Η ΑΕΚ του Νίκολιτς έχει πιστέψει πλέον πως μπορεί τα πάντα…

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ΑΕΚ που πήγε μ' ένα τσουβάλι προβλήματα να παίξει στην έδρα της καλύτερης ομάδας του Conference και έδειξε μέσα στο γήπεδο πως πλέον και πιστεύει πως μπορεί να πετύχει τα πάντα, αλλά και τα πετυχαίνει κιόλας

Όταν ο Νίκολιτς κοίταζε τα κιτάπια του για τις διαθέσιμες επιλογές μεσοεπιθετικά για την ενδεκάδα του ματς στην Τουρκία, έβλεπε διαθέσιμο μόνο έναν φορ, τον Γιόβιτς και μόνο έναν καθαρόαιμο ακραίο, τον Κοϊτά. Ούτε τον Ελίασον και τον Κουτέσα που είναι καθαρόαιμοι ακραίοι, ούτε τον Γκατσίνοβιτς, τον Ζοάο Μάριο και τον Καλοσκάμη, που συνήθως παίζουν στα άκρα. Ούτε τους δυο φορ, Ζίνι και Πιερό, ούτε καν τον 18χρονο Καραργύρη.

Ο Νίκολιτς έριχνε και από την άλλη μεριά τις ματιές του στην ανάλυση της Σάμσουνσπορ. Πρώτη και καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης βάσει αποτελεσμάτων. Ομάδα που έχει δεχθεί μόλις δυο γκολ, σ’ ολόκληρη την φετινή διοργάνωση μέχρι τώρα. Ομάδα που την περασμένη Παρασκευή είχε κάνει την Γαλατασαράι του Οσιμέν και των άλλων σταρ να βελάξει.

Στους παίκτες του όμως, ο Νίκολιτς έχει πει ένα πράγμα, ήδη από τον Αύγουστο και πριν από εκείνο τον «τελικό» που ήταν η ρεβάνς με την Άντερλεχτ. «Πιστεύουμε, πολεμάμε, δεν εγκαταλείπουμε ποτέ». Αυτή δεν ήταν απλώς μια πορωτική ατάκα μέσα στα αποδυτήρια, για τις ανάγκες της περίστασης. Ήταν δόγμα. Ήταν αρχές στην φιλοσοφία του Νίκολιτς. Αρχές, που πρώτος ο κόουτς εφαρμόζει και μετά πλέον και οι ποδοσφαιριστές του.

Ο Νίκολιτς έβαλε μέσα στην Σαμψούντα, απέναντι στην πρωτοπόρο της διοργάνωσης, μια ομάδα που είχε τον Περέιρα και τον Πινέδα σε ρόλο εξτρέμ. Τον Κοϊτά δεύτερο φορ, δίπλα στον Γιόβιτς. Ένα σχήμα που δεν θα περνούσε από το μυαλό του Νίκολιτς, ούτε για να κάνει παραπλανήσει αντικατασκοπεία σε κάποια ανοιχτή προπόνηση. Όμως τώρα το έβαλε στο γήπεδο και πίστεψε σ’ αυτό. Και μπορεί να χρειάστηκε να πάει ένα ημίχρονο στα σκουπίδια, αλλά από την ανάπαυλα και μετά, φάνηκε πως και οι ποδοσφαιριστές του πίστεψαν σ’ αυτό.

Από την στιγμή που το πίστεψαν, ήταν δεδομένα πως δεν θα εγκατέλειπαν και ακόμα πιο δεδομένο πως θα πολεμούσαν. Η ΑΕΚ βγήκε στο δεύτερο ημίχρονο και ένα σχήμα που έμοιαζε στο πρώτο να μην έχει ούτε ισορροπίες, ούτε σταθερές, δούλεψε σχεδόν ρολόι. Κυρίως «κούμπωσε» πάνω στις αρχές του ποδοσφαίρου, που η ΑΕΚ του Νίκολιτς παίζει σταθερά εδώ και επτά ματς. Και τα έχει κερδίσει και τα επτά. Με την μπάλα στα πόδια, με το τέμπο εκεί που θέλει, με κυκλοφορία της μπάλας, με κοντά τις γραμμές.

Ο Πινέδα και ο Περέιρα, έκαναν ματσάρα ως… ακραίοι επιθετικοί. Ο Περέιρα, για τον οποίο στην αρχή του καλοκαιριού, κανείς δεν θα έβαζε ούτε μισό ευρώ στοίχημα, πως θα παρέμενε στο ρόστερ. Ο Μαρίν έβαλε γκολάρα και κατάπιε και τους αντιπάλους του. Ο Κοϊτά των χιλίων λαθών του πρώτου ημιχρόνου, έγινε ο Κοϊτά των χιλίων χορευτικών του δευτέρου, με αποκορύφωμα αυτό που έκανε το 2-1. Ο Γιόβιτς, στο έβδομο συνεχόμενο παιχνίδι του ως βασικός μέσα σε διάστημα 18 ημερών, ό,τι χρειαζόταν και ας μην σκόραρε.

Ο Νίκολιτς έλεγε στη συνέντευξη Τύπου παραμονή του ματς με την Σάμσουνσπορ, πως η ΑΕΚ δεν θα κάνει περίπατο, αλλά θα πρέπει να δώσει μάχη. Τελικά ακριβώς επειδή ήταν έτοιμη να δώσει μάχη, τελικά της προέκυψε περίπατος. Διότι πολύ πιο εύκολα απ’ ότι φαίνεται στο τελικό σκορ, έκανε την ανατροπή. Και τον έκανε αυτόν τον περίπατο, διότι πλέον είναι μια ομάδα, που φαίνεται ξεκάθαρα στο παιχνίδι της, πως το πιστεύει πως μπορεί να τα κάνει όλα, ανεξαρτήτως αντιπάλου και συνθηκών.

Πως άλλωστε να μην πιστεύει. Πρώτη φορά στην ιστορία της, προκρίθηκε από τρία ευρωπαϊκά προκριματικά. Πρώτη φορά στην ιστορία της, κέρδισε μέσα στην Ιταλία. Πρώτη φορά στην ιστορία της, έκανε δυο εκτός έδρας νίκες, σε φάση ευρωπαϊκών ομίλων. Πρώτη φορά στην ιστορία της, προκρίνεται στους 32 του Κόνφερενς και κρατάει στο χέρι της με νίκη επί της Κραϊοβα και απευθείας πρόκριση στους «16».

Από την στιγμή που η ΑΕΚ του Νίκολιτς, άρχισε να παίζει την μπάλα που ήθελε ο προπονητής της, έχει πιστέψει πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Και τα καταφέρνει. Επτά συνεχόμενες νίκες μετρά σε πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη. Είναι μέσα και στους τρεις στόχους και δυνατά. Και καμία απ’ αυτές τις επτά νίκες, δεν την έκλεψε. Σ’ όλες έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, σ’ όλες ήταν καλύτερη από τους αντιπάλους της.

Προφανώς και ακόμα έχει πολύ και ζόρικο και ανηφορικό δρόμο μπροστά της. Αλλά από την στιγμή που ξεκάθαρα έχει βρει και ακολουθεί το σωστό μονοπάτι, για όλα τα υπόλοιπα θα μετρήσει πολύ αυτό το μέταλλο του τρίπτυχου «πολεμήστε, πιστέψτε, μην εγκαταλείπετε ποτέ». Προφανώς επίσης χρειάζεται τώρα, ίσως περισσότερο από πριν, μεταγραφική ενίσχυση τον Γενάρη. Διότι μια ΑΕΚ που δεν θα έδειχνε τίποτα απολύτως μέσα στο γήπεδο, ήταν σχεδόν αδύνατον να βρει στην μεταγραφική αγορά ποδοσφαιρικούς μεσσίες. Μια ΑΕΚ όμως, που παίζει αυτή την μπάλα και δείχνει πως μπορεί να πάει μακριά, θα της κάνει εξαιρετικά καλό, να βάλει μέταγραφική βενζίνη.

Βεβαίως μέχρι και τον Γενάρη, υπάρχουν ακόμα τρία παιχνίδια. Δυο για το πρωτάθλημα, ένα για την Ευρώπη. Πρώτα θα πάει την Κυριακή στο Αγρίνιο και μετά θα παίξει «τελικό» με την Κραϊοβα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Θα κλείσει για γιορτές με τον ΟΦΗ πάλι μέσα στο σπίτι της. Κανένα από τα τρία ματς δεν είναι εύκολο και όλα είναι σημαντικά. Μ’ εκείνο απέναντι στους Ρουμάνους ένα (ή και παραπάνω) κλικ πιο σημαντικό. Όμως όσο η ΑΕΚ του Νίκολιτς συνεχίσει να πιστεύει πως μπορεί πετύχει τα πάντα, φαίνεται πως θα βρίσκει τρόπους να το καταφέρνει.