O Tζος Τσίλντρες μίλησε για τη συμμετοχή του με τον Ολυμπιακό στο Final Four του 2010 στο Παρίσι.
Με αφορμή την συμμετοχή στο Final Four του Άμπου Ντάμπι, του 14ου στην ιστορία της ομάδας, η επίσημη σελίδα του Ολυμπιακού μίλησε με τους πρωταγωνιστές των 13 προηγούμενων συμμετοχών, με τον Τζος Τσίλντρες να μιλά για την χαμένη ευκαιρία στο Final Four το 2010 στο Παρίσι.
Αναλυτικά όσα αναφέρει το Olympiacosbc.gr:
To κάρφωμά του στο φινάλε του ημιτελικού του Final 4 του Παρισίου, κόντρα στην Παρτιζάν, μετά από airball σε τρίποντο του Τεόντοσιτς με το οποίο το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, είναι μια φάση απόλυτα συνδεδεμένη τόσο με τον ίδιο, όσο και με το Final 4 του 2010. Ο Τζος Τσίλντερς πάντως, μιλώντας στο Olympiacosbc.gr, από το Final 4 του 2010, θυμάται πιο έντονα τον κόσμο στις κερκίδες, να φωνάζει με πάθος, κάνοντάς τον να νιώθει ταυτόχρονα «το βάρος της ιστορίας, τις προσδοκίες και το μέγεθος της στιγμής».
- Ερχόμενος από το ΝΒΑ στην Ευρωλίγκα, πώς θα συνέκρινες την πίεση και την ένταση ενός Final Four; Και σύμφωνα με την εμπειρία σας, πόσο δύσκολο είναι για μια ομάδα να φτάσει σε αυτό το στάδιο της διοργάνωσης;
«Το Final Four της Ευρωλίγκας είναι απίστευτα έντονο. Στο ΝΒΑ έχεις μια σειρά αγώνων. Στο Final Four της Ευρωλίγκας είναι ένα ματς—ή κερδίζεις ή πας σπίτι. Αυτή η μορφή νοκ-άουτ φέρνει μια μοναδική πίεση που απαιτεί από τους παίκτες να είναι στην καλύτερή τους κατάσταση. Το να φτάσεις εκεί είναι απίστευτα δύσκολο. Παλεύεις όλη τη σεζόν και τα περιθώρια λάθους είναι ελάχιστα. Πρέπει να κερδίζεις σε πολύ δύσκολες έδρες και είναι μια συνεχής μάχη αντοχής, ομαδικής χημείας και εκτέλεσης».
-Κοιτάζοντας πίσω, στο Final Four του 2010 στο Παρίσι, τι σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σου όλα αυτά τα χρόνια;
«Η ατμόσφαιρα στο Παρίσι ήταν ηλεκτρισμένη, αλλά η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν μπήκα στο γήπεδο και άκουσα τους οπαδούς να φωνάζουν. Μπορούσες να νιώσεις το βάρος της ιστορίας, τις προσδοκίες των οπαδών και το μέγεθος της στιγμής όλα μαζί. Εκείνη η αίσθηση ενότητας και σκοπού μέσα στην ομάδα μας, το να ξέρεις ότι αγωνίζεσαι για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου, ήταν μια μοναδική εμπειρία».
-Τι σήμαινε για σένα προσωπικά να φοράς τη φανέλα του Ολυμπιακού σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση όπως το Final Four;
«Σήμαινε πολλά για μένα. Ο Ολυμπιακός είναι ένας από τους πιο ιστορικούς και επιτυχημένους συλλόγους στον κόσμο. Η φανέλα είναι ένα σύμβολο υπερηφάνειας, παράδοσης και πάθους. Οι οπαδοί σε αγκαλιάζουν ως μέλος της οικογένειάς τους και νιώθεις ότι παίζεις για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Ήταν τιμή για μένα».
-Πώς θα περιέγραφες την ενέργεια, το πάθος και την υποστήριξη των φιλάθλων του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια της περιόδου 2009-2010 στην Ευρωλίγκα;
Μπες ΕΔΩ και βρες όλα τα video της EuroLeague!
«Οι οπαδοί ήταν απίστευτοι. Από τη στιγμή που έφτασα στην Ελλάδα, ένιωσα το πάθος τους. Είτε παίζαμε στο ΣΕΦ είτε εκτός έδρας, ήξερες πάντα ότι ήταν μαζί σου. Μας στήριξαν στις δύσκολες στιγμές, πανηγύριζαν κάθε νίκη σαν πρωτάθλημα και δεν μας άφηναν ποτέ να ξεχάσουμε για ποιον παίζαμε. Αυτού του είδους η ενέργεια είναι σπάνια στον αθλητισμό και θα είμαι για πάντα ευγνώμων που την έζησα από πρώτο χέρι».