H EuroLeague αναζητά νέο αίμα: Οι 35άρηδες συνεχίζουν να υπογράφουν τεράστια συμβόλαια

Σενγκέλια, Κλάιμπερν και Μίροτιτς είναι στα 35, αλλά συνεχίζουν να βρίσκουν μεγάλα συμβόλαια - Πέρα από την αξία τους, αυτό οφείλεται και στο γεγονός πως υπάρχει έλλειψη νέων παικτών. Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Οι Τόρνικε Σενγκέλια, Ουίλ Κλάιμπερν και Νίκολα Μίροτιτς βαδίζουν προς τα 35, όμως εξακολουθούν να εξασφαλίζουν συμβόλαια... επιπέδου NBA. Βλέπετε, όταν οι rookies σπανίζουν, οι βετεράνοι κυριαρχούν. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη ποιότητά τους, αυτό αντικατοπτρίζει και μια γενικότερη έλλειψη νέων παικτών υψηλού επιπέδου στην ευρωπαϊκή αγορά.

Η εικόνα αυτή δεν είναι τυχαία. Το ελληνικό μπάσκετ, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα σε αναπτυξιακό επίπεδο. Οι μέρες που υπήρχε ανταγωνισμός για μια θέση στη δωδεκάδα της «γαλανόλευκης» έχουν περάσει. Σήμερα, δύσκολα σχηματίζεται μια πλήρης και ποιοτική εθνική ομάδα με παίκτες που να αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο.

Όμως το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Η Ισπανία, παρά την τεράστια μπασκετική της παράδοση, δυσκολεύεται πλέον να αναδείξει νέα ονόματα πρώτης γραμμής. Η Κροατία έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τον χάρτη, ενώ ακόμη και οι παραγωγικές δυνάμεις του παρελθόντος – όπως η Σερβία, η Λιθουανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η Τουρκία – δεν παράγουν με την ίδια ένταση και ποιότητα όπως παλιά. Εξαίρεση ίσως μόνο η Γαλλία.

Φτωχή η νέα γενιά στην EuroLeague

Η κατάσταση αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στην EuroLeague. Οι παίκτες που έχουν γεννηθεί μετά το 2000 και έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν είναι ελάχιστοι. Ανάμεσά τους οι Φιλίπ Πετρούσεφ (2000), Τεό Μαλεντόν (2001), Ταρίκ Μπιμπέροβιτς (2001), Ρόκας Γιοκουμπάιτις (2000). Από εκεί και πέρα, όμως, η δεξαμενή... στερεύει.

Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που μπασκετμπολίστες 34-35 ετών εξακολουθούν να υπογράφουν υψηλότατα συμβόλαια σε κορυφαίες ομάδες της EuroLeague.

Ο Νίκολα Μίροτιτς, χαρισματικός σκόρερ και φόργουορντ υψηλής κλάσης, οδεύει στα 35, όμως η Μονακό τού προσέφερε πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για να τον φέρει στο Πριγκιπάτο.

Σενγκέλια, Κλάιμπερν και... συνέχεια

Η Μπαρτσελόνα κινήθηκε δυναμικά στην αγορά, αποκτώντας τους Τόρνικε Σενγκέλια και Ουίλ Κλάιμπερν – δύο έμπειρους παίκτες, εγνωσμένης αξίας που πλέον βαδίζουν προς το τέλος της καριέρας τους. Ο Σενγκέλια (34) δεν κατάφερε να διακριθεί ιδιαίτερα στη Βίρτους Μπολόνια, όμως υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με πλουσιοπάροχες απολαβές στους «μπλαουγκράνα». Ένα από τα κορυφαία «τεσσάρια» της τελευταίας δεκαετίας, ένας δυναμικός φόργουορντ με καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι που όμως βρίσκεται πια στη δύση της πορείας του.

Αντίστοιχα, ο Κλάιμπερν – MVP του Final Four το 2019 με την ΤΣΣΚΑ – υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τους Καταλανούς στα 35 του χρόνια, παρά τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε πρόσφατα. Διαθέτει ακόμη σπάνια αθλητικά προσόντα, υπήρξε κορυφαίο «3άρι», αλλά η αγωνιστική του φθορά είναι ορατή.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Ο Μάικ Τζέιμς, επίσης στα 35, παραμένει με συμβόλαιο άνω των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ στη Μονακό. Ο Φακούντο Καμπάτσο (34) αμείβεται εξίσου πλουσιοπάροχα από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σπουδαίοι παίκτες, με λαμπρή πορεία, διαθέτοντας ηγετικές δυνατότητες, αλλά συνεχίζουν να κυριαρχούν γιατί δεν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και από τη νέα γενιά. Ο σέντερ Ντέβιν Μπούκερ στα 34 του υπέγραψε καλή συμφωνία με την Αρμάνι, το Μιλάνο έδωσε υψηλό συμβόλαιο και στον 35χρονο Λορέντζο Μπράουν, ενώ η Μπαρτσελόνα συνεχίζει να ποντάρει στο τσεχικό δίδυμο των Σατοράνσκι–Βέσελι (γεννημένοι το 1990).

Μια λίγκα που γερνά επικίνδυνα

Είναι αλήθεια πως η EuroLeague μεγαλώνει σε δημοτικότητα, εμπορική αξία και ανταγωνιστικότητα. Όμως, οι πρωταγωνιστές είναι – και θα είναι πάντα – οι παίκτες. Και αν η δεξαμενή του ταλέντου συνεχίσει να στερεύει, η λίγκα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα «πρωτάθλημα βετεράνων». Αυτή η συνθήκη έχει ήδη κάνει αρκετούς συλλόγους και προπονητές να στρέφουν το βλέμμα τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το scouting στην Αμερική σε G-League, NCAA, Summer League και αφρικανικές ακαδημίες γίνεται πλέον με μεγαλύτερη ένταση, στην προσπάθεια να βρεθεί το νέο αίμα που θα πάρει τη σκυτάλη.

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αν θέλει να παραμείνει ανταγωνιστικό και ζωντανό, πρέπει να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το πρόβλημα της υποχώρησης του αναπτυξιακού μοντέλου. Γιατί αλλιώς, όσο κι αν αγαπάμε τους 35άρηδες, κάποια στιγμή δεν θα υπάρχουν άλλοι Μίροτιτς να φέρνουν. Κανείς δεν ξεχνάει το γεγονός πως πλέον το ΝΒΑ έχει για πρωταγωνιστές παίκτες από την Ευρώπη (Γιόκιτς, Αντετοκούνμπο, Ντόντσιτς, Γκομπέρ), είναι γεγονός (και θέμα) πως απορροφά αρκετούς Ευρωπαίους από νωρίς και τους κρατάει εκεί για χρόνια (Βαλαντσιούνας, Σαμπόνις, Βούτσεβιτς, Πορζίνγκις, Σρούντερ, Μάρκανεν, Μπογκντάνοβιτς) αλλά πλέον και εκεί δεν υπάρχουν αρκετοί από τη νέα γενιά που να ξεχωρίζουν, με εξαίρεση το φαινόμενο Βίκτορ Γουεμπανιάμα και τους αδερφούς Βάγκνερ.

Η EuroLeague χρειάζεται restart στο ταλέντο – αλλιώς θα γεράσει μαζί με τους σταρ της

Ίσως ήρθε η ώρα η EuroLeague, σε συνεργασία με τις ομάδες και τις εθνικές ομοσπονδίες, να επενδύσει περισσότερο στη συστηματική ανάπτυξη νέων παικτών. Να δημιουργηθούν ειδικά κίνητρα για συμμετοχή παικτών U22 στα ρόστερ, να ενισχυθούν τα προγράμματα scouting και να αναβαθμιστούν οι εγχώριες λίγκες που λειτουργούν ως φυτώρια.

Αν δεν μπει νέο αίμα στη διοργάνωση, κινδυνεύει να χάσει τη φρεσκάδα και το μέλλον της. Οι "γερόλυκοι" έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν – αλλά δεν μπορούν να παίζουν για πάντα.