Ολυμπιακός: Το βλέμμα στον καθρέφτη και το μαχαίρι στο κόκκαλο

Το βλέμμα στον καθρέφτη και το μαχαίρι στο κόκκαλο δεν είναι επιλογή· είναι ανάγκη, αν οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να επιστρέψουν στον δρόμο που οι ίδιοι χάραξαν τα προηγούμενα χρόνια - Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.

Η EuroLeague έχει αποδείξει διαχρονικά πως μικρή σημασία έχει το πώς ξεκινά μια σεζόν και πολύ μεγαλύτερη το πώς ολοκληρώνεται. Το έχει ζήσει επανειλημμένα και ο Ολυμπιακός. Το 1997 κατέκτησε το πρώτο του ευρωπαϊκό, παρότι η χρονιά άρχισε με προβληματισμό. Το 2012 επέστρεψε στην κορυφή, αν και στο ξεκίνημα ζορίστηκε αισθητά. Έχει όμως βιώσει και την αντίθετη όψη. Το 2023 πήγε… τρένο στο Κάουνας, ήταν το μεγάλο φαβορί, έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης, αλλά είδε το τρόπαιο να γλιστρά από τα χέρια του.

Όλα, λοιπόν, κρίνονται στο τέλος. Στα μέσα του Δεκέμβρη βρισκόμαστε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως μέχρι τότε δεν πρέπει να προηγηθεί ουσιαστική, καλοπροαίρετη και κυρίως εποικοδομητική κριτική. Όπως και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού οφείλουν να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να μη συνεχίσουν να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το… χαλί και να προχωρήσουν σε διορθώσεις. Το βλέμμα στον καθρέφτη και το μαχαίρι στο κόκκαλο. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους παίκτες, αλλά και το προπονητικό επιτελείο. Όλοι μαζί κερδίζουν, όλοι μαζί χάνουν. Το σπορ είναι ομαδικό.

Ο Ολυμπιακός γνώρισε την τέταρτη ήττα του στα τελευταία πέντε παιχνίδια, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και χρόνια, ειδικά σε ένα χρονικό σημείο όπου δεν έχει κριθεί τίποτα και η πρόκριση στα playoffs δεν έχει ακόμη εξασφαλιστεί. Οι «ερυθρόλευκοι» διανύουν ξεκάθαρα μια μίνι αγωνιστική κρίση. Στο συγκεκριμένο διάστημα δέχονται κατά μέσο όρο 92,4 πόντους, με τους αντιπάλους να τους «χτυπούν» στοχευμένα από την περιφέρεια.

Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Μιλάνο 13/28, Παρί 15/37, Ερυθρός Αστέρας 15/35, Μπαρτσελόνα 13/26, Βαλένθια 16/32. Σταθερά πάνω από 13 εύστοχα τρίποντα ανά αγώνα, με συνολικό ποσοστό 45,5%. Το πρόβλημα της περιφερειακής άμυνας δεν κρύβεται. Οι «ερυθρόλευκοι», που για χρόνια επένδυαν στα ανασταλτικά τους καθήκοντα, βλέπουν πλέον τα μετόπισθεν να εξελίσσονται στην αχίλλειο πτέρνα τους.

Είναι θέμα διάθεσης; Κακού διαβάσματος; Αδυναμίας των χαρακτηριστικών του ρόστερ; Οι ψηλοί δυσκολεύονται να ακολουθήσουν σουτέρ στην περίμετρο, η άμυνα με αλλαγές δεν λειτουργούν όπως παλιά και το πρόβλημα επαναλαμβάνεται. Δεν είναι σύμπτωση.

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει για ακόμη ένα ματς αδυναμία στο να τελειώσει σωστά και καλά τα παιχνίδια του. Έλλειψη συγκέντρωσης; Ενέργειας; Άγχος; Είναι αδιανόητο σε εντός έδρας αγώνα να δέχεσαι 41 πόντους σε 12 λεπτά. Το 82-75 στο 33’ έγινε 82-90 μέσα σε 3,5 λεπτά, με 15-0 σερί. Και το πιο ανησυχητικό: η εικόνα δεν ενέπνεε επιστροφή. Η ομάδα της αυταπάρνησης έδειχνε σημάδια… παράδοσης. Σε στιγμές, κάποιοι παίζουν πρώτα για τη στατιστική και μετά για το σύνολο.

Το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι γεμάτο, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, αλλά προφανώς και έχουν γίνει λάθη στη στελέχωση του ρόστερ. Οι Πειραιώτες πήραν ρίσκο με την σκέψη να βασιστούν πάνω στον Κίναν Έβανς ενόψει της φετινής, ο Αμερικανός τραυματίστηκε εκ νέου -κάτι που ήταν πιθανόν να συμβεί λόγω του ιατρικού ιστορικού του- και οι Πειραιώτες βγήκαν στην αγορά για να καλύψουν το κενό στη θέση του playmaker. Η έλευση του Φρανκ Νιλικίνα είναι... αναιμική, ενώ οι δυνατότητες του Σέιμπεν Λι είναι περιορισμένες και άπαντες ελπίζουν πως ο Μόντε Μόρις θα εξομαλύνει την κατάσταση – χωρίς να είναι… Μεσσίας.

Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ κάνει εξαιρετική σεζόν, αλλά δεν μπορεί να παίζει σχεδόν... μόνος του στο «5». Ο Ντόντα Χολ έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Αν του βγει το ματς είναι εξαιρετικός, αν όχι κινείται σε... ρηχά νερά, ενώ ο Κώστας Αντετοκούμπο -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- δεν χρησιμεύει ούτε σαν τρίτος ψηλός. Άλεκ Πίτερς και Κώστας Παπανικολάου έχουν μείνει πίσω στο ροτέισον και ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξεκάθαρα, για τους λόγους του, δεν εμπιστεύεται το ίδιο όλους τους παίκτες του.

Το αρχικό σχήμα με Παπανικολάου στο «3» και Φουρνιέ στο «2» έδεσε την άμυνα και βελτίωσε την κυκλοφορία, ενώ είδαμε και πάλι κίνηση των παικτών μακριά από την μπάλα. Το Ντόρσεϊ–Φουρνιέ όμως μαζί στο παρκέ δεν έχει βρει ακόμη την απαραίτητη χημεία. Ο πρώτος αναγεννήθηκε, ο δεύτερος βρίσκεται σε χαμηλές πτήσεις. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν και είναι πρόβλημα. Τα έσπασε και πάλι από την περιφέρεια κόντρα στη Βαλένθια με 1/9 τρίποντα, σε μία σεζόν στην οποία παρουσιάζεται «κρύος» στο σκορ, έχοντας 8.9 πόντους, με χαμηλά ποσοστά, τόσο στο δίποντο (14/34-41.2%), όσο και στο τρίποντο (20/69-29%). Είναι θέμα για τους πρωταθλητές Ελλάδας η πεσμένη του απόδοση.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, προφανώς, και δεν φταίει αν κάποιοι παίκτες του χάνονται στις περιστροφές στην άμυνα, αν κάποιοι αθλητές του χάνουν τα ελεύθερα σουτ, αν ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές διανύουν κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Ευθύνεται όμως για τις επιλογές στο ρόστερ, τόσο για τους παίκτες που ήρθαν, όσο και για αυτούς που άφησε, ενώ είναι δική του αρμοδιότητα η αναζήτηση των σωστών σχημάτων στο παρκέ. Ζητούμενο να βρεθεί και πάλι η απαραίτητη χημεία, αλλά και ομοιογένεια στο ρόστερ του. Είναι ένας εγνωσμένης αξίας προπονητής και έχει παρουσιάσει έναν ονειρικό Ολυμπιακό στο πρόσφατο παρελθόν. Κάτι στη συνταγή όμως έχει χαλάσει και απαιτείται άμεση διόρθωση. Είμαστε στα μέσα Δεκέμβρη και ακόμη αναζητούνται τα δίδυμα που ταιριάζουν και οι κατάλληλες πεντάδες.

Οι ρόλοι δεν έχουν ξεκαθαρίσει. Τα σχήματα δεν έχουν παγιωθεί. Ο Ολυμπιακός καλείται να βγει από την κρίση, βάζοντας το «εμείς» πάνω από το «εγώ» για να βρει και πάλι την αγωνιστική του ταυτότητα. Μόνο έτσι μπορεί να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Η μεγάλη πρόκληση της σεζόν είναι να διεκδικήσει το τρόπαιο της EuroLeague μέσα στην Αθήνα, αλλά με την μέχρι τώρα εικόνα του τον τελευταίο μήνα, αυτό μοιάζει σαν όνειρο θερινής νυκτός... Επιβάλλεται να παρθούν γενναίες αποφάσεις, αλλά και να γίνει μία ειλικρινής κουβέντα μεταξύ των πρωταγωνιστών.