Ιωάννης Παπαπέτρου: Όταν άφησε τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου «δέθηκε» με τον Ολυμπιακό, αλλά το 2018 αποφάσισε να συνεχίσει στον Παναθηναϊκό ψάχνοντας ενεργό ρόλο και το «τριφύλλι» έγινε το... λιμάνι του.

Ήταν καλοκαίρι του 2013 όταν και ο Ολυμπιακός αποφάσισε να επενδύσει στην ποιότητα και στο ταλέντο του Ιωάννη Παπαπέτρου. Ήταν μόλις 19 ετών και ο προπονητής Γιώργος Μπαρτζώκας τον ήθελε διακαώς στην ομάδα του. Για τον παίκτη τότε είχε δείξει ενδιαφέρον και ο Παναθηναϊκός, αλλά οι Πειραιώτες εκείνη την περίοδο είχαν... άλλη λάμψη. Η παρέα των Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη είχε κατακτήσει την EuroLeague για δεύτερη σερί σεζόν, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν φτιάξει μία σπουδαία ομάδα και παρά το γεγονός πως ο πατέρας του (Αργύρης) ήταν παίκτης των «πρασίνων» στο παρελθόν, εκείνος εκτίμησε πως το καλύτερο για την καριέρα του ήταν να φορέσει τα κόκκινα.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήρθε στον Ολυμπιακό σαν ένα μεγάλο ταλέντο, ο οποίος διέθετε τεράστια προοπτική και εξέλιξη. Αθλητικότητα, δύναμη, καλός χειριστής της μπάλας, ικανότητα στο μακρινό σουτ. Αγωνιζόταν τότε στο κολέγιο του Τέξας, αλλά αποφάσισε να αφήσει τις ΗΠΑ και να έρθει στον Πειραιά. Ένα καλοκαίρι στο οποίο οι Πειραιώτες είχαν δώσει με μεταγραφή τον Κώστα Παπανικολάου στην Μπαρτσελόνα και στο πρόσωπό του έβλεπαν τον μελλοντικό αντικαταστάτη του.

O Ιωάννης Παπαπέτρου είναι γεγονός πως ταίριαξε με τον Ολυμπιακό στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Αγωνίστηκε με τα ερυθρόλευκα για πέντε χρόνια (2013-2018), κατακτώντας τίτλους (2015, 2016 πρωτάθλημα) και διακρίσεις (2015, 2017 φιναλίστ EuroLeague), ενώ μέσα στην ομάδα ανέπτυξε και ισχυρές φιλίες. Έγινε κουμπάρος με τον Γιώργο Πρίντεζη, έκανε κολλητή παρέα με τον Κώστα Παπανικολάου (Pap-Brothers), αλλά και με τον Βασίλη Σπανούλη. Ακόμη και μέσα από τις δηλώσεις του, εξέφρασε το «δέσιμο» που είχε τόσο με τον σύλλογο, όσο και με τους συμπαίκτες του.

Ποιος, όμως, ήταν ο λόγος που το καλοκαίρι του 2018 αποφάσισε να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό και να συνεχίσει στον Παναθηναϊκό; Ξεκάθαρα ο ρόλος του, αλλά και ο χρόνος συμμετοχής του. Η επιστροφή του Κώστα Παπανικολάου τον Γενάρη του 2016 στον Πειραιά, γέμισε με κόσμο τη θέση «3», τη στιγμή που στο ρόστερ υπήρχαν στη θέση τόσο ο Ιωάννης Παπαπέτρου, όσο και ο Ματ Λοτζέσκι, ενώ εκεί μπορούσε να αγωνιστεί και ο Ντι Τζέι Στρόμπερι.

Την επόμενη σεζόν 2016-17, ο προπονητής Γιάννης Σφαιρόπουλος προσπάθησε να τους ταιριάξει αρμονικά όλους στο ρόστερ. Οι Κώστας Παπανικολάου και Ματ Λοτζέσκι έπαιζαν στο «3», οπότε ο Έλληνας τεχνικός σκέφτηκε να τοποθετήσει τον Ιωάννη Παπαπέτρου ως δεύτερο «4άρι» πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη. Το γεγονός, δεν ενθουσίασε τον αθλητή. Καταρχάς, είχε να λέει πως το αγωνιστικό του ένστικτο ήταν να παίζει «από έξω προς τα μέσα» και όχι το αντίθετο. Δεύτερον, ναι μεν είχε στενή φιλία και σεβασμό στον Γιώργο Πρίντεζη, αλλά καταλάβαινε πως παίζοντας πίσω από εκείνον, δεν θα είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής. Το γεγονός δεν επηρέασε ποτέ και τη φιλία που είχε με τον Κώστα Παπανικολάου, μάλιστα ήταν κάτι που το κουβέντιαζε και συχνά μαζί του, εκφράζοντας την κατανόησή του για την προτεραιότητα που είχε στο ρόστερ (ως το βασικό «3άρι» του Ολυμπιακού), αλλά ήθελε και εκείνος να παίζει. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, μάλιστα, ορισμένες φορές τον χρησιμοποιούσε και στο «2» σε ψηλά σχήματα, προσπαθώντας να τον έχει ενεργό, με τον παίκτη να τελειώνει τη σεζόν παίζοντας στην EuroLeague για 15.5 λεπτά.

Την επόμενη σεζόν (2017-18), ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον χρησιμοποίησε περισσότερο, του έδωσε μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής αλλά και πιο ενεργό ρόλο στο ροτέισον (21.5 λεπτά στην EuroLeague, με 6.8 πόντους, 50.4% στα δίποντα, 28.6% στα τρίποντα, 3.6 ριμπάουντ), αλλά ο Ιωάννης Παπαπέτρου δεν ήταν ευχαριστημένος. Είχε παράπονο. Ο Ματ Λοτζέσκι είχε αποχωρήσει από το «3», αλλά ο Έλληνας τεχνικός έφερε τότε στο ρόστερ τον Αμερικανό Χόλις Τόμπσον. Ναι μεν δεν έπιασε στην ομάδα, αλλά ο «Παπ» δεν είχε δει με καλό μάτι εκείνη τη μεταγραφή, εκτιμώντας πως για μία ακόμη σεζόν δεν προοριζόταν (τουλάχιστον) για το δεύτερο «3άρι» στο ρόστερ.

Το καλοκαίρι του 2018, λοιπόν, όταν και έμενε ελεύθερος, ο Ιωάννης Παπαπέτρου από τον Ολυμπιακό, είχε μία ειλικρινής κουβέντα με τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Τους ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη, αλλά και τη στήριξη που έδειξαν στο πρόσωπό του (σε μία πενταετία που ταλαιπωρήθηκε από αρκετούς τραυματισμούς), αλλά τους γνωστοποίησε την απόφασή του να αποχωρήσει από την ομάδα. Δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο τα χρήματα, καθώς μετακόμισε στον Παναθηναϊκό σχεδόν με τα ίδια χρήματα. Οι λόγοι ήταν καθαρά αγωνιστικοί. Ήθελε στα 24 του να παίξει σε μία ομάδα που θα είχε τον ρόλο του βασικού σμολ φόργουορντ. «Ο Παπανικολάου είναι αδελφικός φίλος, σπουδαίος παίκτης, τον σέβομαι και είναι λογικό να είναι το βασικό «3άρι» του Ολυμπιακού. Θέλω, όμως και εγώ να έχω πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία ομάδα, αλλά έτσι όπως είναι δομημένος ο Ολυμπιακός, δεν μπορώ να έχω αυτόν τον ρόλο». Λόγια που μας είχε σχολιάσει στο παρελθόν σε μία μεταξύ μας συζήτηση, εξηγώντας μας με ειλικρίνεια τους λόγους που ήθελε να αποχωρήσει από την ομάδα του Πειραιά.

Η αλήθεια είναι πως η μετακίνηση του από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό έγινε σχετικά ήσυχα. Δεν υπήρξε ένταση, ούτε και τοξικότητα σε σχέση με άλλες περιπτώσεις. Ενδεχομένως και γιατί ήταν εξ αρχής ξεκάθαρος και ειλικρινής για τις σκέψεις, αλλά και τις προθέσεις του. Δεν είναι τυχαίο πως οι Πειραιώτες τον αποχαιρέτησαν με σεβασμό για το «αντίο» του από την αγωνιστική δράση: «Στα πέντε χρόνια της κοινής μας πορείας πανηγυρίσαμε δύο πρωταθλήματα Ελλάδος και ζήσαμε πολλές στιγμές χαράς, αλλά και λύπης. Για όλα όσα πρόσφερες στην ομάδα μας, Ιωάννη Παπαπέτρου σε ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ό,τι αποφασίσεις να κάνεις στη συνέχεια».

O Iωάννης Παπαπέτρου, λοιπόν, μετακόμισε από το ΣΕΦ στο ΟΑΚΑ και εκεί βρήκε τον ρόλο που ήθελε, αλλά και περισσότερο ενεργό χρόνο συμμετοχής. Έγινε πρωταγωνιστής. Τη σεζόν 2018-19 ολοκλήρωσε τη σεζόν έχοντας 9.0 πόντους μέσον όρο (61.4% δίποντα, 33.3% τρίποντα, 67.3% βολές, 4.2 ριμπάουντ) και 1.1 ασίστ, σε 25.3 λεπτά συμμετοχής μέσον όρο. Και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έγινε το δικό του... λιμάνι (λόγω οικογένειας ήταν και η ομάδα στην οποία είχε συμπάθεια από παιδί), καταφέρνοντας να κατακτήσει και την EuroLeague το 2024. Ήταν η κορύφωση. Στις δηλώσεις του μετά το τέλος του Final Four στο Βερολίνο, με δάκρυα στα μάτια, άφησε να φανεί ότι το φινάλε πλησίαζε. Πράγματι, το 2025, στα 31 του χρόνια, ανακοίνωσε το «αντίο» στην ενεργό δράση. Ένας κύκλος έκλεισε — με ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και μπασκετική συνείδηση.