Για τον Κώστα, για τον Γιάννη, για όλους!

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για τη συντριπτική ήττα της Εθνικής στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ και είναι πεπεισμένος ότι οι διεθνείς θα τα δώσουν όλα στον μικρό τελικό με την Φινλανδία για το πολυπόθητο χάλκινο μετάλλιο!

Από το βράδυ της Παρασκευής έχουμε πιει όλα τα ανθρακούχα της Ρίγας, αλλά αυτή η ήττα από την Τουρκία στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ… δεν χωνεύεται με τίποτε!

Βέβαια, έτσι είναι ο αθλητισμός και απέναντι σε μια ομάδα, που κατά γενική ομολογία έχει παίξει το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση, ακόμη και μια συντριπτική ήττα, όπως αυτή που υπέστη η Εθνική, συγκεντρώνει πιθανότητες.

Ας δούμε, όμως, τι συνέβη στον ημιτελικό και πώς εξηγούνται ορισμένες λεπτομέρειες, που ανέφερε ο ίδιος ο Βασίλης Σπανούλης στις δηλώσεις του.

«Πιστεύω ότι δεν ήμασταν ενεργειακά έτοιμοι, κάναμε πολλά παιδαριώδη λάθη. Πιστεύω πως ήμασταν πολύ πιεσμένοι χωρίς λόγο, φάγαμε ό,τι λέγαμε να μην φάμε. Δεν παίξαμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Πολλά λάθη και καμία συγκέντρωση στην άμυνα. Πιστεύω πως ήταν μια άσχημη μέρα, ξεκίνησε με τα άστοχα λέι απ του Γιάννη, συνεχίστηκε με τα τρίποντα του Οσμάνι και δεχτήκαμε πολλά off ball καλάθια», σχολίασε ο ομοσπονδιακός προπονητής μετά το ματς και αμέσως ψάχτηκα για να αποκωδικοποιήσω το τι σημαίνει ότι «δεν ήμασταν ενεργειακά έτοιμοι», διότι δεν σας κρύβω ότι μου ακούστηκε κάπως.

«Τα ιταλικά μου είναι καλύτερα και από τα τούρκικα»

Η σκέψη με βασάνιζε για αρκετή ώρα και όταν το γήπεδο είχε σχεδόν αδειάσει, πλησίασα τον Έργκιν Άταμαν, που εκείνη την ώρα έκανε δηλώσεις στην ιταλική τηλεόραση μιλώντας άπταιστα ιταλικά, τα οποία μιλάει φαρσί μετά τη θητεία του στην Μοντεπάσκι Σιένα και την Φορτιτούντο Μπολόνια πριν από 20-25 χρόνια!

«Κόουτς, τα ιταλικά σου είναι καλύτερα από τα αγγλικά!», αστειεύθηκα για να σπάσει ο πάγος, αλλά εκείνος είχε ακόμη μεγαλύτερη όρεξη για αυτοσαρκασμό: «Μπορώ να σου πω ότι τα ιταλικά μου είναι καλύτερα και από τα τούρκικα!».

Αφού γέλασε δυνατά, πέρασε στο παρασύνθημα εξηγώντας το ενεργειακό έλλειμμα, που ανέφερε στις δηλώσεις του ο Σπανούλης.

«Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα δεν είχε αντιμετωπίσει τόσο επιθετική ομάδα στην άμυνα, όπως η δική μας. Όλοι περίμεναν στη ρακέτα τους, ώσπου να έλθει η μπάλα στα χέρια του Γιάννη. Του έδιναν δηλαδή το περιθώριο να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Εμείς κάναμε ακριβώς το αντίθετο! Δεν περιμέναμε να πάρει την μπάλα ο Γιάννης. Κάναμε επίθεση πάνω του. Αρχικά με τον Οσμάνι, που έκανε παιχνίδι καριέρας και, όταν χρειαζόταν, ρίχναμε πάνω του και τον Σενγκιούν, με αποτέλεσμα να κλέβουμε μπάλες και να χτυπάμε στο transition. Και έπειτα, έπρεπε να περιορίσουμε τη δημιουργία του Κώστα (σσ. Σλούκα), που είναι υπέροχος δημιουργός. Παίξαμε πολύ επιθετικά πάνω του για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του και τα καταφέραμε. Μέσα από την άμυνα μας ελέγξαμε το παιχνίδι και πήραμε μια σημαντική νίκη, που μας φέρνει στον τελικό. Τώρα θέλουμε κάτι, που δεν έχει κατακτήσει ποτέ η Εθνική Τουρκίας στην ιστορία της», υπερθεμάτισε ο έμπειρος κόουτς περιγράφοντας την αμυντική στρατηγική της ομάδας του απέναντι στην ομάδα μας και ειδικά απέναντι στους δύο βασικούς πυλώνες, Γιάννη και Σλούκα.

Το πιο στενάχωρο για την Εθνική είναι ορισμένοι αριθμοί, που αδικούν την προσπάθεια όλων των παικτών και των προπονητών τους.

Με 22 λάθη σε έναν ημιτελικό (χειρότερη επίδοση σε ημιτελικό τα τελευταία 30 χρόνια!), είναι αδύνατον να παρακολουθήσεις τον ρυθμό μιας πυραυλοκίνητης ομάδας, που διαθέτει Λάρκιν και Όσμαν, ενώ οι σταρ της ομάδας είχαν στο +- από -18 (Σλούκας) έως -30 (Γ. Αντετοκούνμπο), -22 ο Παπανικολάου και -26 ο Ντόρσι: Τραγωδία! Με αυτά τα νούμερα δεν έχεις καμία ελπίδα, ωστόσο είναι άλλο κομμάτι αυτό και άλλο το αισχρό ανάθεμα, που τρώει η ομάδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σε κανέναν δεν άρεσε η πιο βαριά ήττα (68-94) της Εθνικής τα τελευταία 32 χρόνια! Τόσο πολύ είχαμε να χάσουμε (59-99) από τον μικρό τελικό του Ευρωμπάσκετ 1993 από την Κροατία, ωστόσο δεν είναι ώρα για μηδενισμούς και αγχόνες.

Η Εθνική οφείλει να κοιτάξει μπροστά και όπως πάγωνε τα συναισθήματα της έπειτα από νίκες, το ίδιο οφείλει να πράξει και έπειτα από την πρώτη (και τελευταία θέλουμε να πιστεύουμε) συντριβή. Εάν δεν το κάνει, ο κίνδυνος για νέα απογοήτευση στον μικρό τελικό με την Φινλανδία θα είναι ορατός και είναι βέβαιο ότι με την ίδια ταχύτητα, ενέργεια και πνευματική (αν)ετοιμότητα, η φινλανδική «αγέλη λύκων» θα κατασπαράξει την Ελλάδα και θα χάσουμε αυτό που αξίζουν τα παιδιά.

Θα είναι κρίμα, εάν ολοκληρώσει τη θητεία του στην Εθνική ο Κώστας Σλούκας χωρίς έστω ένα μετάλλιο, έπειτα από τόσα καλοκαίρια και τέτοια προσπάθεια. Ή ο Κώστας Παπανικολάου, που δεν έχει μιλήσει για το δικό του «Last Dance», αλλά το σκέφτεται. Ή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που έκανε το χειρότερο παιχνίδι της ζωής του (12 π. με 6/13 σουτ, 12 ρ., 5 ασ., 5 λ. σε 29’36’’) νομίζοντας σε επίπεδο συγκέντρωσης ότι παίζουν Μπακς - Ρόκετς και όχι Ελλάδα - Τουρκία, αλλά παραμένει ο «Greek Freak», που έρχεται στην Εθνική από το 2014 και αξίζει να ανέβει στο βάθρο. 

Το ίδιο ισχύει για όλα τα παιδιά, που συμμετέχουν και προσπαθούν θυσιάζοντας τα καλοκαίρια τους και φυσικά για τους προπονητές, που έχασαν τον ύπνο τους δίνοντας έμφαση στην τελευταία λεπτομέρεια. Για όλους αυτούς τους λόγους, η Εθνική πρέπει να σταθεί στο ύψος της και να κατακτήσει το πολυπόθητο μετάλλιο. Όλα τα άλλα, όπως πάντα, θα απαντηθούν -πρωτίστως από τους παίκτες- στο παρκέ της «Xiaomi Arena».

Και αφήστε τον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του μπλέκοντας τα οπαδικά απωθημένα τους στη συζήτηση για την Εθνική!