Αλμέιδα: «Έτσι είμαι και έτσι θα παραμείνω - Δεν έχω μαγικό ραβδί»

Ο Ματίας Αλμέιδα παραχώρησε την πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής της Σεβίλλης.

Επιστροφή στη Σεβίλλη για τον Ματίας Αλμέιδα, αυτή τη φορά ως προπονητής.

Σε εκτενή συνέντευξη στο Sevilla FC+, ο πρώην τεχνικός της ΑΕΚ μίλησε για τις προσδοκίες του από τη νέα του ομάδα. Επίσης ο Αλμέιδα τόνισε την ανυπομονησία του να γνωρίσει τους παίκτες και να ξεκινήσει τη δουλειά

Αναλυτικά όσα είπε:

Η θητεία του ως παίκτης στον σύλλογο δεν ήταν η καλύτερη, αλλά μετατρέπει αυτή την περίσταση σε μια ακόμη πηγή κινήτρου: «Είμαι προπονητής εδώ και 14 χρόνια και ο μόνος σύλλογος στον οποίο είχα προπονήσει και παίξει ήταν η Ρίβερ Πλέιτ, από τα πρώτα χρόνια. Πάντα ήθελα την ευκαιρία να προπονήσω έναν σύλλογο του οποίου τη φανέλα φορούσα ως παίκτης. Είμαι πολύ χαρούμενος, ενθουσιασμένος. Είναι μια υπέροχη πρόκληση για την επαγγελματική μου ζωή, αλλά την αναλαμβάνω με μεγάλη χαρά γιατί αυτό που κάνω, το κάνω με αγάπη, πάθος και αφοσίωση. Υπάρχει ένα πολύ ιδιαίτερο νόημα σε αυτό γιατί έπαιξα εκεί. Ο χρόνος μου δεν ήταν μια τεράστια επιτυχία, αλλά η ανάμνηση που έχω είναι από τον σύλλογο που μου άνοιξε τις πόρτες στην Ευρώπη. Τώρα μου τις ανοίγει ξανά ως προπονητή και ανυπομονώ πραγματικά γι' αυτό».

Έφτασε τότε σε μια ομάδα της Σεβίλλης πολύ διαφορετική από τη σημερινή: «Προσωπικά γνώριζα μια ομάδα της Σεβίλλης που δεν περνούσε καλά. Με τα χρόνια, έχει γίνει μια από τις σπουδαίες για όσα έχει πετύχει, φτάνοντας σε πολλούς τελικούς και συμμετέχοντας και κατακτώντας διεθνείς τίτλους. Αυτή η ομάδα της Σεβίλλης των τελευταίων 20 ετών ήταν πραγματικά επιτυχημένη. Όπως κάθε ομάδα, υπάρχουν καλές και όχι τόσο καλές στιγμές. Αλλά, πάνω απ' όλα, θα προσπαθήσουμε να την επαναφέρουμε σε αυτό που έχει επιδείξει με επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια».

Ο Ματίας Αλμέιδα δεν έχει προπονήσει στην Ισπανία, αλλά θέλει να πείθει τους άλλους με τη δουλειά του: «Είμαι άνθρωπος που σέβεται τις απόψεις. Υπάρχει ελευθερία έκφρασης και το αποδέχομαι αυτό. Δεν είμαι εδώ για να αποδείξω τίποτα. Αφιερώνω πολύ χρόνο στη δουλειά μου, αγαπώ αυτό που κάνω, προσπαθώ να το κάνω ειλικρινά και μου αρέσει να κερδίζω. Αλλά δεν πρόκειται να πουλήσω τίποτα ή να εφεύρω κάτι παράξενο. Αυτός είμαι και θα είναι μέχρι το τέλος. Ζω το ποδόσφαιρο με έναν μοναδικό τρόπο. Καταλαβαίνω τα χαρακτηριστικά των διαφόρων τουρνουά. Έχω πάει στην Αργεντινή, το Μεξικό, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελλάδα. Έχουμε αγωνιστεί σε διαφορετικά τουρνουά και πάντα υπάρχει η πρώτη φορά για όλα. Το να παίζεις σε διαφορετικά πρωταθλήματα σου ανοίγει το μυαλό, αν και είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να έχουν αμφιβολίες. Αλλά δεν θα πείσω κανέναν μιλώντας. Θα το κάνω με πράξεις, όπως παντού όπου πηγαίνω, εσωτερικά, όχι μόνο με λόγια».

Γνωρίζει ότι ο σύλλογος έρχεται από αρκετές δύσκολες σεζόν, αλλά αποφεύγει τη λέξη «πίεση»: «Σκέφτομαι την πίεση. Βλέπω συνεχώς τις διάφορες δυσκολίες που βιώνει ο κόσμος. Αυτοί οι πόλεμοι που ξεκινούν. Η λέξη "πίεση" είναι αρκετά έντονη και δεν θα την έλεγα στο ποδόσφαιρο. Ναι, υπάρχουν στιγμές που οι σύλλογοι πρέπει να περάσουν δύσκολες στιγμές για να γίνουν ξανά πιο δυνατοί. Να κοιτάξουν πίσω και να επιστρέψουν σε εκείνες τις στιγμές που απόλαυσαν. Είναι η δουλειά μου, είναι το πάθος μου και ζω γι' αυτό. Την ημέρα που θα το εκλάβω ως πίεση, δεν θα μπορώ να το εκλάβω ως πρόκληση. Ζω έτσι από τότε που έφυγα από το σπίτι πριν από 15 χρόνια και τίποτα δεν ήταν εύκολο για μένα. Όλα ήταν θυσίες και αυτό θα είναι ένα ακόμη βήμα που θα μου δώσει ένα ακόμη βήμα στην επαγγελματική μου ζωή και ως άνθρωπο. Ως προπονητής, θα προσπαθήσω να βρω γρήγορα τον κατάλληλο παίκτη. Αυτή είναι η πρόκληση».

Η πρώτη του πρόθεση είναι να γνωρίσει τους παίκτες για να αρχίσει να μεταφέρει το όραμά του: «Πιστεύω βαθιά στη σκληρή δουλειά και γι' αυτό η πρόθεσή μου δεν είναι να πείσω κανέναν μόνο με λόγια. Πρέπει να πείσω τους παίκτες και, μέσα από το παιχνίδι και την καθημερινή δουλειά, να τους βοηθήσω να κερδίσουν τους οπαδούς με το πάθος, την ορμή, την αφοσίωση και την ιστορία του συλλόγου. Εκεί βρίσκεται η δουλειά μας, γνωρίζοντας όμως ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες. Θα προσπαθήσω να τους δώσω τα εργαλεία και είμαι σίγουρος ότι εμείς οι προπονητές θα κάνουμε λάθη γιατί σε κάθε παιχνίδι πρέπει να επιλέγεις την αρχική ενδεκάδα. Ας κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη για να πείσουμε το κοινό. Έχουμε από τους καλύτερους φιλάθλους και το λέω αυτό επειδή το έχω βιώσει. Θα προσπαθήσουμε να τους κάνουμε να ταυτιστούν με το παιχνίδι μας, το πάθος μας, την αφοσίωσή μας και την ταυτότητά μας. Αλλά αυτό απαιτεί χρόνο και στην προετοιμασία πρέπει να γνωριστούμε και να μιλήσουμε».

Όταν τον ρωτάνε πώς θέλει να είναι η Σεβίλλη του, ξεκινά διευκρινίζοντας τις έννοιες: «Πρώτα απ 'όλα, δεν θα είναι η Σεβίλλη του Ματίας Αλμέιδα. Θα είναι η Σεβίλλη. Ο Αλμέιδα θα εργαστεί για τη Σεβίλλη με το επιτελείο του. Δεν είμαι κάτι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Καταλήγω σε ένα σημείο. Έχω μια ενδελεχή μελέτη για κάθε έναν από τους παίκτες, έναν εξαιρετικό διάλογο με τον πρόεδρο και τον αθλητικό διευθυντή, οι οποίοι τηλεφωνιούνται μεταξύ τους. Έχω μελετήσει ολόκληρο το τελευταίο τουρνουά και η δουλειά μας θα βασιστεί σε αυτό. Γνωρίζω τα χαρακτηριστικά των παικτών, πρέπει να τους γνωρίσω, να τους μιλήσω, να τους σφίξω το χέρι.. Η ανθρώπινη πλευρά λείπει, αλλά έχω μελετήσει πλήρως την ποδοσφαιρική πλευρά. Έχω αναλύσει τις ομάδες νέων, δουλεύω.

Φυσικά και γνωρίζω την οικονομική πλευρά, και αυτό δεν με παρακινεί. Στη Σεβίλλη, ως παίκτης, τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Ήμουν νέος και υπήρχαν πολλές προσδοκίες που δεν μπορούσα να ανταποκριθώ. Αλλά αυτό μου άνοιξε την πόρτα να αναπτύξω την καριέρα μου στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Με οδηγεί η αγάπη, από ένα έργο, από τους ανθρώπους. Στις συναντήσεις με τον Χοσέ Μαρία και τον Αντόνιο, μου άρεσε. Το π ώς μου μίλησαν. Είμαι συναισθηματικός, ανοίγομαι στους ανθρώπους και δεν είμαι διπρόσωπος. Δεν μου αρέσει. Προτιμώ να είμαι αυθεντικός όταν κάνω λάθη και θα ξέρουν ποιος είμαι. Είμαι εύκολος να με εντοπίσουν. Δεν κουβαλάω μαγικό ραβδί, ούτε πιστεύω σε αυτά. Πιστεύω στη σκληρή δουλειά και όταν δουλεύεις με χρόνο, πάθος και ειλικρίνεια, αυτό κερδίζει μακροπρόθεσμα.»

Ο Ματίας Αλμέιδα, ο προπονητής, αντλεί από αυτό που ήταν ως ποδοσφαιριστής: «Σε αυτά τα χρόνια, μαθαίνεις από τα λάθη σου, από τους προπονητές σου, από τους συμπαίκτες σου.. Έχω καταγράψει τα καλά πράγματα, αλλά όχι τα κακά. Το να είσαι προπονητής, για μένα, είναι σαν να είσαι πατέρας. Όταν ο πατέρας μου ήταν ζωντανός, έβλεπα καλά πράγματα σε αυτόν και άλλα που δεν ήθελα να επαναλάβω. Τώρα, οι κόρες μου είναι το ίδιο. Ως προπονητής, είναι το ίδιο. Είναι δύσκολο να είσαι ολοκληρωμένος. Αλλά προσπαθώ να μεταδώσω ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα ως παίκτης: την επιθυμία για νίκη. Βασίζω τη δουλειά μου σε αξίες, και αυτό με δίδαξαν οι γονείς μου. Από εκεί και πέρα, προπονώ, πέρα ​​από το να παίζω με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά με σεβασμό για την καθημερινότητα και τον αντίπαλο. Αυτόν τον σεβασμό που σου επιτρέπει να πατήσεις έναν αντίπαλο στο ποδόσφαιρο. Ο μεγαλύτερος σεβασμός είναι να δίνεις τα πάντα για να νικήσεις τον άλλο παίκτη με καλό τρόπο, για να είσαι καλύτερος, αλλά πάντα χωρίς κακές προθέσεις και με αυτοπεποίθηση να τα δώσεις όλα. Θα υπάρξουν λάθη, και θα πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Ελπίζω αυτή η δουλειά να πάει καλά για το καλό όλων και για το δικό μου, καθώς θέλω να είμαι εδώ για πολύ καιρό».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε επίσης στα λόγια του Λούκας Οκάμπος για τον προπονητή που του άνοιξε τις πόρτες στη Ρίβερ: «Ο πρώτος νεαρός που προώθησα, όταν ήμουν 16 ή 17 ετών, ήταν ο Λούκας Οκάμπος. Προπόνησα τους συμπαίκτες μου εκείνη την εποχή στη Ρίβερ. Τον αναφέρω επειδή μου έκανε δύο...τούνελ σε μία από τις προπονήσεις και το πρόσωπό του έχει χαραχτεί στο μυαλό μου. Η Ρίβερ προωθεί τους νέους, και αυτό είναι το δικό μου ίδρυμα. Γνωρίζω την ποιότητα του συστήματος ακαδημιών της Σεβίλλης. Τους παρακολουθώ και τους τηλεφωνώ κάθε εβδομάδα για να τους αναγνωρίσω. Όταν έχω χρόνο, πηγαίνω να τους δω στους αγώνες και πιστεύω σε έργα όπου οι παίκτες έχουν την αίσθηση του ανήκειν, ότι γεννήθηκαν κάπου και ότι σίγουρα θα δώσουν λίγο περισσότερο επειδή το νιώθουν και το ζουν από πρώτο χέρι. Αλλά αυτό απαιτεί χρόνο. Ξέρω ότι η προπόνηση στον σύλλογο είναι πολύ καλή και αυτό διευκολύνει τον προπονητή.

Οι στόχοι του κατά την άφιξή του είναι σαφείς: «Ο στόχος είναι πάντα να κερδίζουμε, να κερδίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Θέλω μια ομάδα όπου όλοι τρέχουν και όλοι παίζουν. Όταν αυτό το μήνυμα περάσει, σχηματίζουμε μια ομάδα. Όποιος δεν το κάνει, θα τον ξεπεράσει ένας συμπαίκτης. Πρέπει να επιτύχουμε εσωτερικό ανταγωνισμό με ενότητα. Όσοι είναι στον πάγκο θα μας υποστηρίξουν, και όσοι παίξουν δέκα λεπτά θα τα δώσουν όλα, επειδή μπορούν να κρίνουν τον αγώνα. Να σχηματίσουμε μια ομάδα έτσι ώστε όλοι να νιώθουν ότι τους αναγνωρίζουμε και τους εκτιμούμε, από τον μάγειρα, τους υπεύθυνους της φανέλας, τους διευθυντές. Να συνεργαστούμε και να πείσουμε τους οπαδούς ότι είναι απλώς ένας ακόμη παίκτης. Θα τους κάνουμε να νιώθουν ότι τους αναγνωρίζουμε με το παιχνίδι μας και από εκεί και πέρα ​​θα είμαστε βράχος. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει μεγάλη επιθυμία. Δεν χρησιμοποιώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσπαθώ να μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο και αγαπώ το ποδόσφαιρο και τον σεβασμό.»