Λουτσέσκου: «Ο ΠΑΟΚ είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ομάδα»

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου μίλησε για τη σχέση του με τον σύλλογο και τους φίλους του ΠΑΟΚ, όντας αφοπλιστικά ειλικρινής και μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τον Δικέφαλο του Βορρά.

Σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης που παραχώρησε στη Ρουμανία, ο Ραζβάν Λουτσέσκου μίλησε με ειλικρίνεια για τον ΠΑΟΚ και τους οπαδούς του, τονίζοντας πως ο «Δικέφαλος» αντιπροσωπεύει κάτι πολύ μεγαλύτερο από έναν απλό ποδοσφαιρικό σύλλογο.

Οι Ρουμάνοι δημοσιογράφοι προλόγισαν τη συζήτηση με τον «στρατηγό» του ΠΑΟΚ, αναφέροντας πως «η ηρεμία της Θεσσαλονίκης ταράχτηκε από την παρουσία ενός Ρουμάνου προπονητή που, όπου κι αν πάει, προκαλεί έντονα συναισθήματα», αφού πρώτα υπενθύμισαν πως έχει βγάλει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους και έχει κατακτήσει πρωταθλήματα σε δύο ηπείρους.

Αναφερόμενος στις πρώτες του ημέρες στον σύλλογο, ο Λουτσέσκου θυμήθηκε: «Πέρασα από όλα τα πιθανά συναισθήματα εδώ. Όταν ήρθα το 2017, με υποδέχθηκαν με δυσπιστία. Οι πρώτοι δύο-τρεις μήνες ήταν δύσκολοι. Ήμουν ένας πολύ εύκολος στόχος».

Όταν ρωτήθηκε για τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, ο Ρουμάνος τεχνικός περιέγραψε την τεράστια εσωτερική πίεση που βιώνει, εξηγώντας τη μοναδική νοοτροπία τους:

«Οι οπαδοί εδώ έχουν μια διαφορετική νοοτροπία. Ένα αρνητικό αποτέλεσμα το δέχονται. Στο δεύτερο όμως, έρχονται στην προπόνηση. Απαιτούν συμμετοχή, απαιτούν πάθος», δήλωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:

«Ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλά μία... ομάδα, σημαίνει πολύ περισσότερα. Μας λένε ξεκάθαρα: “Εμείς δεν έχουμε κάτι άλλο, εμείς παλεύουμε για το αύριο. Και το μόνο που μας κάνει να ζούμε καλύτερα, να ξεφεύγουμε από αυτή την κατάσταση, είναι η νίκη του ΠΑΟΚ”. Είναι πολύ όμορφο, αλλά ταυτόχρονα νιώθω μια τεράστια ευθύνη, μια τεράστια πίεση. Γιατί ξέρω πως, από τις αποφάσεις μου, από εμένα, εξαρτάται η ευτυχία ή η πίκρα τους».

Ο προπονητής του «Δικεφάλου» περιέγραψε επίσης το συναισθηματικό τίμημα της δουλειάς του: «Η στιγμή της μεγαλύτερης ευτυχίας για μένα είναι όταν, μετά από ένα παιχνίδι, ξαπλώνω στο μαξιλάρι και νιώθω ότι μπορώ να κοιμηθώ έστω για δύο, τρεις, τέσσερις ώρες, με όλη αυτή την αδρεναλίνη στο σώμα. Μετά από μια ήττα όμως… είναι φρικτό. Πονάει πραγματικά το σώμα. Σκέψεις, άγχος, ευθύνη. Κι όμως αυτή είναι η ζωή μας. Η χαρά κρατά λίγο, γιατί σε τρεις μέρες έχει νέο αγώνα».