Ευλογία ο Ναν, εύλογη η «έκρηξη» του Αταμάν

Ο Κέντρικ Ναν έδωσε το φιλί της ζωής στον Παναθηναϊκό στη Βιτόρια και οι πράσινοι πήραν τη νίκη (84-86), όμως ο Εργκίν Αταμάν έχει κάθε λόγο να μην είναι ικανοποιημένος από την εικόνα της ομάδας, ιδίως στα τελευταία κρίσιμα λεπτά.

Ας το πάρουμε βήμα - βήμα, γιατί έχουμε αρκετά να πούμε για την αναμφίβολα μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια, οκτώ έτη μετά και την τελευταία. Αρχικά:

Είμαστε κάτι παραπάνω από τυχεροί που ζούμε στην εποχή του Κέντρικ Ναν. Φυσικά, ο συντάκτης του παρόντος δεν έχει ζήσει το μπάσκετ από... τις απαρχές του, οπότε δεν μπορεί να πει κάτι περί «καλύτερου παίκτη όλων των εποχών στην Ευρώπη» ή κάτι παρόμοιο, ωστόσο στα 10 αυτά έτη που παρακολουθεί το σπορ, βλέπει στο πρόσωπο του περσινού MVP έναν παίκτη που ανεβάζει το στάτους του ευρωπαϊκού μπάσκετμπολ.

Όποτε και να τον χρειάστηκε ο Παναθηναϊκός ήταν εκεί. Εκείνος τον κράτησε στο ματς ακόμα κι όταν η Μπασκόνια πήγε να περάσει μπροστά, αυτός ήταν που νωρίτερα τον είχε βάλει σε θέση ισχύος και τελικά, αυτός ήταν που τον πήγε από την κόλαση στον παράδεισο. Δεν χωράνε συστάσεις, ούτε και λόγια για έναν παίκτη που τελειώνει ματς με 30 πόντους, 7 ριμπάουντ και ένα game-winner buzzer-beater. Χωράνε ωστόσο για τη γενικότερη εικόνα της ομάδας.

Το τριφύλλι ξεκίνησε πολύ καλά το ματς και έπαιξε αποσπασματικά (κρατήστε αυτήν τη λέξη) καλή άμυνα. Βρήκε καλάθια με τον καθαρόαιμο άτι Τζέντι Όσμαν στο τρανζίσιον, με τα 1vs1 του σπεσιαλίστα του είδους Κέντρικ Ναν, είδε τον Κώστα Σλούκα να δημιουργεί και να κουνάει την μπαγκέτα όποτε χρειαζόταν και, για άλλο ένα ματς, είχε τον Χουάντσο ως σημείο αναφοράς στους ψηλούς.

Κι επιστρέφουμε στη λέξη «αποσπασματικά». Οι πράσινοι έδειξαν να έχουν πάλι αρκετά κενά στην άμυνα. Προσοχή, όχι να δημιουργούνται κενά, αλλά να τα έχουν από πριν. Αυτό οφείλεται κυρίως στους ψηλούς, στους οποίους ο Αταμάν ανακάτεψε αρκετά την τράπουλα απόψε με τον Γιουρτσεβέν να παίζει 7' όσα και ο Σαμοντούροφ, τον Χολμς να παίζει 14' και τον Μήτογλου 13'. Μόνο ο Ερνανγκόμεθ ήταν σταθερός και κομβικός με 15 πόντους και 10 ριμπάουντ σε 30'.

Κατα τα άλλα, ο Παναθηναϊκός δείχνει μία βελτίωση, αν κοιτάξουμε τη μεγάλη εικόνα σε σχέση με τα προηγούμενα δύο ματς στην Ευρώπη. Στην εξίσωση μπαίνει σιγά-σιγά και ο Τι Τζέι Σορτς, ο οποίος φυσικά και δεν μπορεί να πιάσει τα ίδια στάνταρ όπως στην Παρί, πολύ απλά γιατί... πήγε σε διαφορετική, καλύτερη και πιο γεμάτη ομάδα. Η Παρί έπαιζε και ζούσε από τον Σορτς, ο Παναθηναϊκός από το σύνολό του. Οι 5 πόντοι του και οι 3 ασίστ σε 19' δεν γεμίζουν το μάτι, όμως αν δει κανείς την εικόνα του στο παρκέ βλέπει κάτι διαφορετικό από τα πρώτα δυο ματς.

Δηλαδή, έναν παίκτη που ξέρει να τοποθετείται καλύτερα στο παρκέ, να τα βρίσκει καλύτερα και να βρίσκει (με την μπάλα) καλύτερα του συμπαίκτες του, οπότε στο τούνελ της προσαρμογής ο Σορτς ήδη βλέπει φως. Δεν θα αργήσει η μέρα που ο ίδιο θα πατήσει διψήφια νούμερα σε πόντους και ασίστ και όλοι θα... ψαχνόμαστε να βρούμε πότε και πώς το έκανε. Απλώς, όπως έχουμε πει πολλάκις, θέλει χρόνο. Τίποτα δεν γίνεται στο πιτς φυτίλι.

Συνολικά, ο Παναθηναϊκός είχε καλή παρουσία στο πρώτο μέρος όντας αποφασιστικός και ομαδικός, όμως παρουσίασε παθογένειες στην άμυνα και ευθυνοφοβία στην επίθεση στο δεύτερο ημίχρονο και δη στο τέταρτο δεκάλεπτο, εκεί όπου η Μπασκόνια με ένα 13-2 σερί ισοφάρισε και άλλαξε για λίγο τα δεδομένα. Αυτό είναι καθαρά θέμα διάρκειας, αλλά και φυσικής κατάστασης, κάτι που ο Παναθηναϊκός καλείται να δουλέψει ενόψει της μακράς συνέχειας.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος ο Αταμάν ήταν κάτι παραπάνω από θυμωμένος με τους παίκτες του μετά το ματς λόγω της εμφάνισής τους, λέγοντας συγκεκριμένα πως «έπαιξαν απαίσια». Αυτό, φυσικά, κάνει ένας κόουτς που θέλει να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή, θέλει να «χτυπήσει» στον εγωισμό κάθε παίκτη και να δώσει κίνητρο. Ωστόσο, αφού το γλυκό σουτάκι του Ναν μπήκε, η ομάδα παίρνει το ροζ φύλλο, το βάζει αποσκευές και γυρνάει Ελλάδα για το μεγάλο ντέρμπι στο ΣΕΦ κόντρα στην Ολυμπιακό την Κυριακή (12/10, 19:00).