Το απόλυτο «ναυάγιο», επιστροφή στη... μαυρίλα και στο ίδιο έργο θεατές

Ο Άρης ήταν τραγικός κόντρα στον Παναιτωλικό, γνώρισε μία οδυνηρή ήττα και επιστρέφει σε κατάσταση εσωστρέφειας, πριν καλά-καλά προλάβει να βγει από αυτή. Γράφει ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

Όταν έγινε η κλήρωση του πρωταθλήματος της Stoiximan Super League όλοι σκεφτήκαμε πως ο δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα στο ξεκίνημα, προκειμένου ο Άρης να μπει με το δεξί στη νέα σεζόν. Με το πρώτο ντέρμπι να είναι στην 7η αγωνιστική και την ομάδα να έχει τα δύο πρώτα παιχνίδια με θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες μέσα στο σπίτι της, λες «εντάξει, ευκαιρία για μία καλή αρχή».

Κάποιοι με υπέρμετρη αισιοδοξία και ίσως χωρίς να έχουν τόσο ιδέα τι εστί Άρης, άρχισαν να κάνουν σκέψεις για ένα αήττητο σερί με πέντε νίκες και μία ισοπαλία για παράδειγμα στα πρώτα έξι παιχνίδια, ενώ άλλοι, πιο λογικοί και γνωρίζοντας ότι «Άρης είσαι...», ήμασταν πιο προσγειωμένοι και κάναμε λόγο για ένα 2/2 πριν τη διακοπή για τις εθνικές ομάδες και έχει ο Θεός μετά. Δυστυχώς, όμως, ούτε αυτό δεν μπόρεσαν να κάνουν οι «κιτρινόμαυροι».

Η αρχή μπορεί να έγινε με τον Βόλο, όπου ο Άρης δεν έκανε καμία σούπερ εμφάνιση, αλλά πήρε αυτό που ήθελε, όμως με τον Παναιτωλικό τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Οι Θεσσαλονικείς παρουσιάστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών και των περιστάσεων, χωρίς κανένα πλάνο, με τους περισσότερους παίκτες στην επίθεση να είναι εξαφανισμένοι και τους αμυντικούς να είναι... αλλού για αλλού. Μία ομάδα «φάντασμα», που έφερε μία ακόμα βραδιά ντροπής.

Μία ομάδα χωρίς νεύρο, χωρίς ουσία στο παιχνίδι της, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό ότι έκανε ήταν σπασμωδικό και τσαπατσούλικο γνώρισε μία οδυνηρή ήττα από έναν απλά σοβαρό Παναιτωλικό και τίποτα παραπάνω. Και όλα αυτά έναν μήνα μετά από τον σοκαριστικό αποκλεισμό στην Ευρώπη από την Αράζ. Η για να το θέσω αλλιώς, στη δεύτερη επίσημη αναμέτρηση μετά τη «σφαλιάρα» από τους Αζέρους.

Και ενώ τα σύννεφα πάνω από το «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν είχαν προλάβει προφανώς να φύγουν, έγιναν ακόμα πιο πυκνά μετά την τραγική εμφάνιση και την ήττα από τους Αγρινιώτες. Ο Άρης είχε μία «χρυσή» ευκαιρία να ντουμπλάρει τις νίκες του στο ξεκίνημα της Stoiximan Super League και να πάει στη διακοπή για τις εθνικές ομάδες να δουλέψει ώστε να βελτιωθεί με ηρεμία. Και αντί να την αρπάξει την κλώτσησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Έτσι φυσικά το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ήθελε. Με ποια ηρεμία να πάει στη διακοπή; Βουτηγμένος στην εσωστρέφεια και μέσα στη... μαυρίλα θα τον βρει αυτό το διάλειμμα από την αγωνιστική δράση. Το κλίμα είναι πολύ βαρύ στην ομάδα, δεδομένα -όπως διαβάσατε και νωρίτερα στο Sportal- ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι σε δύσκολη θέση και εννοείται η οργή του κόσμου είναι τεράστια, με συνθήματα κατά πάντων να ακούγονται στο Χαριλάου πριν καλά-καλά σφυρίξει τη λήξη ο Βεργέτης.

Γενικότερα μία πολύ άσχημη κατάσταση, που καλείται να διαχειριστεί ο κιτρινόμαυρος οργανισμός με το καλημέρα στη νέα σεζόν. Και το χειρότερο είναι πως δεν συμβαίνει για πρώτη φορά αυτό. Αντίθετα, μπορούμε να πούμε πως είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Ο Άρης συνηθίζει να βρίσκεται σε μία τέτοια φάση στην αρχή κάθε χρονιάς σχεδόν. Και αυτό το πράγμα πλέον έχει κουράσει άπαντες. Αυτή η ομάδα χρωστάει στον κόσμο της μία διαφορετική ιστορία. Περισσότερο χαρούμενη και λιγότερο δραματική...

ΥΓ. Μέσα σε όλα ο Άρης είδε τον καλύτερο του παίκτη, τον Κάρλες Πέρεθ, να αποχωρεί τραυματίας στο 26ο λεπτό. Βέβαια, για αυτό το «ναυάγιο» δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία ο τραυματισμός του Ισπανού, αλλά ας ελπίσουμε πως δεν είναι κάτι σοβαρό και δεν θα τον στερηθεί για πολύ η ομάδα. Απίστευτη ατυχία για τον 27χρονο άσο, που μετά το δάγκωμα από τον σκύλο, που τον άφησε εκτός για ένα διάστημα, έρχεται τώρα αυτό.

ΥΓ2. Στάθηκα περισσότερο στη μεγάλη εικόνα και δεν μπήκα σε ανάλυση του παιχνιδιού. Δεν έβαλα στο μικροσκόπιο ούτε τους παίκτες, που οι περισσότεροι δεδομένα παίρνουν κάτω από τη βάση, ούτε τις αποφάσεις του Μαρίνου Ουζουνίδη, που σίγουρα δεν βοήθησαν την ομάδα. Ειδικά η είσδος του Μορουτσάν στη θέση του τραυματία Πέρεθ αντί του Γιαννιώτα ήταν το αποκορύφωμα και φάνηκε μετά από την αλλαγή στην αλλαγή που έκανε, βάζοντας στη θέση του Μορουτσάν τον Καντεβέρε. Όπως και η αλλαγή του Ράτσιτς, που μία που βγήκε ο Σέρβος, μία που η ομάδα κατέρρευσε.

ΥΓ3. Και αν οι αποφάσεις του Μαρίνου Ουζουνίδη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μπορούμε να πούμε πως ήταν αμφιλεγόμενες, οι δηλώσεις του μετά το παιχνίδι σίγουρα ήταν ακατανόητες. Δεν γίνεται όλες οι ήττες να βαφτίζονται μάθημα. Στην τελική, το μάθημα θα έπρεπε να το έχει πάρει ο Άρης πριν έναν μήνα από την Αράζ. Αυτό δεν ήταν μάθημα, αλλά μία ακόμα μεγάλη αποτυχία, που μόνο αρνητικό αντίκτυπο έχει. Καθόλου σωστό επίσης το ότι δεν εμφανίστηκε καν στη συνέντευξη Τύπου.