Ο Λεωνίδας Κασελάκης στο Sportal: «Σκύβω το κεφάλι στους γονείς των Τεμπών»

Ένα ακόμη Sportal Guest έφτασε, με καλεσμένο τον Λεωνίδα Κασελάκη! Ο έμπειρος φόργουορντ μιλάει για την καριέρα του και όσους θεωρεί πως τον αδίκησαν, υποκλίνεται στους γονείς των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα των Τεμπών, στέκεται στο πρόβλημα με τα παιδιά και την τεχνολογία, αποκαλύπτει ποιο είναι το απωθημένο του και βγάζει το καπέλο στον Ιωάννη Παπαπέτρου.

Είναι ένας παίκτης που στην διαδρομή του ως τώρα έχει «τρυπήσει» το ταβάνι του με τη σκληρή δουλειά που έχει καταθέσει στο παρκέ και καταθέτει ακόμη καθημερινά σαν να είναι η πρώτη του ημέρα στο γήπεδο!

Ο Λεωνίδας Κασελάκης είναι ένας αθλητής με άποψη που κάθε τι που βγαίνει από το στόμα του είναι μετρημένο και ζυγισμένο με ακρίβεια. Βασική του αρχή είναι πως «για να έχεις γνώμη, πρέπει να έχεις γνώση» και εκεί βάζει τελεία.

Ωστόσο, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sportal μίλησε για τα πάντα όλα. Από την καριέρα του και τη διαδρομή του, εκείνους που τον αδίκησαν, τα νέα παιδιά και τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η Πολιτεία, τα μαθήματα ζωής που πήρε αγωνιζόμενος στον Παναθηναϊκό AKTOR, όπου απελευθέρωσε ένα απωθημένο του και στη συνέχεια βούτηξε στα βαθιά.

Μίλησε για το δυστύχημα των Τεμπών, την όλη διαχείριση που έγινε από τους πολιτικούς και έκλεισε τη συνέντευξη αποθεώνοντας τον Ιωάννη Παπαπέτρου που πρόσφατα ανακοίνωσε την απόσυρση του από το μπάσκετ σε ηλικία 31 ετών.

- Όταν ξεκίνησες να παίζεις μπάσκετ περίμενες ότι θα έκανες την καριέρα που έχεις κάνει ως τώρα και συνεχίζεις με το νέο διετές συμβόλαιο στην Καρδίτσα στα 35 σου χρόνια;

«Να σου πω την αλήθεια όταν ήμουν μικρός η οικογένεια μου δεν είχε καμία σχέση με το μπάσκετ ούτε ο πατέρας μου, ούτε η μητέρα μου, αλλά είχα τρέλα με αυτό το άθλημα. Συνέπεσε τότε να είναι και η άνοδος των Σικάγο Μπουλς με τον Μάικλ Τζόρνταν με την ταινία το Space Jump. Είχα πορωθεί με το άθλημα, ήθελα να το βλέπω συνέχεια στην τηλεόραση και φανταζόμουν τον εαυτό μου να παίζω σε μεγάλα γήπεδα με πολύ κόσμο. Προφανώς, όταν είσαι μικρός έχεις τέτοια όνειρα, όσο μεγαλώνεις βλέπεις πως για να γίνει κάτι τέτοιο είναι πιο δύσκολο. Το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά προφανώς δούλεψα πολύ για να καταφέρω όσα είχα καταφέρει και δουλεύω ακόμη για να συνεχίσω να τα έχω...».

- Ποιο είναι το μυστικό για να μπορείς να βρίσκεσαι στο υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια; Θεωρείς πως η επιτυχία προέρχεται από την αφοσίωση και την αδιάκοπη προσπάθεια;

«Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο καθορίζει την διάρκεια σου ως αθλητής. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να εστιάσουμε σε κάποια πράγματα. Στο περιβάλλον του αθλητή είναι πολύ σημαντικό ιδιαίτερα στην μικρή ηλικία, αλλά και μετέπειτα. Να υπάρχει ηρεμία και να σε αφήνει όλο αυτό το περιβάλλον, είτε το προσωπικό είτε το επαγγελματικό να εστιάσεις στο στόχο που είναι να βελτιώνεσαι και να γίνεσαι καλύτερος στο γήπεδο. Σίγουρα παίζει ρόλο το ταλέντο η οξυδέρκεια σου και το πόσο το αγαππάς, το θέλεις...

Για μένα προπόνηση είναι να βλέπω ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου στην τηλεόραση, είτε και χαμηλού επιπέδου. Έχω μια τέτοια λόξα, να παίρνω πράγματα. Μπορεί να πάρω πράγματα από τον οποιοδήποτε σε οποιοδήποτε επίπεδο. Οπότε και αυτό το θεωρώ βελτίωση. Είναι κάτι που δεν σταματά και νομίζω ότι πέρα από το ταλέντο που έχεις και τη δουλειά που βάζεις είναι και το πόσο συγκέντρωση θα βάλεις μέσα σ’ αυτό».

«Με αδίκησε ο κόουτς Σάκοτα στην ΑΕΚ, γενικά αν δεν είσαι mentally tough νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σε αδικήσουν»

- Αισθάνθηκες ποτέ ότι σε αδίκησαν και πως αντέδρασες; Με το θυμικό ή το άφησες να περάσει και πήγες παρακάτω;

«Έχουν υπάρξει στιγμές που έχω νιώσει αδικία. Όταν ήμουν στην ΑΕΚ θεωρώ ότι ο κόουτς Σάκοτα δεν μου έδωσε τις ευκαιρίες που ενδεχομένως θα έπρεπε να μου δώσει, ή θεωρούσα εγώ ότι άξιζα να μου δώσει, αλλά όλο αυτό το δούλεψα πολύ στο μυαλό μου και κατάφερα να το κάνω κίνητρο στην επόμενη χρονιά στην Κηφισιά, ώστε να βγω ο πιο βελτιωμένος παίκτης. Δηλαδή ήταν κάτι που δεν μου έκοψε τα πόδια, μου έδωσε κίνητρο, μου έδωσε φλόγα για να μπορέσω να κάνω ένα καμ-μπακ και να δείξω ότι μπορώ να παίξω στο πιο υψηλό επίπεδο. Από την άλλη να μην παρεξηγηθώ ο κάθε προπονητής θέλει να κερδίζει. Εκείνος είχε μια άλλη φιλοσοφία, εγώ είχα κάποια άλλα στάνταρ που θεωρούσα ότι θα έπρεπε να τα διεκδικήσω και γι’ αυτό μπορεί να ήρθαμε σε μια σύγκρουση μέσα στο γήπεδο, χωρίς να συμβαίνει κάτι παραπάνω.

Από κει και πέρα, μπορεί να σε αδικήσουν, μια φορά, να σε αδικήσουν δυο, κάποια στιγμή τον δρόμο σου θα τον βρεις. Όταν αυτό που βάζεις εσύ είναι η συνέπεια, είναι η δουλειά, ο χαρακτήρας σου που σε τέτοιες δυσκολίες χαλυβδώνει αντί να γίνεται πιο μαλακός, νομίζω ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα την επόμενη χρονιά να δείξεις ότι άξιζες ή την μεθεπόμενη. Κάποια στιγμή θα σου δοθεί η ευκαιρία να δείξεις ότι αξίζεις και θα πάρεις αυτό που σου αναλογεί. Δεν θεωρώ ότι κανένας μου έκοψε τον δρόμο και δεν μπορώ να το ακούω αυτό γενικότερα. Προφανώς, σε κάποια πράγματα παίζει ρόλο το τάιμινγκ, αλλά δεν νομίζω ότι κάποιος αθλητής στο τέλος της καριέρας του παίρνει λιγότερα από όσα άξιζε επειδή κάποιος τον αδίκησε».

- Είναι ένα σημείο καμπής για κάποιους αθλητές, να αντιδράσουν αρνητικά, να έρθουν σε σύγκρουση, να τα παρατήσουν; Γιατί πολλοί εγκαταλείπουν την προσπάθεια...

«Αν ένας αθλητής δεν είναι σκληρός για κάτι τέτοιο, γιατί η δουλειά του αθλητή είναι πολύ σκληρή. Πίστεψε με ούτε οι ίδιοι μου οι συγγενείς δεν καταλαβαίνουν το πόσο δύσκολο είναι να είσαι αφοσιωμένος σε κάτι. Να μην έχεις ρεπό, Πάσχα, Χριστούγεννα, η οικογένεια σου να μην σε χαίρεται, να σε κοιτάει το παιδί σου και να λέει μπαμπά που πας. Ή να πηγαίνει το παιδί σου με τη γυναίκα σου σ’ ένα τραπέζι και να ρωτάνε που είναι ο μπαμπάς και να λέει ο μπαμπάς κάνει βάρη. Όταν το μαθαίνω πληγώνομαι. Αν δεν καταλάβεις ότι είναι κάτι σκληρό όλο αυτό.

Πέρα από το συνηθισμένο είναι κάτι διαφορετικό, αν δεν μπορέσεις εσύ να μπεις μέσα σ’ αυτό να γίνει κτήμα σου, να σου αρέσει κιόλας δεν μπορείς να κάνεις την υπέρβαση. Άρα η θα σε αδικήσει κάποιος τώρα ή αργότερα αν δεν έχεις το χαρακτήρα να ανταποκριθείς. Το νούμερο ένα ταλέντο που πρέπει να έχεις ένας αθλητής που ξεκινάει τώρα είναι η σκληράδα στο χαρακτήρα του. Αυτό που λένε οι αμερικανοί mentally tough. Αν δεν είσαι mentally tough νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σε αδικήσουν, αυτό είναι σίγουρο».

«Οι γονείς νιώθουν τύψεις και εξαγοράζουν τον χαμένο χρόνο στα παιδιά με το κινητό»

- Πηγαίνεις στο γήπεδο πρώτος και φεύγεις τελευταίος. Συνήθως αυτό δεν συμβαίνει με τα νέα παιδιά. Θεωρείς ότι είναι και ένας από τους λόγους που δεν υπάρχουν πλέον ταλέντα σε ποσότητα όπως παλιότερα;

«Είναι κοινωνικό ζήτημα κατεξοχήν. Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί στα 14, 15, 17 να αφοσιωθεί σ’ αυτό όταν ξέρει ότι το ποσοστό των αθλητών που θα ζήσει μέσα από αυτό και θα εξασφαλίσει ένα σημαντικό κομμάτι από το μέλλον του είναι πολύ μικρό. Οι Έλληνες παίκτες πάνε όλο και πιο πίσω, είτε λόγω έξι ξένων στο πρωτάθλημα, είτε οι ίδιοι δεν είναι τόσο καλοί αθλητές. Και δεν είναι τόσο καλοί αθλητές, γιατί η κοινωνία μας έχει ένα μοντέλο, όπου ο μπαμπάς και η μαμά δουλεύουν από 8 ώρες θα τα μεγαλώνουν τα παιδικά η νταντά η μια γιαγιά που δεν είναι γονιός, οπότε αυτός ο άνθρωπος θα είναι πιο ανεκτικός προς το παιδί και δεν θα είναι όσο αυστηρός πρέπει σε εισαγωγικά και να του βάλει κάποια όρια ή να του δείξει ένα δρόμο έξω από τη βολή του.

Οι γονείς από την άλλη νιώθουν τύψεις που αναγκάζονται να δουλεύουν 8 και 12 ώρες ο καθένας, οπότε το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι να το παίξουν καλοί στο παιδί τους και να εξαγοράσουν τον χαμένο χρόνο με μια χειρονομία πάρε το κινητό και δες ότι θέλεις αφού σ’ ευχαριστεί επειδή γκρινιάζεις και δεν θέλω να γκρινιάζεις με μένα εδώ. Και αυτό όλο φέρνει σαν αποτέλεσμα τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία να μάθουν ότι δεν θα βγούμε έξω να σπρωχτούμε, να τσαλακωθούμε, να ανταγωνιστούμε. Να παίξουμε ένα μονό για να πάρουμε τη μπασκέτα και να παίξεις αλλιώς δεν θα ξαναπαίξεις για το υπόλοιπο της ημέρας και θα κάθεσαι να βλέπεις. Αυτό έχουν οι αμερικάνοι, βλέπουμε τη νοοτροπία τους. Έρχονται εδώ και...δαγκώνουν! Για πιο λόγο, γιατί έχουν συνηθίσει να το κάνουν. Εμείς έχουμε συνηθίσει πλέον στο τάμπλετ. Με χαρά να ακούσω έναν πολιτικό που να έχει ένα σχέδιο για όλο αυτό...».

- Εσύ υπέγραψες ένα νέο συμβόλαιο με την Καρδίτσα πρόσφατα. Σκέφτηκες καθόλου πως πλέον αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για να κλείσεις πίσω σου την πόρτα σ’ ένα γήπεδο μπάσκετ;

«Είμαι πολύ συνειδητοποιημένος, ξέρω ότι κάποια στιγμή θα έρθει αυτό. Νιώθω καλά στα πόδια μου, έχω επενδύσει σ’ αυτή τη ζωή για να μπορώ να ανταπεξέλθω σε μεγαλύτερη ηλικία, άρα πλέον το κομμάτι της ηλικίας να το βλέπω θετικά με την έννοια της εμπειρίας. Αυτή τη στιγμή επικεντρώνομαι στο αγωνιστικό κομμάτι. Όταν μπαίνω στις τέσσερις γραμμές δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο. Οι σκέψεις υπάρχουν, κοιτάζω και το μετά όταν είμαι ήρεμος, αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω καλά και για μένα η ηλικία είναι ένα νούμερο, έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου».

«Στον Παναθηναϊκό απελευθέρωσα ένα απωθημένο μου να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο»

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες όλα αυτά τα χρόνια ανταγωνιζόμενος μεγάλους αθλητές στο παρκέ;

«Η διετία που ήμουν στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ σημαντική. Απελευθέρωσα ένα απωθημένου μου, γιατί είχα απωθημένο να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο και να νιώσω σημαντικός εκεί. Κάτι το οποίο έγινε σ’ αυτή τη διετία, με μια ομάδα με τεράστια ιστορία, με τεράστια πρέπει, με πίεση, με κόσμο. Βέβαια, πέσαμε στον covid την πρώτη χρονιά αλλά όπως και να ‘χει ένιωθες την πίεση. Παρόλο που η ομάδα δεν ήταν στα καλά της, δεν είχε υψηλό μπάτζετ, αλλά έβλεπες ότι παρόλο που έπαιζες με την ΤΣΣΚΑ που ήταν το φαβορί για την Ευρωλίγκα έπρεπε να την κερδίσεις! Έβλεπες ότι το πρέπει υπάρχει.

Όλη αυτή η διαδικασία με έκανε να νιώσω καλά μέσα μου ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σ’ αυτό το επίπεδο. Πήρα πολλά πράγματα από τον Παπαπέτρου, τον Νέντοβιτς, τους προπονητές μου, είδα πως δουλεύουν σε υψηλό επίπεδο και αυτό θα με βοηθήσει στο μελλοντικό κομμάτι στο προπονητικό εφόσον το ακολουθήσω. Είναι μια διετία που πέρα από τους τίτλους που κερδίσαμε μου δίνει εμπειρίες και για το μετά».

- Ποια είναι για σένα η καλύτερη πεντάδα του ελληνικού πρωταθλήματος όλων των εποχών;

«Είναι πολλά τα γκαρντ, αλλά θα πω τον Διαμαντίδη στον άσο, δεν μπορώ να μην βάλω τον κόουτς Βασίλη Σπανούλη, το δικαιούνται. Στο «3» θα βάλω τον Σισκάουσκας, στο «4» θα βάλω Ματίας Σμόντις και στο «5» θα έλεγα Μπατίστ όσον αφορά τη διάρκεια, αλλά σαν κλάση θα βάλω τον Ράτζα. Ο καθένας στην εποχή του. Μπορεί να παίρναμε και ως έκτο παίκτη τον Αλφόνσο Φορντ τον αείμνηστο να τον είχαμε σαν σκόρερ για να αλλάζει τον ρυθμό».

«Όταν είσαι γονιός, έχεις χάσει το παιδί σου και το πενθείς κάθε ημέρα, είναι στα όρια της πρόκλησης να ακούς κάποιους ανθρώπους να σου κουνάνε το δάχτυλο»

- Ζούμε σ’ ένα περιβάλλον δυστοπικό (σ.σ. κυριαρχούν οι φανταστικές και αρνητικές ή δυσάρεστες συνθήκες). Σε φοβίζει αυτό με δεδομένο ότι μεγαλώνεις και εσύ δυο κορίτσια; Να αναφερθούμε πρώτα στα Τέμπη, όλη τη διαχείριση που έγινε, το συλλαλλητήριο...

«Δεν μπορώ να μην συμπαρασταθώ όσο μπορώ να εκφράσω τα συλλυπητήρια στους γονείς που πενθούν κάθε ημέρα. Κάποια πράγματα που ακούω ότι δέχονται απειλές, ή τέλος πάντων προσπαθούν να τους φιμώσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι κάτι ανεκδιήγητο. Από την άλλη, βλέπουμε πως πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να το καπηλευτούν όλο αυτό και με τον λαϊκισμό που μας χαρακτηρίζει γενικότερα σαν λαό, μας αρέσουν τα βαρύγδουπα, τα συνθήματα, δεν κοιτάμε την ουσία καθόλου, αλλά μόνο το πως μπορούμε να τσεπούμε λίγα παραπάνω ευρώ, βλέπουμε ότι όλο αυτό αισχρά η αντιπολίτευση προσπαθεί να το καπηλευτεί. Τουλάχιστον αυτό διακρίνω εγώ. Από την άλλη βλέπουμε σε άλλες χώρες σε αντίστοιχα δυστυχήματα παραιτείται στο... έτσι ο πρωθυπουργός.

Εδώ δυο μήνες μετά το δυστύχημα που έγιναν οι εκλογές ο συγκεκριμένος υπουργός ξανακατέβηκε για να επιβραβευθεί για το έργο του και βγήκε! Να δεχθώ ότι ο κ. Καραμανλής έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει για να τελειώσει το έργο της τηλεδιοίκησης. Δεν έχεις την ευθιξία, το πένθος και μόνο κάποιων ανθρώπων να μην θέσεις ξανά την υποψηφιότητα σου; Να μην κατέβεις στις εκλογές, να κάτσεις στο σπίτι σου, να ξεκουραστείς. Εγώ λέω τα έχεις κάνει όλα σωστά, αλλά στο εξωτερικό αυτό που κάνουν κατά κόρον είναι να διαφυλάσουν τους θεσμούς. Αν ο κ. Μητσοτάκης, ειλικρινά θα είχε τον απεριόριστο σεβασμό μου, αν έλεγε ξέρετε παιδιά δεν μπορώ να το διαχειριστώ και επειδή έχουν γίνει λάθη απο εμάς παραιτούμε! Πραγματικά θα του έβγαζα το καπέλο, θα είχε αυτός ο άνθρωπος τον σεβασμό μου. Όταν όμως βλέπεις ότι ουσιαστικά παρατείνεις τις εκλογές για να φύγει το πένθος των Τεμπών και μετά όταν βλέπεις ότι στα συλλαλητήρια επανέρχεται όλο αυτό και κάνεις κινήσεις εξαγοράς στην ουσία της κοινής γνώμης, βλέπεις ότι έχεις με την καρέκλα μια σχέση ερωτική!

Για να μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο όποιος μπαίνει στην πολιτική είτε είναι πρόεδρος κόμματος, είτε βουλευτής, μπαίνει για να κονομήσει! Για να παίρνουν καλύτερα χρήματα απ’ ότι παίρνουν, για να έχουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και όταν σταματήσουν την πολιτική να είναι εύκολο να ανοίξουν κάποιες πόρτες για το επάγγελμα τους ή με οτιδήποτε καταπιαστούν. Αν ρωτήσετε όλους τους έλληνες ξέρουν πως κάτι εκεί έγινε περίεργο... Θέλω να είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, θέλω να πιστεύω στο τέλος της ημέρας θα βγουν στο φως και οι υπαίτιοι γι’ αυτό το δυστύχημα και θα έχουν λίγο ευθιξία κάποιοι υπεύθυνοι να μην προκαλούν. Γιατί όταν είσαι γονιός και έχεις χάσει το παιδί σου και το πενθείς κάθε ημέρα είναι στα όρια της πρόκλησης για να μην πω κάτι πιο βαρύ, να ακούς κάποιους ανθρώπους να σου κουνάνε το δάχτυλο».

«Η αφοσίωση του Παπαπέτρου πρέπει να διδάσκετε»

- Κλείνοντας, θέλω να μου κάνεις ένα σχόλιο με αφορμή το αιφνίδιο τέλος της καριέρας του Ιωάννη Παπαπέτρου για τον οποίο έκανες και εσύ μια ανάρτηση. Υπήρξατε και συμπαίκτες. Ξαφνιάστηκες;

«Είναι τιμή μου που υπήρξα συμπαίκτης με τον Ιωάννη. Για μένα είναι υπόδειγμα επαγγελματία αθλητή, η αφοσίωση του πρέπει να διδάσκετε. Είναι ένα παιδί που δεν το διαφήμιζε κιόλας αυτό. Εγώ ήξερα το πρόβλημα που είχε στο γόνατο του, δεν είχαμε μιλήσει για να μου πει ότι σταματάει, ήξερα όμως ότι περνάει δύσκολα με την έννοια ότι έπρεπε για να κάνει μια προπόνηση να είναι 1,5 ώρα πριν στο γυμναστήριο για να το δένει όσο μπορεί, να το γυμνάζει, να το ζεσταίνει, να παίζει με χάπια, είναι κάτι που δεν είναι εύκολο. Να συμβαίνει συνέχεια και να έχεις και την πίεση ότι αν δεν πας καλά η για κάποιο λόγο μπεις και δεν αποδώσεις να έχεις την πίεση και την κριτική την κακεντρεχή που «έτρωγε» ανά τακτά διαστήματα. Για μένα είναι μεγάλος αθλητής, θέλω να του ευχηθώ να έχει υγεία, ξέρω ότι η απόφαση του είναι απόλυτα συνειδητή».