){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Η ζωή του Φρανκ Ντιλικινά όπως την διηγήθηκε εκείνος το 2017.
Ο Φρανκ Ντιλικινά, ο νέος παίκτης του Ολυμπιακού, είχε κάθε άλλο παρά ρόδινη ζωή.
Το 2017, είχε διηγηθεί την συγκλονιστική ιστορία της οικογένειάς του, στο «Players Tribune».
Αναλυτικά η ιστορία ζωής του Ντιλικινά όπως τα διηγήθηκε στο «Players Tribune»
)
13:30 - 26.09.2025
O Nτιλικινά και η συνομιλία με τον Μάικλ Τζόρνταν: «Μου είπε το πιο απίστευτο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ»
Το Sportal θυμήθηκε την απίστευτη ιστορία που είχε μοιραστεί ο Φρανκ Ντιλικινά στο «Τhe Players Tribune» για την ξεχωριστή συνομιλία που είχε με τον Μάικλ Τζόρνταν.
Το NBA ήταν το όνειρό μου. Πάντα. Το όνειρό μου. Η οικογένειά μου ήρθε στην Ευρώπη από τη Ρουάντα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Η μητέρα μου δραπέτευσε με τους δύο μεγαλύτερους αδερφούς μου, τον Μπράις και τον Ιβ, πριν καν γεννηθώ. Πήγαν πρώτα στο Βέλγιο, και εγώ γεννήθηκα εκεί και μετά μετακομίσαμε στη Γαλλία όταν ήμουν μικρός.
Για πολύ καιρό, δεν ήξερα τίποτα για το τι είχε περάσει η οικογένειά μου στον πόλεμο. Στο μυαλό μου, ήμουν απλώς ένα Γαλλόπαιδο. Μου άρεσε να παίζω βιντεοπαιχνίδια και μου άρεσε το μπάσκετ. Τα αδέρφια μου με πήγαιναν στο γήπεδο για να παίξουμε ένας εναντίον ενός και με χτυπούσαν. Μετά επιστρέφαμε σπίτι και παίζαμε NBA 2K .
Απλώς λάτρευα το μπάσκετ. Δεν ξέρω γιατί, απλώς το λάτρευα. Ήθελα πάντα να μένω ξύπνια όλη νύχτα και να βλέπω τους αγώνες του NBA στην τηλεόραση με τα αδέρφια μου, αλλά η μαμά μου μου έλεγε όχι. Ήταν νοσοκόμα και δούλευε σαν τρελή. Είχε δύο διαφορετικά μέρη που πήγαινε στη δουλειά, οπότε όταν γύριζε σπίτι ουσιαστικά μαγείρευε για εμάς και μετά πήγαινε για ύπνο. Όταν κοιμόταν, δεν την πείραζες.
Θυμάμαι λοιπόν, κατά τη διάρκεια των τελικών του NBA του 2007, ήμουν οκτώ χρονών και ήθελα τόσο πολύ να μείνω ξύπνια και να παρακολουθήσω. Ήταν οι πρώτοι τελικοί του LeBron, εναντίον του Tony Parker και των Spurs. Έπρεπε να παρακολουθήσω. Παρακάλεσα τη μαμά μου. Είπε με τίποτα.
Πήγα για ύπνο, αλλά ήξερα ότι τα αδέρφια μου ήταν έξω στο σαλόνι και το παρακολουθούσαν, οπότε δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Συνέχισα να έβγαινα από το δωμάτιό μου παρακαλώντας τους.
Είπαν, «Όχι, κοιμήσου!» Παρακαλώ, παρακαλώ. Μετά από τόσα πολλά παρακάλια, εκνευρίστηκαν τόσο πολύ μαζί μου που είπαν, «Εντάξει, μπορείς να παρακολουθείς, αλλά σκάσε. Μην κάνεις τίποτα!
Δεν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε τη μαμά. Έτσι παρακολουθήσαμε όλο το παιχνίδι με πολύ χαμηλή ένταση, χωρίς να βγάζουμε ούτε έναν ήχο. Ο Τιμ Ντάνκαν έκανε κάτι καταπληκτικό και τρελαινόμασταν... αλλά σιωπηλά. Ξέρεις, κουνώντας τα χέρια μας, αρπάζοντας ο ένας τον άλλον, λέγοντας «ΤΟ ΕΙΔΕΣ;». Αλλά πραγματικά σιωπηλά.
Είναι μια υπέροχη ανάμνηση για μένα.
Ήξερα ακόμα και από οκτώ χρονών ότι ήθελα να παίξω κάποια μέρα στο NBA. Τα αδέρφια μου με στήριξαν πραγματικά σε αυτό το όνειρο, ακόμα και με έναν τρόπο που μπορεί να φαίνεται αστείος αν δεν τους καταλαβαίνεις. Όπως όταν πηγαίναμε στο γήπεδο - όταν λέω ότι με χτυπούσαν, εννοώ πραγματικά ότι με χτυπούσαν. Ήμουν οκτώ! Αλλά χωρίς έλεος. Με μπλοκάρουν, στέλνουν την μπάλα στον αέρα σαν τον Ντουάιτ Χάουαρντ.
Μου λένε, «Εντάξει, αν θέλεις να τα καταφέρεις, πρέπει να δουλέψεις σε αυτή την κίνηση, πρέπει να παίξεις με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να είσαι σκληρός»
«Θεέ μου, η μαμά μου και τα αδέρφια μου το έζησαν πραγματικά αυτό»
Κάτι που δεν θα ξεχάσω επίσης, ήταν η θλίψη στα μάτια των αδερφών μου....
Ήξερα ότι είχαν έρθει από τη Ρουάντα και ότι ήθελαν μια καλύτερη ζωή, αλλά κάθε φορά που ρωτούσα τους αδελφούς μου για τη Ρουάντα, έλεγαν: «Δεν θέλετε να ξέρετε. Απλώς ξεχάστε το».
Ήξερα ότι υπήρχαν κάποια βιβλία για τη Ρουάντα και τον πόλεμο στη βιβλιοθήκη του πατριού μου. Έτσι, μια μέρα μπήκα κρυφά εκεί μέσα και άνοιξα αυτό το μεγάλο βιβλίο.
Δεν καταλάβαινα όλες τις λέξεις, αλλά είδα όλες αυτές τις φωτογραφίες από τον πόλεμο...
Πτώματα παντού στο έδαφος. Όχι στρατιώτες. Γυναίκες και παιδιά
Και αυτό ήταν όλο που είχα να δω. Έκλεισα το βιβλίο και το έβαλα πίσω στη θέση του.
Και σκεφτόμουν, «Θεέ μου. Η μαμά μου και τα αδέρφια μου ήταν εκεί; Πραγματικά το έζησαν αυτό;
Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!
Δεν είπα σε κανέναν για το βιβλίο. Έκανα πως δεν το γνώριζα ποτέ. Αλλά όταν είδα αυτή τη φωτογραφία, άρχισα πραγματικά να καταλαβαίνω γιατί όλοι στην οικογένειά μου δούλευαν τόσο σκληρά. Προσπάθησα να κάνω το ίδιο πράγμα, αλλά μόνο με το μπάσκετ.
){kind=small}
Ολυμπιακός ){kind=small}
Ευρωλίγκα )
)
)
)
)
)