Ο φορ της μιας επαφής που ήθελε ο Νίκολιτς, ήρθε από το πάνω ράφι

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι όλα τα δεδομένα και όλες τις... ερωτήσεις για την μεταγραφή του Γιόβιτς στην ΑΕΚ και ψάχνει όλες τις απαντήσεις

Θα ξεκινήσω από κάτι που μπορεί να είναι σημειολογικό, αλλά μπορεί να έχει και την σημασία του. Σαν σήμερα 4 Αυγούστου, που έκλεισε η συμφωνία του Γιόβιτς με την ΑΕΚ, είχε γίνει το deal το καλοκαίρι του 2023, για να έρθει ο Πόνσε. Και ο Αργεντινός ανακοινώθηκε στις 5 Αυγούστου, κάτι που θα συμβεί και με τον Σέρβο. Ο Πόνσε αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ εκείνη την σεζόν. Αντίθετα ο Πιερό και ο Μαρσιάλ που αποκτήθηκαν πέρυσι Σεπτέμβρη μήνα, με το ζόρι έφτασαν μαζί διψήφιο αριθμό γκολ.

Προφανώς αν κάποιος ρωτήσει τον Νίκολιτς, πολύ θα ήθελε τον Γιόβιτς ακόμα νωρίτερα από τις 4 Αυγούστου. Για να τον είχε και στα δυο ματς με την Χάποελ, για να τον έχει ακόμα και στο πρώτο παιχνίδι με τον Άρη Λεμεσού και όχι να εξαρτάται από τις μετρήσεις, αν θα μπορεί οριακά για λίγα λεπτά στην ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας. Όμως ειδικά την περίπτωση του Γιόβιτς, δεν θα μπορούσε να την είχε νωρίτερα. Ίσως με μια διαφορετική διαχείριση με τους Ρέιντζερς, να είχε τον Ντέσερς. Όμως ο Γιόβιτς δεδομένα ροκάνιζε χρόνο περιμένοντας πρόταση που να του κάνει. Και είναι και ένα μικρό θαύμα, που η ΑΕΚ τον έπεισε να μην περιμένει ακόμα περισσότερο. Και αυτό το θαύμα το πέτυχαν και όσα είπε ο Νίκολιτς στον παίκτη και όσα έκαναν ο Ριμπάλτα με τον Λυσάνδρου στο ταξίδι στο Βελιγράδι και φυσικά το συμβόλαιο που θα πληρώσει ο Ηλιόπουλος.

Και αφού το θαύμα με το deal έγινε, τώρα μπορούμε να συζητήσουμε και ποδοσφαιρικά. Καθαρά αγωνιστικά, αυτό που έχει σημασία, είναι τι σέντερ φορ θα ήθελε ιδανικά ο Νίκολιτς, για να δουλέψει το μοντέλο που έχει στο μυαλό του. Από την περίπτωση του Ντέσερς που ήταν πρώτη και για καιρό μοναδική επιλογή, ήταν πολύ προφανές πως ο Σέρβος είχε στο μυαλό του έναν επιθετικό περιοχής, που να έχει το γκολ με την μία επαφή. Να τον ταϊζουν και να σκοράρει. Κυρίως πέριξ και μέσα στο κουτί, να ταλαιπωρεί και να απασχολεί την αντίπαλη άμυνα.

Στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας στην Ολλανδία, ο Νίκολιτς ήθελε να δει τον Πιερό, που είχε συμβόλαιο με την ΑΕΚ και υπό προϋποθέσεις ήταν ο φορ που θα μπορούσε να ήταν κοντά στα «θέλω» του. Ήθελε να δει και τον Μαρσιάλ, που δεν είχε καθόλου αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά είχε συμβόλαιο και είναι και ο… Μαρσιάλ. Κανένας προπονητής στον κόσμο, που θα αναλάμβανε μια ομάδα που έχει στο ρόστερ τον Μαρσιάλ, δεν πρόκειται να έλεγε «κόφτε τον», πριν τον δει στο γήπεδο.

Ο Νίκολιτς έτσι κι αλλιώς έχει δείξει μέχρι τώρα, πως είναι δίκαιος μ’ όλους. Κανέναν δεν έκοψε πριν την Ολλανδία. Και αυτοί που κόπηκαν στην επιστροφή, είχαν πάρει όλοι τις ευκαιρίες του. Αλλά και με τον Μαρσιάλ και με τον Πιερό, παρότι περίμενε την μεταγραφή του φορ, ο Νίκολιτς ήταν δίκαιος. Τον πρώτο τον έβαλε βασικό στο φιλικό γενική πρόβα με την Ομόνοια και ήταν περιπατητής. Τον δεύτερο τον έβαλε βασικό στο πρώτο φιλικό με την Χάποελ και φάνηκε πως δεν μπορεί να του κάνει την δουλειά.

Ήταν πολύ ξεκάθαρος σ’ αυτό που ήθελε ο Νίκολιτς για την θέση του φορ και σ’ αυτό που είχε ζητήσει από τον Ριμπάλτα. Όπως φυσικά και για το πόσο μεγάλο ρίσκο θα ήταν να επιχειρήσει να βγάλει τον αγωνιστικό γολγοθά που έχει μέχρι τα τέλη Αυγούστου, χωρίς μεταγραφή φορ και περιμένοντας τον Ντέσερς. Δεν τρελαινόταν για να πάρει «όνομα» ο Νίκολιτς για την θέση του φορ. Αλλά είναι ξεκάθαρο πως για την συγκεκριμένη θέση, έβαζε πάνω απ’ όλα το κούμπωμα στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και την υψηλή ποιότητα. Σκεφτείτε πως για τον φορ σκόπευε ο Ριμπάλτα να κάνει εξαίρεση στην αρχή του «δεν παίρνουμε παίκτη που να μην έχει το 2 μπροστά στην ηλικία του», την οποία ακολουθεί κατά γράμμα στις υπόλοιπες μεταγραφές. Θα έφερνε όμως τον 30άρη Ντέσερς για την επίθεση, καθότι είχε τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που ήθελε ο Νίκολιτς.

Επειδή η μεταγραφική αγορά είναι φουλ απρόβλεπτη, τελικά τα πράγματα ήρθαν έτσι, που η ΑΕΚ παίρνει φορ και με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που θέλει ο Νίκολιτς και τα ηλικιακά δεδομένα που έβαζε ο Ριμπάλτα για τις φετινές μεταγραφές αλλά και από το πάνω ράφι. Διότι για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Γιόβιτς είναι μια μεταγραφή από το πολύ πάνω ράφι. Ακόμα πιο πάνω και από τον Ντέσερς. Μιλάμε για παίκτη που έχει παίξει στα τρία από τα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα, που έχει φορέσει φανέλες Ρεάλ και Μίλαν και τον προσεχή Δεκέμβρη θα κλείσει τα 28 του χρόνια. Και που θα έρθει στην ΑΕΚ για να κερδίσει για μια ακόμα φορά σημαντική θέση στην αποστολή της Σερβίας για Μουντιάλ, το προσεχές καλοκαίρι.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα κάνει στο γήπεδο ο Γιόβιτς με την φανέλα της ΑΕΚ. Κάνε με μάντη, να σε κάνω πλούσιο, έλεγε ο παππού μου. Και ο Γιόβιτς ήρθε σ’ ένα καλοκαίρι που η ΑΕΚ το παλεύει δυο μήνες για να λύσει το συμβόλαιο του Λαμέλα που δεν μπορεί πλέον καν να προπονηθεί και την ίδια στιγμή ψάχνει τρόπους για να απαλλαχτεί από το συμβόλαιο του Μαρσιάλ, που γράφει στο κούτελό του ό,τι δεν γουστάρει εδώ που είναι. Κακό τάιμινγκ δηλαδή, για να «ψηθεί» ο οπαδός της ΑΕΚ μ’ ένα ακόμα μεγάλο όνομα, που έρχεται για να βάλει ξανά την εκτροχιασμένη σπουδαία καριέρα του στις ράγες.

Μόνο που για πολλούς λόγους είναι άτοπη η σύγκριση του Γιόβιτς με τον 32άρη και με ταλαιπωρημένα ισχία Λαμέλα και τον Μαρσιάλ που τα τελευταία (τουλάχιστον) τρία χρόνια, αντιμετωπίζει σχεδόν με απαξίωση και ύφος μπλαζέ το ποδόσφαιρο τόσο σε Γιουνάιτεντ όσο και σε ΑΕΚ. Ο Σέρβος είχε μια σεζόν πέρυσι που δεν ξεκίνησε καλά λόγω της επέμβασης που έκανε στους κοιλιακούς, αλλά έκλεισε με δυο γκολ σε ντέρμπι απέναντι στην Ίντερ και τους οπαδούς της Μίλαν να αναρωτιούνται στα φόρουμ μήπως γενικώς αδικήθηκε. Προφανώς ψάχνει ρόλο και περιβάλλον που θα του βάλουν ξανά την καριέρα σε φάση... Άιντραχτ, αλλά το κίνητρο δεν του λείπει. Ούτε τα χρόνια τον πήραν, ούτε και οι τραυματισμοί.

Καθαρά αγωνιστικά, ο Γιόβιτς είναι αυτό που ιδανικά θα ήθελε ο Νίκολιτς για την θέση του φορ. Είναι ο ορισμός του επιθετικού της μιας επαφής. Μπαίνει στις φάσεις, παίρνει μπάλα και εκτελεί. Με αξιοζήλευτες επιδόσεις, ακόμα και σε μέτριες χρονιές του, στα γκολ ανά προσπάθεια αλλά και στα γκολ ανά λεπτά συμμετοχής. Είναι ο φορ του κουτιού, που σκοράρει. Αρκεί να «ταϊστεί» σωστά. Θέλει την ομάδα να δουλεύει γι αυτό και δεν είναι τύπου Γκαρσία, να φτιάξει μόνος του τι φάσεις.

Ίσως όμως γι αυτό στον σχεδιασμό του Νίκολιτς υπήρχε το μοντέλο με δίδυμο στην επίθεση. Με έναν παίκτη σαν τον Ζίνι, να παίζει δίπλα του και έναν ακόμα μεσοεπιθετικό να τον «στηρίζει» στην κορυφή του ρόμβου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, για τον Νίκολιτς ήταν πολύ καθαρό το τι ήθελε για την θέση του φορ. Όπως πολύ καθαρό είναι αυτό που ήθελε (και θέλει ακόμα) στα χαφ. Εξ ου και πήρε άμεσα τον Μαρίν, αλλά έχει ανοιχτό ακόμα και του Μόρο ή κάποιου χαφ με τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά.

Ο Νίκολιτς ήθελε έναν συγκεκριμένο φορ, ο Γιόβιτς είναι αυτό που θέλει και μάλιστα είναι και παίκτης από το πάνω ράφι. Επίσης είναι και ένας ποδοσφαιριστής, που ο Νίκολιτς ξέρει καλά τι μπορεί να δώσει στην ΑΕΚ και αν θα έχει το κίνητρο. Άλλωστε είναι ένας προπονητής που αν ήταν σίγουρος γι αυτά τα δυο, ίσως μάλιστα περισσότερο το δεύτερο, ποτέ δεν άναβε πράσινο φως για να γίνει μια τέτοιου είδους μεταγραφή. Για τον Νίκολιτς αυτό το «θέλω παίκτες διψασμένους, που να παίζουν σαν άγρια ζώα», είναι αδιαπραγμάτευτο. Ακόμα και για παίκτη από το πολύ πάνω ράφι.