Πισωγύρισμα της ΑΕΚ, στην χειρότερη στιγμή και συνθήκη

Ο Κώστας Τσίλης γράφει και για την εικόνα της ήττας της ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ, αλλά και όσα αυτή συνολικά φέρνει, στα βήματα προόδου που είχε καταφέρει ο Νίκολιτς.

Για την ΑΕΚ η ήττα από τον ΠΑΟΚ, ήταν η πρώτη της στο φετινό πρωτάθλημα. Πάντα βαραίνει πολύ οποιοδήποτε τέτοιο αποτέλεσμα, ειδικά όταν έρχεται εντός έδρας. Όμως στην πραγματικότητα της φετινής ΑΕΚ, που κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει, είναι πως αυτή η ήττα σε πρώτο ματς με τα χαρακτηριστικά ντέρμπι, έρχεται να προστεθεί στις έξι συνεχόμενες με τις οποίες έκλεισε τα περυσινά πλέι οφ.

Διότι η πραγματικότητα της ΑΕΚ, από την αρχή της φετινής σεζόν, ήταν πως είχε απόλυτη ανάγκη να μάθει να κάνει ξανά, ό,τι ξέχασε πέρυσι και ήρθε το ναυάγιο. Μπορεί να μην είναι καθόλου δίκαιο αυτό ούτε για τον προπονητή που μόλις το καλοκαίρι ανέλαβε, ούτε και για τους ποδοσφαιριστές. Και δεν λέω εάν είναι σωστό ή λάθος. Είναι όμως η πραγματικότητα και αυτό μόνο μετράει.

Ο Νίκολιτς από τα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά προκριματικά, έμαθε την ΑΕΚ ξανά να κερδίζει. Κάτι που είχε συνολικά ξεχάσει πέρυσι, καθώς έκλεισε τη σεζόν με τελευταία νίκη στο πρωτάθλημα στα τέλη του Φλεβάρη. Η ΑΕΚ του Νίκολιτς έπαιρνε νίκες σε Ελλάδα και σε Ευρώπη και αυτό αφενός αποκαθιστούσε την χαμένη κανονικότητα, αφετέρου και κυρίως, έδειχνε πως γίνονται βήματα προόδου. Η ΑΕΚ από το ξεκίνημα της σεζόν, έκανε σταθερά βήματα μπροστά. Μέχρι τώρα, πέραν από τα αποτελέσματα, αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Απέναντι στον ΠΑΟΚ, δεν είχε απλώς το πρώτο φετινό ματς με τα χαρακτηριστικά του ντέρμπι, είχε και την πρόκληση, η οποία στην ουσία ήταν αναγκαιότητα αλλά και απαίτηση, να αποτινάξει από πάνω της, το περυσινό 0-6. Και αντί αυτού επέστρεψε σ’ ότι της συνέβαινε πέρυσι στα αντίστοιχα παιχνίδια. Κάτι που πρώτα και πάνω απ’ όλα συνιστά πισωγύρισμα. Και είναι ένα πισωγύρισμα που έρχεται ίσως στην χειρότερη στιγμή και συνθήκη. Στο πρώτο ματς με χαρακτήρα ντέρμπι και στην αρχή μιας εβδομάδας που συνεχίζει με «τελικό» με την Αμπερντίν και δοκιμασία στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό.

Κάποιος μπορεί να πει πως η συζήτηση θα ήταν διαφορετική, αν η ΑΕΚ είχε κάνει γκολ τις πολύ καθαρές και μεγάλες ευκαιρίες που έκανε στο πρώτο ημίχρονο. Τέσσερις τον αριθμό που ήταν του… θανάτου. Όμως ο πρώτος προφανής και διαχρονικός αντίλογος σ’ αυτό, είναι πως με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία. Αλλά το ακόμα πιο σημαντικό, είναι πως και στο Τσέλιε, που η εικόνα δεν ήταν πολύ διαφορετική απ’ αυτή που είχε με τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ πρώτη βρήκε γκολ. Και μάλιστα στην πρώτη της φάση. Όχι απλώς δεν την βοήθησε, αλλά ήταν σχεδόν σαν να μην το πέτυχε. Επομένως ακόμα και αν η ΑΕΚ έκανε γκολ κάποιες από τις κλασικές της ευκαιρίες, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως θα της χρησίμευε. Τουλάχιστον δεν το λέει αυτό η συνολική της εικόνα.

Δεν πρόκειται να μπω στην διαδικασία να βάλω στο κάδρο της κουβέντας συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Παρότι δεν μπορεί να είναι καθόλου σύμπτωση, πως η εικόνα και το αποτέλεσμα στο Τσέλιε και με τον ΠΑΟΚ που ήταν ίδια, είχαν και ίδια πρόσωπα σε κάποιες θέσεις, που είναι κομβικές. Όμως υπάρχει κάτι πολύ πιο συνολικό που αφορά ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ και μπορεί να δίνει απαντήσεις για την αγωνιστική εικόνα. Μετρήστε ντεφορμάρισμα. Ο Μουκουντί που ήταν ο κορυφαίος της ΑΕΚ το καλοκαίρι, από το ματς με την Τσέλιε και πριν τραυματιστεί, είναι αγνώριστος αγωνιστικά. Ο Πήλιος και ο Ρότα στα δυο άκρα, καμία σχέση μ’ ότι έκαναν στα καλοκαιρινά παιχνίδια και σ’ αυτά του Σεπτέμβρη, που έτσι κι αλλιώς πάνω από το ταβάνι τους ήταν.

Ο Μαρίν και ο Πινέδα είναι σε πολύ κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Ο Μεξικανός το είπε δημοσίως. Ο Γκρούγιτς είναι εντελώς ανέτοιμος και χωρίς αγωνιστικό ρυθμό και δεν χωράει καν σε κουβέντα για πιθανό ντεφορμάρισμα. Ο Κουτέσα είναι εξαφανισμένος ακόμα και σε ματς που σκόραρε όπως στην Σλοβενία. Ο Ελίασον επίσης σε κακό φεγγάρι. Ο Πιερό έχει θυμηθεί ξαφνικά τον περυσινό εκνευριστικά αναποτελεσματικό εαυτό του. Και ο Κοϊτά το ίδιο. Επί της ουσίας έχει μείνει ένας Γιόβιτς και ένας Μάνταλος, άντε και ένας Καλοσκάμης για να κρατήσουν. Και αυτό μπορεί να λειτουργήσει απέναντι στην Κηφισιά, όχι όμως απέναντι στην Τσέλιε και τον ΠΑΟΚ.

Αυτά είναι τα δεδομένα που ο Νίκολιτς καλείται να διαχειριστεί το τελευταίο διάστημα. Από το ματς στην Σλοβενία και μετά. Και ήταν δική του ευθύνη και δουλειά να βρει τον τρόπο να τα διαβάσει και να διαχειριστεί σωστά. Η πραγματικότητα είναι πως ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει, με εξαίρεση το δεύτερο ημίχρονο με την Κηφισιά, αποδείχθηκε αναποτελεσματικός. Και ανεπαρκής αγωνιστικά. Κι αν με την Τσέλιε αυτό ήταν πρωτοφανές και δικαιολογείται το «πάγωμα», με τον ΠΑΟΚ που επαναλήφθηκαν σχεδόν οι ίδιες δυσλειτουργίες, δύσκολα βρίσκονται δικαιολογίες. Είναι αλήθεια πως πολλοί παίκτες της ΑΕΚ είναι σε πολύ κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Ντεφορμάρισμα. Αλλά και ο τρόπος που ψάχνει ο Νίκολιτς για να το αλλάξει, δεν αποδίδει.

Ειδικά στο πιο κομβικό κομμάτι του παιχνιδιού και του γηπέδου που είναι η μεσαία γραμμή, ο Νίκολιτς ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τους κατάλληλους συνδυασμούς, χωρίς ακόμα να το έχει καταφέρει. Το Γκρούγιτς – Μαρίν, δεν λειτουργεί. Το Πινέδα – Γκούγιτς επίσης. Το ίδιο και το Πινέδα – Μάνταλος. Και όλα αυτά άρχισε να τα δοκιμάζει ο Νίκολιτς, όταν σταμάτησε να λειτουργεί καλά, το Μαρίν – Πινέδα, που ήταν αποτελεσματικότατο ακόμα και σε ματς υψηλών απαιτήσεων, όπως με την Άντερλεχτ. Επίσης ο Νίκολιτς ψάχνει ακόμα και αυτόν που θα κουμπώσει καλύτερα μπροστά από τα χαφ και πίσω από τον φορ. Πόνταρε πολλά στον Ζοάο Μάριο, αλλά αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις από όσα έγιναν στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι πως εδώ και καιρό, δεν λειτουργούν τα χαφ. Και όταν δεν λειτουργούν τα χαφ, καμία ομάδα στον κόσμο δεν λειτουργεί. Και ενδεχομένως μέσα στις αποφάσεις που προανήγγειλε πως θα πάρει ο Νίκολιτς, ίσως πρέπει να είναι η επανανεργοποίηση του Γιόνσον.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που φτιάχτηκε από την αρχή το περασμένο καλοκαίρι και με καινούργιο προπονητή. Δεν είναι παράλογο να ψάχνεται. Ούτε καν είναι παράλογο να μην έχει βρει ακόμα τον κορμό που μπορεί να της δώσει σταθερότητα. Το ζήτημα είναι πως ενώ είχε κάνει βήματα μπροστά, τώρα δείχνει να κάνει ένα μεγάλο πισωγύρισμα, το οποίο ξεκίνησε από την Τσέλιε και συνεχίστηκε ακόμα πιο έντονα με τον ΠΑΟΚ. Και έχει μπροστά της τώρα και δυο πολύ μεγάλα στοιχήματα. Με Αμπερντίν σε ματς καίγεται για να πάρει τη νίκη και με Ολυμπιακό στο Φάληρο που θα πάει πλέον με τεράστια πίεση. Κάτι που φέρνει το δεύτερο, μετά τις τρεις στην σειρά ευρωπαϊκές προκρίσεις του καλοκαιριού, μεγάλο τσάλεντζ της σεζόν για τον Νίκολιτς. Και αυτό πολύ νωρίς στη σεζόν.