Συγκινητικός Καρέτσας για την Εθνική: «Ένιωθα περισσότερο Έλληνας, η επιλογή βγήκε από την καρδιά μου»

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας πραγματοποίησε μεγάλη συνέντευξη στο «The Athletic» και μίλησε για την επιλογή που έκανε ώστε να αγωνιστεί με την Εθνική Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας, ένα από τα λαμπρότερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο «The Athletic», μιλώντας για την καριέρα του, τις φιλοδοξίες του και την απόφασή του να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας.

Ο 18χρονος μεσοεπιθετικός της Γκενκ, που θεωρείται ήδη βασικό στέλεχος της «γαλανόλευκης», αναμένεται να απασχολήσει έντονα τη μεταγραφική αγορά το ερχόμενο καλοκαίρι, με κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης να ετοιμάζονται να προσφέρουν «γη και ύδωρ» για την απόκτησή του. Στη συνέντευξή του, ο νεαρός άσος μίλησε για την οικογένειά του, το στυλ παιχνιδιού του και την επιλογή που καθόρισε την εθνική του ταυτότητα.

Αναλυτικά όσα δήλωσε

Για το ποδοσφαιρικό του στυλ:

«Δεν πρέπει να είσαι ρομποτικός, απλά να κάνεις ό,τι σου έρχεται στο μυαλό. Όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση ένας εναντίον ενός, πρέπει να περάσεις τον αντίπαλό σου, να σουτάρεις, να δώσεις μια ασίστ, να κάνεις μια σέντρα. Να παίξεις το ένα-δύο. Αυτό για μένα είναι το όμορφο ποδόσφαιρο».

Για το πρωτάθλημα που προτιμά:

«Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη προτίμηση. Πιστεύω πως με τη σωστή νοοτροπία, μπορώ να ανταπεξέλθω παντού. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα έλεγα τη La Liga, αλλά θα πήγαινα οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε κορυφαία ομάδα. Εξαρτάται από την ευκαιρία που θα παρουσιαστεί εκείνη τη στιγμή».

Για την αλλαγή νοοτροπίας του:

«Απλώς άλλαξα νοοτροπία. Από το να συμβιβάζομαι με τη μετριότητα, στο να θέλω να γίνω ο καλύτερος. Νιώθω ότι είναι μια τεράστια αλλαγή. Μίλησα πολύ με τους γονείς μου, αλλά και με τον Ντέβον Μάες (επικεφαλής απόδοσης της Γκενκ) και τον βοηθό προπονητή Μισέλ Ριμπέιρο. Τον γνωρίζω όλη μου τη ζωή. Μπορούν να μιλήσουν από εμπειρία για τις δύσκολες στιγμές και πώς να τις ξεπερνάς».

Για την έμπνευσή του και τη διαχείριση της πίεσης:

«Πάντα υπάρχει θόρυβος γύρω από έναν ανερχόμενο παίκτη, ειδικά σε τόσο νεαρή ηλικία. Πρέπει να τον μπλοκάρεις και να εστιάσεις στο τι παίκτης θέλεις να γίνεις και πώς θα βοηθήσεις την ομάδα. Έχω εμπνευστεί από τον Μάικλ Τζόρνταν. Δεν λέω ότι θα καταφέρω ό,τι κι εκείνος, είναι σχεδόν αδύνατο. Αλλά η ουσία είναι να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος κάθε μέρα. Έχω εμμονή με αυτό».

Για τις καλές και κακές στιγμές στο ποδόσφαιρο:

«Στο ποδόσφαιρο, ίσως το 60% είναι κακές στιγμές και το 40% καλές. Αλλά οι καλές στιγμές είναι ασύγκριτες. Γι' αυτό στις δυσκολίες, πρέπει απλά να συνεχίζεις. Προσπαθώ να ξεχωρίζω τη ζωή μου από το ποδόσφαιρο. Προφανώς θα δω μεγάλα ματς, όπως το El Clasico ή το Manchester City - Liverpool, αλλά δεν θα περάσω όλο το απόγευμά μου κάνοντας αυτό. Πρέπει να σκέφτεσαι κι άλλα πράγματα, αλλιώς θα τρελαθείς».

Για την οικογένειά του:

«Και οι δύο γονείς μου έκαναν πολλές θυσίες. Ο πατέρας μου ήταν καλός παίκτης, αλλά σταμάτησε για εμένα και τον αδερφό μου. Η μητέρα μου είναι η καρδιά του σπιτιού. Είμαι ευγνώμων γιατί είχα μια πολύ καλή παιδική ηλικία, κάτι που δεν είναι δεδομένο. Ακούς πολλές ιστορίες για παιδιά που μεγαλώνουν δύσκολα. Είχα τους καλύτερους γονείς».

Για τον μικρότερο αδερφό του:

«Είναι ψηλότερος, δυνατότερος και πιο γρήγορος από ό,τι ήμουν εγώ στα 12 του. Θα έλεγα ότι είναι καλύτερος και ελπίζω να γίνει ακόμα καλύτερος. Ποτέ δεν θα τον ζήλευα».

Για την απόφαση να επιλέξει την Ελλάδα αντί του Βελγίου:

«Κάθε φορά που έπαιζα για το Βέλγιο, ένιωθα τιμή. Υπήρχε όμως πάντα ένα περίεργο συναίσθημα, γιατί ήξερα ότι ένιωθα περισσότερο Έλληνας. Η απόφασή μου ήταν αγνή, βγήκε από την καρδιά μου. Αγαπώ την Ελλάδα, ταξιδεύω κάθε χρόνο, είναι το δεύτερό μου σπίτι. Είμαι ευγνώμων για όσα έκανε το Βέλγιο για μένα, αλλά όταν μιλάμε για εθνική ομάδα, πρέπει να επιλέγεις με την καρδιά. Κανείς δεν με πίεσε, ήταν δική μου επιλογή».

Για τη σωματική του ανάπτυξη:

«Σε νεαρή ηλικία δεν ήμουν δυνατός ή γρήγορος, ήμουν μικρόσωμος. Οι άλλοι παίκτες στην ηλικία μου ήταν ήδη πλήρως ανεπτυγμένοι. Το σώμα μου χρειαζόταν χρόνο να αναπτυχθεί, γιατί έχανα τις μονομαχίες. Τεχνικά, όμως, όλοι ήξεραν τι μπορούσα να κάνω».

Για τη χαρά της ασίστ:

«Παίρνω τεράστια χαρά από τις ασίστ, γιατί νιώθω ότι κάνω τους συμπαίκτες μου καλύτερους. Αν ένας επιθετικός περνάει μια δύσκολη περίοδο, μπορείς να τον βοηθήσεις. Είναι καλό για την ομάδα, αλλά και για τον ίδιο τον παίκτη. Νιώθει καλύτερα, και αυτό είναι ένα υπέροχο συναίσθημα».

«Είναι προφανές ότι για έναν επιθετικό παίκτη, δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να σκοράρεις. Για εμένα, όμως, η ασίστ έχει τουλάχιστον την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, αξία».

Για την έμπνευση και την αγάπη του για την ντρίμπλα:

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατά, είχα πάντα μια μπάλα στα πόδια μου. Την ερωτεύτηκα αμέσως. Ο πατέρας μου με ενθάρρυνε συνεχώς να ντριμπλάρω, γιατί πίστευε ότι οι πιο ξεχωριστοί παίκτες είναι οι δημιουργικοί, και διέκρινε αυτό το στοιχείο σε μένα. Περνούσα ώρες βλέποντας βίντεο στο YouTube με τα μεγάλα μου είδωλα — τον Μέσι, τον Ροναλντίνιο, τον Νεϊμάρ, τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο — και μετά έβγαινα έξω για να εφαρμόσω όσα έβλεπα, προσπαθώντας πάντα να είμαι ο εαυτός μου».

«Έπρεπε να ξεπεράσω τον φόβο του να χάσω την μπάλα. Πολλοί προπονητές στις ακαδημίες μου έλεγαν να σταματήσω τις ντρίμπλες και να πασάρω πιο απλά, αλλά ο πατέρας μου επέμενε: "Μη σταματήσεις ποτέ". Και δεν σταμάτησα. Δεν φοβάμαι να δοκιμάσω πράγματα στο γήπεδο. Ακόμα κι αν αποτύχεις τρεις φορές, αν την τέταρτη η ομάδα σου σκοράρει χάρη σε σένα, κανείς δεν θα θυμάται τις προηγούμενες προσπάθειες. Αυτή η μία στιγμή μπορεί να αλλάξει όλη τη ροή του αγώνα».

Για τους παίκτες που θαυμάζει:

«Λατρεύω παίκτες όπως ο Ντόκου, γιατί προσφέρουν κάτι μοναδικό στην ομάδα. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο βλέπουμε πολύ "ρομποτικό" παιχνίδι, κάτι που δεν αντέχω να παρακολουθώ. Το ποδόσφαιρο χρειάζεται δημιουργικότητα. Αυτό είναι που το κάνει όμορφο».