Παναθηναϊκός: Ο θρίαμβος των παρεξηγημένων και των «δεύτερων»

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τη μεγάλη πρόκριση του Τριφυλλιού, που φτιάχνει το χειμωνιάτικο ευρωπαϊκό μέλλον του συλλόγου, και τους πρωταγωνιστές της second unit Ντραγκόφσκι, Κώτσιρα και Μαντσίνι.

Για τους Πράσινους, τη στιγμή που ο Ντάνιελ Μαντσίνι ευστοχούσε στο έκτο πέναλτι της ψυχοφθόρου διαδικασίας με τη Σαχτάρ, το ρολόι άρχισε να ρυθμίζεται και ο προγραμματισμός της νέας σεζόν να σταματήσει να διατρέχει υψηλούς κινδύνους βιωσιμότητας. Ναι, το Πρωτάθλημα δεν έχει έρθει εδώ και δεκαπέντε χρόνια και τούτο, ως στοιχείο, αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο «υποθήκης» των πάντων. Ωστόσο, μία τέτοια πρόκριση, κόντρα σε αντίπαλο επιπέδου Champions League, δίνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο στον Παναθηναϊκό να ετοιμαστεί για την υλοποίηση αυτού του μεγάλου και ζωογόνου στόχου.

Η ομάδα, πλέον, θα έχει Ευρώπη και τον χειμώνα, ό,τι και αν γίνει σε ΟΑΚΑ και Σαμψούντα. Το «ζειν» είναι το Conference League, εξασφαλισμένο πλέον. Το «ευ ζην» είναι το Europa League, τα εκατομμύριά του, τα εμπορικά παιχνίδια για τους φιλάθλους και η προοπτική αναβάθμισης σε σχέση με πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια. Όταν από το ρετιρέ κατεβαίνεις στο υπόγειο, για να επιστρέψεις στο πιο ψηλό πάτωμα, περνάς από το ισόγειο και τους ενδιάμεσους ορόφους. Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε, μάλιστα απότομα... Πλέον, έχει τη δυνατότητα και τη δυναμική να πάρει την ανιούσα, σε χρήματα και πρεστίζ. Χωρίς άγχος, να εξελίξει τον προγραμματισμό του. Να φέρει τους παίκτες που πρέπει να έρθουν, για να δυναμώσει. Σε μία περίοδο που υλοποίησε την πιο ακριβή πώληση της ιστορίας του και ολοκληρώνει την τρίτη στη σχετική λίστα.

Ο Ρουί Βιτόρια, πλέον, γνωρίζει την ομάδα, την προπονεί στους ρυθμούς και στις εντάσεις που θέλει, έχοντας βάλει την υπογραφή του ήδη στο «οικοδόμημα» που δημιουργεί. Ίδια τακτική με Ρέιντζερς και Σαχτάρ Ντόνετσκ, αλλά σε διαφορετικές ταχύτητες. Διότι δεν γινόταν αλλιώς... Ίδιες αδυναμίες, φυσικά, οι οποίες περιστρέφονται γύρω από το ένα γκολ ενεργητικό σε 390 αγωνιστικά λεπτά. Πρόκριση στα playoffs της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης συλλόγων, χωρίς νίκη σε 90λεπτο και απολογισμό 0-3-1. Η ατυχία με τους Σκωτσέζους τού γύρισε σε λίγη τύχη με τους Ουκρανούς, παράγοντας που παίζει σημαίνοντα ρόλο στο ποδόσφαιρο, όπως και σε κάθε έκφανση της ζωής.

Οι «λίγοι» έγιναν πρωταγωνιστές

Ο Μπαρτλομιέι Ντραγκόφσκι καταχρηστικά «χρησιμοποιήθηκε» στην εισαγωγή του άρθρου ως μέλος της second unit. Βασικός από την ημέρα που ήρθε, «στην πυρά» από τις Σέρρες και μετά... Έδωσε (και αυτός) ένα Κύπελλο, μετά τη μεγαλειώδη εμφάνιση της Λεωφόρου στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Κράτησε όρθιο (και αυτός) τον Παναθηναϊκό με τη Λανς πέρυσι. Έδωσε τη δυνατότητα ευρωπαϊκής συνέχειας (και αυτός) στην ομάδα, στη ρεβάνς της Κρακοβίας. Τρόπαιο δηλαδή και καμία 25αριά εκατομμύρια minimum σε δύο χρόνια από τις προκρίσεις... Το άγχος για το πότε θα είναι έτοιμος ο Λαφόν παίρνει ένα delay, με τον Πολωνό να δίνει πολλαπλές απαντήσεις με την κορυφαία εμφάνισή του στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στη Σαχτάρ.

Φυσικά, η πρόκριση ανήκει σε όλους. Έτσι συμβαίνει στις επιτυχίες, οι οποίες, παραδοσιακά, έχουν πολλούς «μπαμπάδες». Οι συγκεκριμένοι, που μνημονεύονται όμως εδώ, αποτελούν μόνιμοι «μπαμπάδες» των αποτυχιών, για αυτό και επιβάλλεται ξεχωριστή αναφορά. Γιάννης Κώτσιρας. Σε τρία ματς με Ρέιντζερς και Σαχτάρ «έσβησε» τους Κέρτις και Νέβερτον, στον βαθμό που μπορούσε, με τάκλιν αυτοθυσίας για highlights όπου έβγαλε όλη την εσωτερική δύναμή του.

Για τον τρίτο παρεξηγημένο και «δεύτερο» στο ρόστερ, τον Ντανιέλ Μαντσίνι δεν χρειάζονται λόγια. Προφανώς και είναι underachiever στον Παναθηναϊκό. Απλώς, σκεφτείτε τι θα γινόταν αν η εκτέλεσή του πήγαινε δοκάρι και έξω αντί για δοκάρι και μέσα... Αν κάνουν όλοι αυτοί και άλλοι τόσοι, τώρα και πριν, να παίζουν για το Τριφύλλι, θα το γράψει κάποια στιγμή η ιστορία. Σίγουρα, δεν αξίζουν την απαξίωση και τον μηδενισμό. Ο τίτλος του πρωταγωνιστή, δικαιωματικά, τους ανήκει. Για ένα βράδυ έστω...