Χημεία, ομοιογένεια και αποδοχή ρόλων: Αυτή η Ελλάδα μπορεί το μετάλλιο!

Η Εθνική ξόρκισε την κατάρα, επέστρεψε στα ημιτελικά μετά από 16 χρόνια και έχει όλα τα φόντα να ανέβει στο βάθρο – Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Η Εθνική μας ομάδα έβαλε τέλος στην «κατάρα» των προημιτελικών του Eurobasket. Έπρεπε να περάσουν 16 ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε τη «γαλανόλευκη» στην τελική τετράδα. Τελευταία φορά ήταν το 2009 στην Πολωνία, όταν ο σημερινός Ομοσπονδιακός τεχνικός, Βασίλης Σπανούλης, έπαιρνε θέση στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης και η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο. Τώρα, η ομάδα του Λαρισαίου κόουτς προχωρά ξανά στα ημιτελικά, με την Τουρκία να στέκεται στον δρόμο της Παρασκευής και τον μεγάλο στόχο να είναι η επιστροφή στον τελικό και η διεκδίκηση ενός τροπαίου που τελευταία φορά κατακτήθηκε πριν από 20 χρόνια στο Βελιγράδι. Μία γενιά Ελλήνων παικτών μεγάλωσε εμπνευσμένη από εκείνη την ομάδα – και τώρα ήρθε η ώρα να γράψει τη δική της ιστορία.

Η Ελλάδα πραγματοποίησε ιδανική εμφάνιση απέναντι στη Λιθουανία. Μοναδική στιγμή που «τρόμαξε» ήταν το αρχικό 0-7, όμως στη συνέχεια έλεγξε απόλυτα τον ρυθμό και δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Στο ημίχρονο είχε το προβάδισμα με +6 (38-44), στο 30’ η διαφορά έφτασε στο +12 (52-64) και στο 34’ στο +16 (57-73), με την μαγική ασίστ του Παπανικολάου στον Σαμοντούροβ να βάζει την υπογραφή. Από εκείνο το σημείο, οι Λιθουανοί άρχισαν να αποχωρούν από τις εξέδρες και η πρόκριση είχε ήδη κλειδώσει.

Κομβικό στοιχείο ήταν η μάχη των ριμπάουντ. Η Ελλάδα τα ισορρόπησε (34-34) απέναντι στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά σε αυτόν τον τομέα και δεν την άφησε να σκοράρει με δεύτερες προσπάθειες. Παράλληλα, η «γαλανόλευκη» απέδειξε για ακόμη μια φορά πως όταν σουτάρει γύρω στο 40% από το τρίποντο, δύσκολα χάνει. Μέχρι το φινάλε του τρίτου δεκαλέπτου είχε 8/20 (40%), ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 9/29 (31%), χαλώντας το ποσοστό της κυρίως από βεβιασμένες προσπάθειες στο τέλος, όταν και η διαφορά ήταν ήδη στο +10.

Ο σούπερ σταρ των Μπακς ήταν ξανά ασταμάτητος, παίζοντας μπάσκετ σε beast mode. Κάθε φορά που έπαιρνε φόρα να κινηθεί μέσα στο καλάθι, οι αντίπαλοι έμοιαζαν με... Παμπαίδες μπροστά του. Είτε με επιβλητικά καρφώματα, είτε με σουτάκια από μέση απόσταση, είτε παίζοντας με πλάτη, έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ. Κάνει τα δύσκολα να φαίνονται τόσο εύκολα. Απολαυστικός, κυριαρχικός. Τελείωσε τον αγώνα με 29 πόντους, 6 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 2 ασίστ, δείχνοντας την πιο ώριμη και αποφασιστική εκδοχή του με την Εθνική. Σοβαρός, συγκεντρωμένος, αποφασισμένος να οδηγήσει τη χώρα του ξανά στα μετάλλια.

Δεν ήταν όμως μόνος. Ο Κώστας Παπανικολάου, στα 35 του, παρέδωσε άλλη μια σπουδαία παράσταση. Έπαιξε 36 λεπτά με αστείρευτη ενέργεια, τελειώνοντας με 8 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 1 κλέψιμο – κάνοντας για ακόμη μια φορά τα «βρώμικα» αλλά αναγκαία πράγματα που δεν αποτυπώνονται πάντα στη στατιστική.

Ο Βασίλης Τολιόπουλος ήταν αποκάλυψη. Με απίστευτη αυτοπεποίθηση, πήρε πάνω του τα μεγάλα σουτ και αποτέλεσε τον δεύτερο σκόρερ της ομάδας με 17 πόντους (3/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα). Στην άμυνα, ο Κώστας Αντετοκούνμπο έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με την «γαλανόλευκη», βάζοντας στοπ στους αντιπάλους με 4 τάπες, ενώ πρόσθεσε 4 πόντους, 3 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Ήταν ο παίκτης που άλλαξε τον ρυθμό στον αγώνα.

Ο Κώστας Σλούκας, παρότι δεν είχε το καλύτερο σουτ (1/5 τρίποντα, 11 πόντοι), πρόσφερε σταθερότητα με την μπάλα στα χέρια και μοίρασε 4 ασίστ. Η εμπειρία του σε τέτοιες στιγμές είναι ανεκτίμητη και θα παίξει καταλυτικό ρόλο απέναντι στην Τουρκία. Ο Σπανούλης προτίμησε μικρότερο ροτέισον (χωρίς Θανάση, Λαρεντζάκη, Κατσίβελη), κάτι απολύτως λογικό καθώς το τουρνουά πλησιάζει στην κορύφωση.

Η Τουρκία, που έρχεται στον ημιτελικό, είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος μέχρι τώρα. Έχει την κορυφαία επίθεση της διοργάνωσης, εξαιρετικό περιφερειακό σουτ και σταρ όπως οι Σέιν Λάρκιν, Τσέντι Όσμαν και ο τρομερός Αλπερέν Σενγκούν, ο οποίος προέρχεται από τριπλ-νταμπλ (19π., 12ρ., 10ασ.). Η Ελλάδα θα πρέπει να βρει λύσεις στο μαρκάρισμά του, καθώς είναι πιο πλήρης ομάδα από τη Λιθουανία. Όμως, αν η «γαλανόλευκη» παίξει στο δικό της ρυθμό, σουτάροντας με τα γνωστά της ποσοστά και με τον Γιάννη στο ίδιο μοτίβο, τότε έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται τελικό.

Όπως τόνισε και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στους συμπαίκτες του μετά τη λήξη: «Ακόμη δεν έχουμε καταφέρει τίποτα» και τα καλύτερα έρχονται... Η Ελλάδα σε αυτό το τουρνουά δεν έχει το τεράστιο ταλέντο που διέθετε στο παρελθόν, ούτε και το μεγάλο βάθος στον πάγκο. Έχει όμως χημεία, ομοιογένεια, αποδοχή ρόλων και τεράστιο κίνητρο για διάκριση.