Παρ Ζέτερμπεργκ: «Ελπίζω ότι θα με θυμούνται ως έναν παίκτη που έδωσε τα πάντα για τον Ολυμπιακό»

Σε μία συγκινητική και γεμάτη αναμνήσεις συνέντευξη στο Κανάλι Ένα 90.4 και την Αμάντα Φούντη, ο πρώην άσος του Ολυμπιακού, Παρ Ζέτερμπεργκ ξεδιπλώνει τη διαδρομή του στον Θρύλο, θυμάται τη «μαγεία» του ΟΑΚΑ, τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, τα ντέρμπι που καθόριζαν εποχές και την αληθινή σχέση που χτίστηκε με τον κόσμο της ομάδας. Τρία πρωταθλήματα, δεκάδες δυνατές στιγμές και πάνω απ’ όλα, ένας σεβασμός που κρατάει ακόμα.

Μια ειλικρινής κατάθεση ψυχής από έναν ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού σε 108 παιχνίδια με πάθος, αφοσίωση και αξιοπρέπεια.

Διαβάστε αποσπάσματα της συνέντευξης παρακάτω:

Όταν ήρθατε στον Ολυμπιακό, ήταν μια ομάδα γεμάτη σπουδαίους παίκτες και γεμάτη φιλοδοξίες. Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις;

Η ατμόσφαιρα, οι οπαδοί… Πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, ήταν μια πολύ καλή ομάδα, με μεγάλους παίκτες που είχαν κερδίσει πολλά πράγματα. Και ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος γιατί εγώ ήρθα την ίδια στιγμή με τον Ζε Ελίας. Ήρθαμε την ίδια στιγμή και γίναμε καλοί φίλοι, επειδή μιλάμε αγγλικά. Και με τον Χρήστο Κόντη με τον οποίο έγινα πολύ καλός φίλος. Έτσι ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι είχα συνηθίσει στην Άντερλεχτ, επειδή ήμουν πολύ νέος όταν πήγα στην Άντερλεχτ, οπότε τους ήξερα όλους, ήξερα τον τρόπο που παίζαμε και στον Ολυμπιακό δεν ήξερα κανέναν παρά μόνο ονόματα, δεν ήξερα τόσο καλά τον σύλλογο. Επειδή ο σύλλογος, ξέρετε, είναι μεγάλος, αλλά δεν περίμενες ότι είναι τόσο μεγάλος πριν να είσαι σε αυτόν.

Είναι τόσα πολλά περισσότερα το να παίζεις στον Ολυμπιακό, με τους ανθρώπους γύρω του. Γιατί ό,τι κι αν κάνεις, ο κόσμος έχει πάντα ένα σχόλιο για σένα. Είναι πραγματικά παθιασμένοι. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να συνηθίσω. Και θυμάμαι ακόμα το πρώτο παιχνίδι που παίξαμε… στο Champions League εναντίον… νομίζω ότι ήταν εναντίον της Λυών. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που παίξαμε στο ΟΑΚΑ γιατί όλα τα άλλα παιχνίδια ήταν προετοιμασία, γιατί η διοργάνωση ξεκίνησε μετά το Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι, αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι και υπήρχε γεμάτο Στάδιο στο ΟΑΚΑ, νομίζω ότι ήταν 70.000 άνθρωποι. Και η ατμόσφαιρα όταν βγαίνεις στο γήπεδο, δεν την είχα ξαναζήσει και σοκαρίστηκα, ειλικρινά σοκαρίστηκα από αυτήν. Και λέω, τι είναι αυτό; Ξέρετε, πετούσαν χαρτιά από παντού, τραγουδούσαν από παντού. Και αυτή ήταν μια ωραία εμπειρία.

Τι θυμάστε λοιπόν; Θυμάστε κάποιο παιχνίδι ή κάποια στιγμή που πραγματικά νιώσατε αυτόν τον ενθουσιασμό;

Ειδικά το πρώτο παιχνίδι με τη Λυών Champions League, γιατί αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Και τότε συνειδητοποιείς πραγματικά ένα ότι είναι ένας τεράστιος μεγάλος σύλλογος. Οι οπαδοί που έχω την ποιότητα που έχουμε στην ομάδα. Και μετά έχεις πολλά παιχνίδια, γιατί μην ξεχνάς ότι είχα πολύ δύσκολο ξεκίνημα… τον πρώτο ενάμιση χρόνο στον Ολυμπιακό να προσαρμοστώ, ξέρεις, να παίξω έτσι. Και μετά ήμουν τυχερός όταν… Όταν ήρθε ο Προτάσοφ στον σύλλογο που μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Και μετά, όταν ήρθε ο Προτάσοφ και μου έδωσε την αυτοπεποίθηση και μπορούσα να δείξω στον κόσμο λίγο το πως μπορώ να παίξω. Και τότε απέκτησα αυτοπεποίθηση και ήμουν πραγματικά χαρούμενος για τους τελευταίους 18 μήνες της καριέρας μου στην ομάδα. Βρήκα τον εαυτό μου στα τέλη των τελευταίων 18 μηνών και νομίζω ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο με θυμούνται οι άνθρωποι. Δεν με θυμούνται από τους 18 πρώτους μήνες γιατί τότε έπαιζα άσχημα και δεν ήμουν πολύ καλός οι τελευταίοι 18 μήνες, από τότε με θυμούνται οι οπαδοί. Αυτό είναι αλήθεια.

Επίσης, βιώσατε και την ένταση των ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ… Τι θυμάστε από αυτά;

Ναι, ο Παναθηναϊκός ήταν σίγουρα το μεγάλο, μεγάλο παιχνίδι κάθε χρόνο για τους οπαδούς. Αλλά το πιο δύσκολο παιχνίδι ήταν πραγματικά με την ΑΕΚ. Αυτά ήταν τα μεγάλα παιχνίδια, με πολλά γκολ, ανοιχτά παιχνίδια, καλή ατμόσφαιρα, οπότε ωραία παιχνίδια. Δεν έχουμε συχνά τέτοια ντέρμπι, ξέρετε. Και τότε βλέπεις πραγματικά πόσο πολύ οι άνθρωποι συμπαθούν ο ένας τον άλλον όταν παίζεις αυτά τα παιχνίδια.

Τρία χρόνια στον Ολυμπιακό και κατακτήσατε τρία πρωταθλήματα.

Ναι.

Τι σημαίνουν αυτές οι επιτυχίες;

Σημαίνουν πολλά αυτά τα τρία χρόνια, κερδίσαμε τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα. Οπότε κέρδισα πέντε τίτλους όταν ήμουν στον Ολυμπιακό σε τρία χρόνια. Αυτό δεν είναι πολύ κακό. Αλλά ίσως δεν πρέπει να ξεχνάτε γιατί πιστεύω ότι είναι μια από τις καλύτερες περιόδους από πλευράς ποιότητας, από πλευράς ομάδας που είχαμε. Είχαμε μια πολύ καλή ομάδα. Και αυτή ήταν η εποχή του Κόκκαλη, μεγάλοι παίκτες, καλοί παίκτες, ποιοτικοί.

Ποιος από τους συμπαίκτες στην ομάδα του Ολυμπιακού σας εντυπωσίασε περισσότερο;

Ήταν πάρα πολλοί παίκτες που με εντυπωσίασαν. Πρέπει να πω τον Τζόρτζεβιτς, αυτός ήταν ο αρχηγός εκείνη την εποχή, φανταστικός παίκτης. Αλλά αν αναφέρω τον Τζόρτζεβιτς, πρέπει να πω Τζιοβάνι, γιατί ο Τζιοβάνι στις καλύτερες μέρες του, ήταν φανταστικός ποδοσφαιριστής. Μετά πρέπει να αναφέρω τον Ζε Ελίας γιατί ο Ζε Ελίας στις καλύτερες εποχές του ήταν φανταστικός ποδοσφαιριστής. Και ο Καρεμπέ στην καλύτερη εποχή του, φανταστικός Αλεξανδρής, ο οποίος σκόραρε από παντού και ο Γιαννακόπουλος. Οπότε, είχαμε τόσους πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές. Και εγώ, και ακόμα θα ξεχάσω παίκτες γιατί είχαμε τόση ποιότητα στην ομάδα.

Μιλάτε ακόμα μαζί τους; Με μερικούς από αυτούς;

Ακόμα μιλάω με κάποιους. Με τον Καρεμπέ. Μιλάω ακόμα μερικές φορές με τον Κόντη, με τον Ζε Ελίας, με το Γιαννακόπουλο στέλνω κάποια μηνύματα και με κάποιους άλλους μερικές φορές μέσω Instagram μιλάμε μεταξύ μας. Αλλά μιλάω στο τηλέφωνο κυρίως με τον Καρεμπέ και τον Κόντη.

Είναι τόσο αγαπητός εδώ στην Ελλάδα.

Ναι, είναι. Είναι ακόμα στην ομάδα, οπότε, είναι αλήθεια.

Τους τελευταίους έξι μήνες στην ομάδα του Ολυμπιακού, τι σας κράτησε τόσο αφοσιωμένο;

Για πολλούς λόγους, γιατί τους τελευταίους έξι μήνες, το δικό μου συμβόλαιο είχε λήξει, οπότε ήμουν ελεύθερος να κάνω αυτό που ήθελα. Και εκείνη την εποχή, ξέρεις, ο Ολυμπιακός δεν μου πρότεινε νέο συμβόλαιο. Νομίζω ότι ήθελα να περιμένω μέχρι να τελειώσει η σεζόν και αυτό είναι δικαίωμά τους να κάνουν έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά την ίδια στιγμή, η Άντερλεχτ ήθελε να με έχει πίσω. Εντάξει. Έτσι μου πρότειναν ένα συμβόλαιο. Μου πρότειναν ένα συμβόλαιο ζωής στη συνέχεια. Οπότε… έπαιξα όλη μου τη ζωή στην Άντερλεχτ και έτσι είπα, αφού ο Ολυμπιακός δεν μου προτείνει συμβόλαιο, αποδέχομαι το συμβόλαιο της Άντερλεχτ. Και τότε βγήκε στις εφημερίδες και παντού.

Έτσι σκέφτηκα ότι ο κόσμος μπορεί να πει, «εντάξει, τώρα είναι οι τελευταίοι έξι μήνες, ο Παρ υπέγραψε συμβόλαιο στην Άντερλεχτ. Ίσως να μην τον ενδιαφέρει τώρα ο Ολυμπιακός». Και λέω τότε πρέπει να δείξω τον εαυτό μου ακόμα καλύτερα για να αποδείξω σε όλους ότι ο Ολυμπιακός είναι το πιο σημαντικό για μένα, γιατί ανήκω στον Ολυμπιακό. Έχω συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό και πρέπει να σέβομαι τον σύλλογο, πρέπει να σέβομαι τους παίκτες, πρέπει να σέβομαι τους οπαδούς και πρέπει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και τότε ελπίζω ότι θα με θυμούνται ως έναν τίμιο άνθρωπο που είναι ένας παίκτης που έδωσε τα πάντα για τον σύλλογο. Και νομίζω ότι τα κατάφερα, καθώς κερδίσαμε τον τίτλο στο τελευταίο παιχνίδι.

Ποιο είναι το γκολ που σας έχει μείνει αξέχαστο;

Ένα γκολ; Ναι. Υπάρχουν μερικά γκολ. Το γκολ εναντίον της Λεβερκούζεν στη Ριζούπολη, στο Champions League όταν την κερδίσαμε την περασμένη χρονιά εκείνη την εποχή που ήταν στον τελικό του Champions League και κερδίσαμε, 6-2. Ναι, αυτό είναι ένα ωραίο γκολ. Και στη συνέχεια είχαμε και κάποια άλλα ελεύθερα σουτ που έχουν σημειωθεί σε σημαντικές στιγμές αλλά είναι τόσο πολύ καιρό πριν.