Η ΑΕΚ είναι πρώτη και δεν είναι ευχαριστημένη

Η εικόνα του ματς και η νοοτροπία που έχει κτίσει ο Αλμέιδα, κάνει την ΑΕΚ να είναι «σκασμένη» που έμεινε αήττητη από τον Αγιαξ και παραμένει πρώτη στον όμιλο. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Γενικώς αλλά ειδικώς σε επίπεδο ευρωπαϊκών διοργανώσεων, η προϊστορία παίζει ρόλο και λέει πολλά πράγματα που δεν πρέπει να τα παραγνωρίζουμε. Πριν απ’ αυτό το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ από τον Άγιαξ μετρούσε μόνο ήττες. Στο παλιό γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, στο Ολυμπιακό Στάδιο, στο παλιό γήπεδο του Άγιαξ στο Άμστερνταμ, στο καινούργιο γήπεδο του Άγιαξ στο Άμστερνταμ.

Αυτή την φορά η ΑΕΚ δεν έχασε. Κάποιος θα πει πως αυτός ο τωρινός Άγιαξ δεν είναι ίδιος ούτε μ’ αυτόν του 1995, είτε μ’ αυτόν του 2018. Τότε ήταν και οι δυο ομαδάρες. Εξακολουθεί ωστόσο να έχει μια από τις βαριές φανέλες στην Ευρώπη και φαινόταν. Ίσως έχει και μια από τις νεανικές αλλά και πιο γρήγορες ομάδες στην Ευρώπη. Κάτι που η ΑΕΚ παραλίγο να το πληρώσει στο πρώτο ημίχρονο. Να είναι καλά που ο Στάνκοβιτς έδειξε για ένα ακόμα βράδυ, πως φέτος θα είναι από τους μπροστάρηδες της ομάδας. 

Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ, αυτή την δυσκολία να κρατήσει στο πρώτο ημίχρονο την ταχύτητα του Άγιαξ, δεν την πλήρωσε. Ούτε καν ήταν η συνολική γεύση που αφήνει αυτό το ματς, είναι πως τελικά γλίτωσε από κάτι. Αν κάποιος την γλίτωσε και δεν την πλήρωσε, αυτή σίγουρα στο τέλος της ημέρας, δεν ήταν η ΑΕΚ. Αν κάποιος ουδέτερος ποδοσφαιράνθρωπος βάλει στο τραπέζι την εικόνα του παιχνιδιού, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτός που πήρε τελικά την ισοπαλία και έπρεπε να είναι ευχαριστημένος ήταν ο Άγιαξ. Παρόλο που έβαλε πρώτος γκολ, μ’ ένα πέναλτι που ο Σλοβένος διαιτητής το έδωσε με την ίδια ευκολία που είπε αμέσως «παίζεται» σε ύποπτο μαρκάρισμα στον Αραούχο μέσα στην περιοχή. Πιθανότατα δεν είναι κανένα από τα δυο, αλλά ότι είναι το ένα, πρέπει να είναι και το άλλο.

Οι ευκαιρίες και η ευκαιρία... 

Συνολικά αυτό που μένει απ’ αυτό το ματς, φυσικά και δεν είναι αυτές οι δυο φάσεις. Είναι μια άλλη φάση στο 89ο λεπτό και κάτι δευτερόλεπτα. Εκεί που ο Γιόνσον είχε μαζέψει ωραία την μπάλα μπροστά στα δυο του πόδια, στα δυο μέτρα από το τέρμα και με τον τερματοφύλακα στο έλεος του. Εννέα στις δέκα, 99 στις 100, ίσως και 999 στις 1000 αντίστοιχες φάσεις, η μπάλα θα καταλήξει στα δίχτυα. Στην περίπτωση αυτής της φάσης, με κάποιο τρόπο, δεν κατέληξε. Και επαναλαμβάνω, ήταν ένα λεπτό πριν συμπληρωθούν τα 90 και η ΑΕΚ θα έμπαινε μπροστά στο σκορ. Κρίμα γιατί ο Γιόνσον ήταν αυτός που έφτιαξε από την αρχή την επίμαχη φάση και ήταν και από τους καλύτερους παίκτες από την στιγμή που μπήκε στο ματς.

Αυτή η φάση από μόνη της, στο χρονικό σημείο που ήρθε και έτσι όπως ήρθε, θα ήταν αρκετή για να μπουν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ σκασμένοι από στεναχώρια στα αποδυτήρια μετά την λήξη του ματς. Με την διαφορά πως δεν ήταν μόνο αυτή η φάση που κάνει τους πάντες να αισθάνονται πως χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία. Ήταν συνολικά η εικόνα της ΑΕΚ, από το δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου και μετά και πολύ περισσότερο από την στιγμή που ο Αλμέιδα κάνει στο δεύτερο ημίχρονο κινήσεις «ματ» από τον πάγκο.

Από την στιγμή που ο Αραούχο πήγε στην κορυφή της επίθεσης και Μάνταλος με τον Γιόνσον (αλλά και τον Σιμάνσκι) σφράγισαν την μεσαία γραμμή, η ΑΕΚ το ματς το έφερε απολύτως στα μέτρα της. Έβαλε το γκολ της ισοφάρισης με τον Βίντα (που μαζί με τον Μουκουντί έκανε ματσάρα), θα μπορούσε να είχε προηγηθεί με το σουτ του Μάνταλου που πέρασε μόλις άουτ, θα βλέπει ξανά και ξανά σε εφιάλτη την ευκαιριάρα του Γιόνσον, θα μπορούσε αν είχε μια ικμάδα δυνάμεων ακόμα ο Αραούχο να σκοράρει γκολ νίκης στις καθυστερήσεις.

Ζήτημα νοοτροπίας 

Νοοτροπία νικητή, αυτή για την οποία μίλησε ο Αλμέιδα την Τετάρτη στη συνέντευξη Τύπου, έβγαλε η ΑΕΚ, ειδικά μετά το γκολ που δέχθηκε. Ήξερε πως παίζει απέναντι σ’ ένα μεγαθήριο αλλά έπαιξε όπως έπρεπε, έκανε ότι έπρεπε, για να φέρει το ματς εντελώς ανάποδα και όχι απλώς να πάρει την ισοπαλία. Και το ακόμα πιο ενδεικτικό της νοοτροπίας που έχει αυτή η ΑΕΚ του Αλμέιδα, είναι πως ευχαριστημένη δεν είναι καθόλου αλλά αντίθετα είναι σκασμένη, παρόλο που παραμένει πρώτη σ’ έναν όμιλο. 

Έχει κερδίσει την Μπράιτον στην Αγγλία, την οποία δεν κέρδισε η Μαρσείγ μέσα στην Γαλλία. Έχει μείνει αήττητη από τον Άγιαξ, από τον οποίο μετρούσε μόνο ήττες. Και παραμένει πρώτη μ’ όλους τους άλλους από κάτω της, σ’ έναν όμιλο που μετά την κλήρωση, άπαντες την είχαν για τελευταία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία αγωνιστική. Παρόλα αυτά, είναι «σκασμένη» που δεν έχει κάνει το απόλυτο σε νίκες. Αυτό φανερώνει το πως έπαιξε και τι εικόνα είχε σ’ αυτά τα δυο πρώτα ματς, αλλά και τη νοοτροπία έχει κτίσει.

Και κάτι τελευταίο, που έχει την σημασία του περισσότερο για τη συνέχεια, καθώς με τα «αν» δεν γράφεται ποτέ η ποδοσφαιρική ιστορία. Αν η ΑΕΚ είχε τον Γκαρσία στο ματς με τον Άγιαξ, όπως κύλησε αυτό το παιχνίδι, η συζήτηση θα ήταν διαφορετική και θα είχε χρειαστεί ενδεχομένως καν να μπει σ’ αυτή η χαμένη ευκαιρία του Γιόνσον. Ας είναι. Ο Γκαρσία θα επιστρέψει μετά την διακοπή και θα είναι παρών στην Μασσαλία. Και η Ένωση έχει δείξει πως μπορεί να καταφέρει παντού, τα πάντα.