Πιστιόλης: «Όταν δούλεψα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατάλαβα ότι δεν ξέρω τίποτα από μπάσκετ - Ο Σάρας πήρε αυτό που του άξιζε»

Ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ανδρέας Πιστιόλης, μίλησε στο σερβικό «Mozzart Sport» στην Αθήνα όπου βρίσκεται εδώ και λίγες ημέρες για χάρη του Head Coaches Congress.

Ο Ανδρέας Πιστιόλης βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στην Αθήνα, ενόψει του Head Coaches Congress και μίλησε στο σερβικό μέσο, «Μozzart Sport» σχετικά με την πορεία του στο μπάσκετ, αλλά και για όλα όσα έμαθε πλάι στον πολύπειρο προπονητή, Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

«Όταν ήμουν βοηθός, υπήρχαν έως και ένας χρόνος επιτυχίας για τον σύλλογό μας, λόγω της Ευρωλίγκας και άλλων πραγμάτων. Τώρα η εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική, επειδή είμαι ο πρώτος προπονητής ενός τόσο μεγάλου οργανισμού. Είναι ακόμη μεγαλύτερη επειδή κέρδισα δύο τρόπαια σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο»,

«Ένας προπονητής μπορεί να είναι σπουδαίος, και οι τίτλοι είναι αυτό που θυμάσαι, και είναι κάτι τεράστιο για μένα να ηγούμαι του οργανισμού ανεξάρτητα από παίκτες, να γίνω πρωταθλητής, να κερδίσω δύο τρόπαια, τρία με το Supercup, το οποίο επίσης κερδίσαμε. Έχουμε δείξει πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έχω Πάντα πίστευα ότι μπορώ να γίνω προπονητής και να κάνω αυτή τη δουλειά, είναι διαφορετικό όταν αποδεικνύεις ότι μπορείς να το κάνεις με τον σωστό τρόπο.»

Αναφορικά με το πότε κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να μπει μόνος του στα προπονητικά νερά: «Ήρθε σιγά σιγά, με την πάροδο του χρόνου. Όσο περισσότερο δούλευα, άρχισα να νιώθω ότι ήμουν καλύτερα εξοπλισμένος για τη δουλειά, ότι μπορούσα να δώσω περισσότερα. Ο ρόλος μου, ο οποίος ήταν εξαιρετικός και είμαι ευγνώμων που μπορούσα να είμαι βοηθός σε αυτό το επίπεδο μπάσκετ, άρχισε σιγά σιγά να με περιορίζει. Ουσιαστικά, ξεκίνησα με το γεγονός ότι δεν σκεφτόμουν καν να εργάζομαι ανεξάρτητα, σε σημείο που σιγά σιγά μου ήρθε η ιδέα, άρχισα να ζητάω περισσότερα. Η επιθυμία των ανθρώπων να είναι ανεξάρτητος στη δουλειά μου ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα, οι παίκτες άρχισαν να με ρωτούν πότε θα γινόμουν ο πρώτος προπονητής... Συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο ότι ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά για να δουν και οι άλλοι τα αποτελέσματα. Όσο περισσότερο περνούσε ο χρόνος και όσο περισσότεροι παίκτες ρωτούσαν, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν για μένα ότι ο κόσμος είχε εμπιστοσύνη σε μένα, και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω και ότι έπρεπε να κάνω το επόμενο βήμα».

Για το αν είναι μεγάλη ευλογία να ξεκινά κανείς ως βοηθός προπονητών: «Απολύτως! Όταν ο Ζέλικο και ο Δημήτρης με προήγαγαν στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού, κατάλαβα όλη την κατάσταση έτσι απλά - σαν μια ευκαιρία που δεν έχουν όλοι. Ένιωσα την εμπιστοσύνη που είχαν σε μένα ως μια μεγάλη ανταμοιβή για όλη τη δουλειά και την προσπάθεια, ως κάτι μεγάλο στη ζωή μου μετά την εργασία μου στις μικρές κατηγορίες του Παναθηναϊκού» , λέει ο Πιστιόλης και τονίζει:«Πράγματα που έμαθα δεν θα τα είχα μάθει πουθενά από αυτούς, ούτε καν σε 20 χρόνια. Δεν είναι μόνο οι προπονητές με τους οποίους έχω συνεργαστεί, οι άνθρωποι με τους οποίους έχω βρεθεί κοντά μου. Είχα έναν πραγματικό πλούτο γνώσεων και μια κατάσταση που κανένα χρηματικό ποσό σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορούσε να πληρώσει. Με βοήθησε πολύ και με πήγε στο επόμενο επίπεδο. Όπως είπα, όταν μου έδωσαν προαγωγή, νόμιζα ότι ήμουν καλός προπονητής. Συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι καθόλου προπονητής, αλλά ναι, μπορεί να γίνω αν συνεχίσω. Δουλεύοντας. Η εμφάνισή μου στην αρχή και μετά, όλα είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Δεν ήμουν ούτε κατά διάνοια κοντά στην κατανόησή τους για το μπάσκετ και στο πώς έβλεπαν το παιχνίδι. Η εμπειρία μαζί τους άλλαξε τη ζωή μου, έμαθα πολλά από αυτούς .

Σχετικά με το ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες παγίδες στην πορεία εξέλιξης ενός προπονητή; «Όταν αποκτάς τις πρώτες σου εμπειρίες και αρχίζεις να τις εφαρμόζεις, προχωράς λίγο και μετά νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή και εκεί είναι που πολλοί σκοντάφτουν, κάτι που σταματά την περαιτέρω ανάπτυξή τους. Όταν δούλεψα με τον Ζέλικο, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι δεν ήξερα τίποτα για το μπάσκετ, και αυτή η συνειδητοποίηση με βοήθησε να μάθω ακόμα περισσότερα. Με βοήθησε πολύ, γιατί αν νόμιζα ότι τα ήξερα όλα, πιθανότατα θα είχα κάνει λάθος. Σε όλη την καριέρα μου, όσο περισσότερο παρακολουθούσα μπάσκετ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι έχω περισσότερα νέα πράγματα να μάθω. Ποτέ δεν ξέρεις το τέλος του μπάσκετ, υπάρχει πάντα κάτι νέο που μπορείς να καταλάβεις και να εφαρμόσεις στη δουλειά σου. Ταυτόχρονα, μου αρέσει να λέω ότι κάποιοι άνθρωποι είναι καλά εξοπλισμένοι για να κάνουν αυτή τη δουλειά, αλλά εξαφανίζονται γρήγορα επειδή ακολουθούν συντομεύσεις, δεν δείχνουν αρκετή υπομονή για να γίνουν προπονητές και δεν υπάρχουν συντομεύσεις που μπορούν να επιταχύνουν την πορεία ανάπτυξής σου, για να σε κάνουν καλό ειδικό. Πρέπει να «αιμορραγήσεις» πολύ, να δουλέψεις και να υποφέρεις, για να φτάσεις από το σημείο Α στο σημείο Β και να προοδεύσεις. Οι άνθρωποι που δεν έχουν αρκετή υπομονή απλώς εξαφανίζονται. Είναι Είναι πάντα σημαντικό να έχεις έναν μέντορα, κάποιον που έχει κάνει αυτή τη δουλειά πολύ περισσότερο από εσένα και μπορεί να σε καθοδηγήσει .

Σχετικά με τον Μίλος Τεόντοσιτς και τον Βασίλη Σπανούλη: «Είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά η επίδραση που είχαν στο μπάσκετ ήταν τεράστια. Διαφορετικοί τύποι παικτών, διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά και οι δύο σπουδαίοι. Είμαι χαρούμενος που συνεργάστηκα και με τους δύο, αλλά και με άλλους παίκτες όπως ο Χάρας ή ο Διαμαντίδης... Ήταν διαφορετικοί άνθρωποι. Εδώ, θα σας δώσω ένα παράδειγμα... Όταν είδα το "The Last Dance", την ιστορία του Μάικλ Τζόρνταν και των Σικάγο Μπουλς, τα πράγματα που άκουσα και είδα σε αυτό το ντοκιμαντέρ μου θύμισαν τον Σπανούλης. Είναι αυτός. Ένας απίστευτος ανταγωνιστής, γεμάτος αυτοπεποίθηση και εργασιακή ηθική. Έχει ακόμα ένα τεράστιο ταβάνι στην προπονητική του καριέρα. Θα είναι η πρώτη του πλήρης σεζόν στην Ευρωλίγκα. Θα δούμε το πλήρες δυναμικό του εκεί » .

Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!

Σχετικά με τον πρωταθλητή Ευρώπης, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: «Κοιτάξτε, ο Σάρας θα μπορούσε εύκολα να είχε κερδίσει τον τίτλο πριν. Αλλά, ξέρετε, η δουλειά μας είναι μερικές φορές άδικη και πολύ δύσκολη. Υπάρχει μόνο ένας πρωταθλητής και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα γίνεις ένας. Επιστρέφοντας στην αρχή της συνέντευξης, πολλοί προπονητές δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να εργαστούν στην Ευρωλίγκα, να είναι ανταγωνιστικοί και να παίξουν για τίτλους. Ο Σάρας έκανε καλά τη δουλειά του, ήταν πάντα παρών, απλώς χρειαζόταν αυτό το επιπλέον βήμα για να επιβεβαιώσει ότι ήταν αυτό το είδος προπονητή, αν και προσωπικά γνώριζα ότι ήταν ακόμη και «Ωστόσο, είναι μια διαφορετική ιστορία όταν κερδίζεται. Πιστεύω ότι ο τίτλος που κέρδισε ο Σάρας σε βάζει σε μια ειδική ομάδα προπονητών, σε μεταμορφώνει. Έχει ήδη αποδείξει τον εαυτό του μέσα από το μπάσκετ που έχουν παίξει οι ομάδες του, γι' αυτό και ο κόσμος πιστεύει σε αυτόν». Πήρε αυτό που του άξιζε και αυτό σίγουρα τον τοποθετεί στην ελίτ .