα της Ευρώπης.

Πάμε στα αγωνιστικά, λοιπόν! Αυτά που κάνει φέτος ο Κώστας Σλούκας είναι αδιανόητα. Στην Ευρωλίγκα, ένας παίκτης με δύο ασίστ για ένα λάθος θεωρείται καλός. Ένας παίκτης με τρεις ασίστ για ένα λάθος εξαιρετικός, αλλά στην περίπτωση του αρχηγού του Παναθηναϊκού η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Διανύοντας το 36ο έτος της ηλικίας του, και αυτό είναι κάτι, που πρέπει να προσμετράται, ο Σλούκας έχει μοιράσει 71 ασίστ και έχει υποπέσει σε μόλις 12 λάθη σε 13 αγωνιστικές έχοντας 20’25’’ συμμετοχής!

Αν κάνετε τη διαίρεση, το Assist/Turnovers ratio του διεθνούς γκαρντ είναι… 5,9, δηλαδή δυο φορές πάνω από έναν… εξαιρετικό παίκτη της Ευρωλίγκας! Και δεν είναι μόνο τα πεπραγμένα του στο παρκέ, που τον κάνουν ασύγκριτο, αλλά η εν γένει συμπεριφορά του μέσα και έξω από το γήπεδο, από την αίθουσα του video ως το γυμναστήριο με τα βάρη. Ο τύπος έχει αναγάγει το leadership σε άλλο level και δεν είναι τυχαίες οι αναφορές όλων των συμπαικτών και των προπονητών του στις επίσημες τοποθετήσεις τους.

Όσο για τις δύο κινήσεις, που έχουν ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό; Η πρώτη ανήκει στη διοίκηση, η οποία εντόπισε και έφερε έναν παίκτη σαν τον Κένεθ Φαρίντ, ο οποίος πριν από μια εβδομάδα (19/11) έκλεισε τα 36 χρόνια του και μπήκε στα 37, αλλά η ενέργεια, η αθλητικότητά και το πάθος του παραπέμπουν σε πολύ νεότερους σέντερ. Η παρουσία του Φαρίντ έχει δυναμώσει κυρίως την άμυνα του Παναθηναϊκού, καθώς ακόμη και αν περάσουν τα αντίπαλα γκαρντ την πρώτη γραμμή άμυνας, υπάρχει από πίσω ένας… τερματοφύλακας έτοιμος να κατεβάσει τα ρολά, όπως λέγαμε παλιά για τον αείμνηστο Νίκο Σαργκάνη!

Η δεύτερη κίνηση ανήκει στον προπονητή Έργκιν Άταμαν, ο οποίος είχε το σθένος να πάρει την μπάλα από τα χέρια του Κέντρικ Ναν και να τη δώσει στους κατεξοχήν χειριστές, όπως ο Σορτς, ο Σλούκας και ο Γκραντ. Με αυτό τον τρόπο, ο αμερικανός «δολοφόνος» απελευθερώθηκε, έχει λιγότερες επαφές με αντιπάλους του, άρα και λιγότερα νεύρα (προφανώς το έχει δουλέψει αυτό και μόνος του), και επικεντρώνεται περισσότερο στο εκτελεστικό κομμάτι, ξεδιπλώνοντας μια ικανότητα, που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί στο ΟΑΚΑ!

Αν στην εξίσωση προσθέσουμε την άνοδο του Γκραντ, ο οποίος στους δύο τελευταίους αγώνες έχει δείξει να αφυπνίζεται (15 π. με 100% ευστοχίας με την Ντουμπάϊ σε 21’32’’ και 8 π., 4 ασ. με την Παρτίζαν σε 28’30’’), τη μεγαλύτερη συνεισφορά των δύο πάουερ φόργουορντ Ντίνου Μήτογλου και Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, το διαφορετικό που προσφέρει ο Σορτς, το επιθετικό ταλέντο του Ρογκαβόπουλου και την αυταπάρνηση στην άμυνα του Καλαϊτζάκη, μπορούμε να αντιληφθούμε το πώς μια ομάδα έφτασε τις εννέα νίκες στην Ευρωλίγκα παρότι μετράει πέντε βαρβάτες απουσίες (Λεσόρ, Χολμς, Γιουρτσέβεν, Όσμαν, Τολιόπουλος)!