Ο ένας (Ολυμπιακός) «κάλπαζε» και ο άλλος (Παναθηναϊκός) στην «εντατική» από το 60’

Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε στη Λεωφόρο απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που μετά από μία ώρα δράσης άρχισε να... παραδίδει πνεύμα...

Θα ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα. Κι αντί για τον Ολυμπιακό, θα κάνουμε μία μικρή αναφορά στον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν εικόνα ομάδας μετά το 1-0. Δεν ήταν εικόνα ομάδας που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό ή έστω σε πρώτη φάση να επανέλθει και να δείξει ότι μετά τον «σεισμό» που προκλήθηκε με την απόλυση του Ρουί Βιτόρια, μπορεί να έχει βλέψεις για να φέρει τούμπα την κατάσταση.

Αν βλέπαμε τέτοια εικόνα του Ολυμπιακού, να είστε σίγουροι ότι θα είχαμε γυρίσει τον κόσμο ανάποδα να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει και οι παίκτες μοιάζουν λες και έχουν «καεί» (σ.σ. συγχωρέστε μας για τη βαριά λέξη)!

Θα μας πείτε ότι ακόμη βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο και δεν πρέπει να βγαίνουν τόσο βιαστικά συμπεράσματα. Εντούτοις, το γεγονός ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού άρχισαν να βγάζουν κράμπες και να βγαίνουν νοκ άουτ ο ένας μετά το άλλο από το 60’ και μετά, τότε κάποιο ζήτημα υπάρχει. Δεν είναι φυσιολογικό για μία επαγγελματική ομάδα που έχει ως στόχο το πρωτάθλημα να παρουσιάζει τέτοια καθίζηση από πλευράς αντοχών και δυνάμεων στο τελευταίο μισάωρο.

Στον Ολυμπιακό το είχαν ζήσει την εποχή του Μπέσνικ Χάσι που διακρίναμε τότε μία ομάδα, η οποία στο τελευταίο μισάωρο κατέρρεε και δεν μπορούσε να πάρει τα... πόδια της.

Στα του ντέρμπι τώρα, οι Πειραιώτες πέταξαν για ακόμη μία φορά ένα πρώτο ημίχρονο, στο οποίο αν θα πρέπει να θυμόμαστε κάτι, αυτός δεν είναι άλλος από τον Λορέντσο Σιπιόνι. Ο Αργεντινός εμφανίστηκε από το... πουθενά (για τους δημοσιογράφους) στο αρχικό σχήμα και μας έβγαλε τα μάτια με την εικόνα που παρουσίασε.

Μια εικόνα ενός μοντέρνου χαφ που έπαιρνε εξαιρετικά την μπάλα από τους αντιπάλους του, που έκοβε, που έραβε, που έκανε τρομερές περιστροφές, που γυρνούσε το κορμί του και κόλλαγε πάνω του την μπάλα λες και έπαιζε ένα φιλικό με τους κολλητούς του, που δεν έκανε περιττές ενέργειες, που έδινε την εντύπωση ότι βρισκόταν παντού.

Είχε μία άνεση στο παιχνίδι του που έλεγες «αποκλείεται να ήταν το πρώτο του παιχνίδι ως βασικός και μάλιστα σε ντέρμπι».

Ο Σιπιόνι είχε αφήσει τα διαπιστευτήριά του στα φιλικά, αλλά στην Λεωφόρο το... απογείωσε το όνομά του. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα το γεγονός ότι έκανε ματσάρα στο ντεμπούτο του στην ενδεκάδα σε ντέρμπι.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός άνοιξε το σκορ εξαιτίας ενός ατομικού λάθους του Ρέτσου. Ένας Ρέτσος, όμως, που ήταν σε πολύ καλή βραδιά. Κατέβαζε την μπάλα, βοηθούσε στο δημιουργικό κομμάτι, έδωσε κάμποσες μάχες με τον Ντέσερς, τις κέρδισε σχεδόν όλες και αν δεν υπήρχε το λάθος στο 1-0, τότε θα μιλούσαμε για μία εμφάνιση του «8» με άριστα το «10».

Μετά το γκολ του Ντέσερς ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε. Μπήκε στο ματς ο Ποντένσε, ο Μεντιλίμπαρ έριξε στο ματς και έναν πιο επιθετικογενή χαφ (Τσικίνιο) αντί του Σιπιόνι, φόρτωσε στη συνέχεια ακόμη περισσότερο τη μεσοεπιθετική του γραμμή και παρακολουθήσαμε μία αναμέτρηση που η μία ομάδα έκανε τη μία επίθεση μετά την άλλη και η άλλη προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατήσει... Θερμοπύλες! Και φαινόταν ότι δεν μπορούσε, δεν άντεχε να τις κρατήσει!

Ο Ελ Κααμπί έχασε ευκαιρίες που δεν χάνονται, αλλά τελικά η μοίρα του επιφύλαξε να πετύχει εκείνος το γκολ της ισοφάρισης. Η εικόνα που μας έδινε το παιχνίδι ήταν ότι αν είχε ακόμη 5-6 λεπτά, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να φέρει τούμπα κιόλας το ντέρμπι και να μετατρέψει την Λεωφόρο σε νέο τόπο... συλλαλητηρίου εναντίον του Γιάννη Αλαφούζου και όχι μόνο.

Δεν ήθελε όμως και πολύ για να μην πάρει και τίποτα, καθώς ο Μαροκινός δεν σκόραρε σε φάσεις που για την κλάση του ήταν ανεπίτρεπτο. Δικαιούται όμως κι εκείνος μία κακή (εκτελεστική) βραδιά. Εξιλεώθηκε εν τέλει με τη φάση του 1-1.

Τί μας μένει στο τέλος; Ότι ο Ολυμπιακός δεν κινδυνεύει στην παρούσα φάση από τον Παναθηναϊκό. Δεν ξέρουμε τι θα καταφέρει ο Κόντης ή ο επόμενος προπονητής, αλλά έτσι όπως είδαμε το «τριφύλλι», πιο πιθανό είναι από βδομάδα σε βδομάδα να αυξάνεται η διαφορά παρά να μειώνεται.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός από τώρα και στο εξής είναι να συγκεντρωθεί στο ματς Κυπέλλου με τον Αστέρα και εν συνεχεία να προετοιμαστεί για το πιο δύσκολο παιχνίδι που θα έχει δώσει έως τώρα στο πρωτάθλημα. Ποιο είναι αυτό; Ο Λεβαδειακός το Σάββατο (27/9)!

Όποιος πιστεύει ότι ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος από τον Λεβαδειακό, τότε ας... αλλάξει πλευρό.