Γιοβάνοβιτς, ένας χρόνος στην Εθνική, η 1η Αυγούστου 2024 που… άλλαξαν όλα (vids)

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα ημερολογιακό έτος η ΕΠΟ ανακοίνωσε την πρόσληψη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της και έκτοτε η «γαλανόλευκη» πραγματοποιεί μόνο… άλματα μπροστά.

Ηταν 1η Αυγούστου πριν από ακριβώς ένα έτος, λίγο πριν τις 17:00 για την ακρίβεια, όταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε και επίσημα τα «ηνία» της Εθνικής μας ομάδας. Το deal ήταν «τελειωμένο» από μέρες ωστόσο έγινε τότε official και αυτόματα η «γαλανόλευκη» πέρασε σε μία νέα εποχή.

Οι «βάσεις» είχαν μπει με τον Γκουστάβο Πογιέτ στον πάγκο, όταν και σταδιακά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα άρχισε να αποκτά εκ νέου τη θέση που του αξίζει στην αθλητική και μη καθημερινότητά μας, αλλά με τον Σέρβο κόουτς… όλα άλλαξαν.

Σε μία κίνηση που προφανώς και πιστώνεται η διοίκηση της ΕΠΟ και ο Μάκης Γκαγκάτσης που τον εμπιστεύτηκαν. Ο τελευταίος άλλωστε λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας τους είχε τονίσει χαρακτηριστικά. «Τα κλειδιά της Εθνικής είναι στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Από τον πρόεδρο και όλα τα μέλη της Εκτελεστικής, τον Βασίλη Τοροσίδη, τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο, θα προσπαθήσουμε να ικανοποιήσουμε ό,τι θέλει, στο μέγιστο βαθμό, για να πετύχει».

Συγνώμη, Σέρβο είπαμε λίγο πάνω; Πρόκειται για… μερική αλήθεια, αν μας επιτρέπεται αυτή η έκφραση, αφού ο 63χρονος είναι Ελληνας όχι μόνο γιατί εργάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα στη χώρα μας όπου στα νιάτα του μας «συστήθηκε» για περισσότερη από μία δεκαετία ως παίκτης του Ηρακλή και μεταγενέστερα εργάστηκε σε διάφορους πάγκους, με αποκορύφωμα φυσικά τη θητεία του σε εκείνον του Παναθηναϊκού όπου και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Το ήθος που τον διέπει και φυσικά η δουλειά του αποτυπώνουν ανάγλυφα το «γιατί» άπαντες τρέφουν απεριόριστο σεβασμό προς το πρόσωπό του.

Την ίδια στιγμή αγαπά τη χώρα μας και τους ανθρώπους της και είναι ένας από εμάς. Εχετε ποτέ προσέξει το πώς ψάλλει τον Εθνικό Υμνο; Για αυτό λοιπόν ο τόπος γέννησής σου και το πού μεγάλωσες δεν σε προσδιορίζουν πάντα και απόλυτα,. Ο «Ιβάν ο Τρομερός» όπως αποκαλείται συχνά, λογίζεται και απολύτως δικαίως ως δικός μας άνθρωπος. Τιμή μας είναι άλλωστε…

Και φτάνουμε στο σήμερα, 365 ημέρες μετά από εκείνη την ανακοίνωση που έμελλε να αλλάξει το ρου της σύγχρονης ιστορίας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Η «σύνδεση» με τον κόσμο

Από τότε λοιπόν κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και για τη «γαλανόλευκη» τίποτε δεν είναι το ίδιο. Το μεγάλο κέρδος στη Γιοβάνοβιτς εποχή είναι πως απέκτησε ξανά τη σύνδεσή της με τον κόσμο και το «δέσιμο» που υπήρχε.

Τα πρόσφατα φιλικά του Ιουνίου στο Ηράκλειο όπου κόντρα σε Βουλγαρία και Σλοβακία το Παγκρήτιο ήταν γεμάτο, αποτελούν την πλέον τρανή απόδειξη. Κάθε αγώνας της αποτελεί σημείο αναφοράς και κυρίως η νέα γενιά δείχνει να «δένεται» με την ομάδα, που είναι φυσικά η ομάδα όλων μας.

Ομάδα που εκπέμπει «υγεία» και ο ορισμός της «οικογένειας»

Βέβαια το συγκεκριμένο συμπέρασμα είναι απόρροια (και) της «υγείας» που εκπέμπει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο «γιγαντώθηκε» η έννοια «οικογένεια» στα ενδότερα της Εθνικής μας, η οποία και άρχισε να «χτίζεται» από πριν.

Οι «παλιοί» όπως ο «κάπτεν» Μπακασέτας, ο Παυλίδης, Μασούρας, ο Κουρμπέλης, ο Τσιμίκας, ο Γιαννούλης, o Σιώπης, ο Βλαχοδήμος, ο Πέλκας και οι άλλοι υποδέχθηκαν και ενσωμάτωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα «μωρά» του μέλλοντος και πρόσωπα όπως οι Καρέτσας, Τζολάκης, Βαγιαννίδης, Ζαφείρης, Μουζακίτης, Μανδάς, Τζόλης αποτελούν πια... talk of the town. Η εξέδρα «δένεται» και ταυτίζεται με τα πρόσωπα, δημιουργεί είδωλα και σε κάθε παιδικό δωμάτιο πλάθονται ιστορίες.

Εδώ πάντως αξίζει να ανοίξουμε δύο παρενθέσεις, που έχουν ξεχωριστή και ιδιαίτερη σημασία. Είναι τόσο μικρός ο μέσος όρος ηλικίας της «γαλανόλευκης» όπου ο 26αρης Ρέτσος, ο 22άρης Κουλιεράκης, ο συνομήλικός του Κωνσταντέλιας, ο 26άρης Δουβίκας, ο 27αρης Μαυροπάνος, ο 25αρης Ιωαννίδης και άλλοι… λογίζονται για «παλιές καραβάνες». Σκεφτείτε το λίγο.

Οι Κουλιεράκης, Κωνσταντέλιας είναι τα πλέον χαρακτηριστικά σχετικά παραδείγματα, αφού γεννήθηκαν μεν το 2003 αλλά όλοι νομίζουμε πως παίζουν για πολλά έτη και από πολύ καιρό με το εθνόσημο στο στήθος και τους τοποθετούμε στους «παλιούς». Την ίδια στιγμή έπονται και άλλα «babies», όπως για παράδειγμα οι Κωστούλας, Τζίμας που είναι πλέον συμπαίκτες στην Μπράιτον.

Ολα αυτά δημιουργούν, ελέω και του εξαιρετικού χαρακτήρα των διεθνών μας ξέχωρα φυσικά από τις μεγάλες του αγωνιστικές δυνατότητες, ένα πολύ ωραίο κλίμα που αποτυπώνεται μέσα στο γήπεδο και ο κόσμος διαθέτει κριτήριο. Οταν κάτι εκπέμπει υγεία δεν γίνεται να μην το αγαπήσεις. Εδώ λοιπόν ο «δάσκαλος» Γιοβάνοβιτς έχει βάλει τη… σφραγίδα του.

Η νύχτα στο Λονδίνο που δάκρυσε η Ελλάδα και το έπος της Γλασκώβης

Βέβαια την ίδια στιγμή σε αυτόν τον ένα χρόνο η Εθνική μας ξεδίπλωσε υπό τις οδηγίες του 63χρονου και τις εντός των τεσσάρων γραμμών αρετές που διαθέτει. Ο Ιβάν και τα παιδιά του μας χάρισαν δύο βράδια που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και νύχτες όπως οι συγκεκριμένες θα μείνουν στην ιστορία.

Εκείνη της 10ης Οκτωβρίου του 2024 ήταν που όλοι καμαρώσαμε τους διεθνείς μας και τα μέλη της αποστολής να τιμούν τη μνήμη του αδικοχαμένου Τζορτζ Μπάλντοκ. Ηταν τότε που τους κοιτούσε από τον ουρανό και τους καμάρωσε όταν άλωσαν το Wembley και δακρυσμένοι του αφιέρωσαν κάθε τους ενέργεια και λέξη.

Πρόκειται για στιγμές που ακόμη και η πλούσια ελληνική γλώσσα ήταν αδύνατον να αποτυπώσει ανάγλυφα ότι συνέβη. Τα συναισθήματα που ανάβλυζαν και η ανατριχίλα για ότι βλέπαμε. Ενα «ευχαριστώ» για όσα ζήσαμε δεν είναι αρκετό.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 23 Μαρτίου του 2025… τρίβαμε τα μάτια μας… Οσοι παρακολούθησαν από κοντά το έπος της Γλασκώβης θα έχουν να το λένε και το 3-0 επί των «Χαϊλάντερς» βρίσκεται πια σε περίοπτη θέση στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οι μικροί - είναι παιδιά μην το ξεχνάμε, κάτω των 23, 24 ετών όλοι τους - Κωνσταντέλιας, Καρέτσας, Τζολάκης, Ζαφείρης, Τζόλης, Μουζακίτης, Κουλιεράκης, Βαγιαννίδης, διέλυσαν μέσα στο ιστορικό Hampden Park μία παραδοσιακή ευρωπαϊκή «δύναμη».

Οχι, δεν ήταν το εκκωφαντικό και συνάμα εντυπωσιακό 3-0 που μας χάρισε την άνοδο στην ελίτ του Nations League, αλλά αυτή η θετική και ωραία… αύρα που ανέβλυζε από τη «γαλανόλευκη». Ηταν κάτι το μοναδικό… Σου έρχονταν να αγκαλιάσεις ένα-ένα όλα τα μέλη της αποστολής.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον προκλητικό Κρίστι που πάτησε τον Κουλιεράκη και εκείνος απλά του έδειξε τον φωτεινό πίνακα και τρία του δάχτυλα. Θύμισε εικόνες από παλιές ελληνικές ταινίες, όπου οι μεγάλοι της γειτονιάς έπαιζαν στις αλάνες με τους μικρούς και θεωρούσαν πως θα τους κερδίσουν εύκολα, αλλά οι δεύτεροι τους… εξέθεταν ανεπανόρθωτα.

Το ποδόσφαιρο σου επιστρέφει πράγματα όταν κάνεις το σωστό

Ετσι κύλησαν λοιπόν, πάνω-κάτω, οι τελευταίες 365 ημέρες στην Εθνική μας ομάδα. Πέρασε λοιπόν ένα ημερολογιακό έτος από τότε που η… σπίθα άναψε ξανά. Η φλόγα φούντωσε και ναι, αυτή η ομάδα με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο θα επιστρέψει στις μεγάλες διοργανώσεις. Είναι μαθηματικά βέβαιο και το ποδόσφαιρο πάντα σου επιστρέφει πράγματα όταν κάνεις το σωστό.

Οπως άλλωστε ήταν και η προ ολίγων μηνών ανανέωση της συνεργασίας του μέχρι το 2028. Αλλωστε την ημέρα της παρουσίασής του ο Βασίλης Γκαγκάτσης, πρόεδρος της ΕΠΟ, είχε πει και κάπως... προφητικά. «Βρισκόμαστε στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να παρουσιάζουμε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ως προπονητή της Εθνικής ομάδας ανδρών για την επόμενη διετία και ελπίζουμε και περισσότερο». Οπερ και εγένετο τελικά.

Και ναι, στον ένα χρόνο Ιβάν η «γαλανόλευκη» κάνει μόνο αντίστοιχα βήματα μπροστά…

Το ρεκόρ 8-0-2 που «τρέχει» στον πάγκο της, η άνοδος στη μεγάλη κατηγορία του Nations League και η κυρίως η «οικογένεια» που είναι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα… μιλάνε από μόνα τους.